Leonard's wandelblog: Noaberpad 11-8 Ootmarsum-Schoonebeek (53km)

zaterdag 5 augustus 2017

Noaberpad 11-8 Ootmarsum-Schoonebeek (53km)

6:24 USB-aansluitingen in de trein

Het is volop zomer en een paar weken geleden vond de 101^e Vierdaagse van Nijmegen plaats. Dit jaar liep ik niet mee, maar vandaag heb ik weer de wandelschoenen aangetrokken voor een nieuwe wandeldag langs het Noaberpad. Vandaag loopt de route door het Duitse graafschap Bentheim. Zo loop ik vanuit Overijssel naar Drenthe zonder de grens tussen die twee provincies te kruisen. Ik vind het een gek idee, maar ben blij dat ik in staat ben om grote afstanden af te leggen, want vanuit graafschap Bentheim is er geen openbaar vervoer naar Nederland, al zou een buslijntje van Emlichheim naar Coevorden niet misstaan. De kortste afstand om dit traject af te leggen tussen twee OV-locaties is zo'n 53 kilometer en start bij een bushalte in Ootmarsum. Het eindpunt ligt net over de grens in de buurt van het Drentse Schoonebeek.

9:12 Oranjekoorts in Ootmarsum

Het wordt vandaag ook de eerste 50+-wandeling met mijn nieuwe wandelschoenen en vol goede moed stap ik de deur uit op weg naar het station. Ik reis eerst naar station Amersfoort en in deze trein zijn usb-poorten beschikbaar om je apparatuur op te laden. Ik hang zowel mijn telefoon als mijn powerbank aan de trein en zo laden ze beide nog een beetje op terwijl de trein me naar Amersfoort brengt.

Voor het eerst sinds ik het noordelijke deel van het Pieterpaddeel heb afgelegd reis ik vandaag weer via Amersfoort. Op dit station wil ik naar het toilet, maar waar destijds het toilet stond, zijn de deuren nu afgesloten en is er van een toilet geen sprake meer. Ik volg de bordjes en ontdek dat er een moderne toiletunit in de stationshal is geplaatst. Thuis had ik al een muntje van 50 cent meegenomen zodat ik voor het toilet kon betalen, mocht dat nodig zijn, maar het toiletbezoek blijkt hier 70 cent te kosten. Daar had ik niet op gerekend en omdat ik het - vanwege de afvoer - frisser vind om op het station naar het toilet te gaan dan in de trein, maak ik dankbaar gebruik van mijn lange benen en stap ik over het hekje heen. Na afloop verbaas ik me dat er geen toiletborstels op het toilet staan, maar als ik ernaar vraag, begrijp ik van de dame die hier de wacht houdt, dat ze die van het bedrijf dat de sanitaire voorziening heeft geplaatst, niet in de toiletten mag neerzetten. Nou ja, dan maakt ze zelf de toiletten maar schoon...

10:13 Een brede laan

Ik stap in de trein naar Enschede met het plan om in Almelo uit te stappen en daar per bus naar Ootmarsum te reizen. Ik maak voor de reis gebruik van de actie 'NS Seizoensretour', maar daarvoor moet ik een retourreis maken en doordat ik van A naar B wandel, is dat wat lastig. Ik heb het kaartje laten aanmaken met Coevorden als eindstation en ook al gaat de reisplanner van NS via Zwolle, neem ik de gok dat ik ook wel via Almelo en Mariënberg naar Coevorden mag reizen. In dat geval is mijn retourkaartje ook op de heenreis geldig. Uiteindelijk wordt ik er niet op gecontroleerd en word ik om 9:11 afgezet bij de bushalte in Ootmarsum waar ik een maand geleden mijn vorige wandeltocht eindigde.

10:16

Ik loop richting de rotonde die vlakbij de bushalte ligt en terwijl ik naar rechts kijk, memoreer ik mijn wandeling door het centrum van Ootmarsum. Bij de rotonde ga ik linksaf op weg naar het noorden. In het noorden van Ootmarsum zie ik welgeteld één huis met oranje versiersels in de tuin. Morgen speelt het Nederlands dameselftal de finale van het Europees Kampioenschap voetbal, maar van een echte oranjekoorts is nauwelijks sprake. Na een paar kilometer passeer ik een geocache waarvoor een uitgebreide handeling moet worden uitgevoerd om het slot dat de cache gesloten houdt, te kunnen openen. Dat gaat in een keer goed en ik loop weer verder. Het is mooi weer en ik hoop maar dat dit lang zo blijft, want vooraf was er regen voorzegd.

10:26 De grenssteen bij Hesingen (D)/Hezingen

De eerste zeven kilometers loop ik nog in Nederland en vlak voordat ik de grens passeer, ligt er nog een snelle geocache. Om op het juiste punt te komen, loop ik nog een stukje door het bos, maar de cache blijkt uiteindelijk langs het pad te liggen. Na het loggen passeer ik vrijwel direct de landsgrens wat ik als eerste zie aan de Duitse fietsbordjes die hier de routes aangeven. Vanaf nu zal ik de rest van de dag in Duitsland lopen totdat ik een kleine kilometer voor het eindpunt weer de landsgrens oversteek om een kleine kilometer verder weer bij een bushalte uit te komen. De 9292-app waarschuwt dat deze bushalte is vervallen vanwege werkzaamheden en ook op de website van Qbuzz, de vervoerder die deze buslijn exploiteert, staat dat de halte is vervallen. Uit persoonlijk contact met medewerkers van Qbuzz eerder deze week weet ik echter dat er op dit moment niet aan de weg wordt gewerkt en de bus gewoon langskomt. Dat scheelt, anders had ik nog een paar kilometer meer moeten lopen naar de bebouwde kom van Schoonebeek of misschien zelfs nog verder. Dat blijft me gelukkig bespaard.

11:45 Uelsen

Ik loop over een pad dat door een heidegebied gaat. Het is een mooi gezicht nu de hei in bloei staat. Verderop zie ik een grote witte steen boven de begroeiing uit en ik ontdek dat dit de grenssteen is tussen het Nederlandse Hezingen en het Duitse Hesingen. Dat is interessant, want deze steen staat niet op de landsgrens en als dit wel de grens tussen die twee dorpen voorstelt, ligt het Nederlandse dorp Hezingen dus deels in Duitsland. Merkwaardig, maar ach, wat maakt het ook uit. Kennelijk liep de grens hier vroeger anders dan nu.

Ruim een uur later komt de skyline van Uelsen in zicht. In het centrum ligt een grote geocache, maar als ik hier kom aanlopen, zijn er mensen bezig met de voorbereidingen van een feestje later die dag en ik moet om de auto's en kramen heenlopen om bij de cache te komen. Het betreft een boekenboom. Een object in de vorm van een hoog afgehakte boom waarin een deur zit. Achter die deur bevindt zich een boekenkast en mensen kunnen hier boeken ruilen. Een van de boeken is het logboek van de geocache, maar voordat ik die in handen heb, heb ik de titels van de aanwezige boeken wel een paar keer bestudeerd. Het valt me op hoeveel Nederlandse boeken er in de boom staan. Uiteindelijk vind ik het logboek om de geocache te kunnen loggen en ik loop weer verder.

11:52 De boekenboom

De route trekt verder door graafschap Bentheim en ik kom weer in een heidegebied uit. Hier moet ik volgens de route op de gps-ontvanger rechtsaf, maar deze afslag moet plaatsvinden boven op een heuvel in het landschap. Het blijkt de Großer Grabhügel bij Gölenkamp te zijn. Bovenop zit een paar jongens te genieten van het weer, de rust en het uitzicht, maar uitrusten zit er voor mij nog even niet in. Ik loop weer naar beneden, maar als ik even verderop het directe gebied rond deze heuvel verlaat, zie ik dat ik over een pad door hoge begroeiing moet lopen. Omdat ik ze bij me heb, trek ik mijn gamaschen aan voordat ik hier doorheen loop. Zo hoef ik geen rekening te houden met wat er allemaal groeit (bijv. brandnetels) of wat er in de planten rondloopt (bijv. teken). Als ik weer op gebaande wegen loop, hang ik de gamaschen aan de buitenkant van mijn tas, zodat ik er snel bij kan, mocht ik ze opnieuw nodig hebben.

Het is warm en ineens komt de zon achter de wolken vandaan. Ik stop even bij een overdekte rustplaats waarvan er vandaag veel langs de route staan. Ik smeer mij in met zonnebrandspray en neem notie van het tijdstip, zodat ik weet hoe laat ik er deet overheen mag sprayen. Daar moet voor de beste werking namelijk een uur tussen zitten. Het is vandaag voor het eerst dat ik deet gebruik, wat een gevolg is van de laatste twee wandelingen van het Pieterpad. Toen werd ik echt lek gestoken.

Ik volg het lijntje op mijn scherm en zie dat ik nu bijna bij de Vechte ben aangekomen. De Vechte is de Duitse naam voor het riviertje De Vecht, dat in Nederland door de provincie Overijssel loopt. Via een brug loop ik over het water en ik sla direct linksaf om stroomafwaarts verder te wandelen. Even verderop ligt een bosachtig gebiedje met de naam Brünas Heide en ik loop op weg naar de gelijknamige geocache die hier verstopt is. Ter plaatse is de cache snel gevonden, maar de inhoud is zo verregend dat het niet mogelijk is om hier fatsoenlijk te kunnen loggen. Ik maak een foto van het kokertje en leg deze weer terug waar ik het had gevonden.

12:33

Inmiddels is het gaan regenen en terwijl ik met de geocache bezig ben, is het zo hard gaan regenen dat ik besluit om de gamaschen en poncho aan te trekken. Zo loop ik verder en kom ik in het dorpje Esche, maar de gamaschen weer uitgaan. Even voorbij Esche passeer ik tweemaal een spoorlijn en inmiddels is de regen weer opgehouden en gaat ook de poncho uit. Ik passeer een riviertje, maar ditmaal is het niet de Vechte, maar de Lee, die even verderop uitmond in de Vechte. Via Hoogstede kom ik weer uit bij de Vechte, maar eerst loopt de route nog over geasfalteerde wegen richting Emlichheim.

13:26 De Vechte

Terwijl ik gedachteloos verder loop, zie ik ineens aan de kant van de weg een jaknikker in werking. Die dingen had ik nog nooit in het echt gezien en het is een gek idee om dat pas voor het eerst te doen in de tijd van schone energie. Op de foto die ik van deze jaknikker maak, staat ook een windmolen en zo staan oude en nieuwe energie in één plaatje gevangen. Vanaf de jaknikker lopen zilverkleurige buizen langs de kant van de weg door het hele gebied. Ik vind dit een stuk lelijker dan de horizonvervuiling waar mensen bij windmolens nog wel eens over klagen, maar de mensen die hier wonen, zullen er inmiddels wel aan gewend zijn.

14:21 Een van de vele overdekte rustplaatsen langs de route

Intussen ben ik aan het rekenen geslagen, want in de voorbereiding had ik gepland dat ik om 18:33 de bus terug zou nemen bij Schoonebeek. Ik dreig dat niet te gaan halen en meerdere manieren om dit na te rekenen passeren mijn gedachten, totdat ik besluit om rond 16:33 te kijken wat de nog af te leggen afstand is. Ik heb dan nog twee uur en als ik de dan nog af te leggen afstand door 2 deel, heb ik de vereiste gemiddelde afstand in kilometers per uur te pakken. Als dat onder of op de 6 ligt, gaat het lukken. Om dit voor elkaar te krijgen, zet ik er een flink tempo in en zo loop ik op Emlichheim af zonder al teveel aandacht te hebben voor de omgeving. Om half vijf blijkt dat het op het randje is en dat ik dus eigenlijk niet kan rusten. In de tussentijd passeer ik Emlichheim. Hier ligt ook een geocache, maar ik heb er de tijd niet meer voor en in een stevig tempo loop ik Emlichheim weer uit. Ik kom uit bij een kanaal en ineens begint het alarm van mijn telefoon te piepen. Ik had dit alarm ingesteld op 17:33, een uur voor de vertrektijd van de bus. De nog af te leggen afstand is iets minder dan zes kilometer en ik kan dus nauwelijks verslappen. Op het kaartje op de gps-ontvanger zie ik de landsgrens al verschijnen. Ik moet gemiddeld minimaal 6 km/h lopen en dat betekent dat ik elke kilometer in maximaal 10 minuten moet afleggen. In de laatste kilometers maak ik bij elke kilometer de berekening, en het lijkt erop dat ik het wel ga redden.

14:32 Wall Street?

800 meter voor het eindpunt loop ik Nederland weer binnen en op het bruggetje dat de grens markeert, rust ik heel even uit. Aan de Duitse kant staat een jaknikker tussen de mais en aan de Nederlandse zijde staat een complex van de NAM. Uit de wandelgids begrijp ik dat de Nederlanders geen olie meer uit de grond halen, maar de Duitsers doen dit nog wel. De wandelgids is op dit punt kennelijk verouderd, want op het internet lees ik dat NAM weer olie uit de grond haalt, maar dan op een nieuwe manier waarbij er geen jaknikkers nodig zijn.

Ik moet nog 800 meter lopen en aan de horizon zie ik de auto's over de weg rijden waar ook de bus straks overheen zal gaan. Om zeker te zijn dat ik de bus niet mis, loop ik weer verder en ongeveer acht minuten voor het officiële vertrekmoment van de bus, kom ik bij de bushalte aan.

14:39 Oude en nieuwe energieopwekkers in één beeld gevangen

De bushalte is gemarkeerd met een paal waarop het bekende gele bordje is geplaatst. Dit bordje staat aan het begin van een parkeerplaats langs de weg en ter hoogte van deze parkeerplaats ligt een café. Het café is gesloten en ik ga zitten op een stenen randje op een plek waar ik het aankomend verkeer uit de richting waar ook de bus vandaan moet komen, goed kan zien. De bus komt maar niet opdagen en ik begin al te denken aan het missen van mijn trein in Coevorden. Uiteindelijk komt de bus zo'n 8 minuten te laat aanrijden. Ik ga langs de weg staan en steek mijn hand omhoog om aan te geven dat ik wil meerijden. Het betreft een 8-persoonsbusje dat stopt en de deur gaat open. De chauffeuse scant mijn ov-chipkaart en checkt mij gelijk uit op station Coevorden zodat dat ter plaatse niet meer hoeft. Het busje heeft geen ingebouwde incheckpaal, maar de chauffeur heeft een handscanner zoals ook de buschauffeur bij zich had in de Duitse bus die mij bij de eerste wandeldag langs het Noaberpad van Nijmegen naar Kleef bracht.
De chauffeur geeft aan dat ik niet bij de halte stond, maar dat ze toch maar is gestopt omdat ze dacht dat ik wel mee wilde. Ik snap hier helemaal niets van, want ik stond toch bij de halte? Dit geef ik ook aan, maar ik begrijp dat de halte 50 meter ervoor ligt. Het gele bord staat echter wel degelijk bij de parkeerhaven waar we nu staan, maar omdat het geen discussie waard is, laat ik het er verder bij. De bus rijdt verder richting Coevorden en zonder ook maar bij één halte te hoeven stoppen, komt de trein aan op het station. Inmiddels heeft de bus heel wat minuten van de vertraging ingelopen en als ik op het station aankom, kan ik rustig naar de trein wandelen die net is komen aanrijden. De trein wacht op Coevorden wat langer waardoor ik weet dat ik het wel ga halen. Tijd om iets te eten is er niet meer, maar als ik zo om me heen kijk, was er ook geen mogelijkheid toe, want dit station heeft geen horeca. Op station Zwolle bestel ik een bakje friet en een flesje drinken en terwijl ik op de trein naar Amersfoort wacht, eet ik het bakje leeg.

15:06 Geen markeringen aangetroffen, dan loop ik een stukje
over een weiland. Het gras is al weggesneden.

De trein naar Amersfoort rijdt niet verder omdat iemand zich voor de trein heeft gegooid, maar doordat ik toch in Amersfoort moet overstappen, heeft dat verder geen invloed op mijn reis. Eenmaal thuis blijkt het een stuk vroeger te zijn dan de half elf die ik vooraf had berekend. Uiteindelijk blijkt dat ik 19:33 als vertrektijd had staan, maar ergens is 18:33 in mijn hoofd gekomen en er niet meer uit gegaan. Ik had dus rustig mijn wandeling kunnen uitlopen, meer kunnen rusten en meer geocaches kunnen zoeken, want er was alle tijd voor. Ik vind het op zich wel knap van mezelf om er een vol uur af te lopen en ik voel het aan mijn beenspieren. Door 17 kilometer op volle snelheid te wandelen, ging het vandaag niet alleen om de omgeving, maar voor een deel vooral ook om de prestatie. De spieren voelen nog dagen aan alsof ik een eerste training heb gelopen of al meerdere dagen achter elkaar heb gelopen. Ik heb er geen last van en zie het vooral als een goede ontwikkeling. Door de spieren extra te belasten, worden ze sterker en zal de volgende wandeling weer wat makkelijker afgaan. Ik merk de laatste tijd dat 50 kilometer net over de afstand ligt die ik pijnloos kan afleggen. Vorig jaar liep ik nog moeiteloos elke maand 60 kilometer, dus dat moet nog wel wat beter voordat ik volgend jaar weer de Vierdaagse ga lopen. Ik weet nu in ieder geval wat ik daar te zijner tijd voor kan doen.