GR5 Hasselt-Lanaken (44km)

9:32 Tegenover station Bilzen: de vieste pastabar van België?

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Als ik in een weekend van Hasselt naar Lanaken ga wandelen, dan kom ik pas op zijn vroegst thuis rond 23:30. Doordat ik in between jobs zit, kan ik nu nog op een werkdag gaan wandelen, waardoor ik een uur eerder kan vertrekken. Vanaf Lanaken heb ik kortere wandeldagen in de planning en die zijn wel prima te doen in het weekend.

Met de eerste trein van de dag reis ik naar Maastricht. In Maastricht stap ik over op een Vlaamse bus, maar ik heb voldoende overstaptijd om eerst aan de andere kant van het station een makkelijke geocache te bezoeken. Nadat ik deze heb gelogd, loop ik over de sporen naar het busstation. Helemaal achteraan vertrekken de Vlaamse bussen en mijn bus geeft op de display nog aan dat de bus niet in actieve dienst is. Daar komt verandering in als het tijd wordt om te vertrekken. Ik stap in via de achteringang, omdat het voorste deel van de Vlaamse bussen is afgesloten voor reizigers in verband met Corona. Als ik zit, activeer ik een ticket waarmee ik een uur in de Vlaamse bussen mag reizen. Mijn bus rijdt door naar station Hasselt, maar ik stap uit bij station Bilzen omdat ik vanaf daar per trein zo'n tien minuten eerder op station Hasselt kan zijn. Bij station Bilzen vind ik twee geocaches en na een kwartier wachten brengt de trein mij in Hasselt.

10:19 Hasselt

Om zeven over tien start ik met mijn wandeling en al snel merk ik dat het gps-signaal in de Hasseltse binnenstad niet heel betrouwbaar is. Het doet me denken aan jaren terug, toen ik hier eens was voor een afspraak. Ook toen konden we met de navigatie onze bestemming niet vinden en werden we door een vriendelijke Vlaming geholpen die ons wist te vertellen dat je aan navigatie niet veel had in Hasselt. Smalle straten met hoge gebouwen zijn er debet aan.

Via een parkje loop ik de stad uit en ik kom aan bij het Albertkanaal. Ik wil dit kanaal oversteken, maar ik zie werkzaamheden bij de sluis en even ben ik bang dat ik er niet overheen kan. Dan zie ik dat er mensen vanaf de overkant naar mijn kant lopen. Als ik eenmaal ter plaatse ben, probeer ik ook over de brug te lopen, maar al snel zie ik dat dit niet de bedoeling kan zijn. Vervolgens zie ik dat er nog een grotere brug is over het kanaal, direct naast de brug die afgesloten is. Ik besluit dit alternatief te nemen en eenmaal daar, zie ik dat dit zelfs de bedoeling was. De afgesloten brug is een nieuwe fietsbrug in aanbouw.

De volgende kilometers loop ik langs bosrijk gebied en ik kruis de spoorlijn Hasselt-Genk. Dan ineens zie ik aan mijn rechterhand parkeerplaatsen en op een bordje zie ik dat ik al bij Bokrijk ben aangekomen. Voor Vlamingen is dit een bekend plekje, maar het zegt mij niet zoveel. Ter hoogte van station Bokrijk sla ik af richting het zuiden, terug naar het Albertkanaal. Ik ben verbaasd als ik hier ineens weer een bord langs de weg zie staan dat aangeeft dat ik Hasselt weer binnen wandel. Ik krijg de indruk dat gele borden de gemeentegrenzen aangeven en de witte komborden de bebouwde kom aanduiden.

10:56 Het Albertkanaal

Ik heb nu zo'n vijftien kilometer gelopen en via het natuurreservaat De Maten loop ik richting Genk. Over Genk heb ik in de wandelgids gelezen dat dit een multiculturele stad is qua bevolking, wat veroorzaakt is door de mijnbouw in de vorige eeuw. Ik weet nog dat Tom Waes bij zijn bezoek aan de stad voor een van zijn reisprogramma's er blijk van gaf dat Vlamingen op een bepaalde manier naar de Genkenaren kijken, maar als Nederlander heb ik hier totaal geen gevoel bij.

11:35

Op de Melberg splitst de GR5 zich af voor een stadsvariant door Genk, maar hier besluit ik de originele route te volgen. Bij de start had ik een kwartier speling voor de bus naar huis, en die vijftien minuten ben ik inmiddels alweer kwijt. Vandaag is mijn laatste dagafstand op de GR5 van rond de 50 kilometer, en dat is maar goed ook. Het lukt me nauwelijks om in te lopen op het tijdschema van 5,4 kilometer per uur (incl. pauzes). Omdat ik de bus in Lanaken echt niet mag missen, besluit ik om wat stukjes van de route af te snijden. Zo loop ik wat zuidelijker dan het officiële pad naar Zutendaal, waar ik weer op de GR5 uitkom. Anderhalve kilometer later snijd ik de grootste afstand af waardoor ik ruim in de tijd kom te zitten. Een paar kilometer later snijd ik opnieuw een deel af. In totaal heb ik zes kilometer afgesneden, maar dat heb ik nog helemaal niet in de gaten. Wat ik wel merk, is dat ik zowaar een uur eerder dan gepland in Lanaken kan aankomen. Met de gedachte dat mijn bus eenmaal per uur rijdt, zet ik alles op alles om die bus te halen en met mijn laatste krachten loop ik met 7 km/h naar Lanaken. Helaas moet ik hier nog een stukje omlopen doordat ik een pad door een weiland in het donker niet herken.

12:05 Na Bokrijk weer terug in Hasselt?

Vijfenzestig minuten voor het vertrek van mijn oorspronkelijk geplande bus kom ik aan bij het Cultureel Centrum van Lanaken. Ik ga op een muurtje zitten, verplaats de inhoud van mijn broekzakken naar de tas en trek mijn vest weer aan om onderkoeling te vermijden.

Helaas vertrekt er om half zeven geen bus naar Maastricht en ik haal de app van De Lijn erbij om dit uit te zoeken. De app adviseert me om de bus van 19:00 uur naar Maastricht te nemen. Een kwartier ervoor passeert een bus die ook naar Maastricht gaat, maar dan via Genk. Dat lijkt me vanuit Lanaken een flinke omweg, dus ik vertrouw het niet en laat deze bus gaan. Om zeven uur stap ik in de bus die me met een stuk of zes tussenhaltes op het station van Maastricht brengt. Hier stap ik op de trein naar huis, waar ik om kwart over tien arriveer.

Statistieken Afstand: 44,0 km Gemiddelde: 5,2 km/h Bewogen gem.: 6,0 km/h Totaalteller: 6716,1 km

De voortgang na 7 dagen

12:40

14:01 Splitsing met variant Genk

16:35 Zutendaal

16:47

<< Kaggevinne-Hasselt (52km) Lanaken-Visé (42km) >>

GR5 Kaggevinne-Hasselt (52km)

8:51 Onder het spoor bij Diest

Mijn hoofd zit vol. Overvol. En dat heeft zo z'n gevolgen. Mijn huidige baan is opgehouden te bestaan en terwijl ik in mijn hoofd verschillende vervolgopties moet afwegen, besluit ik een dagje te gaan wandelen zodat ik er lekker over kan nadenken en ook het hoofd een beetje leeg kan maken. Dat is nodig ook. Om 5 uur vertrek ik van huis richting Diest, waar ik de auto op het station parkeer bij de laadpaal. Dit keer weigert de paal echter dienst en na drie palen te hebben geprobeerd, geef ik het op. Het lijkt erop dat de laaddruppel al is geblokkeerd terwijl de auto nog niet is opgehaald. Ik ben nergens van op te hoogte gesteld en betaal nog altijd bijtelling, dus vind dat erg vreemd. Ik parkeer de auto met nog 20 kilometer actieradius in een regulier parkeervak en pak de bus naar Kaggevinne, iets ten zuiden van Diest, waar ik met de wandeling begin.

8:53 De GR5 is geblokkeerd!

De wandeling start met een rondje rondom Diest. Na een paar kilometer lopen is het bijna 8 uur en bel ik de alarmcentrales van zowel Travelcard (het bedrijf achter de laaddruppel) als Leaseplan (de leasemaatschappij). Travelcard kan niets voor me doen omdat het kantoor in het weekend is gesloten en Leaseplan ziet geen andere optie dan om de auto naar Nederland te laten slepen, waar ik bij Fastned nog wel kan laden. Ik spreek af dat ik weer contact met ze opneem als ik weet hoe laat ik bij de auto ben, en ga verder met mijn wandeling. Inmiddels heb ik geconstateerd dat ik mijn wandelschoenen ben vergeten aan te trekken. Op mijn nette schoenen loop ik door het natte gras van de velden rondom Diest. Gelukkig zijn ook deze schoenen stevig en waterdicht en zitten mijn oude steunzolen erin, waardoor ik er wel mee moet kunnen lopen. En doordat ik een vast afvinklijstje heb van wat er mee moet op wandeldagen, weet ik in ieder geval dat daar niets mee is misgegaan. Ik besluit de kilometers naar Diest te lopen om daarna te beslissen of ik mijn wandeling voortzet, of dat ik toch vervroegd terug naar huis ga rijden. Na zes kilometer kom ik weer in de buurt van station Diest en kan ik de tocht dus snel afbreken. Als het zover is, besluit ik dat het prima gaat en neem ik de gok dat het de komende 46 kilometer ook zo zal blijven.

De blokkade blijkt achteraf gewoon
gedocumenteerd te zijn

Ik kom aan bij een wandelboom waar twee wandelpaden elkaar kruisen. Ik volg de GR5 richting de Middellandse Zee, maar al snel kan ik niet verder, doordat het pad met grote hekken is geblokkeerd. Ik heb de wandeling al langere tijd geleden voorbereid, waardoor dit risico bestaat. Had ik de tocht afgelopen week voorbereid, dan had ik hier wellicht van op de hoogte geweest en een andere route kunnen lopen. Dat zal ik nu ook moeten doen, maar nu moet ik zelf uitzoeken hoe ik om de afsluiting heen kan lopen. Hierdoor loop ik in eerste instantie nog een pad in naar een afgesloten spoorwegovergang, maar bij mijn tweede poging komt het goed en na enkele kilometers loop ik weer op de officiële GR5 het dorp Zelem binnen. Afgeleid door mijn eigen gedachten verzuim ik op tijd op het schermpje van mijn gps-apparaat te kijken, waardoor ik hier enkele keren een afslag mis. Dit levert de nodige extra meters op, maar gelukkig valt de schade te overzien.

9:39 Zelem

Het is vandaag schitterend herfstweer en met vijf dunne kledinglagen ben ik vanmorgen vertrokken. Inmiddels is het warm genoeg om de buitenste jas uit te trekken, maar de dunne jas die ik eronder draag, houd ik nog aan. Al lopend wil ik deze jas soms graag kwijt, maar zodra ik pauzeer, ben ik blij dat ik hem nog aan heb. Even voor Lummen kruis ik de snelweg E314 en niet veel later loop ik langs de N725. Dit is een weg waar een snelheidslimiet geldt van 70 km/h, maar bij gebrek aan fietspaden of voetpaden, loop ik hier over de linkerkant van de weg en de markeringen van de GR5 geven aan dat dat ook de bedoeling is. Gelukkig kan ik na een paar honderd meter rechts een onverhard pad in zodat het wat veiliger is. Helaas is dit een baggerpad en zo houd ik mijn nette schoenen vandaag niet schoon. Maar goed, veiligheid voor alles, dus het is niet anders.

9:51

In Lummen loop ik even binnen bij de Carrefour voor een snelle boodschap, zodat ik onderweg voldoende kan blijven eten. Nadat ik de snelweg E313 ben gepasseerd, loop ik langs het circuit van Zolder. Het is hier niet druk vandaag en de snelste voertuigen die ik over het circuit zie rijden, zijn wielrenners. Die zie ik vandaag überhaupt vrij veel rijden. Ik weet dat wielrennen in Vlaanderen populairder is dan in Nederland en vind het wel leuk om te zien. Op de parkeerplaats bij het circuit kies ik een bankje uit waar ik even rust geef aan mijn benen. Ik voel wat pijntjes in mijn knieën en voeten, wat veroorzaakt wordt door de schoenen. Mijn wandelschoenen zijn afgestemd op mijn voeten, maar mijn nette schoenen heb ik gewoon bij een reguliere schoenenzaak gekocht. Logisch dat het risico op schade dan groter is bij overbelasting. Het valt me nog mee dat ik er zo weinig last van heb.

10:00

Na het circuit loop ik een stukje een bos in en uiteindelijk ook weer terug. Het lijkt een beetje zinloos, want je kan dit stuk heel makkelijk afsnijden, maar eenmaal op het verste punt snap ik wel waarom dit stuk in de route is opgenomen. Er zit hier namelijk een flinke klim in het parcours. Het is de eerste klim in de provincie Limburg en het zal vandaag ook de enige klim zijn. Na deze klim blijf ik nog een poosje op hoogte lopen, maar uiteindelijk loopt het pad weer omlaag richting Bolderberg. Hier loopt de route over vlonders door een waterplas wat altijd voor mooie plaatjes zorgt. Inmiddels heb ik nog een dikke tien kilometer te gaan en ik neem weer telefonisch contact op met de alarmcentrale van Leaseplan.

11:02

Ik krijg nu een heel ander verhaal te horen. Ik verbaas me er al over dat er vanmorgen een dossier is aangemaakt, maar dat ik nu opnieuw het hele verhaal moet vertellen. Daarnaast geeft de medewerker aan dat ik sleepkosten zelf moet betalen en ik beter kan zoeken naar een laadpaal waar ik ook met creditcard kan betalen. Hier ben ik in eerste instantie niet over te spreken, maar ik doe een poging en zo ontdek ik wat elektrische rijders doen die geen werkende laadpas bij zich hebben. Ik installeer de Smoov-app en zal later vandaag proberen om ermee te laden. Dit schijnt voor laadpalen van Allego wel de manier te zijn. In de app van Smoov zie ik tevens een snellaadpaal in de buurt, dus als het lukt, probeer ik deze paal de bereiken zonder eerst bij een trage paal te moeten laden.

11:55 De E314

Twintig minuten duurt het telefoongesprek met Fastned. Inmiddels loop ik langs het Albertkanaal en als ik hier overheen ben gelopen, is het in kilometers niet ver meer. Nadat ik ook de Demer ben gepasseerd, kom ik op het punt waar ik de officiële route van de GR5 verlaat en de variant Hasselt insla. Op de officiële route is dit jaar een brug weggehaald, wat enkele kilometers omlopen oplevert. De variant Hasselt is wat korter en heeft als bijkomend voordeel de passage van station Hasselt, wat vandaag het eindpunt is van mijn wandeling. In Hasselt vind ik nog een grote geocache waar ik vijf travelbugs in achterlaat die ik al te lang bij me heb. Dat scheelt weer gewicht in de rugzak. Ik koop een kaartje voor het traject Hasselt-Diest en kom erachter dat dit kaartje goedkoper is dan de kortingskaarten voor jongeren of ouderen. Het zal wel een foutje zijn, maar er wordt echt maar 4 euro in rekening gebracht.

12:07 De N725

Rond kwart voor zeven kom ik aan op station Diest. Met een bereik van nog slechts 20 kilometer rij ik naar de McDonalds bij Paal. Volgens Smoov staan hier twee trage laadpalen, maar die zie ik nergens staan. Dan maar doorrijden naar de snellader die ik eerder had ontdekt, maar eerst haal ik binnen eten. Met het eten op de bijrijdersstoel rij ik naar de snellader bij verzorgingsplaats Tessenderlo. Met nog vijf kilometer bereik parkeer ik bij de laadpaal en na een kleine tien minuten ruzie met de app van Smoov lukt het dan toch om de laadsessie op te starten. Ik eet de inmiddels lauwe maaltijd op en ga bij het tankstation nog even naar het toilet. In de tussentijd laadt de auto er ruim 20 kWh bij, genoeg om de Fastned Het Goor te bereiken. Met uiteindelijk twee korte tussenstops bij een Fastned kom ik om 22:00 uur thuis aan, waar ik ontdek dat de laaddruppel het op de thuislader nog wel gewoon doet. Bij inspectie van de voeten, blijk ik op mijn linkerhiel een blaar te hebben, maar deze is volledig pijnloos doordat er geen vocht in zit. Dat valt me mee, na 52 kilometer lopen op gewone schoenen.

Statistieken Afstand: 52,1 km Gemiddelde: 5,0 km/h Bewogen gem.: 5,8 km/h Totaalteller: 6672,1 km

De voortgang na 6 dagen

13:58 Het Albertkanaal bij Zolder

15:10

15:34

16:51 De Herkenrodeabdij

17:15 Variant Hasselt

17:23 De ring van Hasselt

17:38 Hasselt

<< Herentals-Diest (52km) Hasselt-Lanaken (44km) >>

GR5 Herentals-Diest (52km)

9:23 Station Herentals

September is voor ons altijd een drukke maand, maar tussen 25 augustus en 2 oktober zitten precies vijf weken. Een prima interval tussen twee langeafstandswandelingen en vandaag pak ik de draad weer op. Vroeg in de morgen stap ik in de auto en rijd ik dit keer naar het station van Diest. Daar staat een laadpaal en zo kan ik tijdens de wandeling vandaag geen aansluitende trein missen doordat ik naar de auto toe loop.

Rond 5 uur vertrek ik van huis op weg naar Diest. Bij Fastned De Beerze, vlak voor de grens, laad ik nog even wat stroom bij om zeker te zijn dat ik Diest ga halen. Eenmaal over de grens moet ik al vrij snel de snelweg af en rij ik binnendoor via Geel naar Diest. Ik let extra goed op mijn snelheid, want in Vlaanderen is de maximumsnelheid buiten de bebouwde kom tegenwoordig 70 km/h en heel Vlaanderen lijkt volgebouwd te zijn met trajectcontroles. Onlangs ontving ik nog een bekeuring voor 1 km/h te hard bij Wuustwezel wat me ruim 50 euro lichter heeft gemaakt en daar wil ik geen gewoonte van maken. Eenmaal bij het station van Diest zoek ik naar de laadpalen. Aan mijn linkerkant is de parkeerplaats en rechts ziet eruit als een verlaten stuk terrein, maar aan het begin ervan staan parkeervakken met laadpunten. Ik parkeer de auto en start de laadsessie, waarna ik mijn spullen pak en naar het perron loop. In België is ook op perrons nog een mondkapje verplicht, dus die zet ik nog even op voordat ik het stationsterrein betreed.

9:32 Het centrum van Herentals

Tijdens het laden bij Fastned heb ik een treinkaartje gekocht via de app van de NMBS/SNCB; de Belgische spoorwegen. NMBS is de Vlaamse afkorting, maar de app heet bij mij SNCB, wat de Waalse afkorting is. Het blijft verwarrend, maar dat hebben de Belgen ook wel door: naast nmbs.be en sncb.be hebben ze ook belgiantrain.be gelanceerd. De eerstgenoemde adressen leiden de bezoeker automatisch naar de laatstgenoemde site met respectievelijk de Nederlandstalige of de Franstalige gebruikersinterface. De app toont mij dat ik tweemaal moet overstappen: In Hasselt moet ik overstappen voor de trein naar Mol. In Mol moet ik overstappen voor de trein naar Herentals. Het gekke is dat ik in Mol aankom op spoor 1 en op hetzelfde spoor moet instappen in - naar het schijnt - een andere trein. Als ik in Hasselt in de trein stap, zie ik dat deze ook langs Herentals rijdt en nadat ik me even afvraag of dat niet sneller is dan het advies van de app, realiseer ik me dat ik in Mol gewoon in de trein kan blijven zitten. De app had de overstap helemaal niet moeten tonen.

9:49 Zuidring van Herentals

In Herentals stap ik uit de trein. Ik ben niet de enige en net voordat ik het stationsterrein verlaat, zie ik borden naar vervangend busvervoer. Kennelijk rijdt de trein niet verder dan hier. Op de borden in Hasselt heb ik niets gezien, maar het verklaart de grote drukte op de vroege zaterdagmorgen. Waar de meeste mensen linksaf slaan richting de bussen, ga ik rechtsaf onder de steigers door die om het station heen geplaatst zijn. Terwijl ik het gps-apparaat laat zoeken naar satellieten, zie ik een gloednieuw bord met de stationsnaam voor het stationsgebouw op de grond liggen. Het zal niet het laatste opvallende object zijn dat ik vandaag langs de kant van de weg zie liggen, maar dat kan ik op dit moment niet niet bevroeden.

Ik start de wandeling richting het zuiden en loop daarbij door het centrum van Herentals. Bij het Kanaal Bocholt naar Herentals volgt de GR5 het kanaal aan de zuidoever, maar omdat er aan de noordzijde meerdere geocaches verstopt liggen, heb ik besloten om langs de noordoever te wandelen. Helaas voor mij blijkt het wandelgebied aan de noordzijde afgesloten, waardoor ik toch voor de zuidoever moet kiezen. Terwijl ik op mijn kaartje de geocaches zie passeren, kom ik steeds dichter bij de brug waarover de Geelseweg loopt. Doordat ik oorspronkelijk voor de noordzijde van het kanaal had gekozen, had ik ook hier een alternatieve route ingetekend, maar dat heb ik nu dus niet nodig. Helaas realiseer ik me dat niet en negeer ik de markeringen in het veld. Hierdoor loop ik een geasfalteerde variant en vlak voordat ik weer bij de officiële route aankom, zie ik van links een wandelaar de weg oversteken. Ik vermoed dat dit ook een GR5-wandelaar is en zie inderdaad dat het pad waar hij vandaan komt, een GR5-markering heeft. De man loopt wat langzamer dan ik en het duurt niet lang voordat ik hem passeer. Hij blijkt inderdaad de GR5 te lopen. Ik herken weinig Vlaams in zijn manier van spreken en het blijkt ook een Nederlander te zijn: een pensionado uit Leiden die in vier dagen van Herentals naar Hasselt loopt. Ik heb met mijn lange benen een hoger tempo, maar doordat ik onderweg regelmatig stop voor een geocache, haalt hij me vaak weer in. Zo spreken we elkaar best vaak tijdens het inhalen.

11:55

Ik passeer het Albertkanaal en even later loop ik door Olen. In de wandelgids staat een foto van een mok met drie oren wat verwijst naar een grappige sage, maar ik ben er al voorbij voordat ik het me realiseer. In Olen vind ik wel de eerste geocache van vandaag nadat het in Herentals niet wilde lukken. Ik moet ervoor wel vijf meter een boom in klimmen, maar dat is dankzij de vele grote takken niet zo'n heel groot probleem. Op vijf meter hoogte wil ik de logrol stempelen, maar terwijl ik dat doe, valt het potje waar alles in zat, naar beneden. Ik zal dus een keer extra naar beneden en naar boven moeten om alles weer netjes achter te laten. Van al dit geklauter krijg ik letterlijk groene vingers en ik wrijf ze schoon terwijl ik mijn tocht vervolg. Een paar minuten later kom ik de Leidse medewandelaar tegemoet lopen en hij vraagt zich af of hij nog goed loopt. Ik geef aan het niet te weten, omdat ik hier vanwege de geocache een alternatieve route heb gelopen en wist niet eens dat ik op dat moment over het pad liep. Uiteindelijk heb ik de indruk dat ik wel degelijk de juiste kant op liep, maar zeker weten doe ik het niet. We blijken in ieder geval beide niet te verdwalen, want een poosje later haal ik hem weer in.

12:32 De abdij van Tongerlo

De medewandelaar loopt vandaag tot Westerlo en na 17 kilometer lijken we daar al te zijn aangekomen. De man is echter nog steeds in de buurt en ik kijk even op mijn kaartje waarop ik zie dat de route een lus maakt en dan weer langs Westerlo gaat. Aan de westkant van de stad loop ik naar de Grote Nete. Dit is een kleine rivier waardoor ik ervan uitga dat het bijvoeglijk naamwoord 'groot' hier geen betrekking heeft op de breedte van de rivier, maar op de lengte. Zeker weten doe ik dit niet, want wellicht wordt de Grote Nete elders nog een stuk breder; daar heb ik nu geen zicht op.

12:56

Het landschap wordt wat glooiend en de GR5 heeft hier zowaar zijn eerste klimmetje op het menu staan. Voor wandelaars die uit het zuiden komen lopen stelt het niets voor, maar vanuit het noorden gezien is het wel even extra kracht bijzetten en eenmaal boven besluit ik even te gaan zitten voor mijn eerste rustpauze van de dag. Ik word ingehaald door de Leidenaar, maar als ik weer verder ga, haal ik hem weer in als hij op een bankje zit te rusten. Bij het passeren geeft hij aan dat hij het voor gezien houdt en zijn hotel gaat opzoeken. Ik kan hem geen ongelijk geven, maar zelf heb ik nog ongeveer dertig kilometer te lopen.

13:17

Na Westerlo loop ik om Bergom heen wat ook weer een kort klimmetje kent. Het stelt opnieuw niet veel voor, maar je merkt toch dat het wat meer energie vraagt om boven te komen. Na Bergom volgt Blauberg, een Antwerps dorp met een Duitse naam. Het is het laatste dorp uit de provincie Antwerpen; vlakbij het drieprovinciënpunt met Limburg loop ik de provincie Vlaams-Brabant binnen. Hier liggen elf geocaches die ik wil loggen omdat ik er thuis al een puzzeltje voor had opgelost. Door de vele geocaches heb ik hier ongetwijfeld het laagste wandelgemiddelde van de dag, maar dat zorgt ook gelijk voor een beetje rust in de benen. Ik heb alweer ruim dertig kilometer gelopen en de pijntjes beginnen zich al aan te dienen. Een week geleden had ik nog een zware verkoudheid waarvan ik nog altijd herstellende ben, dus het valt me nog mee dat het wandelen zo goed gaat. De buitenlucht helpt wel mee, want ik heb nauwelijks last van volle holtes, terwijl ik dat tot de start van de wandeling nog wel had. De verkoudheid heeft me afgelopen week wel doen besluiten om me te laten testen op Corona, maar gelukkig was de testuitslag negatief. Positief voor mij, want anders had ik vandaag niet kunnen gaan wandelen.

14:07 Een rustplekje met dank aan Maria

Nadat ik de laatste geocache heb gelogd, verlaat ik het bos richting Averbode. Hier passeer ik de abdij van Averbode door het Mariapark. In dit park staan meerdere Mariabeelden, Lourdesgrotten et cetera. Ik ben zelf niet Katholiek opgevoed en weet er niet heel veel van, maar het heeft ongetwijfeld te maken met de aanwezigheid van de abdij.

In Averbode zie ik aan de kant van de weg een Belgische kentekenplaat op de grond liggen. Even kom ik in de verleiding om deze als aandenken mee te nemen, maar ik bedenk me op tijd dat de rechtmatige eigenaar deze wellicht nog gaat zoeken en de plaat eerder gaat vinden als ik er vanaf blijf. Terwijl ik me dat aan het bedenken ben, zie ik verderop ook nog een bordje langs de weg liggen waarop de locatie van de dichtstbijzijnde brandslangaansluiting is aangegeven. Het komt wat rommelig op me over en het lijkt me allemaal niet de bedoeling.

15:37

Na 42 kilometer kom ik aan bij station Zichem. Even denk ik erover om hier te stoppen en per trein naar de auto te reizen. Al lopend probeer ik erachter te komen of dat handig is voor de komende wandeldagen. Het blijkt wel een beetje lastig te zijn. Uiteindelijk besluit ik om door te lopen naar Diest. Inmiddels is de verwachte motregen gestart. Ruim een uur later dan verwacht, maar dat is voor mij alleen maar positief. Bij station Zichem trek ik mijn regenbroek en de poncho aan. Terwijl ik verder loop, realiseer ik me dat mijn reflecterende hesje en zaklamp nog in de tas zitten en dat ik bij invallende duisternis dus toch de poncho nog een keer zal moeten uittrekken om bij mijn rugzak te kunnen komen. Tegen de tijd dat het zover is, regent het gelukkig even wat minder hard. Ik haal het hesje en de zaklamp uit mijn rugzak. Het hesje draag ik voor de zichtbaarheid, de zaklamp gebruik ik voor donkere paden zodat ik zelf het pad kan zien.

16:57

Na 47 kilometer lopen besluit ik dat het genoeg is geweest. Ik had als eindpunt de bushalte bij de Burger King langs de Leuvensesteenweg uitgekozen, maar als ik in de duisternis en regen een zandpad moet inslaan, besluit ik om op het asfalt te blijven. Het zandpad is inmiddels een modderpad geworden en ik wil niet vlak voordat ik de auto instap, door de bagger moeten lopen. Zo loop ik niet naar de bushalte, maar direct naar het station van Diest. Rond acht uur 's avonds kom ik hier aan en in de lichte regen probeer ik alles zo droog mogelijk in de auto te krijgen.

17:01 Ik loop vlak langs de Limburgse grens

Als ik eenmaal in de auto ben ingestapt, plan ik de terugreis in en vanwege de regen en omdat ik in de omgeving niet bekend ben, verkies ik een snelwegroute boven de kortste route waarbij ik eerst nog een grote afstand moet afleggen over het onderliggend wegennet. Zo pak ik als eerste de E313 richting Aken. Bij de eerste verzorgingsplaats stop ik alvast om een flesje cola te halen. Zo kan ik tijdens het rijden al wat anders drinken dan water. Het eten komt nog wel, daarvoor zoek ik een plek waar ik kan eten terwijl de auto aan het snelladen is. Dat blijkt nog een drama te gaan worden, want als eerste stop ik bij Weert bij een verzorgingsplaats waar zowel een snellader als een Burger King zijn gelegen. De Burger King is open, maar de snellader wil maar niet starten met laden. Ik besluit verder te rijden, maar krijg al wat last van range anxiety, waardoor ik bij Eindhoven besluit om bij Van der Valk te gaan laden. Dit blijkt een schitterend laadplein te zijn met massa's aan superchargers voor Tesla's, maar ook een flinke rij snelladers voor andere elektrische auto's. Ik begin te laden, maar omdat ik niet weet of ik bij Van der Valk terecht kan voor een snelle hap en geen tijd heb om dat uit te zoeken, rij ik na drie minuten laden weer verder. Op naar Best, waar een McDonalds is met direct ernaast een Shell Recharge. Eenmaal daar aangekomen, blijkt het laadpunt niet van Shell, maar van Ionity te zijn. Dat maakt het laden ruim twee keer zo duur. Het moet maar, en terwijl de auto staat te laden, loop ik naar de McDonalds. Deze is echter wegens werkzaamheden gesloten; alleen de McDrive is toegankelijk. Doordat ik in de McDrive niet kan laden, besluit ik om weer verder te reizen naar Uden. Daar staat een McDonalds met eigen snellaadpaal. Uiteindelijk kan ik in Uden gaan eten. Het is inmiddels half elf geweest en om elf uur gaat het restaurant dicht. Ik loop naar binnen en word aangesproken door een medewerkster die vraagt of ik het eten meeneem of ter plaatse wil opeten. Ik kies voor het laatste, zodat de auto rustig kan opladen, waarop ik word gevraagd om een qr-code te laten zien waarmee ik aantoon dat ik tegen COVID-19 gevaccineerd ben, of recentelijk geïnfecteerd ben geweest. Dat had ik me helemaal niet gerealiseerd, na een dag volop winkels te zijn binnengelopen zonder problemen. In België hebben ze deze regel kennelijk niet. Ik toon mijn qr-code en mag gaan zitten.

17:01

Als ik terugkom bij de auto, is deze ruim voldoende opgeladen om naar huis te kunnen rijden. Met 134 km/h rij ik op het randje van wat nog niet beboet wordt naar huis. Uiteindelijk kom ik om half twaalf thuis en ga ik snel douchen en naar bed. De zooi uit de auto opruimen komt dan morgen wel. Achteraf had ik beter toch binnendoor kunnen rijden vanuit Diest, want dan had ik direct naar Uden kunnen rijden. Maar goed, achteraf is het mooi wonen, ik besluit in ieder geval om de volgende keer direct binnendoor te gaan rijden. Bij mijn volgende wandeling ga ik immers opnieuw in Diest parkeren, omdat het parkeren in Hasselt betaald is. Of betalend, zoals de Vlamingen plegen te zeggen.

 

Statistieken Afstand: 52,4 km Gemiddelde: 4,8 km/h Bewogen gem.: 5,8 km/h Totaalteller: 6620,0 km

De voortgang na 5 dagen

17:04

18:06

18:15 Station Zichem

<< Kalmthout-Herentals (59km) Kaggevinne-Hasselt (52km) >>

GR5 Kalmthout-Herentals (59km)

7:12

Voor het eerst in mijn wandelcarrière loop ik vandaag de hele dag in het buitenland. Alhoewel, ik heb ooit een wandeling in Israël gelopen, maar dat was niet meer dan de beklimming van de berg Masada wat ik geblogd heb vanwege de klimuitdaging, niet vanwege de afstand. Vandaag is wel degelijk de eerste langeafstandswandeling waarbij ik geen stap in Nederland zet. Ik loop nog wel in Vlaanderen, dus ik kan op straat gewoon mensen in mijn eigen taal aanspreken mocht ik ergens hulp nodig hebben. Nog een half jaar de tijd om een beknopte vertaallijst te maken voor de meest voorkomende zaken zoals Wilt u mijn bidons met water vullen. Het enige wat ik uit het hoofd al weet, is de tekst Access piétons interdit, wat zoveel als Toegang voor wandelaars verboden betekent.

7:30 Station Kijkuit

Vandaag wandel ik van Kalmthout naar Herentals, een tocht van een kleine 60 kilometer in de provincie Antwerpen. In de voorbereiding heb ik ontdekt dat er geocaches langs de GR5 liggen waarvoor je ter plaatse foto's moet herkennen op bepaalde punten. Dat begint in Bergen op Zoom en loopt door tot Grobbendonk, de laatste doorkomstplaats voor Herentals. Helaas ontdekte ik dat pas na mijn vorige wandeling, waardoor ik de eerste twee caches van deze serie niet heb gedaan toen ik dat traject liep. Omdat deze caches in het kader staan van de GR5 wil ik ze toch wel loggen. Vandaag loop ik langs de overige vijf caches uit de reeks en zo kan ik vandaag de hele serie doen. Doordat het thema van de caches de GR5 is, liggen alle tussenpunten op de route. Van de eerste twee caches uit de serie heb ik van een vriendelijke Vlaming de eindcoördinaten gekregen, waardoor ik deze toch nog kan opzoeken. In de vroege morgen rij ik eerst naar het eindpunt van de eerste cache uit de serie, waarna ik de auto parkeer aan de rand van de Kalmthoutse Heide, niet ver van het eindpunt van de volgende cache uit de reeks. Om erlangs te komen, loop ik nog anderhalve kilometer GR5 wat ik bij mijn vorige wandeling had overgeslagen, voordat ik station Kijkuit passeer. In het centrum van Kalmthout begint de derde fotocache van de serie die vandaag een groot deel van mijn wandeling beïnvloedt.

7:49 In Flanders Fields

Voordat ik station Kijkuit passeer, sla ik even linksaf voor een snelle geocache die hier verstopt is. De cache is snel gevonden, maar door dit uitstapje moet ik wachten op een passerende trein voordat ik het spoor kan oversteken. Dat kost vrij veel tijd. In België gaan de slagbomen een stuk eerder naar beneden dan in Nederland. Voor mijn idee sta ik vijf minuten te wachten voordat ik verder kan wandelen.

Als ik in Kalmthout bij het eerste punt aankom waar ik een foto moet herkennen, haal ik de papieren met de foto's uit mijn rugtas. Vanaf nu heb ik niet alleen het GPS-apparaat in mijn hand, maar ook een pen en de fotopapieren. In totaal zijn er ongeveer 35 plekken waar ik foto's moet gaan herkennen. Deze reeks eindigt ongeveer 10 kilometer voor Herentals en zo ben ik vandaag dus niet alleen bezig met het wandelen, maar ook druk met deze geocaches.

8:12 Linksaf

Het weer werkt goed mee vandaag. Geen regen en ongeveer 25 graden. Lekker! Ik heb voor het eerst 3 bidons meegenomen vol water, zodat de kans kleiner is dat ik mensen moet vragen om de bidons bij te vullen. De derde bidon zit in mijn tas en zodra de eerste leeg is, kan ik ze omwisselen. In Kalmthout trek ik mijn dunne sportjas uit, maar mijn broekpijpen laat ik nog even aan. Zo loop ik verder richting Wuustwezel. Daar ligt het eindpunt van de derde fotocache; de eerste waarvoor ik zelf de foto's heb herkend. De cache ligt aan de rand van een klein bosje langs een kinderopvanggebouw. Gelukkig is dat gebouw momenteel leeg, waardoor ik rustig kan zoeken. Eerst loop ik naar een verkeerde plek waar je via een opening door de bomen kan lopen, maar dat lijkt niet de bedoeling. Ik loop terug en zie de cache op enige afstand al liggen. Snel log ik de cache en nadat ik even kijk of de mensen die achter mij bij een auto staan, naar mij kijken, leg ik hem weer snel terug. Op naar Brecht!

8:23

Tussen Wuustwezel en Brecht passeer ik een militair schietveld, maar daar merk ik niets van als ik hier door de Vlaamse velden loop. Onderweg herken ik weer de nodige foto's en als ik dat bijna af heb, hoor ik ineens een snelweg. Ik kijk op mijn GPS-apparaat en richting de horizon en ja hoor, daar ligt ie: de E19! De snelweg tussen Breda en Antwerpen. Voor mijn idee is deze weg de grens tussen het westen van België en het oosten. Dat is niet helemaal correct, maar als ik in het verleden naar België reed, kwam ik vrijwel altijd over deze weg het land binnen. Kust, Brugge, Gent, Normandië, Bretagne, Londen en zelfs Geel: altijd via de E19. Alleen voor de Ardennen niet. Vandaag kruis ik deze weg dus tijdens de wandeling. Eerst moet ik het station Noorderkempen nog passeren. Dit station ligt direct naast de snelweg, maar tussen het station en de snelweg vind ik de vierde fotocache van de reeds genoemde serie.

8:29 Gelukkig kan ik gewoon doorlopen

Na Brecht leidt de volgende fotocache me naar Malle, maar eerst loop ik Brecht binnen voor wat proviand. Als ik moet afrekenen, blijk ik niet met mijn bankpassen te kunnen betalen. Mijn Nederlandse Maestro-pas wordt niet geaccepteerd, maar ook de Mastercard van mijn Duitse N26-rekening wordt niet herkend. Gelukkig is er in de buurt een bank waar ik geld uit de muur kan halen, waarna ik contant kan afrekenen. Bij het binnenlopen van de winkel valt me op dat iedereen een mondkapje draagt. Ik haal snel een mondkapje uit mijn rugzak om aan de lokale regels te voldoen. Kennelijk geldt in België nog een mondkapjesplicht.

8:46 Zie, de zon schijnt door de bomen

Na mijn bezoek aan Brecht loop ik verder over de GR5. Door een bug van Garmin staat het eerste deel van de route niet in mijn GPS-apparaat. Op de pc heb ik de route gesplitst zodat elke route niet meer dan 500 punten heeft. Dat is namelijk de limiet van het apparaat. Na het splitsen heb ik de routes dezelfde naam gegeven, met een volgnummer. De routenaam is echter zo lang, dat het GPS-apparaat de naam afknipt. Daardoor heeft de tweede route dezelfde naam als de eerste, waardoor het apparaat bij het opslaan van de tweede route, de eerste heeft overschreven. Niet handig en tot nu ging het prima met de wit-rode markeringen in het veld en de waypoints op het GPS-apparaat, maar in Brecht gaat het mis. Zo loop ik ineens niet meer op de GR5, maar gelukkig kan ik dat nog prima corrigeren. Zo zie ik bij een kruispunt vier wandelaars aankomen van rechts. Zij lopen ook de GR5 en het blijken Brabanders te zijn. Onderweg kom ik hen later ook vrij vaak tegen en we praten even gezellig met elkaar. Eerst haal ik hen in, maar daarna moet ik weer een foto herkennen. Die blijkt nogal lastig en tijdens het zoeken word ik weer door deze wandelaars ingehaald. Uiteindelijk weet ik wel welke foto het is, maar de volgende foto kan ik niet herkennen. Zo mis ik een van de getallen om het eindpunt uit te rekenen. Ik zie nog wel of dat een probleem wordt. Inmiddels loop ik langs het kanaal Dessel-Schoten en bij de Westmallebaan sla ik linksaf.

9:30 Wuustwezel

De komende zes kilometer herken ik de overige foto's van deze geocache. Tijd om het eindpunt te berekenen. Ik mis één getal, maar op mijn telefoon kan ik alle mogelijke eindpunten aanmaken in een handige geocache-app. Die geeft aan dat er maar twee geldige eindpunten mogelijk zijn en ik laat ze op de kaart tonen. De eerste optie ligt midden in een bos op een kilometer afstand vanaf de GR5 en de tweede ligt vrijwel direct langs de route. Die zal het dan wel zijn. Eerst passeer ik de abdij van Westmalle, bekend van het bier dat hier wordt gebrouwen. De brouwerij is groter dan de abdij en aan de overkant van de hoofdweg staat een groot café waar je dit bier kan bestellen en drinken. Het klinkt aantrekkelijk, maar ik moet nog ongeveer 30 kilometer lopen en besluit om door te gaan. Nadat ik de eindcache heb gevonden start ik direct met de volgende. Die brengt mij tot aan Pulderbos.

10:45 Een opgever?

Ik loop Sint-Antonius binnen en nader een rotonde. Op de kaart had ik deze rotonde al gezien en op basis van de kaart dacht ik dat dit een groot verkeerspunt was. Dit blijkt mee te vallen: het lijkt meer op een 30km-zone en het is er hartstikke rustig. Een paar kilometer later is het gedaan met de rust, want nu kruis ik de tweede snelweg van vandaag: de E34 Eindhoven-Antwerpen. Vanaf boven maak ik een foto van de snelweg en dankzij het weer ziet het er heel zomers uit. Bij Pulderbos vind ik de volgende fotocache ondanks dat ik ook hier een getal mis. Ik start met de laatste fotocache richting Grobbendonk. Onderweg passeer ik een bankje waarop een Vlaamse dame zit die bezig is met haar benen en voeten. De wandelschoenen zijn uit en haar rugzak ligt naast haar. Duidelijk een wandelaar. Ik maak een praatje en in het Vlaams zegt ze dat zij maar liefst ruim 60 kilometer loopt, van Hoek naar Herentals.

11:31 De E19

Ik twijfel of ik de Vlaamse dame goed heb begrepen, want inmiddels is mijn lichaam heftig aan het protesteren en grijp ik elke gelegenheid aan om even te gaan zitten of voorover te hangen. Dit kost zoveel tijd, dat de Vlaamse dame wel heel erg langzaam moet gaan, wil ze mij niet hebben ingehaald. Dat heeft ze echter niet gedaan. Ik maak me hier niet druk over, want ik heb wel iets anders om mij druk over te maken. Mijn benen willen bijna niet meer meewerken. De teller staat richting de 50 kilometer en ik hoef nog maar een dikke tien kilometer te lopen. Ik weet niet waarom ik nu problemen heb met wandelingen die langer dan 50 kilometer zijn. Aftakeling? Zou kunnen, vijf jaar geleden liep ik het Pieterpad in 9 dagen. Toen liep ik bijna elke keer 60 kilometer en twee keer zelfs 67 kilometer zonder al te veel problemen. Ik besluit om de volgende wandelingen in te korten. Hierdoor moet ik alle toekomstige GR5-etappes opnieuw inplannen, maar dat komt vast wel goed. Naast de spierpijn voel ik ineens ook pijn onder mijn linkerhiel. Ik tape de hiel af om blaarvorming te voorkomen en dat lukt heel goed. De pijn is direct weg en ook zal blijken dat ik deze wandeling zonder blaren eindig.

12:24 Vier Brabantse GR5-lopers

De fotocaches zitten erop waardoor ik me nu met mijn gedachten meer kan richten op de pijn in de benen. Ik blijf maar verder lopen terwijl ik de mogelijkheid afweeg om een bus naar Herentals te pakken. Al lopend koop ik een treinkaartje van Herentals naar Kijkuit. Inmiddels wordt de nog af te leggen afstand steeds kleiner totdat ik rond half acht arriveer op station Herentals. Ik ga op een bankje zitten in afwachting op de trein naar Antwerpen. Al zittend koel ik af en ik trek mijn jasje en broekspijpen weer aan. Ik gooi het afval weg dat ik in mijn broekzakken heb gestopt en als de trein aankomt, loop ik naar een deur. Helaas zie ik zo snel niet hoe ik de deur moet openen en ik loop naar een deur die al geopend is. Hierdoor stap ik in een wagon waar het enorm druk is met een grote groep Vlamingen. De sfeer is gezellig en in Berchem stappen ze allemaal uit. Helaas is de trein enorm langzaam met remmen en versnellen en met vijf minuten vertraging komt de trein aan in Antwerpen-Centraal. Door de vertraging mis ik de overstap van 20:20 voor de trein naar Kalmthout. Dat wordt een uur wachten! Ik loop Antwerpen in om wat te eten en zie een McDonalds staan. Ik loop naar binnen en eet er wat. Al etend zie ik op mijn telefoon dat er om 21:08 ook een trein naar Kalmthout vertrekt. Ik snap er niets meer van, maar snel loop ik terug naar het station. Daar zie ik dat deze trein een intercity is en deze trein stopt niet in Kijkuit. Gelukkig wel in Heide en Kalmthout, twee stations die dichtbij Kijkuit liggen. Voor Nederlandse begrippen doet de intercity vrij veel stations aan, maar het zorgt ervoor dat ik een kwartier eerder uit Antwerpen kan vertrekken. Met de intercity reis ik richting het noorden en bij station Heide stap ik uit de trein. Vanaf dit station is de afstand naar de auto ongeveer even lang als vanaf Kijkuit. Het is donker en met de zaklampfunctie van mijn telefoon loop ik door het donkere bos richting de auto. Zo kom ik uiteindelijk aan bij de parkeerplaats waar mijn auto staat, maar het is nu al zo laat, dat ik pas rond half twaalf pas thuis kom.

Statistieken Afstand: 59,0 km Gemiddelde: 4,8 km/h Bewogen gem.: 5,8 km/h Totaalteller: 6567,6 km

De voortgang na 4 dagen

De Belgische netwerkprovider heeft i.v.m. Corona zelfs hun naam gewijzigd.

14:00 De abdij van Westmalle

14:23

15:35 Wandelboom

15:43 De E34

18:46 Geen doorkomen aan

18:52 De Kleine Nete ziet er maar vies uit

22:09 FlitsMeister geeft zelfs de maximumsnelheden aan bij de grens

<< Sint Philipsland-Kalmthout (54km) Herentals-Diest (52km) >>