 |
| Nieuwe wandelrugzak met drinksysteem |
Vandaag start ik met het derde land waar de GR5 doorheen gaat. De route in Nederland en België heb ik inmiddels uitgelopen. Nu de afstand vanaf huis steeds groter wordt, neemt de dagafstand automatisch af, om op één dag heen en weer te kunnen rijden. Vandaag is voorlopig de laatste dag waarop ik meer dan dertig kilometer over de GR5 loop.
De afgelopen tijd heb ik wat vaker last van rug- en schouderpijn na een dag wandelen. Dat bracht me op het idee om eens te kijken of er wat te verbeteren viel aan mijn uitrusting. En zowaar: mijn rugzak - de Borealis van The North Face - is, na 15 jaar mijn trouwe metgezel te zijn geweest, vervangen door een gloednieuwe Osprey Stratos 24 met een drinksysteem van 2,5 liter. Dat is meer dan de twee bidons die ik normaliter mee heb, want daar gaat bij elkaar 1,2 liter in. Het is wel zo dat ik op warme dagen een derde bidon mee nam in de tas en dat ik dan soms alsnog moest bijvullen. Met 2,5 liter heb ik dus meer capaciteit dan vier bidons van 0,6 liter. Ik vermoed wel dat ik dankzij het drinksysteem wat meer zal gaan drinken, omdat ik daarvoor niet zoveel moeite hoef te doen. Om eventueel ook water mee te hebben om mijn handen af te spoelen, neem ik 1 gevulde bidon mee. Het grootste voordeel van deze tas is dat deze voornamelijk door de heupen wordt gedragen en nauwelijks door de schouders. Vooral dat aspect zou de schouderpijn moeten voorkomen.
 |
| 9:04 De CR338 richting het Drielandenpunt... |
Met de volgeladen nieuwe rugzak stap ik om 4:15 in de auto voor de rit naar Clervaux. Bij knooppunt Valburg treedt wat
beroepsdeformatie op: op de automatische piloot rij ik richting de Wedren, maar als de navigatie aangeeft dat ik de eerste afrit moet pakken, zie ik mijn fout en rij ik terug naar het knooppunt om dit keer wel in zuidelijke richting door te rijden. Onderweg stop ik driemaal om de auto even bij te laden en iets na achten parkeer ik de auto bij de laadpalen van station Clervaux. Ik loop naar het busstation dat een stukje verderop ligt en hier staat een bus zonder lijnnummer te wachten. Ik spreek de chauffeur aan met
Ce bus est numéro cent soixante-trois?, wat met
Nein wordt beantwoord. Even later komt bus 163 alsnog aanrijden. Met de gratis bus reis ik verder naar Lieler, waar ik met mijn wandeling start waar ik vorige maand was gebleven. In de eerste twee kilometers daal ik over de brede CR338 naar het drielandenpunt bij Ouren waar ik nog snel een bijzondere geocache-opdracht uitvoer voordat ik de GR5 weer oppak.
 |
| 9:17 ...oftewel: Dräilännereck |
De route volgt het grensriviertje de Our en in de eerste kilometers gaat me dat nog eenvoudig af door het relatief vlakke parcours. Na enkele kilometers gaat de route een beetje naar boven. Ik loop over een stenen richel aan de heuvelrand. Rechts gaat het steil omhoog en links steil naar beneden. Soms ontbreekt de richel en moet je een grote stap nemen. Ook liggen er gevallen bladeren op de stenen richel en door de regen is het heel glad. Als je uitglijdt dan val je direct meters naar beneden... Er komen nog gevaarlijkere plekjes aan. Gelukkig heb ik dat vooraf gelezen op een blog. Ik heb gisteren nog snel bij Bever een wandelstok gekocht voor €35. Die gebruik ik om niet uit te glijden. Dat blijkt een heel verstandige keuze te zijn.
 |
9:19 Na een bezoekje aan het drielandenpunt
loop ik Luxemburg weer in. |
Na 8 kilometer loop ik langs de Tintesmühle. Hier ligt een camping, maar die is momenteel gesloten. Ik heb ook geen camping nodig, maar uit blogs weet ik dat er in het verleden veel GR5-wandelaars van deze camping gebruik hebben gemaakt. Het is wel een leuk plekje als afwisseling tussen de klimmetjes. Nadat ik voorbij Tintesmühle ben, moet ik weer klimmen richting Dasburg. Dat is een Duits plaatsje aan de overkant van de Our. Aan de Luxemburgse zijde heet het hier Dasbourg-Pont en het is niet veel meer dan een benzinepomp en een brug over de Our. Tussen mij en Dasbourg-Pont ligt nog een klim. Bij de afdaling kom ik bij een kruispunt in het bos uit. In Luxemburg volg ik gele rondjes op bordjes of op bomen, maar hier zie ik een geel kruisje. Moet ik dus niet die kant op? In Nederland en België is dat zo, want een kruis betekent dat je daar niet heen moet lopen. In dit geval is dat kennelijk niet de betekenis, maar is het kruis een andere route. Op mijn Garmin zie ik dat ik gewoon die kant op moet lopen en heel veel bestaande routes gaan ook die kant op, dus ik besluit dat ook te doen. Ik moet direct dalen over een steil trappetje en daarna zie ik weer netjes een geel rondje bij een kruispunt. Ik loop dus nog steeds over de GR5.
Onderweg stap ik in een diepe modderplas die ik niet kan zien door het bladerdek. Ik voel dat mijn wandelsokken nat zijn geworden, maar ik twijfel of dat door de modderplas komt of door de regen. Ik voel vooral nattigheid in mijn rechterschoen en daar heeft het stiksel van de schoen deels losgelaten op een kwetsbaar punt. Voor de rest van de dag loop ik met natte kousen rond. Ik heb wel reservesokken mee, maar geen handdoek om mijn voeten af te drogen en het regent vrijwel de hele dag, waardoor ik ook niet ergens goed droog kan zitten. Ik besluit om de sokken niet om te wisselen.
 |
| 9:19 In Luxemburg volgt de GR5 de Sentier de l'Our |
Bij Dasburg loop ik even over de grens. Aan de andere kant van de brug ben je in Duitsland. Daar ligt een geocache, maar die kan ik niet vinden. Wel zie ik een bord met informatie over de Tweede Wereldoorlog. Op deze plek gingen de geallieerden Duitsland binnen na de
Battle of the Bulge (Slag om de Ardennen). Vanaf hier loopt de GR5 over de N10. Omdat dit stuk alleen over asfalt loopt en auto's hier 90 km/h mogen rijden is er ook een alternatief bedacht dat door Duitsland loopt. In de voorbereiding heb ik voor dit alternatief gekozen, maar door het klimmen heb ik wel even behoefte om vlak te lopen, dus ik kies toch voor de officiële route. Bij Dornauelsmühle verlaat ik de N10 en gaat de route weer omhoog. Het pad gaat enorm steil naar boven met percentages tot maar liefst 35%. Zonder wandelstok lukt het simpelweg niet om naar boven te lopen. Bizar...
 |
| 9:56 |
Na de zware klim kom ik eindelijk bij de top. Daar zou een geocache liggen, maar die zie ik niet. De cache moet bij een bankje liggen, maar ik zie geen bankje staan. De cache ligt dus kennelijk circa honderd meter lager? Geen idee, maar ik ben al blij dat ik boven ben gekomen. Er staat een paal met een schildje van de E2, maar ook een van de E3. Deze wandelroute gaat van Santiago de Compostella naar de Zwarte Zee en de E2 volgt in het Europese vasteland dezelfde route als de GR5. Vanaf hier lopen de beide routes tijdelijk samen.
 |
| 10:02 Niet misstappen! |
Inmiddels ben ik weer beneden aangekomen bij de N10. Ik loop nu Eisenbach binnen en hier start een nieuwe steile klim naar het hoogste punt van de dag bij Héist. Ik heb door al het klimmen echter inmiddels een flinke achterstand waardoor zelfs mijn langzaamste tijdschema te snel blijkt te zijn. Ik loop nu 20 minuten achter op dit schema en besluit om deze klim over te slaan en over de N10 door Eisenbach richting Stolzembourg te wandelen. Zo loop ik vier kilometer over de N10 in plaats van 6,5 kilometer met een zware klim. Ik haal mijn achterstand in en heb ineens een voorsprong van een half uur op de langzaamste planning.
 |
| 10:20 De Our ligt de hele dag links van mij |
In het restant van de wandeling volgt nog een enkele klim op weg naar Stolzembourg. Ik besluit om hier de N10 te verlaten en deze klim wel te doen. Dat gaat prima en via deze klim kom ik in Stolzembourg aan. Bij een bushalte denk ik er te zijn en ik zet mijn Garmin uit na de route te hebben opgeslagen. Op het bordje bij de halte zie ik echter geen bus staan die naar Clervaux gaat en ik pak de app van
mobiliteit.lu erbij. Daar zie ik dat ik niet bij de juiste halte sta. Ik zet de Garmin weer aan en dan loop ik nog een stukje verder. De eindhalte staat net voorbij Stolzembourg. Hier is een brug over de Our en ook deze brug brengt je over de grens naar Duitsland. Aan de Luxemburgse kant ligt een geocache en ik moet nog 33 minuten op de bus wachten. Inmiddels wordt het donker, maar met een zaklamp kan ik wel zoeken. Helaas vind ik hem niet en ik loop terug naar de bushalte. Hier doe ik mijn regenkleding uit en stop ik de boel in de tas.
 |
| 10:36 Bij Tintesmühle |
Als de bus om 3 minuten over half zes aankomt, loop ik naar de deur, maar de chauffeur heeft alleen de achterdeur opengedaan. Ik moet nog even aan het gebruik wennen merk ik, maar na in totaal drie busritjes in Luxemburg heb ik het idee dat de achterdeur gebruikelijk is doordat de bussen gratis te gebruiken zijn. Volgende keer dan maar direct bij de achterdeur gaan staan.
De bus komt uiteindelijk keurig aan op het station van Clervaux, maar inmiddels is het weer wat gaan regenen. In de regen loop ik naar de auto, maar omdat mijn sokken doorweekt zijn, besluit ik om geen schoenen te wisselen. Zo blijven mijn gewone schoenen tenminste nog droog.
 |
| 12:49 Langs de N10 net voor Dasbourg-Pont |
De auto is inmiddels volgedruppeld tot circa 90% bij deze trage lader en nadat ik de laadkabel heb losgemaakt en in de auto heb gegooid, stap ik snel in om niet verder nat te regenen en rijd ik weg. De ruiten beslaan direct en ik zet de blowers aan om weer zicht te krijgen. Zo start ik de rit naar huis. Ik moet nog eten en besluit om een Turkse pizza te gaan eten in Tegelen. Dat is iets ten zuiden van Venlo, maar ik heb nu nog niet veel honger dus dat haal ik wel. In de tussentijd rij ik door de regen door de Ardennen waarbij ik wederom ervaar dat het niet slim is van mijn auto dat hij niet regeneratief afremt bijlaadt bij een daling met de cruise control aan. Dus dan zet ik de cruise control maar uit als het steil naar beneden gaat zodat de accu wel een beetje stroom krijgt als ik het stroompedaal los laat.
 |
| 12:54 Bij Dasb(o)urg loop ik even de grens over |
Als ik Nederland binnenrij zie ik dat ik even moet bijladen. Net voorbij Maastricht stop ik bij een verzorgingsplaats waar ik bij Totalenergies kan snelladen. Het is wel meer gedoe omdat het hier weer iets anders werkt. Ik moet goed zoeken waar ik mijn laadpas precies moet aanbieden. In het donker is dat niet goed zichtbaar. Waarom is hier geen Fastned? Dat weet ik iets later want die zijn bij de volgende verzorgingplaats. Maar ik zie ook iets waarvan ik schrik: de laadklep die aan de voorkant van de auto zit, blijkt de hele rit van Clervaux tot iets boven Maastricht open te hebben gestaan. Zo kon de regen dus in de laadpoort komen. Dat is niet handig. Stroom + water is geen goed idee, maar gelukkig lukt het gewoon om de auto hier op te laden. Ik gooi er genoeg stroom in voor het komende deel en plan om de auto bij een langzame lader bij te laden tijdens het eten in Tegelen. Zo ga ik de A73 op. De A73 is voor elektrische auto's nog altijd een lastige snelweg want hier zijn relatief weinig snelladers. Gelukkig kan je tegenwoordig ook bij Tesla laden en die staat wel ongeveer halverwege bij Horst. Maar door in Tegelen 20 minuten te laden zou ik het moeten redden zonder bij Tesla langs te gaan.
 |
| 12:56 Dasbourg-Pont vanuit Dasburg (D) |
In Tegelen parkeer ik de auto bij de laadpaal. Maar wat ik ook probeer: de handshake tussen de laadpaal en de auto die vereist is om het laden te starten, wil niet lukken. Ik parkeer de auto elders en loop naar het restaurant. Daar koop ik de Turkse pizza en ik loop direct weer terug naar de auto. Ik moet nu toch langs Tesla en dan eet ik mijn pizza daar maar op. Het is 10 minuten rijden, maar als ik daar aankom, kan ik hier ook niet laden. Ook deze laders kunnen geen contact maken met mijn auto. Ik probeer drie palen, maar het lukt niet. Ik word bang dat het door het water komt, maar dan weet ik niet waardoor het wel lukte bij Totalenergies. Ik besluit om eerst mijn pizza op te eten voordat hij koud wordt en daarna rij ik verder naar Fastned.
 |
| 14:28 De E2 en E3 komen hier samen |
Fastned? Jawel, over 23 kilometer kom ik bij een verzorgingplaats met Fastned. 23 kilometer. Maar mijn auto heeft nog maar 20 kilometer over. Ik rij met 87km/h over de snelweg en de airco etc. staan allemaal uit. Twee keer zet ik de blower even aan om het zicht terug te krijgen door de voorruit. Zo kom ik bij Fastned aan met nog vier kilometer actieradius in de accu en ik sluit de kabel aan op de laadpoort van mijn auto. Ik kijk met spanning naar het scherm van de laadpaal en naar het scherm achter mijn stuur en jawel hoor: het duurt even, maar hier kan de auto wel snelladen. Dat scheelt weer veel tijd want anders had ik de Wegenwacht moeten bellen want met 4 kilometer kom je nergens. Ik gooi er genoeg stroom in om thuis te kunnen komen en rond elf uur 's avonds kom ik thuis. Hier blijkt dat ik de auto ook kan bijladen met onze eigen laadpaal. Ik stap in de douche en daarna ga ik direct naar bed. Gelukkig heb ik geen blaren opgelopen ondanks dat ik bijna de hele dag met natte sokken heb rondgelopen. Morgen ga ik de tas wel opruimen.
 |
| 15:23 Een stukje afsnijden over de N10 naar Stolzembourg |
Bij het leegmaken van de drinkzak zie ik dat ik 1,6 liter water heb gedronken. Dat is veel meer dan dat ik anders zou doen bij regenachtige dagen in de herfst. Wellicht op warme dagen dus ook maar gewoon twee bidons meenemen, maar zover is het nog niet.
De dag na de wandeling loop ik met mijn dochter een kleine 18 kilometer als training voor haar eventuele Vierdaagse in 2024.
|
| Statistieken |
|---|
| Afstand: | 33,1 km |
| Hoogtemeters: | 680 |
| Gemiddelde: | 4,4 km/h |
| Bewogen gem.: | 4,9 km/h |
| Totaalteller: | 8062,9 km |
|
 |
| Hoogteprofiel en tempo |
 |
| De voortgang over de GR5 na 13 dagen |
 |
| 16:16 Schitterend uitzicht vanaf de top van mijn laatste klim |
 |
| 16:53 Stolzembourg! |
 |
| 16:59 De kerktoren staat hier naast het kerkgebouw |
<< Vielsalm-Lieler (39km)
Stolzembourg-Diekirch (29km) >>
