GR5, Metz ▸ Onville (34km)

5:59 Laden in Verviers-Sud

Na oktober vorig jaar loop ik vandaag voor het eerst weer verder over de GR5. In de winter was dit gezien de reisafstand geen optie meer, omdat de elektrische auto in de winter minder range heeft en tragisch langzaam laadt. Ik heb vorig jaar al voorgenomen om met de huidige auto nog maximaal eenmaal naar Frankrijk af te reizen om de GR5 te lopen en die dag is nu gekomen. In het voorjaar heb ik lange afstanden gelopen als voorbereiding op de 4daagse van Nijmegen en nu deze voorbij is, maar de zomer nog niet, is vandaag een uitgelezen kans om nog eenmaal een dagje GR5 te lopen.

9:20 Parkeerdek boven het station van Metz

De wandeling heb ik al lang vooraf voorbereid en omdat het niet zeker is of alles waar ik toen van uitging, nog steeds geldt, moet ik toch controleren of de trein nog rijdt, ik nog bij het station van Metz kan parkeren en mijn wachtwoord voor de app van de Franse spoorwegen nog werkt. Dat lijkt allemaal geen probleem op te leveren en met de wekker op 3 uur ga ik om half tien slapen. Het vroege opstaan zit er nog goed in nadat ik dat afgelopen maand nog vier dagen op rij deed en om kwart over drie rij ik weg van huis. De thuislaadpaal is een paar dagen geleden overleden, maar gelukkig was een publieke laadpaal in de buurt zo vriendelijk om de auto op tijd vol te druppelen en zo kan ik toch met een volle accu vertrekken.

9:55 Op de Moezel

Ik kan merken dat het zomer is, want mijn eerste laadstop is pas bij Eijsden, vlak voor de Belgische grens. Ik kom nu een stuk verder nu het buiten nog warmer is, zelfs nu ik via Eindhoven heb moeten rijden doordat de A73 op cruciale delen is afgesloten. Tijdens het laden merk ik dat ik naar het toilet moet, maar de shop gaat hier pas om 6 uur open. Dat duurt ruim een uur. Voor de volgende stop heeft A Better Route Planner (ABRP) een nieuw Fastned-station ingepland bij Verviers, al moet ik daarvoor wel een stukje omrijden. Zo hoef ik niet door Luik heen en dat is op zich ook wel wat waard. Al staat deze Fastned aan de rand van een woonwijk waar ik wel eerst doorheen moet rijden. Bij mijn derde laadstop in Luxemburg kan ik eindelijk naar het toilet en ik moet imiddels zo nodig, dat ik geen tijd heb om contant geld te zoeken voor toegang tot het toilet en dan maar over het hekje heen stap om er na afloop achter te komen dat ik bij de dames naar het toilet ben gegaan.

10:03 De Moezel; erachter liggen de heuvels al voor me klaar

Bij de zes laadpalen bij Aire de Capellen in Luxemburg is het overigens nogal druk. Alle palen zijn bezet en ik zet mijn auto tussen twee vrachtwagens in om zicht te hebben op de ladende auto's. Voordat ik aan de beurt ben, komen er nog twee auto's aanrijden die willen laden en bij de tweede loop ik er even naar toe om erop te wijzen dat wij ook aan het wachten zijn. Hierop rijdt de auto verder, waarschijnlijk op weg naar de volgende laadmogelijkheid, zo'n 20 kilometer verderop. Ik laad de auto zover op dat ik Metz kan halen, maar als ik weer op de snelweg zit, lijkt het erop dat ik toch wat meer stroom nodig heb. Bij de laadpaal 20 kilometer verder, bij Aire de Berchem, laat ik de auto nog een kleine tien minuten laden voordat ik Frankrijk binnenrijd.

Ik parkeer boven op het station van Metz en ga op zoek naar laadpalen, maar naar Frans gebruik zijn twee van de drie laadmogelijkheden stuk en bij de enige werkende laadpaal staat al een Luxemburgse auto te laden. Gelukkig had ik al met dat scenario rekening gehouden en kan ik de Fastned ten noorden van Metz nog wel bereiken. Dat is voor later zorg. Het is nu 9:20 en ik kan eindelijk starten met mijn wandeling naar Onville.

Ik verlaat het station en loop door de straten van Metz in noordelijke richting, over dezelfde wegen als waar ik de vorige keer overheen liep richting het station. In tegenstelling tot vorig jaar, gaan de voetgangersverkeerslichten niet automatisch naar groen, maar het is zo rustig, dat ik daar ook niet op hoef te wachten en als ik Fransen door rood zie lopen, besluit ik dat zelf ook maar te doen.

11:12 Het Huis van Robert Schuman

De route loopt door een stadspark richting de voorstad Le Ban Saint-Martin, waar de officiële route en de westvariant (GR5F) samenkomen. Ik ga hier linksaf richting Nice en loop ik nog enkele kilometers over vlak terrein langs de Moezel totdat ik in Szy-Chazelles de eerste hoogtemeters te verduren krijg. Op de kaart die ik op mijn Garmin heb, zie ik dat ik niet alleen matig leesbare hoogtelijnen heb, maar ook een deels transparante zwarte laag die zwarter is naarmate er meer reliëf is. Zo kan ik heel goed zien of er een hoogteverschil aankomt. Of het stijgen of dalen is, dat weet ik dan nog niet, maar daar kom ik vanzelf wel achter.

11:12 Alle EU-landen, alleen de Brexit is nog niet verwerkt

In Scy-Chazelles loop ik langs het geboortehuis van Robert Schuman, een van de stichters van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, de voorloper van de EU. Dit huis is nu een museum en zonder naar binnen te gaan, zie ik buiten een overzicht van vlaggen van alle EU-landen + het VK, inclusief het jaar waarin ze zich aansloten bij de EU. Nederland staat als een van de founding fathers links in het overzicht.

11:26 Een kleine omleiding

Naast dit museum vind ik mijn enige geocache van vandaag. De meeste geocaches liggen bij bomen waar de begroeiing vrij hoog is in deze tijd van het jaar en ik heb geen zin om daar doorheen te lopen. Of ik moet van het pad af een bos in, maar daar heb ik ook geen zin in vandaag. Het klimmen is al zwaar zat en de ondergrond maakt het niet per se makkelijker. Onverhard maar wel met veel steentjes die ervoor zorgen dat je voeten willekeurig links of rechts wegglijden als je op een steen uitkomt.

11:36 Kerk in Sainte-Rufinne

Na twee beklimmingen die ik vrij goed weet te verteren, kom ik aan in Ars-sur-Moselle. Hier is een station en zijn wat winkeltjes. Bij de plaatselijke bakker koop ik een pain au chocolat zodat ik een beetje vulling heb. Een bescheiden lunch voordat ik verder loop naar de zwaarste beklimming van de dag. Deze klim, van ongeveer twee kilometer lengte en een stijgingspercentage dat oploopt tot tegen de 20%, brengt me op een plateau waarop ik blijf lopen totdat ik weer afdaal naar het plaatsje Gorze.

12:01 Mairie van Vaux

Inmiddels zie ik dat ik langzamer heb gelopen dan gepland. Bij de start had ik een half uur voorsprong op een tijdschema met een gemiddelde snelheid van 4,8 km/h, maar inmiddels is die voorsprong geslonken tot vijf minuten. Ook heb ik spierpijn in mijn rechterbeen wat het lopen lastiger maakt. Ik vermoed dan ook dat elke volgende klim de voorsprong verder zal doen slinken of de achterstand zal doen groeien en het missen van de geplande trein is vandaag geen optie: dan moet de volgende trein pakken en moet ik via Nancy naar Metz reizen, waardoor ik drie kwartier later bij de auto zou zijn. Ik besluit dan ook om de vooraf voorbereide alternatieve route naar Bayonville-sur-Mad te gebruiken. Daarmee snijd ik 3 kilometer af en sla ik ook de laatste klim over.

12:24

Als ik bij het punt kom waar ik de GR5 verlaat, heb ik inmiddels een kleine achterstand op het tijdschema, maar dat loop ik direct in als ik de shortcut inloop. Ineens heb ik een voorsprong van een kleine drie kwartier. Via een onverhard pad kom ik uit op de D952, waar het verkeer met 90 km/h voorbij raast. Gelukkig rijden ze wel ruim om me heen, want ik kan hier niet de berm invluchten om uit te wijken. Als ik in Bayonville aankom, zie ik dat ik hier nog een stukje over de officiële route kan lopen om zo via Onville bij het gelijknamige station uit te komen. Mijn rechterbeen protesteert echter en zo besluit ik om ook het laatste stukje naar het station zo kort mogelijk te houden.

12:31 Kerk in Ars-sur-Moselle

Als ik op het station aankom, zoek ik in de app van de Franse spoorwegen (SNCF) waar ik precies moet zijn voor mijn trein, want op het station is dat nergens aangegeven. Het is sowieso een vaag station, want de perrons zijn onverhard en volgroeid met onkruid. Ik ben hier helemaal alleen en het mag een wonder zijn dat hier überhaupt nog een station is, zo lijkt het. Ik koop een kaartje in de app van de SNCF die mij voor 6 euro terugbrengt in Metz. Ik krijg een hongerklop en eet de drie bifi-worstjes die ik nog bij me heb, achter elkaar op. In de trein naar Metz leer ik nog een grappig stukje Frans, als ik zie dat "eindpunt van deze trein" hier "terminus ce train" is ("de trein is terminaal"). Toch ga ik bij aankomst in Metz bij de deur klaarstaan, want er volgt nog een lange reis naar huis en die kan wat mij betreft niet vroeg genoeg beginnen.

13:39

Nadat ik voor het parkeren €11,20 heb betaald voor een dagkaart, rij ik via de smalle draaitrap het parkeerdek af richting straatniveau. Binnen 6 kilometer kom ik aan bij Fastned Aire de la Maxe. Hier laat ik de auto een kwartier bijladen terwijl ik in de shop een flesje cola haal. Met een kwartier heb ik voldoende stroom om de Chargy in Luxemburg te bereiken. Daar wil ik de auto wat langer aan de lader hangen terwijl ik zelf wat wil gaan eten bij de McDonald's.

13:58

Het is opnieuw druk bij de laders van Chargy. Ook hier zijn er maar zes laders, maar gelukkig ben ik gelijk aan de beurt om te laden. Voor mijzelf volgt er wel een tegenslag want de McDonald's is weg en er is nu een winkel met een beperkter aanbod, wat ook nog eens minder duidelijk staat aangegeven. Ik doe het met een bakje friet en zo sta ik ook vrij snel weer buiten, waar ik nog een poos moet wachten totdat de accu van de auto voor 80% is gevuld. Met overige laadstops in Vielsalm en Limburg kom ik uiteindelijk iets na middernacht thuis aan. Ik parkeer de auto aan de openbare laadpaal en loop de laatste paar honderd meter naar huis. Dat gaat inmiddels prima; mijn lijf is tijdens de autorit kennelijk alweer voor een groot deel hersteld.

15:04 Gorze

Ik laat mijn rugtas voor wat het is, ga douchen en snel mijn bed in. Als zondag mijn wekker om 10 uur gaat, kost het wat moeite om uit bed te komen, maar als ik er eenmaal uit ben, heb ik de rest van de dag geen last van vermoeidheid. Wel van stijve bil- en beenspieren; spieren die ik tijdens de 4daagse kennelijk minder heb belast dan tijdens het klimmen vandaag.

Statistieken Afstand: 33,7 km Hoogtemeters: 945 Gemiddelde: 4,5 km/h Bewogen gem.: 5,1 km/h Totaalteller: 10.037,2 km

De voortgang over de GR5 na 22 dagen

Hoogteprofiel en tempo

16:25 De zonnebloemen staan er hier maar uitgedroogd bij

16:31 Bayonville sur Mad

16:57 Het perron van station Onville

◀ Rombas ▸ Metz (31km)

4daagse 2025, dag 4, Cuijk (50km)

3:06 Weer vroeg bij de start

Vanmorgen sta ik weer om 3 uur bij de start. De eerste tien kilometer loop ik met een andere wandelaar mee en loop ik 6,9 km/h. Niet mijn hoogste tempo op de vierde dag, maar ik vind het snel zat. Traditioneel ga ik even zitten na tien kilometer om het tempo eruit te halen; ik moet immers nog 40 kilometer. Na de korte rust loop ik met 6,5 km/h naar Overasselt, waar het parcours dit jaar is gewijzigd. Wij van de 50 kilometer lopen voortaan net als de overige afstanden door het centrum van het dorp. Dat is omlopen, maar in ruil daarvoor is bij Beers een stukje van de route afgeknipt om zo toch op 50 kilometer uit te komen. Ik vind het een mooie wijziging, ook al valt er in Overasselt om kwart over zes nog niet veel te beleven. De natuur in het tweede deel van het nieuwe parcours maakt veel goed.

6:03 Mistig op de weg naar Overasselt

In de uiterwaarden tussen Overasselt en Nederasselt is het echt rustig op het parcours. Voor me zie ik in de eerste 300 meter misschien vijf wandelaars en iedereen loopt hier zijn eigen tempo. Mooi om te zien en een schril contrast met de chaotische drukte van gisteren. Het is niet voor het eerst dat ik op de laatste dag zo snel vertrek, maar het doet me goed om te merken dat het dit jaar ook lukt, nadat ik op woensdag nog zo diep was gegaan. Met het herstelvermogen zit het gelukkig nog wel goed.

6:13 Nieuwe route door Overasselt

Bij Nederasselt komen de militairen er weer bij en bij de sportvereniging eet ik een kom erwtensoep. Aan de overkant van de Maas zie ik een groepje Amerikaanse militairen een ode brengen bij het beeld van John S. Thomson, waar deze brug naar is vernoemd. We lopen Grave binnen en hier wordt gratis bier uitgedeeld. Ik neem een blikje aan en stop deze in mijn bidonhouder, want eerst komt er een controle aan. Na de controle maak ik het blikje open en al bier drinkend loop ik door Grave. Als ik het dorpje uitloop, is het blikje leeg en ik gooi het ergens in een prullenbak.

6:28

Na Grave volgt traditioneel een saai stuk naar Gassel en Beers, maar ik ervaar het dit jaar niet als saai. Mogelijk is dat wat ervaring met je doet, omdat je precies weet wat er gaan komen. Wel loop ik op de pijn van mijn blaar. Deze heb ik wel behandeld, maar de huid eromheen is gevoelig en dat voel ik bij elke stap. Gelukkig minder als ik warmgelopen ben, maar ik laat me niet verleiden om dan maar geen pauzes te nemen. Ook dat is ervaring. In Beers zie ik ineens een bordje Splitsing routes. De 40 en de militairen gaan rechtdoor, wij van de 50 gaan rechtsaf. Maar wat me vooral opvalt, is dat ik nog niet doorhad dat de 40 erbij liep. Het is nauwelijks drukker op het parcours en als ik zie wat er rechtdoor loopt bij de splitsing, zijn dat ook niet meer dan de helft van de wandelaars op het parcours. Ik loop kennelijk echt in de voorhoede van de 40.

6:33 Heerlijk rustig waar alleen de 50 loopt

Waar de 40km-lopers direct naar Cuijk gaan, lopen wij nog even langs het grappigste stukje van de hele 4daagse: Vianen, met de Via Frikandella. Deze wordt al ver van tevoren aangekondigd en er is zelfs een hoogwerker neergezet om een spandoek boven de weg te hangen om de precieze locatie aan te geven. Eerst volgt nog een controle en ook deze controle wordt aangeduid als de leukste controle van de hele 4daagse. De controleurs lopen dansend met ons mee naar achteren om onze kaartjes te knippen en ik neem afscheid van ze met de woorden en nu naar de frikandellen. Het zijn vrij kleine frikandelstukjes, maar dat mag de pret niet drukken.

6:58 De brug bij Grave

Na Vianen volgt al heel snel Cuijk en ik besluit op mijn dochter en schoonzus te wachten zodat we met z'n drieën de laatste dag kunnen uitlopen. Ik geef hiermee wel mijn positie in de voorhoede op, maar zonder mijn schoonzus had ik de 4daagse niet kunnen lopen, want dan had ik met mijn dochter meegelopen, dus ik vind het niet erg. Ik wacht drie kwartier in de schaduw en ga dan langs de route van de 40 kilometer in de zon zitten. Via de 4daagse-app schat ik in wanneer ze er bijna zijn, waarop ik langs de route ga staan en elke passerende wandelaar bestudeer. Ik gooi mijn bidon leeg want ik sta naast een waterpunt, maar als ze passeren, heb ik niet voldoende tijd om mijn bidon te vullen doordat het inmiddels zo druk is geworden. In Cuijk kan ik mijn flesje weer vullen en met z'n drieën lopen we de pontonbrug over naar Limburg.

7:03 Erwtensoep bij Nederasselt

Als we over het dijkje naar Mook lopen, worden we ingehaald door een wandelende ambulance. Een flauwgevallen vrouw ligt op een draagbaar en twee ambulanciers en vijf militairen dragen de vrouw richting Mook. Af en toe leggen ze de vrouw even op de grond om te wisselen, maar het blijven dezelfde mensen die de vrouw dragen. Meerdere wandelaars bieden aan om af te wisselen, maar de militairen zeggen alleen maar dat we aan de kant moeten blijven. Zij zijn duidelijk vol van de adrenaline en het is mooi om te zien hoe zij als de plicht roept, zo in een andere rol kunnen springen. Hun bepakking ligt nog ergens bij de pontonbrug en ik vraag me af waarom ze niet naar Cuijk konden lopen, want dat is veel dichterbij.

7:30 Op de Thomsonbrug

In Malden zit er familie aan de kant. Mijn dochter en ik gaan allebei naar het toilet op het punt waar de 30km erbij komt, maar mijn schoonzus loopt verder. Zij voelt aan dat ze niet meer te veel moet stoppen. Hierdoor zijn we relatief veel tijd kwijt aan het zoeken van de familie. Zij blijken tegenover De Molen te zitten, wat ik wel herken, maar hun omschrijving doet me twijfelen, omdat zij andere herkenningspunten noemen dan de tijd/temperatuur-meter die ik traditiegetrouw op de foto zet. Uiteindelijk vinden we elkaar en gaan we even zitten. Mijn schoonzus gaat vast verder, want zij heeft nog een vriendin ergens net voorbij de McDonald's aan de kant zitten. Als wij daar aankomen, lukt het ons niet om mijn schoonzus te vinden en we besluiten dan maar om door te lopen naar de finish. Ik stuur een berichtje via Whatsapp en SMS, maar het netwerk ligt vrijwel plat door de drukte. Uiteindelijk krijg ik een bevestiging terug en weet ik dat we gewoon verder kunnen lopen. Het is zo druk, dat ik besluit om maar weer achter het publiek te gaan wandelen net als tien jaar geleden. Bij het hek waar dit niet meer kan, til ik mijn dochter over het hek heen en lopen we weer in de drukte verder.

7:44 Grave

Met een kleine 7 km/h lopen mijn dochter en ik de Via Gladiola uit door overal waar het kan, de kleine ruimtes op te zoeken. Steeds als ik ergens een inhaalactie heb gedaan, houd ik even in om te zien of mijn dochter weer achter me loopt maar steeds blijkt dat het geval. Als we bij de finish aankomen, lopen we eerst naar de 40km-bureaulisten waar mijn dochter haar tweede kruisje in ontvangst mag nemen. Vervolgens lopen we terug richting de bureaulisten van de 50 kilometer voor mijn tiende 4daagsekruis. We gaan ergens in de schaduw zitten en spelden onze kruisjes op en net als we een foto hebben gemaakt van ons met onze kruisjes, krijgen we bericht van mijn schoonzus die ook bij de finish is. Ik haal nog even een krant en loop met mijn dochter naar onze auto, terwijl mijn schoonzus nog even langs de blarenpoli op de Wedren gaat.

7:51 Op weg naar Beers

We stappen in de auto en ik stel de navigatie in om ons naar huis te brengen. Het is chaos in Nijmegen en we staan zo'n 3 kwartier in  de file voor het Keizer Traianusplein. Dat brengt het slechtse naar boven bij sommige automobilisten, maar als we eenmaal bij de Waalbrug zijn, kan ik probleemloos doorrijden naar huis. Mijn schoonzus rijdt een half uur achter ons en doet er 2 uur over om in Ede te komen. Ik weet nu dat parkeren in de stad prima is, maar als je op de laatste dag later op de dag denkt binnen te komen, dan is het toch een beter idee om de auto in Elst achter te laten en het laatste stukje per trein af te leggen.

Thuis ontdek ik dat ik in de laatste kilometers van deze 4daagse mijn tienduizendste wandelkilometer heb gehaald sinds ik in 2009 serieus met wandelen ben begonnen. Dat is dan wel bijzonder, zo dicht bij het behalen van mijn tiende vierdaagsekruisje.

Statistieken Dag Afstand Gem. (bewogen) 1 (Elst) 53,4 km 5,6 (6,1) km/h 2 (Wijchen) 48,2 km 5,7 (6,0) km/h 3 (Groesbeek) 49,9 km 4,9 (5,7) km/h 4 (Cuijk) 50,2 km 4,1 (5,6) km/h Totaal: 10003,5 km

Hoogteprofiel en tempo
(33km: hier wacht ik op dochter en schoonzus en loop daarna met hen verder,
50km: dit laatste stukje is van de Wedren naar de auto)

9:41 Controle in de laatste meters voor de...

9:44 ...Via Frikandella!

9:46 Als je 50km niet genoeg vindt, kan je hier rechtsaf

11:32 Na ruim een uur wachten is het in Cuijk gelijk een stuk drukker

11:41 Daar ligt de pontonbrug

13:47 Als je zo laat langskomt, staat de thermometer ook een stuk hoger

14:48 Weer terug in Nijmegen

15:34 Langs de tribunes

Beloning 10!

◀ Dag 3 (Groesbeek, 51km)

4daagse 2025, dag 3, Groesbeek (51km)

4:41 Geen wachtrij bij de start, maar wel gelijk in de drukte

De wekker gaat vandaag pas om 3:30 uur en als ik in onze garage mijn schoenen aantrek, komt mijn dochter me nog even gedag zeggen. Zij zijn er inmiddels ook uit, maar waar ik over vijf minuten wegrij, nemen zij de tijd om even te ontbijten. Ik rij over de Waalbrug Nijmegen binnen, zodat ik de stoet wandelaars niet hoef te kruisen en nadat ik heb geparkeerd, loop ik tegen de stroom in naar de Wedren. Hier moet ik me door de rij wachtende 40km-lopers heen zien te wurmen, maar als ik dat eenmaal heb gedaan, zie ik dat er aan de andere kant van de rij een paadje vrijgehouden is voor 50km-lopers. Ik loop naar de starters en wordt direct gescand.

5:39 In de afslag naar Malden

Ik verwacht nu achter de 50km-lopers aan te lopen, maar dat blijkt niet het geval. Vanaf de start loop ik in de drukte van de 50km-groep, ondanks dat er bij de start geen rij stond. Misschien wel aan de overkant, dat heb ik in de hectiek niet kunnen zien. Ik begin met me aanpassen aan het tempo, om mijn lijf rust te geven, maar al snel wil ik toch gaan inhalen. 4,5 km/h is nou eenmaal veel te langzaam voor mij en de berm lonkt.

7:25 De Mookerplas

In Malden ga ik even zitten bij de Intratuin en als ik verder loop, ben ik weer los. Ik zoek naar de kleine ruimtes waar ik kan inhalen en nog voordat ik Malden uit ben, lopen er al snelle 40km-lopers om me heen. Ik besluit te profiteren van hun routes, maar al snel blijk ik sneller te willen dan zij lopen en profiteren zij juist van mijn routes om de langzamere lopers heen. Door de drukte zie ik vandaag weer weinig van wat er om me heen gebeurt; dat is toch wel zonde. Ik krijg een berichtje van mijn schoonzus die zich verbaast over mijn hoge tempo, maar de nacht heeft veel herstel gebracht.

7:47 Een wandelrups

Als we na Milsbeek het smalle natuurpad naar Gennep ingaan, is inhalen nauwelijks mogelijk. Ik besluit me erbij neer te leggen, maar halverwege ontstaan toch ruimtes en die laat ik niet liggen. Als we het pad uitlopen blijkt er wat meer ruimte te zijn en als we na Gennep in Ottersum lopen, heb ik echt het idee dat ik door de drukte heen ben en tussen de mensen loop die bijna mijn wandeltempo lopen. Toch ga ik bij de ponyclub Ottersum wat langer pauzeren, zodat mijn dochter en schoonzus eerder bij de samenkomst aankomen dan ik, zodat ik op mijn eigen tempo de Sint Jansberg kan beklimmen.

8:39 Op het pad naar Gennep

Het is zo druk dat dataverkeer slecht doorkomt, maar bellen gaat nog wel. Ik begrijp dat mijn dochter en schoonzus ongeveer vijf minuten voor me lopen als ik bij het punt van samenkomst arriveer. Ik loop naar de Sint Jansberg en loop hier met ongeveer 7 km/h naar boven. Gelukkig is er de ruimte voor en als ik boven ben, zie ik mijn dochter en mijn schoonzus al vrij snel aan de linkerkant van de weg lopen. Samen lopen we verder naar Breedeweg en Groesbeek.

9:07 Gennep (eindelijk door de drukte heen)

Vlak voordat we Groesbeek inwandelen gaan we even zitten ter hoogte van een tankstation. Hier behandel ik een blaar bij mijn schoonzus, maar zij heeft meer blaren en er zitten er een paar bij die ik ook niet durf te behandelen. We besluiten verder te gaan tot de volgende medische post. Dat blijkt de Commandohut in Groesbeek te zijn. De Commandohut is van het leger en behandelt ook blaren voor burgerwandelaars. Mijn schoonzus moet tien minuten wachten voordat ze wordt geholpen, maar de behandeling duurt vrij lang. Haar voeten worden volledig onder handen genomen en meerdere blaren worden geprikt. Haar voeten worden ingetaped en in de tussentijd zitten mijn dochter en ik in de schaduw te wachten. We worden opgemerkt door een joviale man uit het publiek die vraagt wat we willen hebben. Hij gaat er speciaal voor naar de supermarkt, maar als blijkt dat zij niet hebben wat wij hadden gevraagd, komt hij met twee softijsjes van €3,00 per stuk aanlopen. Heerlijk en wat fantastisch, die support van de kant! Dat merk je ook niet zo als je er fief met 6 km/h of meer voorbij loopt, maar als je het wat zwaarder lijkt te hebben, staan de mensen echt voor je klaar.

9:25 Ottersum

Als mijn schoonzus weer verder mag, lopen we door Groesbeek, maar voordat we bij de Zevenheuvelenweg aankomen, passeren we nog een medische post van het Rode Kruis. Zal je altijd zien. Goed, de Commandohut was ook prima en we lopen de Zevenheuvelenweg in. Het is nu zo absurd druk, dat ik afspreek dat ik gewoon bij mijn medelopers blijf, tenzij ik een gaatje zie. Zo gezegd, zo gedaan. In de eerste klim heb ik niet eens door dat we klimmen, zo traag gaat het. Bij de tweede klim wijst iemand me op mijn losse veter en ik verlaat het parcours om de veter opnieuw te strikken. Mijn dochter en schoonzus lopen door. Als ik verder wil, kan ik rechts van de weg inhalen en in het steilste deel van de klim, zie ik zelfs een schuine ruimte over de weg naar mijn dochter en schoonzus toe. Ik versnel en loop met een kleine 8 km/h naar ze toe. Zo heb ik toch even lekker het gevoel van snel omhoog lopen gehad en kan ik daarna weer rustig met hen verder naar Berg en Dal wandelen.

9:34

In Nijmegen loopt mijn dochter soms van ons weg, maar ik voel dat ik bij mijn schoonzus moet blijven. We houden contact door af en toe te kijken of we elkaar nog zien en zo blijft het goed gaan. In de wijk Kwakkenberg hangt een spandoek over de weg van actievoerders, maar dit spandoek hangt zo laag, dat ik het omhoog moet duwen om eronderdoor te kunnen lopen. Niet lang na dit moment zal de route even worden afgesloten zodat de politie het spandoek kan laten verwijderen, maar dat weten wij nu nog niet. We lopen de route uit en nadat we allen naar onze eigen afmeldlocaties zijn gelopen, spreken we net als dinsdag af bij de Barometer op de Wedren.

9:59 Ponyclub Ottersum

In de auto naar huis hoor ik over het politieoptreden bij het spandoek. Eenmaal thuis verneem ik dat de organisatie heeft besloten dat wandelaars een kwartier extra krijgen om binnen te komen. Je kan ze immers niet kwalijk nemen dat het parcours tijdelijk afgesloten is geweest.

Statistieken Dag Afstand Gem. (bewogen) 1 (Elst) 53,4 km 5,6 (6,1) km/h 2 (Wijchen) 48,2 km 5,7 (6,0) km/h 3 (Groesbeek) 49,9 km 4,9 (5,7) km/h Totaal: 9953,3 km

Hoogteprofiel en tempo
(Het lagere tempo bij de heuvels komt niet door de heuvels, maar doordat ik met mijn familie meeloop;
bij de Sint Jansberg, 1e klim, zie je wel een hoger tempo doordat ik nog alleen loop)

10:05 De heuvels rondom Groesbeek

10:28 De laatste weg voor de samenkomst met de 40km

10:37 De Sint Jansberg

12:04 Blaarbehandeling bij mijn schoonzus bij de commandohut

13:19 De Zevenheuvelenweg

◀ Dag 2 (Wijchen, 49km) Dag 4 (Cuijk, 50km) ▶