Leonard's wandelblog: augustus 2023

zaterdag 26 augustus 2023

LAW5 Nederlands Kustpad - Harlingen-Stavoren (51km)

8:51 Harlingen Haven

Vandaag heb ik een afspraak in Friesland en doordat ik hier nog een stukje van het Kustpad niet gelopen heb, is dit een mooie gelegenheid om dit te combineren. Zo loop ik vandaag ruim 50 kilometer van Harlingen naar Stavoren. Hiermee sluit ik het Groningse en Friese deel van het Kustpad af en laat ik dit pad verder rusten totdat de Afsluitdijk weer open is voor wandelaars. Dat is naar verwachting in de loop van 2025.

9:17 De Waddenzee

Inmiddels rij ik weer met een elektrische auto en plan ik mijn wandeldagen dus als het even kan niet meer alleen van en naar ov-punten, maar probeer ik ook te plannen dat er bij de start of de finish een laadpaal staat zodat de auto tijdens het wandelen kan opladen. De nieuwe auto heeft ten opzichte van de vorige elektrische auto als nadeel dat ik de laadsnelheid niet kan beïnvloeden. Mijn vorige auto liet ik nog wel eens langzamer opladen, zodat de auto niet zo lang met een volgeladen accu aan de laadpaal zou staan. Op zaterdagen is de druk op laadpalen lager dan doordeweeks, maar formeel loop ik het risico op een bekeuring voor het bezet houden van een laadpaal. De auto is na een uur of zes echt wel volgeladen, maar als ik 10-12 uur weg ben van de auto vanwege de wandeling en de ov-reis terug, dan staat de auto zomaar zes uur niets te doen bij de laadpaal. Met dit scenario wordt vrijwel nooit rekening gehouden, maar een chauffeur moet toch het recht hebben om niet in de buurt van zijn auto te zijn. In Stavoren lijken ze het wel te hebben begrepen: in de blauwe zone staat een laadpaal met onderbord dat stelt dat je er verplicht moet laden, maar even verderop staan twee laadpalen waar vier auto's kunnen laden zonder onderbord. Daardoor mag je daar dus ook parkeren en hoef je je auto niet direct weg te halen als de accu vol is. Heel netjes is dat niet, maar als je niet anders kan, is deze mogelijkheid wel handig.

9:21

Ik vertrek rond kwart over vijf van huis richting het noorden van ons land. Nadat ik de auto in Stavoren aan de laadpaal heb gekoppeld, reis ik per trein via Leeuwarden naar Harlingen Haven. Rond tien voor negen stap ik hier uit de trein. Bij dit station eindigde mijn vorige etappe over het Kustpad in juni vorig jaar. Vandaag volg ik het water van de Waddenzee en van het IJsselmeer op weg naar Stavoren, wat volgens de wandelgids het startpunt is van deel 3 van het Nederlands Kustpad. Ik loop andersom, dus voor mij sluit ik vandaag dit deel van het Kustpad af.

10:38 Zurich: links voor Stavoren, rechts voor de Afsluitdijk

Als ik in Harlingen met de wandeling begin, krijg ik de neiging te denken dat het Kustpad hier niet meer bestaat en dat de route nu alleen nog voor het Elfstedenpad is uitgezet. In Stavoren staat het Kustpad niet op de wandelboom bij het station en in Harlingen volg ik in eerste instantie de geelrode markeringen van het Elfstedenpad. Ik passeer het andere station van Harlingen en loop daarna direct naar de Waddenzee. Het is niet helder, waardoor ik de eilanden Vlieland en Terschelling niet te zien krijg. Ook de Afsluitdijk is lastig te herkennen. Ik blijf de weg langs de Waddenzee volgen en ben blij met mijn nieuwe hoofddeksel. De vorige was na 14 jaar versleten, maar het lukte me maar niet om een goede vervanging te vinden. Dat is me nu bij de Decathlon wel gelukt, voor maar 10 euro. Mijn nieuwe hoedje zit fijn en heeft een koord dat voorkomt dat de pet kan afwaaien. De wind langs de Waddenzee is enorm hard en dan is het fijn om op je hoofddeksel te kunnen vertrouwen.

10:42

Bij snelwegafrit Kimswerd gaat het Kustpad landinwaarts. Ik nader Zurich en hier start de Afsluitdijk richting Noord-Holland. Het Kustpad loopt er met een ruimte bocht omheen. Tussen Cornwerd en Makkum moet ik rechtdoor een hek over een weiland in, maar doordat hier geen markering op het hek staat, besluit ik om het pad te volgen richting het IJsselmeer. Ik heb de route die ik op de gpsr heb staan, enkele jaren geleden al van Wandelnet gedownload en de kans bestaat dat de route inmiddels is gewijzigd. Zo loop ik over verharde wegen naar Makkum, waar ik in het centrum weer samen kom met de oorspronkelijke route.

11:38

Er is markt in Makkum en waar de afgezette weg door twee controleurs in de gaten wordt gehouden, mag ik als wandelaar gewoon doorlopen. Ik loop tussen de kraampjes met diverse lekkere geuren en een paar honderd meter verderop loop ik weer door een paar hekken het marktterrein weer uit. Anderhalve kilometer verder zie ik voor mij een brug omhoog gaan. Ik loop onder de slagboom door omdat aan de andere kant ervan kaal asfalt ligt, waar ik fijner op kan zitten dan in het gras. Gelukkig gaat de brug al snel weer omlaag en binnen een paar minuten kan ik weer verder.

12:37 Op de markt in Makkum

Het is vandaag buiig en tot nu toe heb ik geen beschermende kleding gedragen. De buien worden nu wat intenser en in totaal trek ik vandaag twee keer mijn poncho aan, al is het ook bij die twee keren al vrij snel weer droog. Daarnaast merk ik nu dat mijn lichaam steeds meer moeite heeft om het tempo vol te houden. Tot nu toe had ik een verwachte aankomsttijd die redelijk stabiel was, maar nu loopt de vertraging toch langzaam op. Als ik door een weilandpad naar Workum loop, heb ik zelfs even geen puf om rechtop te lopen en ik kijk totaal niet waar ik loop, behalve via het scherm van mijn gps-apparaat. Zo weet ik het als ik bij Workum aankom en nadat ik door een steegje ben gelopen, sta ik ineens midden in een vrij drukke winkelstraat. Ik heb een toilet nodig en ik kijk in de app Hoge nood of er hier een organisatie is die een toilet beschikbaar heeft gesteld en dit via deze app kenbaar heeft gemaakt. Zo kom ik uit bij het museum dat 30 meter van me verwijderd is en nadat ik weer wat grammen lichter van het toilet kom, loop ik verder richting Hindeloopen.

12:56 Even wachten op de brug

Onderweg naar Hindeloopen wandel ik over een grasdijk met uitzicht op het IJsselmeer. Links zie ik een grote hoeveelheid masten op een kluitje en dat moet het haventje van Hindeloopen zijn. De bewoners van een dijkhuis willen geen wandelaars in hun achtertuin en dus moet ik de dijk af om aan de rand van het IJsselmeer door een hekje te lopen. Nu ik hier toch ben, geniet ik even van het water dat tegen het land klotst. Het blijft een bijzonder verschijnsel, zo'n enorm grote plas zoet water. En daar hebben we er in Nederland zelfs twee van, want het Markermeer is van het IJsselmeer gescheiden door de Houtribdijk.

15:41 Workum

In Hindeloopen zie ik een bijzondere brug over het water. Ik loop er nietsvermoedend voorbij, maar even later ontdek ik dat ik daar het water had moeten oversteken. Het is wat met Hindeloopen... Waar Piet Kleijne in 1997 vergat te stempelen bij de Elfstedentocht, daar mis ik nu een afslag wat me extra kilometers wandelen zou opleveren. Gelukkig ontdek ik mijn fout snel en kan ik het nog herstellen. In Hindeloopen ligt een geocache, wat pas de tweede en tevens de laatste van de dag is. De cache leidt me naar het Schaatsmuseum. Ik dacht te hebben gelezen dat de gemiste stempel van Piet Kleijne ertoe geleid heeft dat het museum juist in deze plaats is neergestreken. De naam Hindeloopen heeft kennelijk extra veel bekendheid gekregen door dit akkefietje van 26 jaar geleden. Dan is dit een mooi plekje voor een schaatsmuseum. De geocache kan ik niet vinden, waardoor het totaal aantal gevonden caches vandaag op 1 blijft staan.

16:17 Langs het IJsselmeer

Ik loop Hindeloopen uit en kom weer op de dijk langs het IJsselmeer te lopen. Na een poosje leiden de markeringen me van de dijk af naar de geasfalteerde weg die binnendijks loopt. Rechtdoor over de dijk is hier lastig, zo niet onmogelijk, door werkzaamheden rondom een recreatieterrein dat hier is gelegen. Ik heb inmiddels flink pijnlijke beenspieren en snap niet zo goed hoe dat kan een maand na de Vierdaagse. Wellicht het lage aantal geocaches, waardoor ik geneigd ben om minder vaak te stoppen? Dat speelt ook in Nijmegen, maar daar ken ik de route en pak ik vaak de vaste rustplekjes. Het kan ook komen door corona, want ik vermoed dat ik vorige week besmet ben geweest. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik door corona eerder tegen mijn grenzen aanloop.

16:52 Het gemiste bruggetje in Hindeloopen

Inmiddels is ook de watervoorraad bijna op en waar ik dat normaliter wel in de gaten houd als ik door een dorpje kom, heb ik dat vandaag bij de verschillende doorkomstplaatsen verzuimd te doen. Het water gaat op rantsoen, met een droge strot tot gevolg. Op vier kilometer voor Stavoren passeer ik een camping met vrijwel direct aan de weg een camperparkeerplaats. Hier staat een paal met een kraantje en nadat ik heb nagevraagd of daar drinkwater uit komt, vul ik mijn bidons weer bij voor de laatste ruk naar Stavoren.

16:55 Het haventje van Hindeloopen

Het nieuwe water en de nabijheid van het eindpunt geven me extra kracht om de laatste kilometers de pijn te verbijten. Zo kom ik rond kwart voor zeven bij de auto aan. Het parkeerplaatsje met de vier laadplekken staat nu helemaal vol met ladende of volgeladen auto's. Ik zie dat ik niet de enige ben met een volle accu, maar gelukkig is dat op deze plek dus toegestaan. Ik ontkoppel de auto en als ik de parkeerplaats verlaat, komt de volgende elektrische auto al aangereden om dankbaar van mijn vrijgegeven plekje gebruik te maken.

17:01 Het schaatsmuseum

Ik heb afgesproken bij de McDonald's van Sneek vanwege een verkoop via Marktplaats. Via Whatsapp heb ik al laten weten dat het een kwartier later wordt, maar doordat het de laatste uren wat minder goed ging, kom ik uiteindelijk met een half uur vertraging aan in Sneek. Ik eet hier gelijk wat voordat ik weer naar huis rij.

Uiteindelijk zie ik vandaag maar liefst negen van de elf Friese steden. Alleen Dokkum en IJlst heb ik niet bezocht. De andere steden heb ik wandelend, met de auto of met de trein gezien en dat toont maar weer aan hoe saai het na Harlingen wordt, als alleen Dokkum nog als elfstedenstad langskomt. Gelukkig zijn er wel Bartlehiem en het elfstedenbruggetje even voor Leeuwarden, maar de locatie van de steden in het oude Friesland zijn wat ongelijk verdeeld. Dat is te verklaren, want deze steden zijn ongetwijfeld gesticht op plekken waar schepen de stad vanuit de Zuiderzee makkelijk konden bereiken. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik vandaag echt het idee had dat ik door Friesland liep, meer dan bij mijn eerdere wandeltochten over het Friese Woudenpad.