Pelgrimspad 21-24 Roosteren-Schin op Geul (63km)

4:59 Weer vroeg op pad

Gedurende de nacht in de herberg van Roosteren word ik enkele keren wakker doordat het zo warm is in bed. Het dekbed ademt niet zo goed als dat ik thuis gewend ben, maar uiteindelijk lukt het me toch om snel uit bed te komen als om kwart voor vijf de wekker gaat. Ik kleed me aan, was mijn gezicht en stop de laatste spullen in mijn tas. Vervolgens verlaat ik de kamer, leg ik de sleutels op de bar van de lobby en loop ik naar buiten. Zodra de deur achter mij sluit, kan ik niet meer terug, dus ik controleer nog even of ik alles heb voordat ik de deur zachtjes achter mij dicht doe. Het is precies 5 uur als ik met de wandeling begin. Vandaag staat de route van Roosteren naar Schin op Geul op het programma: 64 kilometer voornamelijk onverhard over de heuvels van Zuid-Limburg en doordat ik gisteren ook al 60 kilometer heb gelopen, moet ik vanaf de start al mijn reserves aanspreken. Gisterenavond heb ik nog een blaar doorgeprikt en afgeplakt, maar de kans is groot dat ik op dezelfde plek op de andere voet vandaag ook wel een blaar zal oplopen. De tijd zal het leren.

5:16 De Maas

Vanaf de herberg moet ik direct een besluit nemen. Bij hoog water moet ik hier namelijk de omleidingsroute volgen en die loopt langs de herberg. In dat geval zou ik vanaf de start dus de andere kant moeten oplopen. Gisterenavond heb ik nog de waterstanden gecontroleerd op mijn telefoon en na te hebben gezien dat er geen waarschuwingen zijn, besluit ik vandaag om de reguliere route te volgen. Zo loop ik de eerste kilometers over een dijk waarvan zowel mijn Garmin als Wandelnet nog geen weet heeft, terwijl de weg waar de route volgens Wandelnet overheen gaat, op dit moment onbereikbaar is. De route over de dijk geeft een mooi beeld van de werkzaamheden aan het project 'Ruimte voor de rivier'. Dit project moet ervoor zorgen dat de Maas veilig buiten haar oevers kan treden zonder dat direct hele straten met volgelopen kelders zitten. Volgens de wandelgids van het Pelgrimspad is de kans op een overstroming zoals in 1993 en 1995 ongeveer eens per 50 jaar en moet die kans aanzienlijk worden verkleind. Ik kijk ervan op dat de huidige risicokans 1:50 is, terwijl 1993 alweer 25 jaar geleden is. Dan zijn ze rijkelijk laat, maar zo ongenuanceerd zal het vast niet zijn.

5:43 Een bijzonder bruggetje

Doordat de markering in het veld hier goed is geregeld kom ik zonder veel problemen aan in Grevenbicht. De Limburgse naam van dit dorp is Beeg. Hier ligt een leuke geocache met de Limburgse naam. Na Grevenbicht loop ik richting Born. Tussen die twee plaatsjes ligt een kanaal. De schepen kunnen dankzij dit kanaal het bochtige karakter van de Maas afsnijden om zo sneller naar hun bestemming te varen. Ik loop over een sluis voordat ik in Born uitkom. Born ligt tussen het kanaal en de snelweg A2. Ik bevind me in het smalste deel van Nederland, waardoor alles bij elkaar ligt: snelweg, rivier, kanaal en spoor. Nadat ik de A2 heb gekruist, loop ik via het Limbrichterbosch naar Sittard. Daar kruis ik het spoor. Maar voordat ik bij het spoor ben, moet ik de N276 oversteken. Hier staat een informatiebord over de Feldbissbreuk en twee andere breuklijnen in het landschap. Hier kan ik een earthcache loggen. Het is 8:20 en het is druk met fietsers die naar school rijden.

6:10 Een geocache in Grevenbicht

Nadat ik de N276 ben overgestoken, loop ik richting het centrum van Sittard. Zo'n 50 meter voor me zie ik een jongen van een jaar of 8 van zijn fiets vallen en hard huilen. Als ik bij hem aankom, heeft hij inmiddels zijn fiets op het trottoir gelegd en is hij ernaast gaan zitten. Ik informeer even hoe het met hem gaat en inspecteer de plek waarvan hij zegt dat het zeer doet. Ik zie geen wond, maar kan al wel zeggen dat hij een bult kan krijgen. De jongen haalt een phablet uit zijn jaszak en belt zijn moeder op terwijl hij mij vertelt dat ik verder mag gaan. Ik loop verder en kom na 50 meter een vrouw tegen die met een verontrust gezicht benen maakt. Zou dat de moeder zijn?

6:27 De Gulik-Gelrehaven bij Born

Op weg naar het centrum is een deel van de route afgesloten door werkzaamheden en er staat zowaar iemand om wandelaars tegen te houden zodat zij niet terug hoeven te lopen. De man adviseert me een bepaalde kant op, maar volgens mijn routekaartje kan ik beter de andere kant op lopen. Ik dank vriendelijk voor het advies en volg mijn eigen plan.

Ik had me verheugd op een uitgebreid ontbijt op het centrale plein van Sittard, maar als ik hier om 9 uur aankom, zijn alle horecagelegenheden nog gesloten. Op het plein rijden vrachtwagens om de winkels te bevoorraden en ik ga midden op het plein staan om mijzelf in beeld te laten komen op de webcam die op het plein is gericht. Hiermee kan ik weer een geocache loggen en doordat er maar weinig van dit type geocaches zijn, vind ik dit extra leuk om te doen.

7:01 De A2 bij Born

Vanaf dit plein loopt het Pelgrimspad samen met het Pieterpad. Ik verlaat het plein en op de eerste markering die ik zie, staat dan ook de tekst 'Pieterpad' vermeld. Vanaf nu lijkt het wel alsof de route alleen door de mensen van het Pieterpad wordt onderhouden, want aan niets merk je nog dat je op het Pelgrimspad loopt. Aan de rand van Sittard loop ik langs de zeven voetvallen op weg naar de kapel van St. Rosa, de beschermheilige van de stad. De weg naar de kapel is een steile klim en luidt de start in van de beklimmingen van Zuid-Limburg. Twee jaar geleden liep ik hier ook, toen ik in twee aaneengesloten dagen van Lottum naar de Pietersberg bij Maastricht liep tijdens mijn afsluitende wandeldagen op het Pieterpad als training voor de honderdste Vierdaagse van Nijmegen. Vandaag zal ik het Pelgrimspad niet uitlopen, want in tegenstelling tot het Pieterpad maakt het Pelgrimspad extra kilometers over het heuvelachtige landschap en ook het eindpunt ligt een stukje zuidelijker, in het Waalse Visé. Vandaag loop ik dan ook tot Schin op Geul en in augustus volgt nog een afsluitende wandeldag over het Pelgrimspad.

7:02

Vanaf Sint Rosa loop ik over de Limburgse velden. De uitzichten zijn schitterend, maar ik merk nu al dat mijn lichaam het zwaarder heeft dan twee jaar geleden. Ik herinner me nog wel dat ik er toen op het eindpunt ook niet helemaal fris meer bij liep, maar dat was na het bereiken van het eindpunt; nu moet ik nog 40 kilometer lopen. Dat wordt nog wat...

In Windraak loop ik langs de benzinepomp voor een paar flesjes drinken en een wrap met kip/kerrie om even bij te tanken. Het drinken is mijn eerste drinken van de dag, buiten het water dat ik bij me heb en ik merk dat mijn lichaam het erg waardeert. Met vernieuwde krachten daal ik af naar de voet van de volgende klim richting Puth. Nadat ik Puth voorbij ben, moet ik weer een dichtbegroeid pad omhoog op, maar ik besluit de asfaltweg te nemen zodat de insekten minder kans hebben om mijn benen aan te vallen. Hier verlaat ik dan ook voor even het Pelgrimspad, waardoor ik extra verbaasd ben als ik bordjes tegenkom van de pelgrimsroute naar Santiago.

7:31

Bij Spaubeek lopen de spoorlijn en de snelweg A76 naast elkaar en nadat ik beide ben gepasseerd, ga ik op mijn zitmatje zitten om even bij te komen van de inspanningen. De benen voelen moe, de nek doet pijn van de zware rugzak en de dikke laag zonnebrandcrème en deet heeft ervoor gezorgd dat mijn benen een kerkhof zijn van kleine vliegjes die niet meer konden loskomen van de vettige laag op mijn benen. De spieren krijgen rust en ik besluit om de benen niet schoon te maken, want dan veeg ik gelijk de deet eraf en dat is nou net niet de bedoeling. Na zo'n vijf minuten sta ik op en loop ik weer verder.

7:46 Geen vlag, dus loop ik gewoon rechtdoor

De route loopt verder richting Voerendaal en zonder dat ik dat door heb, zijn het Pelgrimspad en het Pieterpad weer gesplitst. Ik geniet van de schitterende omgeving terwijl ik ook vecht tegen de zwaarte van het parcours. Even voorbij Weustenrade ga ik zitten bij een wegkruis. Ik neem vaker korte pauzes om de benen even rust te geven doordat de spieren vermoeid aanvoelen. Bij Voerendaal passeer ik een spoorlijn en de snelweg A79. Vervolgens loop ik verder naar Ubachsberg. Inmiddels heb ik al lang genoegen genomen met de wetenschap dat ik een flinke vertraging ga oplopen. Aanvankelijk had ik gepland om rond vijf uur in Schin op Geul aan te komen, maar al na 32 kilometer lopen - op de helft - zag ik dat als ik deel twee net zo snel zou lopen als de eerste helft, ik pas om zeven uur bij mijn eindpunt zou arriveren. Die verwachte eindtijd van zeven uur lijkt inderdaad realistisch te zijn en blijft dat ook gedurende het verdere verloop van de wandeling. Inmiddels snij ik hier en daar kleine stukjes van het parcours af, maar daar staat tegenover dat ik op andere plekken juist extra meters maak om over asfalt te blijven lopen. Uiteindelijk zal ik dan ook maar 700 meter minder lopen dan aanvankelijk gepland.

8:20 Breuklijnen in Limburg

Ik ben aangekomen in de gemeente Gulpen-Wittem. Terwijl ik aan de rand van een bos loop, geeft de route op mijn Garmin ineens aan dat ik hier rechtsaf moet, maar ik zie geen pad lopen. Ik besluit rechtdoor te gaan en wat volgt is een zware klim over een onverhard stuk land op weg naar de asfaltweg ten noorden van Eys. Als ik bij de asfaltweg ben aangekomen, wil de route mij rechtdoor hebben, maar na een korte inspectie van het kaartje besluit ik af te dalen naar Eys om daar met de hoogtelijnen mee richting Wijlre te wandelen om zo weer terug te komen op het parcours.

9:00 De terassen zijn nog gesloten

Het meest zuidelijke punt van de dag is de passage van Gulpen. Dit wil ik dan ook zeker niet gaan afsnijden, dus ik kruis de spoorlijn op weg naar dit plaatsje waar ik ooit al eens een paar weken op vakantie ben geweest. Onderweg passeer ik de velden waar de gerst voor het Gulpener bier wordt geteeld. In Gulpen zelf moet ik de weg beklimmen die ik van mijn vakantietijd in deze streek herinner als de steilste klim van het dorp. Ik loop nu op de doorgaande weg naar Wijlre, Schin op Geul en Valkenburg, maar het Pelgrimspad wil nog ergens van de weg af om door de natuur te lopen. Ik heb inmiddels al gerekend dat ik wel heel langzaam moet lopen om de trein van 19:05 niet te halen, dus ik besluit om hier het Pelgrimspad te volgen.  Dit houd ik vol totdat ik een stuk land over moet waar de begroeiing zo hoog staat, dat er van een pad geen sprake meer lijkt te zijn. Ik loop terug naar de asfaltweg en besluit deze weg dan maar uit te lopen naar Schin op Geul.

9:08 Weer even terug op het Pieterpad

In Schin op Geul kom ik het Pelgrimspad weer tegen. het pad loopt langs het station, dus volg ik weer het rode lijntje op de Garmin. De laatste meters naar het station gaan weer steil omhoog, maar eerst log ik nog een geocache bij de kerk. Op het station veeg ik het kerkhof aan beestjes van mijn benen, waarna ik in de Arriva-trein stap op weg naar Maastricht. Onderweg naar huis blijk ik niet de enige te zijn die vermoeid is, want in de intercity van Maastricht naar Enkhuizen roept de hoofdconducteur bij een van de tussenstations om dat we in de trein zitten met als eindbestemming Alkmaar. Wat weet hij dat ik niet weet?, denk ik, maar ik zal het nooit weten, want in Utrecht stap ik over op de trein naar Nijmegen. Althans, dat is de bedoeling. Ik heb hier een overstap van een paar minuten, maar als de trein op het station binnenkomt, gaan de deuren niet open. Alleen de voorste deur gaat even open om een stel agenten binnen te laten. Heel systemstisch doorlopen zij de trein, duidelijk ergens naar op zoek. In de wandelgangen hoor ik dat het een medisch geval is, maar dan snap ik niet waarom de deuren dicht blijven. Ik gok op een persoon die niet mag ontsnappen, en als ik een agent die bij ons staat te wachten, vraag of het medisch is, ontkent hij dat. Meer kan ik niet vragen, want ineens gaan de deuren open en zo goed en zo kwaad als het kan, ren ik de roltrap op en trek ik een sprintje naar de andere kant van het station. De trein naar Nijmegen blijkt er zowaar nog te staan. Ik roep 'Nijmegen?', en zie de hoofdconductrice knikken. Ik dank haar vriendelijk en spring te trein in terwijl de hoofdconductrice op haar fluitje blaast.

9:37 De eerste uitzichten over het heuvellandschap

Het waren twee mooie, maar uiteindelijk ook loodzware dagen. Ik troost me met de gedachte dat 4x50 verhard (Nijmegen) een stuk lichter is dan 60+63 onverhard in Zuid-Limburg. De voeten krijgen een maand om te herstellen en zijn versierd met twee blaren op de hielen en drie kleine blaartjes op de uiteinden van mijn tenen. Mijn huidige wandelschoenen zijn de opvolger van mijn vorige paar, maar ik was al minder tevreden over het nieuwe schoeisel, en heb nu gemerkt wat de gevolgen zijn als je ze tot het uiterste test. Gelukkig zitten de blaren niet op de onderkant van mijn voeten, waardoor ik er gewoon mee kan lopen. Thuis vervang ik de veters, want die waren al flink versleten. Zo verklein ik het risico dat ik midden in de Vierdaagseweek ineens met gebroken schoenveters zit, wat me al eens eerder is overkomen.

10:12 Kunstwerkje in het bos

In augustus wil ik de laatste kilometers over het Pelgrimspad gaan lopen, maar eerst volgt nu de 102e vierdaagse van Nijmegen.

Statistieken Afstand: 63,3 km Gemiddelde: 4,5 km/h Bewogen gem.: 5,8 km/h Totaalteller: 4841,4 km

Het Pelgrimspad na 8 dagen

10:13

10:15 Steil naar beneden

11:06 De pelgrimsroute naar Santiago (in West-Spanje)

11:13 De A76 bij Spaubeek

11:58 Omhoog...

12:03 ...en omlaag

12:15

15:12 De A79 richting Aken

16:24

16:44

17:35 Het centrum van Gulpen

18:01 Daar staat heel wat statiegeld

18:55 Een Limburge trein op station Schin op Geul

Tijd voor nieuwe veters

De plaatsnaambordjes van vandaag

<< Maarheeze-Roosteren (60km) Schin op Geul-Visé (42km) >>

Pelgrimspad 18-20 Maarheeze-Roosteren (60km)

9:05 In Limburg

Vandaag en morgen loop ik de finale tweedaagse wandeltraining voor de Nijmeegse Vierdaagse. Ik loop verder over het Pelgrimspad en zal via Roosteren morgenmiddag uitkomen in Schin op Geul.

Vooraf was het weer een heel gedoe om aan geldige tickets te komen voor de treinreis naar het startpunt van deze wandeling. Ik had een dagkaart voor een enkele reis, maar uiteindelijk bleek deze alleen geldig na 9 uur 's morgens. Daar kwam ik pas achter nadat ik de couponcode had verzilverd, dus was dat weggegooid geld. De klantenservice van NS kon er niets aan doen; ik denk dat ze inmiddels aardig gek van me worden. En ik van hen.
In de tussentijd heb ik NS Flex kunnen aanvragen. Daarmee kun je elke maand wisselen van abonnementsvorm en worden de kosten achteraf gefactureerd. Dit product kun je op je bestaande ov-chipkaart laten zetten, maar ik had besloten om er een gratis nieuwe ov-chipkaart bij te bestellen. Je krijgt bij NS Flex namelijk ook je ov-chipkaart gratis, en ik wist niet zeker of dat ook zo zou zijn als ik het product op mijn eigen kaart had staan en die kaart over twee jaar verloopt. Tijdens de conversatie met de klantenservice van NS had ik al even gekeken naar de ingangsdatum van het NS Flex-abonnement en dat bleek 13 juni te zijn, ruim op tijd om alsnog in ieder geval met korting naar Maarheeze te kunnen afreizen. Ik had de nieuwe ov-chipkaart echter nog niet in huis, dus heb ik gelijk maar naar TLS gebeld om te vragen hoe dat zat. Zij zeiden dat de kaart op 6 juni al was verzonden, maar thuis had niemand de kaart ontdekt. Ik heb gelijk gevraagd om dan maar een nieuwe kaart aan te maken. Dat kost drie werkdagen, dus door dat op dinsdag 12 juni te doen, zou de kaart op vrijdag 15 juni moeten arriveren. Net op tijd, want de volgende werkdag is mijn eerste van de twee wandeldagen.

9:37 Bij de A2

Op woensdagmorgen zag ik in de app van PostNL dat de ov-chipkaart op die dag (13 juni) bij ons wordt bezorgd. Zul je altijd zien, heb ik die kaart net ongeldig laten maken om een nieuwe kaart te laten aanmaken en dan komt die kaart alsnog bij mij aan. Goed, hopelijk is de vertraging van de nieuwe kaart maximaal 1 dag, zodat de kaart uiterlijk op zaterdag wordt bezorgd...
Een dag later zie ik de nieuwe ov-chipkaart zowaar al in de app van PostNL staan en jawel hoor, 's avonds ligt de nieuwe kaart op de deurmat. Ik ga direct controleren welke pas ik moet gebruiken. Voor de zekerheid had ik van de eerste pas al een hoekje afgeknipt zodat ik ze van elkaar kan onderscheiden. Ik voeg beide kaarten toe aan mijn NS-account en daar wordt de kaart met afgeknipt hoekje getoond als de kaart met NS Flex, terwijl op de nagezonden chipkaart geen enkel product aanwezig is. Dat zou niet moeten kloppen, en ik voeg de kaarten ook toe op ov-chipkaart.nl. Daar staat het wel zoals ik had verwacht. Ik rij even naar het station om met de nieuwste kaart in te checken. De incheckpaal zegt 'reizen op rekening', dus blijkt NS Flex wel degelijk op de nieuwste kaart te staan, al heeft de NS dat nog niet overal verwerkt.

9:43 A2 richting Maastricht

Op maandagmorgen reis ik met de eerste trein van de dag richting Maarheeze. Onderweg word ik een keer gecontroleerd en even heb ik de neiging om mijn nog niet geldige kaartje te laten controleren. Toch besluit ik om dat niet te doen. De reis verloopt verder zonder problemen. Ik vergelijk de reisplanners van 9292 en NS met elkaar en kom tot de opmerkelijke conclusie dat zij verschillende adviezen geven. Mijn eindbestemming is Maarheeze. Dat station ligt tussen de intercitystations Eindhoven en Weert in. De NS adviseert om op Eindhoven over te stappen naar de sprinter voor Maarheeze met een overstaptijd van ruim een kwartier. De app van 9292 adviseert om pas uit de intercity te stappen in Weert en vanaf daar terug te reizen met de sprinter. Doordat de overstap in Weert een stuk korter is, is het tijdstip van aankomst eerder dan bij het advies van de NS. Ik besluit om via Weert te reizen. Het is even doorlopen naar de aansluitende trein, maar dat blijkt geen probleem te zijn. Als ik in Maarheeze uitstap, zie ik op het andere perron veel reizigers staan wachten op de trein die mij anders naar Maarheze had gebracht. Ik zet mijn Garmin aan en heb al een fix voordat die andere trein aankomt.

9:44 Omlopen naar het viaduct

Vanaf het station van Maarheeze loop ik de bossen in. Ik zou ook direct naar Limburg kunnen lopen, maar omdat ik de vorige wandeldag een stukje had afgesneden, heb ik besloten om alsnog een stukje extra te lopen. Na ongeveer vijf kilometer loop ik Limburg binnen. Als je met de auto Limburg binnenrijdt, merk je dat aan het bord 'De Limburgers heten u welkom', maar mijn eerste herkenning is een bankje met de opdruk 'U zit goed bij het Limburgs Landschap'. Later zal de omgeving vooral herkenbaar zijn aan de Limburgse plaatsnamen, de weg- en veldkruisen en de heuvels in het zuiden van de provincie. De heuvels zullen echter morgen pas komen, als ik in Zuid-Limburg ga wandelen.

Na enkele kilometers nader ik de snelweg A2 en de officiële route laat me door een overwoekerd pad omhoog lopen naar het viaduct over de snelweg. Ik zie dit in de korte broek niet zo zitten en loop over de asfaltwegen. Zo maak ik de nodige extra meters, maar kom ik ongeschonden boven om de snelweg over te steken. Aan de overkant ligt een horecagelegenheid, maar ik weet de verleiding te weerstaan om daar neer te strijken. Ik loop het spoor over en loop langs een geocache waar tientallen fotorolkokertjes in een houten paal zijn verstopt waarbij het maar de vraag is welke de juiste is. Gelukkig is mijn tweede poging raak en zo kan ik snel weer verder.

9:47 De spoorlijn richting Weert

Inmiddels ben ik toe aan een sanitaire stop en bij een kinderboerderij met horeca kan ik gebruik maken van het toilet. Ik bevind me nu iets ten westen van Weert. Wat volgt zijn veel kilometers door verlaten gebied. Onderweg loop ik door een zintuigenpark waar diverse mooie en educatieve plekjes zijn gemaakt voor kinderen. Hier ligt ook een pad om een coopertest te kunnen lopen, maar ik ben al blij als ik er met een fatsoenlijk wandeltempo doorheen kan komen.

10:15 Geocache

Als ik weer toe ben aan een sanitaire stop, hoop ik in Tungelroy een toilet te kunnen bezoeken. Als ik bij de laatste straat van het dorp ben, heb ik de hoop al opgegeven, totdat ik wordt gegroet door een oudere man die in zijn tuin aan het werk is. Ik vraag hem of ik gebruik mag maken van het toilet, en dat blijkt geen probleem. We raken aan de praat over de verschillen in onze leeftijd en bijbehorende lichamelijke krachten en klachten, over de Vierdaagse waar hij ook wel wat binding mee heeft en de man wenst me veel succes met de wandelingen van deze week en met de Nijmeegse. Hij ziet vaak genoeg wandelaars van het Pelgrimspad voorbij lopen om me zo te kunnen vertellen hoe ik verder moet lopen.

De route loopt vandaag deels door België en als ik in Hunsel loop, zie ik de eerste Belgische vlaggen al uit de ramen hangen. Bij gebrek aan oranjekoorts wordt hier nu voor België gejuicht tijdens het WK Voetbal. Ik loop Thorn binnen en merk dat de route op mijn kaartje het Grenslandpad volgt en niet het Pelgrimspad. Dat zou dan een foutje moeten zijn op de website van Wandelnet, waar ik de route vandaan heb gehaald. Ik besluit toch de route op mijn apparaat te volgen, omdat ik daarvan weet hoe lang het is. Inmiddels is de WK-wedstrijd van België tegen Panama net begonnen als ik de landsgrens oversteek en Kessenich binnenwandel. In het dorp hangen de Belgische vlaggetjes over de straten en bij een café wordt op straat naar de wedstrijd gekeken. Het is de 23e minuut als ik langs loop en ik kijk heel even mee. Volgens een van de kijkers wordt het geen walk-over. Aan het accent waarmee hij dit zegt, neig ik op te maken dat dit een Nederlander is die met de Belgen aan het meekijken is. Dat is natuurlijk een stuk gezelliger.

11:22 Langs een sluis bij Weert

Tussen Kessenich en Geistingen loop ik tussen de weilanden en aan het gepiep van mijn telefoon verneem ik dat België op 1-0 komt. Heel in de verte lijk ik ook gejuich te horen, maar heel herkenbaar is dat op deze afstand niet. Ik verlaat heel even het parcours voor een geocache en loop dan weer verder richting Maaseik. Als België al met 2-0 voorstaat hoor ik links van mij ineens een hoop gejuich. Ik kijk naar links en zie er een stel fans op straat naar een scherm kijken. Een paar tellen later geeft mijn telefoon ook door dat er weer is gescoord en gezien de reactie van de Belgen hoef ik niet te kijken welk land hier gescoord heeft. België wint met 3-0 en als ik in Maaseik aankom, rijden er veel Belgische auto's al toeterend door de straten. Als ik net de brug ben overgestoken terug naar Nederland, komen de Belgische auto's me achterna om ook in Nederland even te laten weten dat ze blij zijn met hun winst. Het zij ze gegund; hopelijk doen ze het goed dit toernooi.

11:22 Weert

Aan de overkant van de Maas loop ik Roosteren binnen. Hier zal ik vannacht overnachten om morgen opnieuw ruim 60 kilometer te gaan wandelen. Bij het hotel dat hier ligt, loop ik naar binnen. Ik heb gereserveerd voor de herberg, maar zij werken samen met het hotel en als de herberg gesloten was, zou ik bij het hotel de sleutel kunnen halen. Omdat ik eerst langs het hotel loop, vraag ik daar wat het handigst is. De receptionist neemt contact op met de herberg en weet me te vertellen dat ik die kant kan oplopen en dat er iemand aanwezig is. Zo gezegd, zo gedaan en rond de klok van acht uur 's avonds kom ik op mijn eindpunt aan. De herbergier kijkt me aan en zoekt de sleutel van de grootste kamer die ze hebben terwijl ik de kleinste kamer had geboekt. Dit vanwege mijn lichaamslengte, zodat ik schuin kan liggen op twee bedden als de bedden te kort blijken te zijn. Dat laatste is inderdaad het geval, maar schuin liggen is ook niet fijn. Ik zie dus wel hoe dat gaat, maar dank de herbergier voor de service en neem direct afscheid van hem, omdat ik de volgende ochtend al om 5 uur vertrek voor de volgende wandeling. Nadat ik de sleutels heb ontvangen, verlaat ik de herberg om op zoek te gaan naar wat eten. Om half negen kom ik gegeten en wel weer aan in de herberg.

11:31 Begin van de Coopertest

Ik stap onder de douche en terwijl ik de nodige voorbereidingen tref voor de volgende wandeldag, kijk ik nog een stukje mee met de WK-wedstrijd van Engeland tegen Tunesië. Ik zie nog net het eindsignaal van de wedstrijd voordat ik ga slapen. Morgen is het immers weer vroeg dag.

Statistieken Afstand: 60,4 km Gemiddelde: 5,1 km/h Bewogen gem.: 6,3 km/h Totaalteller: 4778,1 km

Het Pelgrimspad na 7 dagen

11:32 Zintuigenpark

11:52

14:49

15:19 Waarschuwingsbord voor wilde zwijnen?

16:01 Belgische vlag in Hunsel

17:06 Thorn

17:07 Kruising met het Grenslandpad

17:09 Een heus informatiebord over het Pelgrimspad, al wordt het traject
Amsterdam-'s-Hertogenbosch volledig genegeerd

17:11 In België

17:21 Gezellig voetbal kijken: België-Panama

17:32 Amai!

18:26 Even wachten om niet zeiknat gesproeid te worden

19:11 Maaseik. Opvallend dat op het snelhedenbord Vlaanderen staat en niet België.

19:11 De Maas als grensrivier

19:11 Symboliek bij de grens

19:13 De grenspaal kon kennelijk niet op de brug geplaatst worden

20:35 Hier overnacht ik om morgen verder te lopen

De gepasseerde plaatsnaambordjes van vandaag

<< Steensel-Maarheeze (52km) Roosteren-Schin op Geul (63km) >>