GR5 Kaggevinne-Hasselt (52km)

8:51 Onder het spoor bij Diest

Mijn hoofd zit vol. Overvol. En dat heeft zo z'n gevolgen. Mijn huidige baan is opgehouden te bestaan en terwijl ik in mijn hoofd verschillende vervolgopties moet afwegen, besluit ik een dagje te gaan wandelen zodat ik er lekker over kan nadenken en ook het hoofd een beetje leeg kan maken. Dat is nodig ook. Om 5 uur vertrek ik van huis richting Diest, waar ik de auto op het station parkeer bij de laadpaal. Dit keer weigert de paal echter dienst en na drie palen te hebben geprobeerd, geef ik het op. Het lijkt erop dat de laaddruppel al is geblokkeerd terwijl de auto nog niet is opgehaald. Ik ben nergens van op te hoogte gesteld en betaal nog altijd bijtelling, dus vind dat erg vreemd. Ik parkeer de auto met nog 20 kilometer actieradius in een regulier parkeervak en pak de bus naar Kaggevinne, iets ten zuiden van Diest, waar ik met de wandeling begin.

8:53 De GR5 is geblokkeerd!

De wandeling start met een rondje rondom Diest. Na een paar kilometer lopen is het bijna 8 uur en bel ik de alarmcentrales van zowel Travelcard (het bedrijf achter de laaddruppel) als Leaseplan (de leasemaatschappij). Travelcard kan niets voor me doen omdat het kantoor in het weekend is gesloten en Leaseplan ziet geen andere optie dan om de auto naar Nederland te laten slepen, waar ik bij Fastned nog wel kan laden. Ik spreek af dat ik weer contact met ze opneem als ik weet hoe laat ik bij de auto ben, en ga verder met mijn wandeling. Inmiddels heb ik geconstateerd dat ik mijn wandelschoenen ben vergeten aan te trekken. Op mijn nette schoenen loop ik door het natte gras van de velden rondom Diest. Gelukkig zijn ook deze schoenen stevig en waterdicht en zitten mijn oude steunzolen erin, waardoor ik er wel mee moet kunnen lopen. En doordat ik een vast afvinklijstje heb van wat er mee moet op wandeldagen, weet ik in ieder geval dat daar niets mee is misgegaan. Ik besluit de kilometers naar Diest te lopen om daarna te beslissen of ik mijn wandeling voortzet, of dat ik toch vervroegd terug naar huis ga rijden. Na zes kilometer kom ik weer in de buurt van station Diest en kan ik de tocht dus snel afbreken. Als het zover is, besluit ik dat het prima gaat en neem ik de gok dat het de komende 46 kilometer ook zo zal blijven.

De blokkade blijkt achteraf gewoon
gedocumenteerd te zijn

Ik kom aan bij een wandelboom waar twee wandelpaden elkaar kruisen. Ik volg de GR5 richting de Middellandse Zee, maar al snel kan ik niet verder, doordat het pad met grote hekken is geblokkeerd. Ik heb de wandeling al langere tijd geleden voorbereid, waardoor dit risico bestaat. Had ik de tocht afgelopen week voorbereid, dan had ik hier wellicht van op de hoogte geweest en een andere route kunnen lopen. Dat zal ik nu ook moeten doen, maar nu moet ik zelf uitzoeken hoe ik om de afsluiting heen kan lopen. Hierdoor loop ik in eerste instantie nog een pad in naar een afgesloten spoorwegovergang, maar bij mijn tweede poging komt het goed en na enkele kilometers loop ik weer op de officiële GR5 het dorp Zelem binnen. Afgeleid door mijn eigen gedachten verzuim ik op tijd op het schermpje van mijn gps-apparaat te kijken, waardoor ik hier enkele keren een afslag mis. Dit levert de nodige extra meters op, maar gelukkig valt de schade te overzien.

9:39 Zelem

Het is vandaag schitterend herfstweer en met vijf dunne kledinglagen ben ik vanmorgen vertrokken. Inmiddels is het warm genoeg om de buitenste jas uit te trekken, maar de dunne jas die ik eronder draag, houd ik nog aan. Al lopend wil ik deze jas soms graag kwijt, maar zodra ik pauzeer, ben ik blij dat ik hem nog aan heb. Even voor Lummen kruis ik de snelweg E314 en niet veel later loop ik langs de N725. Dit is een weg waar een snelheidslimiet geldt van 70 km/h, maar bij gebrek aan fietspaden of voetpaden, loop ik hier over de linkerkant van de weg en de markeringen van de GR5 geven aan dat dat ook de bedoeling is. Gelukkig kan ik na een paar honderd meter rechts een onverhard pad in zodat het wat veiliger is. Helaas is dit een baggerpad en zo houd ik mijn nette schoenen vandaag niet schoon. Maar goed, veiligheid voor alles, dus het is niet anders.

9:51

In Lummen loop ik even binnen bij de Carrefour voor een snelle boodschap, zodat ik onderweg voldoende kan blijven eten. Nadat ik de snelweg E313 ben gepasseerd, loop ik langs het circuit van Zolder. Het is hier niet druk vandaag en de snelste voertuigen die ik over het circuit zie rijden, zijn wielrenners. Die zie ik vandaag überhaupt vrij veel rijden. Ik weet dat wielrennen in Vlaanderen populairder is dan in Nederland en vind het wel leuk om te zien. Op de parkeerplaats bij het circuit kies ik een bankje uit waar ik even rust geef aan mijn benen. Ik voel wat pijntjes in mijn knieën en voeten, wat veroorzaakt wordt door de schoenen. Mijn wandelschoenen zijn afgestemd op mijn voeten, maar mijn nette schoenen heb ik gewoon bij een reguliere schoenenzaak gekocht. Logisch dat het risico op schade dan groter is bij overbelasting. Het valt me nog mee dat ik er zo weinig last van heb.

10:00

Na het circuit loop ik een stukje een bos in en uiteindelijk ook weer terug. Het lijkt een beetje zinloos, want je kan dit stuk heel makkelijk afsnijden, maar eenmaal op het verste punt snap ik wel waarom dit stuk in de route is opgenomen. Er zit hier namelijk een flinke klim in het parcours. Het is de eerste klim in de provincie Limburg en het zal vandaag ook de enige klim zijn. Na deze klim blijf ik nog een poosje op hoogte lopen, maar uiteindelijk loopt het pad weer omlaag richting Bolderberg. Hier loopt de route over vlonders door een waterplas wat altijd voor mooie plaatjes zorgt. Inmiddels heb ik nog een dikke tien kilometer te gaan en ik neem weer telefonisch contact op met de alarmcentrale van Leaseplan.

11:02

Ik krijg nu een heel ander verhaal te horen. Ik verbaas me er al over dat er vanmorgen een dossier is aangemaakt, maar dat ik nu opnieuw het hele verhaal moet vertellen. Daarnaast geeft de medewerker aan dat ik sleepkosten zelf moet betalen en ik beter kan zoeken naar een laadpaal waar ik ook met creditcard kan betalen. Hier ben ik in eerste instantie niet over te spreken, maar ik doe een poging en zo ontdek ik wat elektrische rijders doen die geen werkende laadpas bij zich hebben. Ik installeer de Smoov-app en zal later vandaag proberen om ermee te laden. Dit schijnt voor laadpalen van Allego wel de manier te zijn. In de app van Smoov zie ik tevens een snellaadpaal in de buurt, dus als het lukt, probeer ik deze paal de bereiken zonder eerst bij een trage paal te moeten laden.

11:55 De E314

Twintig minuten duurt het telefoongesprek met Fastned. Inmiddels loop ik langs het Albertkanaal en als ik hier overheen ben gelopen, is het in kilometers niet ver meer. Nadat ik ook de Demer ben gepasseerd, kom ik op het punt waar ik de officiële route van de GR5 verlaat en de variant Hasselt insla. Op de officiële route is dit jaar een brug weggehaald, wat enkele kilometers omlopen oplevert. De variant Hasselt is wat korter en heeft als bijkomend voordeel de passage van station Hasselt, wat vandaag het eindpunt is van mijn wandeling. In Hasselt vind ik nog een grote geocache waar ik vijf travelbugs in achterlaat die ik al te lang bij me heb. Dat scheelt weer gewicht in de rugzak. Ik koop een kaartje voor het traject Hasselt-Diest en kom erachter dat dit kaartje goedkoper is dan de kortingskaarten voor jongeren of ouderen. Het zal wel een foutje zijn, maar er wordt echt maar 4 euro in rekening gebracht.

12:07 De N725

Rond kwart voor zeven kom ik aan op station Diest. Met een bereik van nog slechts 20 kilometer rij ik naar de McDonalds bij Paal. Volgens Smoov staan hier twee trage laadpalen, maar die zie ik nergens staan. Dan maar doorrijden naar de snellader die ik eerder had ontdekt, maar eerst haal ik binnen eten. Met het eten op de bijrijdersstoel rij ik naar de snellader bij verzorgingsplaats Tessenderlo. Met nog vijf kilometer bereik parkeer ik bij de laadpaal en na een kleine tien minuten ruzie met de app van Smoov lukt het dan toch om de laadsessie op te starten. Ik eet de inmiddels lauwe maaltijd op en ga bij het tankstation nog even naar het toilet. In de tussentijd laadt de auto er ruim 20 kWh bij, genoeg om de Fastned Het Goor te bereiken. Met uiteindelijk twee korte tussenstops bij een Fastned kom ik om 22:00 uur thuis aan, waar ik ontdek dat de laaddruppel het op de thuislader nog wel gewoon doet. Bij inspectie van de voeten, blijk ik op mijn linkerhiel een blaar te hebben, maar deze is volledig pijnloos doordat er geen vocht in zit. Dat valt me mee, na 52 kilometer lopen op gewone schoenen.

Statistieken Afstand: 52,1 km Gemiddelde: 5,0 km/h Bewogen gem.: 5,8 km/h Totaalteller: 6672,1 km

De voortgang na 6 dagen

13:58 Het Albertkanaal bij Zolder

15:10

15:34

16:51 De Herkenrodeabdij

17:15 Variant Hasselt

17:23 De ring van Hasselt

17:38 Hasselt

<< Herentals-Diest (52km) Hasselt-Lanaken (44km) >>

GR5 Herentals-Diest (52km)

9:23 Station Herentals

September is voor ons altijd een drukke maand, maar tussen 25 augustus en 2 oktober zitten precies vijf weken. Een prima interval tussen twee langeafstandswandelingen en vandaag pak ik de draad weer op. Vroeg in de morgen stap ik in de auto en rijd ik dit keer naar het station van Diest. Daar staat een laadpaal en zo kan ik tijdens de wandeling vandaag geen aansluitende trein missen doordat ik naar de auto toe loop.

Rond 5 uur vertrek ik van huis op weg naar Diest. Bij Fastned De Beerze, vlak voor de grens, laad ik nog even wat stroom bij om zeker te zijn dat ik Diest ga halen. Eenmaal over de grens moet ik al vrij snel de snelweg af en rij ik binnendoor via Geel naar Diest. Ik let extra goed op mijn snelheid, want in Vlaanderen is de maximumsnelheid buiten de bebouwde kom tegenwoordig 70 km/h en heel Vlaanderen lijkt volgebouwd te zijn met trajectcontroles. Onlangs ontving ik nog een bekeuring voor 1 km/h te hard bij Wuustwezel wat me ruim 50 euro lichter heeft gemaakt en daar wil ik geen gewoonte van maken. Eenmaal bij het station van Diest zoek ik naar de laadpalen. Aan mijn linkerkant is de parkeerplaats en rechts ziet eruit als een verlaten stuk terrein, maar aan het begin ervan staan parkeervakken met laadpunten. Ik parkeer de auto en start de laadsessie, waarna ik mijn spullen pak en naar het perron loop. In België is ook op perrons nog een mondkapje verplicht, dus die zet ik nog even op voordat ik het stationsterrein betreed.

9:32 Het centrum van Herentals

Tijdens het laden bij Fastned heb ik een treinkaartje gekocht via de app van de NMBS/SNCB; de Belgische spoorwegen. NMBS is de Vlaamse afkorting, maar de app heet bij mij SNCB, wat de Waalse afkorting is. Het blijft verwarrend, maar dat hebben de Belgen ook wel door: naast nmbs.be en sncb.be hebben ze ook belgiantrain.be gelanceerd. De eerstgenoemde adressen leiden de bezoeker automatisch naar de laatstgenoemde site met respectievelijk de Nederlandstalige of de Franstalige gebruikersinterface. De app toont mij dat ik tweemaal moet overstappen: In Hasselt moet ik overstappen voor de trein naar Mol. In Mol moet ik overstappen voor de trein naar Herentals. Het gekke is dat ik in Mol aankom op spoor 1 en op hetzelfde spoor moet instappen in - naar het schijnt - een andere trein. Als ik in Hasselt in de trein stap, zie ik dat deze ook langs Herentals rijdt en nadat ik me even afvraag of dat niet sneller is dan het advies van de app, realiseer ik me dat ik in Mol gewoon in de trein kan blijven zitten. De app had de overstap helemaal niet moeten tonen.

9:49 Zuidring van Herentals

In Herentals stap ik uit de trein. Ik ben niet de enige en net voordat ik het stationsterrein verlaat, zie ik borden naar vervangend busvervoer. Kennelijk rijdt de trein niet verder dan hier. Op de borden in Hasselt heb ik niets gezien, maar het verklaart de grote drukte op de vroege zaterdagmorgen. Waar de meeste mensen linksaf slaan richting de bussen, ga ik rechtsaf onder de steigers door die om het station heen geplaatst zijn. Terwijl ik het gps-apparaat laat zoeken naar satellieten, zie ik een gloednieuw bord met de stationsnaam voor het stationsgebouw op de grond liggen. Het zal niet het laatste opvallende object zijn dat ik vandaag langs de kant van de weg zie liggen, maar dat kan ik op dit moment niet niet bevroeden.

Ik start de wandeling richting het zuiden en loop daarbij door het centrum van Herentals. Bij het Kanaal Bocholt naar Herentals volgt de GR5 het kanaal aan de zuidoever, maar omdat er aan de noordzijde meerdere geocaches verstopt liggen, heb ik besloten om langs de noordoever te wandelen. Helaas voor mij blijkt het wandelgebied aan de noordzijde afgesloten, waardoor ik toch voor de zuidoever moet kiezen. Terwijl ik op mijn kaartje de geocaches zie passeren, kom ik steeds dichter bij de brug waarover de Geelseweg loopt. Doordat ik oorspronkelijk voor de noordzijde van het kanaal had gekozen, had ik ook hier een alternatieve route ingetekend, maar dat heb ik nu dus niet nodig. Helaas realiseer ik me dat niet en negeer ik de markeringen in het veld. Hierdoor loop ik een geasfalteerde variant en vlak voordat ik weer bij de officiële route aankom, zie ik van links een wandelaar de weg oversteken. Ik vermoed dat dit ook een GR5-wandelaar is en zie inderdaad dat het pad waar hij vandaan komt, een GR5-markering heeft. De man loopt wat langzamer dan ik en het duurt niet lang voordat ik hem passeer. Hij blijkt inderdaad de GR5 te lopen. Ik herken weinig Vlaams in zijn manier van spreken en het blijkt ook een Nederlander te zijn: een pensionado uit Leiden die in vier dagen van Herentals naar Hasselt loopt. Ik heb met mijn lange benen een hoger tempo, maar doordat ik onderweg regelmatig stop voor een geocache, haalt hij me vaak weer in. Zo spreken we elkaar best vaak tijdens het inhalen.

11:55

Ik passeer het Albertkanaal en even later loop ik door Olen. In de wandelgids staat een foto van een mok met drie oren wat verwijst naar een grappige sage, maar ik ben er al voorbij voordat ik het me realiseer. In Olen vind ik wel de eerste geocache van vandaag nadat het in Herentals niet wilde lukken. Ik moet ervoor wel vijf meter een boom in klimmen, maar dat is dankzij de vele grote takken niet zo'n heel groot probleem. Op vijf meter hoogte wil ik de logrol stempelen, maar terwijl ik dat doe, valt het potje waar alles in zat, naar beneden. Ik zal dus een keer extra naar beneden en naar boven moeten om alles weer netjes achter te laten. Van al dit geklauter krijg ik letterlijk groene vingers en ik wrijf ze schoon terwijl ik mijn tocht vervolg. Een paar minuten later kom ik de Leidse medewandelaar tegemoet lopen en hij vraagt zich af of hij nog goed loopt. Ik geef aan het niet te weten, omdat ik hier vanwege de geocache een alternatieve route heb gelopen en wist niet eens dat ik op dat moment over het pad liep. Uiteindelijk heb ik de indruk dat ik wel degelijk de juiste kant op liep, maar zeker weten doe ik het niet. We blijken in ieder geval beide niet te verdwalen, want een poosje later haal ik hem weer in.

12:32 De abdij van Tongerlo

De medewandelaar loopt vandaag tot Westerlo en na 17 kilometer lijken we daar al te zijn aangekomen. De man is echter nog steeds in de buurt en ik kijk even op mijn kaartje waarop ik zie dat de route een lus maakt en dan weer langs Westerlo gaat. Aan de westkant van de stad loop ik naar de Grote Nete. Dit is een kleine rivier waardoor ik ervan uitga dat het bijvoeglijk naamwoord 'groot' hier geen betrekking heeft op de breedte van de rivier, maar op de lengte. Zeker weten doe ik dit niet, want wellicht wordt de Grote Nete elders nog een stuk breder; daar heb ik nu geen zicht op.

12:56

Het landschap wordt wat glooiend en de GR5 heeft hier zowaar zijn eerste klimmetje op het menu staan. Voor wandelaars die uit het zuiden komen lopen stelt het niets voor, maar vanuit het noorden gezien is het wel even extra kracht bijzetten en eenmaal boven besluit ik even te gaan zitten voor mijn eerste rustpauze van de dag. Ik word ingehaald door de Leidenaar, maar als ik weer verder ga, haal ik hem weer in als hij op een bankje zit te rusten. Bij het passeren geeft hij aan dat hij het voor gezien houdt en zijn hotel gaat opzoeken. Ik kan hem geen ongelijk geven, maar zelf heb ik nog ongeveer dertig kilometer te lopen.

13:17

Na Westerlo loop ik om Bergom heen wat ook weer een kort klimmetje kent. Het stelt opnieuw niet veel voor, maar je merkt toch dat het wat meer energie vraagt om boven te komen. Na Bergom volgt Blauberg, een Antwerps dorp met een Duitse naam. Het is het laatste dorp uit de provincie Antwerpen; vlakbij het drieprovinciënpunt met Limburg loop ik de provincie Vlaams-Brabant binnen. Hier liggen elf geocaches die ik wil loggen omdat ik er thuis al een puzzeltje voor had opgelost. Door de vele geocaches heb ik hier ongetwijfeld het laagste wandelgemiddelde van de dag, maar dat zorgt ook gelijk voor een beetje rust in de benen. Ik heb alweer ruim dertig kilometer gelopen en de pijntjes beginnen zich al aan te dienen. Een week geleden had ik nog een zware verkoudheid waarvan ik nog altijd herstellende ben, dus het valt me nog mee dat het wandelen zo goed gaat. De buitenlucht helpt wel mee, want ik heb nauwelijks last van volle holtes, terwijl ik dat tot de start van de wandeling nog wel had. De verkoudheid heeft me afgelopen week wel doen besluiten om me te laten testen op Corona, maar gelukkig was de testuitslag negatief. Positief voor mij, want anders had ik vandaag niet kunnen gaan wandelen.

14:07 Een rustplekje met dank aan Maria

Nadat ik de laatste geocache heb gelogd, verlaat ik het bos richting Averbode. Hier passeer ik de abdij van Averbode door het Mariapark. In dit park staan meerdere Mariabeelden, Lourdesgrotten et cetera. Ik ben zelf niet Katholiek opgevoed en weet er niet heel veel van, maar het heeft ongetwijfeld te maken met de aanwezigheid van de abdij.

In Averbode zie ik aan de kant van de weg een Belgische kentekenplaat op de grond liggen. Even kom ik in de verleiding om deze als aandenken mee te nemen, maar ik bedenk me op tijd dat de rechtmatige eigenaar deze wellicht nog gaat zoeken en de plaat eerder gaat vinden als ik er vanaf blijf. Terwijl ik me dat aan het bedenken ben, zie ik verderop ook nog een bordje langs de weg liggen waarop de locatie van de dichtstbijzijnde brandslangaansluiting is aangegeven. Het komt wat rommelig op me over en het lijkt me allemaal niet de bedoeling.

15:37

Na 42 kilometer kom ik aan bij station Zichem. Even denk ik erover om hier te stoppen en per trein naar de auto te reizen. Al lopend probeer ik erachter te komen of dat handig is voor de komende wandeldagen. Het blijkt wel een beetje lastig te zijn. Uiteindelijk besluit ik om door te lopen naar Diest. Inmiddels is de verwachte motregen gestart. Ruim een uur later dan verwacht, maar dat is voor mij alleen maar positief. Bij station Zichem trek ik mijn regenbroek en de poncho aan. Terwijl ik verder loop, realiseer ik me dat mijn reflecterende hesje en zaklamp nog in de tas zitten en dat ik bij invallende duisternis dus toch de poncho nog een keer zal moeten uittrekken om bij mijn rugzak te kunnen komen. Tegen de tijd dat het zover is, regent het gelukkig even wat minder hard. Ik haal het hesje en de zaklamp uit mijn rugzak. Het hesje draag ik voor de zichtbaarheid, de zaklamp gebruik ik voor donkere paden zodat ik zelf het pad kan zien.

16:57

Na 47 kilometer lopen besluit ik dat het genoeg is geweest. Ik had als eindpunt de bushalte bij de Burger King langs de Leuvensesteenweg uitgekozen, maar als ik in de duisternis en regen een zandpad moet inslaan, besluit ik om op het asfalt te blijven. Het zandpad is inmiddels een modderpad geworden en ik wil niet vlak voordat ik de auto instap, door de bagger moeten lopen. Zo loop ik niet naar de bushalte, maar direct naar het station van Diest. Rond acht uur 's avonds kom ik hier aan en in de lichte regen probeer ik alles zo droog mogelijk in de auto te krijgen.

17:01 Ik loop vlak langs de Limburgse grens

Als ik eenmaal in de auto ben ingestapt, plan ik de terugreis in en vanwege de regen en omdat ik in de omgeving niet bekend ben, verkies ik een snelwegroute boven de kortste route waarbij ik eerst nog een grote afstand moet afleggen over het onderliggend wegennet. Zo pak ik als eerste de E313 richting Aken. Bij de eerste verzorgingsplaats stop ik alvast om een flesje cola te halen. Zo kan ik tijdens het rijden al wat anders drinken dan water. Het eten komt nog wel, daarvoor zoek ik een plek waar ik kan eten terwijl de auto aan het snelladen is. Dat blijkt nog een drama te gaan worden, want als eerste stop ik bij Weert bij een verzorgingsplaats waar zowel een snellader als een Burger King zijn gelegen. De Burger King is open, maar de snellader wil maar niet starten met laden. Ik besluit verder te rijden, maar krijg al wat last van range anxiety, waardoor ik bij Eindhoven besluit om bij Van der Valk te gaan laden. Dit blijkt een schitterend laadplein te zijn met massa's aan superchargers voor Tesla's, maar ook een flinke rij snelladers voor andere elektrische auto's. Ik begin te laden, maar omdat ik niet weet of ik bij Van der Valk terecht kan voor een snelle hap en geen tijd heb om dat uit te zoeken, rij ik na drie minuten laden weer verder. Op naar Best, waar een McDonalds is met direct ernaast een Shell Recharge. Eenmaal daar aangekomen, blijkt het laadpunt niet van Shell, maar van Ionity te zijn. Dat maakt het laden ruim twee keer zo duur. Het moet maar, en terwijl de auto staat te laden, loop ik naar de McDonalds. Deze is echter wegens werkzaamheden gesloten; alleen de McDrive is toegankelijk. Doordat ik in de McDrive niet kan laden, besluit ik om weer verder te reizen naar Uden. Daar staat een McDonalds met eigen snellaadpaal. Uiteindelijk kan ik in Uden gaan eten. Het is inmiddels half elf geweest en om elf uur gaat het restaurant dicht. Ik loop naar binnen en word aangesproken door een medewerkster die vraagt of ik het eten meeneem of ter plaatse wil opeten. Ik kies voor het laatste, zodat de auto rustig kan opladen, waarop ik word gevraagd om een qr-code te laten zien waarmee ik aantoon dat ik tegen COVID-19 gevaccineerd ben, of recentelijk geïnfecteerd ben geweest. Dat had ik me helemaal niet gerealiseerd, na een dag volop winkels te zijn binnengelopen zonder problemen. In België hebben ze deze regel kennelijk niet. Ik toon mijn qr-code en mag gaan zitten.

17:01

Als ik terugkom bij de auto, is deze ruim voldoende opgeladen om naar huis te kunnen rijden. Met 134 km/h rij ik op het randje van wat nog niet beboet wordt naar huis. Uiteindelijk kom ik om half twaalf thuis en ga ik snel douchen en naar bed. De zooi uit de auto opruimen komt dan morgen wel. Achteraf had ik beter toch binnendoor kunnen rijden vanuit Diest, want dan had ik direct naar Uden kunnen rijden. Maar goed, achteraf is het mooi wonen, ik besluit in ieder geval om de volgende keer direct binnendoor te gaan rijden. Bij mijn volgende wandeling ga ik immers opnieuw in Diest parkeren, omdat het parkeren in Hasselt betaald is. Of betalend, zoals de Vlamingen plegen te zeggen.

 

Statistieken Afstand: 52,4 km Gemiddelde: 4,8 km/h Bewogen gem.: 5,8 km/h Totaalteller: 6620,0 km

De voortgang na 5 dagen

17:04

18:06

18:15 Station Zichem

<< Kalmthout-Herentals (59km) Kaggevinne-Hasselt (52km) >>