GR5 Ehnen-Schengen via Sierck-les-Bains (37km)

10:15 Start in Ehnen langs de Moezel

Vandaag bereik ik toch wel een mijlpaal op de GR5. Op mijn 18e wandeldag over dit pad zal ik de Franse grens bij het Luxemburgse plaatsje Schengen gaan bereiken. Met dank aan het verdrag dat hier in 1985 is ondertekend kan ik vandaag driemaal probleemloos een landsgrens passeren. Zo rond ik vandaag het derde land af waar de GR5 doorheen loopt. En ook het vierde, want vandaag loop ik ook de enige kilometer GR5 op Duitse bodem. Zoals zo vaak is ook hier het openbaar vervoer over de landsgrenzen ingewikkeld. Dit - en de beperkte beschikbaarheid van laadpalen - heeft mij doen besluiten om de auto vandaag in Schengen te parkeren en na het Franse Sierck-les-Bains, waar de wandelgids GR5 Luxemburg eindigt, terug te lopen naar de auto. Zo kom ik vandaag na 26 kilometer al langs de laadpaal waar ik de auto heb geparkeerd, maar loop ik nog 11 kilometer extra voordat ik hier opnieuw langskom om mijn wandeldag af te ronden.

Doordat ik vandaag op het drielandenpunt met Duitsland, Luxemburg en Frankrijk kom, heb ik vandaag een uitgelezen kans om een oude geocache-statistiek te verbeteren: het aantal landen in een dag waarin ik een geocache heb gelogd. Het oude record stond op 4 landen, België, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk. Vandaag kan ik Nederland aan dit lijstje toevoegen.

10:21 Diverse soorten wijn

Bij Nijmegen ga ik de A73 op richting Limburg, maar bij Venlo wordt aangegeven dat de weg verderop is afgesloten. Tussen Venlo en Thorn rij ik binnendoor naar de A2. Bij Maasbracht kan ik weer verder over de snelweg. Het is inmiddels ook weer tijd om een Fastned op te zoeken en na een laadsessie bij Het Anker ga ik bij Stein de weg af voor een heel makkelijke geocache, zodat Nederland alvast kan worden afgestreept. In België doe ik bij de Fastned Vielsalm Baraque de Fraiture nog een nieuwe poging om een geocache te vinden die daar moet liggen, maar opnieuw lukt het me niet. Door wat ruzie met mijn navigatiesysteem mis ik de volgende geplande geocaches die langs de Belgische snelweg liggen en ik rij verder uit het hoofd richting Schengen. In Luxemburg heb ik nog een extra laadstop nodig bij Aire de Capellen. Het rommelt wat in mijn buik en ik heb wat meer tijd nodig op het toilet dan dat ik zou willen, waardoor deze laadstop langer duurt dan noodzakelijk. Dit - en het veel te langzaam snelladen van de auto bij al mijn laadstops - zorgt ervoor dat ik uiteindelijk een uur later dan gepland bij de laadpalen in Schengen arriveer. Bij de eerste paal lukt het niet om de auto te verbinden, maar gelukkig staan er twee palen dicht bij elkaar. Bij de tweede paal wordt de verbinding wel tot stand gebracht, en als ik in de bus zit die me naar het startpunt moet brengen, zie ik in de app van de auto dat deze keurig aan het laden is.

10:23

Via een overstap in Remich brengt de Luxemburgse bus me naar mijn startpunt in Ehnen. Ik begin met een klim, want de GR5 loopt hier op hoogte en daalt alleen af naar de Moezel als er een dorpje ligt. Uitzondering hierop is de passage van het dorp Greiveldange. Als ik hier bij de CR145 uitkom, registreer ik de actuele tijd in het Excel-bestand dat ik voor deze wandeling heb gemaakt. Direct worden alle mogelijke eindpunten in Schengen rood omdat ik hier niet op de gewenste tijd kan aankomen. Dat komt door het uur vertraging bij de start. Ik heb gepland met een gemiddelde snelheid van 4,5 km/h, maar in dit meest zuidelijke deel van Luxemburg zijn de meeste wegen verhard en de klimmetjes minder steil dan eerst, waardoor ik een hoger gemiddelde kan ontwikkelen. De tijd zal leren of dat genoeg is om de hele wandeling via Sierck-les-Bains af te lopen, of dat ik voortijdig moet stoppen bij mijn eerste passage in Schengen.

11:25 Stadtbredimus

Om mij heen zie ik overal wijngaarden en door de twee druivenstruiken die wij zelf in onze tuin hebben, weet ik dat het nog een half jaar duurt voordat hier rijpe druiven aan zullen groeien. Ik ga dat niet meemaken, tenzij er ook druiven groeien op de plek waar ik over een half jaar loop, maar daar kan ik nu nog geen zinnig woord over zeggen. Het lopen op ongeveer 200 meter hoogte geeft een schitterend uitzicht over de Moezel en na zes kilometer daal ik af naar het dorpje Stadtbredimus. Ook hier loop ik voor alle scenario's achter op schema, maar ik zie wel dat de minuten achterstand al flink zijn geslonken.

11:55 Korte rustpauze voor de afdaling naar Remich

Inmiddels is het gaan hagelen. Ik heb vandaag geen poncho meegenomen, omdat mijn jas waterdicht is en mijn rugzak een regenhoes heeft. Ik hoef dus alleen een regenbroek aan te trekken om beschermd te zijn tegen de neerslag. De hagel smelt direct als het op de grond terecht komt en gelukkig wordt het alweer snel droog. Het is sowieso voornamelijk droog vandaag, ondanks de zware regen die was opgegeven. Dat scheelt weer...

12:12 Zicht op de brug bij Remich

De volgende doorkomstplaats is Remich. Hier heb ik vanmorgen al een kwartier op een bus staan wachten, maar dat is niet mijn eerste kennismaking met dit dorp. Ruim twintig jaar geleden was ik hier voor het eerst en ik verbaasde me destijds over de grote file vanuit Duitsland naar dit dorp. Totdat ik zag hoeveel tankstations er hier langs de doorgaande weg staan. Benzine was in Luxemburg toen nog €0,74/liter, maar ook nu is het verschil met Duitsland waarschijnlijk wel de moeite waard. File zie ik hier vandaag echter niet staan en ik kan zonder veel moeite de N2 oversteken in zuidelijke richting.

12:59 Overal wijnvelden

De route gaat via Wellenstein over de Hommelsberg, die slechts 264 meter hoog is. Dat is niet heel hoog voor Luxemburgse begrippen en ondanks dat ik soms even op mijn wandelstok moet uithijgen tijdens een klim, zal ik tot aan de laatste kilometers voor Schengen nog niet veel last hebben van vermoeidheid door het omhoog lopen. Pas voorbij Remerschen, na 22 kilometer lopen, beginnen de klimmetjes hun tol te eisen. Ik leer mezelf aan om bij lange klims niet vooruit te kijken, maar naar het asfalt onder mij. Zo zie ik de nog af te leggen klim niet meer en dat maakt het tussen de oren minder zwaar. Dit psychologische effect helpt me om boven te komen en eenmaal boven heb ik een schitterend uitzicht op het dal waarin ik de A13 bij Schengen het land zie verlaten via een hoge brug over de Moezel.

14:15 Over lange trappen afdalen naar het dorp

Ik loop onder de snelweg door en door het bos loop ik het centrum van Schengen voorbij. Iets ten westen van mijn auto kom ik uit bij de CR152 en ik doe een snelle berekening. Het is nu iets na vier uur en er is nog voldoende tijd om verder te lopen. In mijn voorbereiding ben ik uitgegaan van een uiterste eindtijd van 18:15 uur en dat moet haalbaar zijn als ik nu verder loop. Het is immers gedaan met klimmen en het parcours is voor de rest van vandaag vlak. Alleen bij Contz-les-Bains gaat het nog wat omhoog, maar dan moet ik al genoeg speling hebben kunnen opbouwen.

15:10 Zicht op de brug bij Schengen

Iets ten zuiden van Schengen daalt de route zigzaggend naar de oever van de Moezel. Ik snij de bochten wat af om mezelf een kickstart te geven in het inhalen van tijd. Eenmaal beneden loop ik noordwaarts naar het dorp en bij het monument dat hier staat ter nagedachtenis aan het Verdrag van Schengen vind ik een geocache. Ik kan er feitelijk twee loggen, want ook het monument zelf kan als cache worden gelogd, maar ik geef mezelf niet de tijd om de voorwaarden hiervoor op te zoeken en nadat ik de Nederlandse vlag heb gevonden, loop ik verder richting de brug over de Moezel. Ik loop mijn laatste GR5-meters op Luxemburgse grond en als ik de brug ben overgelopen, ben ik in Duitsland aangekomen. Hier neemt de E2 afscheid van de E3, die verder gaat richting Oost-Europa en uiteindelijk in Istanbul zal eindigen. Ik blijf de E2/GR5 volgen en iets voor de rotonde verlaat ik via de berm de weg omdat er in de berm een geocache ligt. Als ik deze weet te vinden, heb ik voor mijn recordpoging '5 landen op 1 dag' ook Duitsland kunnen afstrepen. De cache laat zich snel vinden en ik vervolg mijn kilometer GR5 over Duitse bodem langs de fabriek van Knauf.

15:12 Regen aan de horizon

Aan de horizon zie ik een kleine Eiffeltoren opdoemen en dit markeert hier de Franse grens. Ook hier ligt een geocache met de toepasselijke naam 'France'. De cache is snel gelogd, de Eiffeltoren gefotografeerd en voordat ik het weet, loop ik verder richting Sierck-les-Bains. Ik loop over een fietspad (Apach-Thionville, 30km) en rechts van mij zie ik het treinstation van Apach er verlaten bijliggen. Bij het station houdt ineens de GPS-ontvanger ermee op. De batterijen blijken leeg en dat is niet zo gek nadat ik het apparaat intensief heb gebruikt. Wat wel gek is, is dat als ik de volgeladen reservebatterijen erin stop, het apparaat direct een waarschuwing geeft dat de batterijen bijna leeg zijn. Van de vier blokjes die de state of charge van de batterij weergeven, worden er maar twee getoond. Ik verdenk de batterijen, maar gelukkig lukt het me wel om de laatste zeven kilometer met deze batterijen af te leggen. Zo kunnen de niet oplaadbare batterijen die ik ook als reserve bij me heb, in de rugzak blijven liggen.

16:01 Sluis in de Moezel bij Schengen

Het pad volgt de stroming van de Moezel en een paar kilometer verder kom ik aan in Sierck-les-Bains. Dit dorp had ik wat groter ingeschat dan hoe het nu op mij overkomt. Veel tijd om om me heen te kijken, gun ik mezelf niet, want ik wil zoveel mogelijk tijd winnen om niet te laat terug te zijn bij de auto. De geplande aankomsttijd was 18:30 toen ik in Schengen was, maar doordat ik over dit vlakke terrein veel sneller loop dan de 4,5 km/h waarmee ik heb gepland, loop ik snel tijd in. Per kilometer zie ik wat ik heb ingelopen en het lijkt erop dat ik ergens tussen 18:10 en 18:15 bij de auto zal arriveren. Iets verderop zie ik een brug liggen die over de Moezel gaat en op mijn GPSr zie ik dat mijn route over die brug loopt. Zo kom ik aan in Contz-les-Bains. Hier passeer ik de Mairie (het stadhuis) van dit dorpje. Het is maar een klein gebouwtje, maar dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat Sierck-les-Bains zelf ook een mairie heeft. Kennelijk is Frankrijk bestuurlijk nog vrij gedecentraliseerd... De Franse vlag en de geveltekst liberté, egalité, fraternité maken wel duidelijk dat ik me in Frankrijk bevind. Dat laatste duurt echter niet lang meer, want ik begin hier aan mijn laatste anderhalve kilometer richting de auto in Luxemburg.

16:05 Iets ten zuiden van Schengen

Vanaf de mairie in Contz-les-Bains moet er weer worden geklommen en ik moet moeite doen om mijn ingehaalde tijd niet gelijk in te leveren. Dat levert gelukkig geen problemen op en zo kom ik uit bij de D64B, de weg die naar Schengen leidt. Ik loop hier langs de kant van de weg en als er tegenliggers zijn, ga ik even in de berm staan. Eenmaal wordt er door een auto geclaxonneerd, maar ik weet niet of dat is omdat ik hier niet mag lopen. Ik loop nu niet meer over de GR5, dus geen garanties op dat vlak. Als ik de grens met Luxemburg weer gepasseerd ben, ontstaan er aan beide zijden van de weg voetpaden en zo kan ik de laatste kilometer van vandaag wat veiliger afleggen. Bij een tankstation haal ik een flesje cola voor onderweg en een stukje verderop arriveer ik bij de auto. Ik wissel mijn schoenen en doe de rugzak achterin de auto, waarna ik de laadkabel losmaak van de laadpaal en ook deze achterin de auto leg. Ik doe de auto aan en tot mijn verbazing is de accu maar voor 28% gevuld! De auto heeft kennelijk helemaal niet geladen, althans, deze is er heel snel mee gestopt, nadat ik vanmorgen had gezien dat het laden was begonnen.

16:11 Adolf van Nassouwe ben ik van Luxemburgs bloed...

Opnieuw werkt A Better Route Planner niet lekker en ik besluit met Google Maps naar huis te navigeren. Inmiddels weet ik zelf wel waar de laadstations staan en waar ik ze ongeveer nodig heb. Zo rij ik eerst naar Aire de Berchem langs de Luxemburgse A3 om de accu op te laden bij SuperChargy. Ik kies hier voor een nieuw type laadpaal en zie dat ik een QR-code kan scannen, waarmee ik de voortgang van het laden op mijn telefoon kan volgen. Dat is handig en met deze pagina op mijn scherm loop ik naar de McDonalds die hier ook is gelegen. Helaas ben ik niet de enige die dat laatste doet; er zijn zojuist twee busladingen met Nederlandse jongeren aangekomen en zij hebben massaal bestellingen geplaatst, waardoor ik extra lang op mijn bestelling moet wachten. Het is zo druk, dat de beeldschermen waarop de nummers staan van in gereed zijnde bestellingen, het niet kan bijbenen. De medewerkers van de McDonalds roepen de nummers af in het Frans, gevolgd door de losse cijfers van het getal in het Engels en een Nederlandse vrouw die bij de twee busladingen hoort, herhaalt het nog eens in het Nederlands. Na ongeveer een kwartier is mijn bestelling klaar en na deux-cent-cinqante-et-un en two five one ben ik de Nederlandse afkondiging net voor en sta ik bij de balie om mijn eten in ontvangst te nemen. Ik vind zowaar nog een leeg plekje om te zitten. Tijdens het nuttigen van de maaltijd houd ik de laadstatus in de gaten zie ik om me heen meerdere Nederlandse jongeren die aan het eten zijn. Sommigen hebben meerdere sloffen sigaretten op de tafel liggen. Die hebben van deze rustpauze direct gebruik gemaakt om te profiteren van de lage Luxemburgse accijnzen.

16:18 Het monument van het Verdrag van Schengen

Als ik terug kom bij de auto, is deze voor 77% geladen. Ik laat de auto nog doorladen naar 85%. Bij 80% gaat de laadsnelheid omlaag, maar doordat de auto sowieso niet zo snel wil laden, is dat bij mij nu niet van toepassing. Pas bij 85% zakt de snelheid onder wat ik vandaag van de auto mag verwachten en ik laat Google Maps naar een parkeerplaatsje langs de Belgische snelweg navigeren, omdat daar een geocache ligt. Ik moet van mezelf nog één cache in België vinden zodat ik vijf landen in een dag heb gehaald. De cache zit onder een dopje bovenin een paal verstopt en doordat er niet veel alternatieven zijn, heb ik deze cache snel gevonden. Snel verder naar Vielsalm, want bij Baraque de Fraiture heb ik mijn volgende laadstop gepland. Ik had hier willen eten bij Baraque de Frituur, het plaatselijke cafetaria, maar door de noodzakelijke stop bij de Luxemburgse McDonalds heb ik nu geen behoefte meer aan eten. Ik laad de auto vol tot 80% en rij door naar Nederland. Google Maps vertelt me hoe ik moet rijden en net als A Better Route Planner, leidt Maps me door de Luikse binnenstad. Dit is simpelweg sneller dan de ringweg. Voordat ik het door heb, zit ik op de snelweg die naar Maastricht leidt en bij Fastned Patiel stop ik om de accu aan te vullen zodat ik zo'n 160 kilometer actieradius heb. Dit heb ik nodig om thuis te kunnen komen.

16:23 Vanaf hier heb ik GR5-Luxemburg uitgelopen...

Inmiddels ben ik alweer zo'n 20 uur wakker en ik merk dat de vermoeidheid toeslaat. Om het autorijden veilig te houden, pak ik een extra laadpauze bij de Fastned Hondsiep bij Haps. Ik loop een rondje over de parkeerplaats voor de frisse lucht en na een kwartier durf ik het wel weer aan. Ik stap weer in de auto voor het laatste deel van de rit naar huis, waar ik uiteindelijk pas om 1 uur 's nachts arriveer.

Statistieken Afstand: 37,0 km Hoogtemeters: 1290 Gemiddelde: 4,7 km/h Bewogen gem.: 5,5 km/h Totaalteller: 8364,6 km

De voortgang over de GR5 na 18 dagen

Hoogteprofiel en tempo

16:33 ...en hier heb ik GR5-Duitsland ook uitgelopen

16:34 De witrode markering is weer terug!

17:17 De Moezel tussen Sierck en Contz

17:38 De mairie van Contz-les-Bains

17:45 Nog anderhalve kilometer te gaan...

18:00 Weer terug in Luxemburg

18:17 Teleurstelling bij de auto

<< Born-Ehnen (38km)

De dag van Cuijk - andersom (31km)

10:08 Over de Via Gladiola

In het trainingsschema voor het vierdaagsedebuut van mijn dochter heb ik het volledige parcours van de Vierdaagse opgenomen, zodat ze weet wat ze gaat tegenkomen. Bij mijn eigen debuut in 2009 werd ik overvallen door de heuvels op de derde dag en dat kan ik bij haar voorkomen door alles alvast een keer te lopen. We lopen in tegengestelde richting, wat meerdere redenen heeft. De voornaamste reden is dat de derde en vierde dag van de 30 kilometer ook echt 30 kilometer zijn. De eerste twee wandeldagen wordt een kleine 35 kilometer gelopen. Om de afstand op te bouwen, bewaren we die langere routes dus voor later in de voorbereiding. Een andere reden om andersom te lopen, is omdat je de route zo anders beleeft dan altijd maar de bekende looprichting. Dat geldt dan vooral voor mij, maar voor mijn dochter kan dat effect ook al een beetje spelen in juli. Tenslotte heb ik besloten om in Nijmegen over de Scheidingsweg te gaan lopen. Dit deeltraject is al jaren geen onderdeel meer van de Vierdaagse, maar nu ik zelf de keuze heb, verkies ik dit traject boven de huidige route die op de dagen van Wijchen en Groesbeek ook al gelopen wordt.

10:08 Vierdaagsestoplicht

We parkeren op dezelfde plek als waar ik dat afgelopen zomer deed. Zo staan we de hele dag gratis geparkeerd. Na een kilometer lopen, arriveren we bij de Wedren. Daar maken we een foto van het vierdaagsemonument. Er is namelijk een geocache waarvoor je in totaal op 9 plekken een foto moet maken van een object waar de route langs komt met daarbij jezelf of een vierdaagseobject. Ik heb ervoor gekozen om mijn negende vierdaagsekruis mee te nemen om op de foto te zetten. Na een korte stop lopen we de Wedren over en via het Keizer Karelplein lopen we niet veel later op de Sint Annastraat. Voor mij een associatie met de Via Gladiola, zeker met de leuke voetgangersverkeerslichten waarop wandelaars met gladiolen (rood) of vlaggetjes (groen) te zien zijn. Die staan er dus niet alleen op in de vierdaagseweek. Voor mijn dochter is de Sint Anna juist een associatie met 'Wie is de mol', waarbij vorige week is gebleken dat Anna Gimbrère de mol was en een van de hints ook 'Sint Anna' bevatte.

Kilometers lang lopen we in zuidelijke richting. Onderweg vinden we enkele geocaches en nadat we de Scheidingsweg en de McDonalds gepasseerd zijn, lopen we dan toch eindelijk Nijmegen uit en Malden binnen. Mijn dochter vindt het maar lang duren en ik vertel haar dat er in juli een haag van mensen langs de weg staat op de trottoirs en fietspaden waarop wij nu lopen. In Malden lopen we langs het gemeentehuis en ik herken niets van wat ik langs de kant van de weg zie staan. Daar staan tijdens de Vierdaagse altijd mensen voor en kijk je alleen recht voor je, ook omdat je niet op de schenen van een andere loper wil staan. We naderen het punt waar de routes van de 40 en 50 vanuit Cuijk naar dit punt lopen en slaan rechtsaf naar Overasselt.

11:23 Een stuk frisser dan in juli

Vanaf hier is het voor mij onbekend terrein. Tot aan Overasselt lopen we nu een route waar alleen de 30 km overheen gaat en ik kijk wat vaker op het scherm van het gps-apparaat om niet verkeerd te lopen. We lopen naar de Maasbandijk en over deze dijk richting Overasselt. Hier lopen we een cafetaria binnen voor een sanitaire stop. Iets bestellen is hier niet mogelijk, want ze zijn nog niet open. Het is des te vriendelijker van de uitbater dat we er toch terecht konden. Als we even later Overasselt weer uitlopen, pauzeren we bij het plaatselijke museum voor een lunch. Zo starten we weer fris, maar ook afgekoeld aan de laatste kilometers naar de rand van Nijmegen. We lopen door de Hatertse en Overasseltse Vennen en voor mij is het inmiddels weer bekend terrein. Op het punt waar de route op dag 2 afsplitst naar Alverna en op dag 4 rechtdoor gaat naar Overasselt, weet ik dat het nog 10 kilometer is naar de Wedren. Op het gps-apparaat staat echter dat we nog 9 kilometer te gaan hebben. Ik snap het niet, maar pas later zal ik me realiseren dat de auto een kilometer voor de Wedren geparkeerd staat en we die kilometer vanmorgen al hebben gelopen. We lopen langs Weezenhof en door Hatert. Bij de Shell gaan we rechtsaf waar we volgens het actuele parcours juist rechtdoor zouden moeten gaan. Zo lopen we richting de Scheidingsweg en kruisen we de Sint Annastraat ter hoogte van de McDonalds. We lopen langs Heumensoord en bij het begin van de Heyendaalseweg slaan we linksaf richting onze auto.

11:33 Onderweg naar Malden

Ik heb op de GPSr waypoints ingetekend op elke kilometer met daarbij de nog te lopen wandeltijd. Hierbij ben ik uitgegaan van een gemiddelde snelheid van 4.5 km/h inclusief pauzes. Dit blijkt zeer nauwkeurig te zijn ingeschat, want lopend lopen we steeds wat uit op schema, maar bij elke rustpauze raken we die voorsprong weer kwijt. Zeker de lange stop in Overasselt heeft daar wel aan bijgedragen. Als we bij de universiteit lopen, begint mijn dochter voor het eerst wat te klagen over pijntjes en ik voel ze zelf ook. Even gaat ze op de grond liggen met haar benen omhoog, maar nog geen minuut later wil ze weer verder. Nog een kilometer te gaan en rond half vijf in de middag komen we aan bij de auto. Qua training maak ik me totaal geen zorgen; we zitten nu op de gewenste afstand en gaan dit nog uitbouwen naar 35 kilometer. Daarnaast wil ik wat doen aan de wandelsnelheid. Deze is op zich niet slecht, maar ik hoop het aantal rustpauzes iets te kunnen verkleinen of de lengte ervan te kunnen verkorten. Het lijkt me goed om wat verder te trainen dan noodzakelijk en dat gaan we de komende wandeldagen dus ook doen.

Statistieken Afstand: 30,6 km Gemiddelde: 4,6 km/h Bewogen gem.: 5,5 km/h Totaalteller: 8327,6 km

Hoogteprofiel en tempo
Door wijziging in de luchtdruk is de barometrische hoogtemeter in de war:
begin- en eindpunt hebben in werkelijkheid dezelfde hoogte.

12:14 Malden

12:26 De Maasbandijk naar Overasselt

13:13 Overasselt

14:16 De Hatertse en Overasseltse Vennen

14:33 De A73

14:52 Langs Weezenhof

15:01 Over de Hatertse brug

15:45 Kruising met de Sint Annastraat

Dieren-Zutphen (29km)

9:46 Vertrek uit Dieren

Vandaag loop ik weer met mijn dochter een trainingwandeling voor de Vierdaagse. Dit keer is de geplande afstand opgevoerd naar 28 kilometer nadat dit de vorige keer niet was gelukt. Ik parkeer de auto in de gratis parkeergarage bij het station van Dieren. Een toplocatie voor de auto, waar zelfs acht plekken zijn waar je je elektrische auto kan opladen. Dat hebben wij vandaag niet nodig, dus die plekken laten we leeg, maar er is voldoende plek om de auto achter te laten.

9:58 Het veer naar Olburgen

Via de voetgangersbrug lopen we over het station van Dieren richting de veerpont naar Olburgen. Jaren terug liep ik hier ook, maar wat ik me toen niet kon herinneren, is dat er een baggerpaadje op de route lag. Achteraf blijkt dat ik destijds een andere route naar de IJssel heb gelopen dan vandaag en ik weet ook niet waarom ik voor vandaag deze route heb gepland. Dit levert geen grote problemen op en na een lastig stukje door het drassige grasveld komen we aan bij de rivier waar de veerpont ons staat op te wachten. Zodra we aan boord zijn, vertrekt de pont en we rekenen 3 euro af om samen te worden overgezet. Op de pont trek ik mijn onderjas uit omdat ik het nu al te warm heb. Als we aan de overkant zijn, nemen we binnen een paar honderd meter opnieuw pauze om kleding uit te trekken. We zijn beide voorbereid op relatief koud weer. Wel met laagjes, maar die gaan hier bijna allemaal al uit. Het zou beter zijn geweest om onze jassen in de auto achter te laten. Gelukkig kan ik de jas van mijn dochter aan mijn rugzak hangen en met mijn eigen jas om mijn middel vervolgen we onze weg.

10:58 Klinkt lekker, maar is nog niet open

We volgen de dijk in noordelijke richting. Na ruim 4 kilometer moeten we van de dijk af. De geplande route maakt hier een rare kronkel en de logische route om de dijk te verlaten, is een stukje korter. Mijn dochter wil echter zeker zijn dat ze voldoende kilometers loopt en geeft aan dat ze de geplande route wil aanhouden. Prima, dan doen we dat. Iets later hebben we er vijf kilometer op zitten. We lopen nu richting het dorpje Rha, waar een goede bierbrouwer gevestigd is. Helaas is hij nog dicht, maar dat is geen probleem, want we gaan er vandaag toch niet stoppen. Na Rha lopen we naar Steenderen. Dat is een wat groter dorp. Onderweg vinden we een geocache. Na Steenderen volgt Baak, waar we pauzeren bij de plaatselijke cafetaria.

13:39 Baak

Ongeveer een half uur later gaan we weer verder. Zodra we Baak zijn uitgewandeld, komen we een geocacheserie tegen. We loggen drie makkelijke caches. De rest van de serie ligt niet langs onze route. Achter ons loopt een gezin die met dezelfde serie bezig is. Het onverharde pad steekt een asfaltweg over, waar wij linksaf slaan om deze verharde weg te gaan volgen richting Wichmond. Hier bevindt zich het meest oosteijke punt van de dag en vanaf hier lopen we in noordwestelijke richting naar Zutphen. Mijn dochter begint last te krijgen van haar voeten en ik doe een snelle inspectie: geen blaren, wel is de onderkant van de voet roodgekleurd. Ik herken dit wel van lange afstanden, vooral tijdens de Vierdaagse en weet haar te vertellen dat na een pauze de vouten extra pijn kunnen doen. Door even door te zetten, gaat de pijn vanzelf weg. Ze probeert het en het blijkt ook bij haar zo te werken. Met zo nu en dan een korte pauze komen we uiteindelijk bij de rand van Zutphen. Nog 6 kilometer te gaan.

Nadat we door een industrieterrein hebben gelopen, volgt een pad langs het Bronsbergenmeer. Over een graspad dat vrij nat is, lopen we richting de rand van de stad. Hier passeren we een tweede kombord van Zutphen. We lopen nu over de dijk langs de IJssel. Dit is een heel mooie pad met uitzicht op de skyline van Zutphen en we hebben het regelmatig over de kerktoren die als stipje aan de horizon stond en steeds groter wordt. Als we bij het centrum zijn, lopen we langs die toren. Mijn dochter steekt even de straat over om de toren aan te raken, want ze vindt het bijzonder dat ze nu bij de toren staat waar we zo lang naar toe zijn gelopen. In het centrum vinden we ook nog een geocache en iets later komen we aan bij het station. Over vier minuten vertrekt een trein naar Dieren, dus we gaan direct in de trein zitten. Tien minuten later komen we aan in Dieren, waar we op het station wat eten. Als het eten op is en de reizigers om ons heen in hun trein zijn gestapt, lopen we naar de auto en een half uur later zijn we weer thuis.

14:09

Mijn dochter is heel trots dat ze 29 kilometer heeft gelopen en ik ben heel trots op haar. Onderweg was het soms wel lastig, maar we hebben nog vier maanden dus dat komt wel goed. Ze vertoont nu soms vermoeidheidsverschijnselen die ik tijdens de Vierdaagse vaak bij medelopers opmerk, dus ze is in goed gezelschap. De volgende keer gaan we naar Nijmegen om de vierde dag van de Vierdaagse andersom te gaan lopen.

Statistieken Afstand: 28,8 km Gemiddelde: 4,0 km/h Bewogen gem.: 5,5 km/h Totaalteller: 8297,0 km

Hoogteprofiel en tempo

 

16:24 De IJsselbrug bij Zutphen

16:30 De skyline van Zutphen