Vandaag start mijn zesdaagse wandelweek wat een combinatie is van de avondvierdaagse in Ede en de laatste trainging voor de Nijmeegse 4daagse. Mijn zoon loopt dit jaar niet met zijn schoolklas mee tijdens de avondvierdaagse, maar wil indivueel 15 kilometer per dag lopen. Daardoor kunnen we lekker doorlopen. In het verleden liepen we mee met de school, maar dan kan je niet lekker wandelen. Dit jaar dus wel. We vertrekken rond half zes en als we langs het grasveld lopen waar de scholen moeten verzamelen, is er van enige activiteit nog niets te zien.
We zijn nu wel zelf verantwoordelijk voor het lopen van de juiste route. Voor ons lopen nog wat individuele lopers en het begin is dezelfde route als elk jaar, dus pas in het bos gaat dit een uitdaging worden. We hebben de route op een papier staan, maar die beschrijving is niet heel duidelijk zodra we het bos inlopen. Gelukkig is de route ook uitgepijld en hoeven we in principe dus alleen de pijlen te volgen.
Voordat we bij het bos zijn, moeten we eerst door een tunnel onder de N224 door. Hier loop ik normaliter met vingers in mijn oren omdat de tunnel enorm veel echo veroorzaakt en de schoolkinderen het niet kunnen laten om in de tunnel te gaan schreeuwen. Van dit alles is nu geen sprake, het is rustig in de tunnel en we lopen er probleemloos doorheen.
 |
| 17:22 Een verlaten startveld |
We lopen vanavond door het Edese Bos dat noordelijk van de stad ligt. Na ruim drie kilometer lopen naderen we Driesprong, een gehucht langs de weg naar Apeldoorn. We blijven nu een poosje de rand van het bos volgen en via de Jan Hilgersweg en de Zonneoordlaan. We passeren het monument van Jan Hilgers en vanaf dit punt lopen we weer samen met de lopers van de 10 kilometer. Niet dat we daar iets van merken, want het is nog altijd stil om ons heen. Ter hoogte van de camping gaan we het bos weer in richting de spoorlijn Ede-Amersfoort. Terwijl vandaag er geen NS-treinen rijden vanwege een staking, zien we hier de blauwe trein van de Valleilijn wel door het landschap gaan. Als we bij het spoor aankomen, slaan we met de 10 kilometer rechtsaf, waar de 5 kilometer linksaf gaat. De markering die dit aangeeft, doet mij beseffen dat hier alle afstanden langskomen.
De route gaat terug het bos in richting de Zonneoordlaan. We steken deze weg over en lopen verder in de richting van Lunteren, tot aan de Barteweg. Hier slaan we linksaf richting het spoor. We hebben nu negen kilometer gelopen. Eenmaal over het spoor slaan we opnieuw linksaf in de richting van Ede. Onderweg komen we bij een kruispunt waar we geen routepijl zien, maar we zien wel een pijl die achterstevoren aan een lantaarnpaal staat. Toch jammer dat mensen dit doen.
We komen langs een straatje aan de rand van de Doesburgerbuurt, een ander buurtschap bij Ede. Aansluitend lopen we in Landgoed Kernhem waar we dichter bij de spoorlijn komen te lopen. Inmiddels lopen er wat wandelaars van de 10 kilometer achter ons aan. Ineens horen we kabaal van de overkant van het spoor en als we tussen de bomen door kijken, zien we de hesjes van een schoolklas. Nog even en dan steken we het spoor over en komen we bij de rustplaats voor de scholen. Vanaf dan is het bal; van eigen tempo lopen is vanaf nu geen sprake meer. We zien dat de schoolklas waar wij last van zouden krijgen bij het punt van samenkomst, op dit moment wordt stilgehouden en we versnellen wat om voor hen de Doolhoflaan in te lopen. Zo stellen we de ineenzakking van ons wandelritme nog een beetje uit.
 |
| 18:38 |
Mijn zoon geeft aan met de school verder te willen lopen, maar als de school na drie meter lopen al moet wachten op een andere vertrekkende school, besluiten we toch om onze eigen weg te gaan en lopen we de scholen voorbij richting de tunnel. Ik geef bij mijn zoon aan dat als hij een gaatje ziet om in te halen, dat hij dan niet op mij hoeft te wachten, maar dat ik zelf ook wel een gaatje vind. Dat blijkt in deze drukte toch iets lastiger dan bij de Nijmeegse 4daagse, omdat op het parcours nauwelijks geoefdende wandelaars lopen en de kinderen en ouders niet uitgaan van serieuze wandelaars op de route. Met de vingers in de oren gaan we door het tunneltje en als we aan de andere kant zijn, gaan we direct rechtsaf via een trappetje naar boven. Zo verlaten we de route en lopen we op een parallelstraat weer naar de route terug. Het scheelt weer een stukje drukte over een smal fietspad.
Als we bij de Molenstraat aankomen, stelt mijn zoon voor om naar de ijssalon van Bernardo's te lopen. Ik vind dat een uitstekend idee. Zo zijn we van de drukte af en voorkomen we dat er een lange wachtrij bij de ijssalon staat als de scholen binnen zijn. Op het marktplein eten we onze ijsjes op, waarna we via de winkelstraten naar het finishterrein lopen voor de startkaart van dag 2.
En zo zitten de eerste vijftien kilometer van deze wandelzesdaagse er weer op. Voor mij nog 164 kilometer te gaan. Voor mijn zoon nog 45.
| |||||||||||
 |
| Hoogteprofiel en tempo Hier is goed te zien dat we aan het eind tussen de scholen lopen. |