Leonard's wandelblog: december 2023

zondag 17 december 2023

Barneveld-Ede (21km)

11:42 Bijzonder toegangshek

Vandaag loop ik weer een training met mijn dochter voor de volgende Vierdaagse. Vandaag staat er 21 kilometer op de planning van Barneveld naar Ede. De trein zet ons keurig af in het centrum van Barneveld, waar we met de wandeling beginnen.

Het is druk met kerkgangers als we Barneveld uitlopen. We lopen het buitengebied in en zien af en toe een trein voorbij rijden. Het geeft een idee van tijd, want deze trein rijdt eens per half uur. Zo lopen we de Hessenweg uit tot aan Meulunteren, waar de geplande route het bos ingaat.

11:43 Rijksmonument langs de Hessenweg

Ik heb deze route zelf gepland op afstandmeten.nl en dit is de tweede keer dat ik dat heb gedaan. Net als de vorige keer, blijkt ook dit keer dat ik een route heb gepland die niet op alle plekken heel handig is. We verlaten de Hessenweg en gaan een privéweg in omdat ik dat zo heb gepland. Net voordat we bij het woonhuis aankomen, slaan we linksaf een paadje in richting het middelpunt van Nederland. Dit pad door het bos leidt tot een lastig stukje met steile klimmetjes en afdalingen over oneffen terrein. Als we boven op de Goudsberg zijn aangekomen, nemen we een lunchpauze met uitzicht op de route die we zojuist hebben afgelegd.

12:40 Het middelpunt van Nederland

Als we verder lopen, duurt het niet lang voordat we bij het middelpunt van Nederland aankomen. We komen van de achterkant en zien pas dat we er zijn als we aan de andere kant van een steen de tekst 'Middelpunt van Nederland' zien staan. We dalen de Goudsberg af lopen verder in zuidelijke richting. Even verderop gaat het pad weer naar boven en eenmal boven houden we even rust. Terwijl wij hier zitten, komt een schimmel met berijder voorbij. Het beest lijkt op het paard van Sinterklaas en dat is wel grappig om zo te zien.

We lopen verder naar Lunteren, maar in het dorp zelf komen we vandaag niet. We lopen langs de spoorlijn en als we deze kruisen, voelt het psychologisch alsof we niet meer weglopen van Barneveld, maar toelopen naar Ede. We zijn qua afstand al over de helft, maar nu voelt het ook zo.

12:52 Lunchpauze op een mooi plekje

We komen steeds dichter bij Ede en daar zijn we meer bekend dan in Barneveld. Zo komt het dat we steeds meer bekende plekjes tegenkomen. Ik kijk verwonderd op als we ineens langs het Bosbad Lunteren lopen. Hier zijn we een paar jaar geleden heengevlucht toen het 40 graden was. Het zwembad is vandaag niet open en ons volgende herkenningspunt zijn de huizen bij de Petrakerk en het begin van de Zonneoordlaan. Zo naderen we de stadsgrens van Ede en via een weggetje dat een leefgebied voor vleermuizen blijkt te zijn, komen we aan bij het winkelcentrum Parkweide. Hier zoeken we even de warmte op en halen we een snack bij een lokale eettent. Nog ongeveer vijf kilometer te gaan en in deze laatste kilometers komen we langs plekjes waar we vaker zijn geweest, maar nog nooit op deze manier. Door er zo doorheen te lopen, ga je andere verbanden leggen qua ligging van bepaalde locaties en zo leer je je eigen stad ook weer wat beter kennen.

12:53 Het paard van Sinterklaas

Als we bijna thuis zijn, zie ik op de gpsr dat we niet aan de 21 kilometer dreigen te komen. Ik probeer de route een beetje te rekken, maar mijn dochter wil naar huis. Ik snap het heel goed; ik kan prima lange afstanden lopen, maar dat moet je dan wel vooraf weten. Als je bijna binnen bent en er komt dan ineens een afstand bij, dan voelt dat extra zwaar. Dat doen we uiteindelijk niet en zo eindigen we vandaag met een kleine 21 kilometer. Een prima afstand voor in december, en in de kerstvakantie volgt alweer de volgende wandeling.

Zelf heb ik deze wandeling gebruikt om mijn nieuwe wandelschoenen in te lopen. Ik heb nu twee paar wandelschoenen: de oude Lowa's en een nieuw paar van Meindl. Voorlopig gebruik ik de Lowa's voor de GR5 en de Meindl's voor het trainen met mijn dochter. De tijd zal leren wanneer ik de Lowa's aan de spreekwoordelijke wilgen ga hangen, maar zover is het nog lang niet. Ondanks de nieuwe schoenen heb ik vandaag geen blaren opgelopen. Ook mijn dochter is blaarloos door de dag gekomen, dus dat is goed nieuws.

Statistieken
Afstand:	20,7 km
Gemiddelde:	4,1 km/h
Bewogen gem.:	5,1 km/h
Totaalteller:	8130,0 km

Hoogteprofiel en tempo

<< Rondje Veenendaal (18km) Ede-Arnhem (24km) >>

zondag 10 december 2023

GR5 Stolzembourg-Diekirch (29km)

8:43

Het lukt me vannacht niet goed om in slaap te vallen. Na twee uurtjes slaap lig ik de rest van de nacht wakker in bed en om 3 uur besluit ik om ook daar maar een eind aan te maken en om in de auto te stappen. De heenreis verloopt voorspoedig en met drie stops bij Fastned - waarvan 1 heel korte - lukt het me zelfs om zo vroeg in Diekirch aan te komen dat ik een bus eerder dan gepland naar Stolzembourg kan pakken. Zo start ik om half negen met de wandeling naar Diekirch.

8:57

Nadat ik uit de bus ben gestapt loop ik eerst een klein stukje terug naar een geocache die ik vorige maand niet kon vinden. Helaas lukt dat ook nu niet en ik besluit om gelijk maar verder te gaan met de GR5. Ik start direct met de beklimming van de Niklosbierg. Dit is een lastige klim en na zo'n 4 kilometer omhoog kom ik aan bij de top. Hier bevindt zich een grote waterkrachtcentrale. Ik loop even naar een uitkijkpunt om zicht te hebben op het water en krijg direct een mooi uitzicht over de omgeving. Zelfs de top van de Niklosbierg zelf ligt nu een stuk lager. Overigens is de Franse naam van deze berg Mont Saint-Nicolas, dus we mogen hier van de Sinterklaasberg spreken. Een toepasselijke naam voor begin december.

9:09 Obstakel op het pad

Ik loop verder over de geasfalteerde weg die langs de waterkrachtcentrale loopt en iets verderop loop ik het bos weer in. De route gaat naar beneden, maar even verderop gaat het weer flink omhoog. Op de kaart zie ik een boel haarspeldbochtjes bij elkaar en ik verwacht een steilie daling. In de wandelgids lees ik echter dat het daar ook omhoog gaat, een steile klim dus. Gelukkig heb ik mijn wandelstok meegenomen wat het klimmen en dalen toch net wat makkelijker maakt.

9:13

In de bus naar de start heb ik een wit kapelletje op de berghelling zien staan en ook nu zie ik deze kapel ver boven mij op de helling staan. Na de steile klim zie ik echter dat ik net zo hoog ben gekomen als de kapel. De route komt er zelfs langs en ik besluit om gebruik te maken van de bankjes bij de kapel voor een nodige rustpauze. Als ik verder loop, gaat het pad verder omhoog en even later zie ik de kapel beneden mij liggen. Eenmaal boven loopt de route vrijwel horizontaal richting Vianden. Ik loop onder een stoeltjeslift door en weet dat ik bij Vianden ben aangekomen. Zo'n 20 jaar geleden ben ik hier geweest tijdens een paar vakanties. Hierdoor weet ik dat het kasteel ook heel dichtbij is en als ik iets verderop naar beneden kijk, staat daar het kasteel. De route daalt af tot aan het straatniveau en tijdens de afdaling krijg ik een mooi uitzicht op het kasteel voorgeschoteld. Als ik beneden ben loopt de route om het kasteel heen en gaat daarna weer omhoog naar een ingerichte uitzichtplaats waar je het hele kasteel kan zien. Vanaf hier volgt een licht glooiend parcours richting Bettel.

9:52 Het stuwmeer van Vianden

Het vlakke parcours zorgt ervoor dat mijn tempo flink omhoog gaat. Met klimmen haal ik circa 3,5 km/h, maar nu loop ik zo'n 6 km/h. Na Bettel moet ik wel weer omhoog, maar dat is iets makkelijker doordat ik nu over een asfaltweg wandel. Op asfalt klim ik een stuk sneller dan op bospaden waar ik voortdurend moet kijken waar ik mijn voeten kan neerzetten.

Na nog een onverharde klim zie ik in het dal het dorp Bleesbréck liggen. Ik daal af tot iets ten oosten van dit dorp en kom uit bij de N19. Hier mogen de auto's 90 km/h rijden en de GR5 gaat over deze weg. Van fietspaden hebben ze hier nog niet gehoord. Het lijkt me niet zo veilig, dus ik besluit om achter de vangrail te blijven lopen. Als ik in het dorp kom, loop ik even langs een tankstation om een drankje te kopen. Vervolgens loop ik verder naar Gilsdorf.

9:53 Uitzicht richting het noorden

Ik sla linksaf en steek de Sûre over. In Gilsdorf ligt een geocache die ik snel heb gevonden. Ik heb net de GR5 verlaten en loop de laatste paar kilometers naar het station van Diekirch. Ik passeer de camping waar ik in het verleden heb gekampeerd en besluit om nog een rondje door het centrum van Diekirch tre lopen om een extra geocache te bezoeken. Er is voldoende tijd en er mag ook nog wel een paar kilometer bij de afgelegde afstand komen wat mij betreft. Vanuit het centrum loop ik naar het station, waar mijn auto inmiddels tot zo'n 95% is volgeladen.

10:07

Ik zet de navigatie aan en vertrek naar huis. Eerst rij ik over de N7 naar het noorden van Luxemburg om bij Wemperhardt het land te verlaten. Onderweg zie ik allerlei plaatsnamen op de borden staan waar ik de afgelopen tijd langs ben gelopen. Als ik Leithum op de borden zie, weet ik dat ik bijna in België ben. Voor mij rijdt een langzame vrachtwagen en tussen mij en die vrachtwagen zitten zo'n 15 auto's. Met 25 km/h rij ik langzaam richting de snelweg. Zo langzaam heb ik nog nooit gereden over de N62. Als ik bij Sankt Vith bij de snelweg E42 aankom, rijden er nog 2 auto's tussen mij en die vrachtwagen. Gelukkig kan ik nu eindelijk mijn eigen tempo gaan rijden. De route door de Ardennen is inmiddels wel bekend voor mij. Ik weet waar de flitspalen staan en waar werkzaamheden zijn. Maar dit keer regent het vrij hard, waardoor het verkeer wat langzamer rijdt. Ik heb genoeg tijd, dus het is voor mij geen probleem. Na de werkzaamheden nadert Luik en vanaf hier rijdt het prima door. Zo kom ik met een bijna lege accu aan bij de Fastned Bosserhof bij het Limburgse Echt.

Als ik net gestart ben met laden dan zie ik dat alle 8 laadpunten gebruikt worden. Achter mij staat een auto te wachten. Het is echt druk! Mijn auto laadt maar langzaam en als ik genoeg stroom heb om naar Venlo te rijden, vertrek ik weer omdat ik denk dat het langzame laden komt door het grote aantal auto's dat aan het laden is. Ik besluit om weer eten te halen bij de shoarmazaak in Tegelen, maar als ik daar vertrek, zegt de navigatie dat ik moet laden bij de verzorgingsplaats Venlose Heide. Dat is een rustplaats op de landgrens. Eerst moet ik naar Duitsland rijden om via de eerste afrit terug te keren. De afrit van de verzorgingsplaats is nog Duits, maar aan het einde van de afrit ben ik weer in Nederland. Ik zie de bogen van Fastned, maar ik kan de ingang van het laadplein niet vinden. Eerst rij ik er voorbij, waarna ik even tegen het verkeer in met alarmlichten aan terug rij naar de eerste splitsing van de verzorgingsplaats. Uiteindelijk rij ik Fastned binnen via de uitgang van het laadplein. Tijdens het laden zie ik een andere auto hetzelfde doen en als ik even beter kijk, zie ik dat een vrachtwagen de ingang heeft geblokkerd. Het is hier enorm druk met vrachtwagens. Zelfs de doorgaande weg over de verzorgingsplaats is op sommige plaatsen volgezet met vrachtauto's.

10:19

Ondanks dat er maar drie auto's aan het laden zijn, laadt de auto ook hier vrij traag. Wellicht heeft de accu rust nodig? Die is sinds gisteren 12:00 alleen maar bezig geweest met laden of rijden. In totaal is de accu ruim 30 uur achter elkaar in bedrijf geweest. Met 30-40 kW laad ik de accu vol genoeg om naar huis te rijden terwijl de auto ook 70kW kan laden. Maar nu dus niet. Ik lees een boekje om de tijd te doden en als ik genoeg stroom heb rij ik verder naar huis. Uiteindelijk kom ik rond 21:00 thuis aan met een lege accu. Ik laat de auto weer langzaam bijladen bij onze eigen laadvoorziening. Vannacht is hij weer vol en kan hij weer rusten. Daarna gaat het snelladen wellicht weer sneller.