4daagse 2025, dag 4, Cuijk (50km)

3:06 Weer vroeg bij de start

Vanmorgen sta ik weer om 3 uur bij de start. De eerste tien kilometer loop ik met een andere wandelaar mee en loop ik 6,9 km/h. Niet mijn hoogste tempo op de vierde dag, maar ik vind het snel zat. Traditioneel ga ik even zitten na tien kilometer om het tempo eruit te halen; ik moet immers nog 40 kilometer. Na de korte rust loop ik met 6,5 km/h naar Overasselt, waar het parcours dit jaar is gewijzigd. Wij van de 50 kilometer lopen voortaan net als de overige afstanden door het centrum van het dorp. Dat is omlopen, maar in ruil daarvoor is bij Beers een stukje van de route afgeknipt om zo toch op 50 kilometer uit te komen. Ik vind het een mooie wijziging, ook al valt er in Overasselt om kwart over zes nog niet veel te beleven. De natuur in het tweede deel van het nieuwe parcours maakt veel goed.

6:03 Mistig op de weg naar Overasselt

In de uiterwaarden tussen Overasselt en Nederasselt is het echt rustig op het parcours. Voor me zie ik in de eerste 300 meter misschien vijf wandelaars en iedereen loopt hier zijn eigen tempo. Mooi om te zien en een schril contrast met de chaotische drukte van gisteren. Het is niet voor het eerst dat ik op de laatste dag zo snel vertrek, maar het doet me goed om te merken dat het dit jaar ook lukt, nadat ik op woensdag nog zo diep was gegaan. Met het herstelvermogen zit het gelukkig nog wel goed.

6:13 Nieuwe route door Overasselt

Bij Nederasselt komen de militairen er weer bij en bij de sportvereniging eet ik een kom erwtensoep. Aan de overkant van de Maas zie ik een groepje Amerikaanse militairen een ode brengen bij het beeld van John S. Thomson, waar deze brug naar is vernoemd. We lopen Grave binnen en hier wordt gratis bier uitgedeeld. Ik neem een blikje aan en stop deze in mijn bidonhouder, want eerst komt er een controle aan. Na de controle maak ik het blikje open en al bier drinkend loop ik door Grave. Als ik het dorpje uitloop, is het blikje leeg en ik gooi het ergens in een prullenbak.

6:28

Na Grave volgt traditioneel een saai stuk naar Gassel en Beers, maar ik ervaar het dit jaar niet als saai. Mogelijk is dat wat ervaring met je doet, omdat je precies weet wat er gaan komen. Wel loop ik op de pijn van mijn blaar. Deze heb ik wel behandeld, maar de huid eromheen is gevoelig en dat voel ik bij elke stap. Gelukkig minder als ik warmgelopen ben, maar ik laat me niet verleiden om dan maar geen pauzes te nemen. Ook dat is ervaring. In Beers zie ik ineens een bordje Splitsing routes. De 40 en de militairen gaan rechtdoor, wij van de 50 gaan rechtsaf. Maar wat me vooral opvalt, is dat ik nog niet doorhad dat de 40 erbij liep. Het is nauwelijks drukker op het parcours en als ik zie wat er rechtdoor loopt bij de splitsing, zijn dat ook niet meer dan de helft van de wandelaars op het parcours. Ik loop kennelijk echt in de voorhoede van de 40.

6:33 Heerlijk rustig waar alleen de 50 loopt

Waar de 40km-lopers direct naar Cuijk gaan, lopen wij nog even langs het grappigste stukje van de hele 4daagse: Vianen, met de Via Frikandella. Deze wordt al ver van tevoren aangekondigd en er is zelfs een hoogwerker neergezet om een spandoek boven de weg te hangen om de precieze locatie aan te geven. Eerst volgt nog een controle en ook deze controle wordt aangeduid als de leukste controle van de hele 4daagse. De controleurs lopen dansend met ons mee naar achteren om onze kaartjes te knippen en ik neem afscheid van ze met de woorden en nu naar de frikandellen. Het zijn vrij kleine frikandelstukjes, maar dat mag de pret niet drukken.

6:58 De brug bij Grave

Na Vianen volgt al heel snel Cuijk en ik besluit op mijn dochter en schoonzus te wachten zodat we met z'n drieën de laatste dag kunnen uitlopen. Ik geef hiermee wel mijn positie in de voorhoede op, maar zonder mijn schoonzus had ik de 4daagse niet kunnen lopen, want dan had ik met mijn dochter meegelopen, dus ik vind het niet erg. Ik wacht drie kwartier in de schaduw en ga dan langs de route van de 40 kilometer in de zon zitten. Via de 4daagse-app schat ik in wanneer ze er bijna zijn, waarop ik langs de route ga staan en elke passerende wandelaar bestudeer. Ik gooi mijn bidon leeg want ik sta naast een waterpunt, maar als ze passeren, heb ik niet voldoende tijd om mijn bidon te vullen doordat het inmiddels zo druk is geworden. In Cuijk kan ik mijn flesje weer vullen en met z'n drieën lopen we de pontonbrug over naar Limburg.

7:03 Erwtensoep bij Nederasselt

Als we over het dijkje naar Mook lopen, worden we ingehaald door een wandelende ambulance. Een flauwgevallen vrouw ligt op een draagbaar en twee ambulanciers en vijf militairen dragen de vrouw richting Mook. Af en toe leggen ze de vrouw even op de grond om te wisselen, maar het blijven dezelfde mensen die de vrouw dragen. Meerdere wandelaars bieden aan om af te wisselen, maar de militairen zeggen alleen maar dat we aan de kant moeten blijven. Zij zijn duidelijk vol van de adrenaline en het is mooi om te zien hoe zij als de plicht roept, zo in een andere rol kunnen springen. Hun bepakking ligt nog ergens bij de pontonbrug en ik vraag me af waarom ze niet naar Cuijk konden lopen, want dat is veel dichterbij.

7:30 Op de Thomsonbrug

In Malden zit er familie aan de kant. Mijn dochter en ik gaan allebei naar het toilet op het punt waar de 30km erbij komt, maar mijn schoonzus loopt verder. Zij voelt aan dat ze niet meer te veel moet stoppen. Hierdoor zijn we relatief veel tijd kwijt aan het zoeken van de familie. Zij blijken tegenover De Molen te zitten, wat ik wel herken, maar hun omschrijving doet me twijfelen, omdat zij andere herkenningspunten noemen dan de tijd/temperatuur-meter die ik traditiegetrouw op de foto zet. Uiteindelijk vinden we elkaar en gaan we even zitten. Mijn schoonzus gaat vast verder, want zij heeft nog een vriendin ergens net voorbij de McDonald's aan de kant zitten. Als wij daar aankomen, lukt het ons niet om mijn schoonzus te vinden en we besluiten dan maar om door te lopen naar de finish. Ik stuur een berichtje via Whatsapp en SMS, maar het netwerk ligt vrijwel plat door de drukte. Uiteindelijk krijg ik een bevestiging terug en weet ik dat we gewoon verder kunnen lopen. Het is zo druk, dat ik besluit om maar weer achter het publiek te gaan wandelen net als tien jaar geleden. Bij het hek waar dit niet meer kan, til ik mijn dochter over het hek heen en lopen we weer in de drukte verder.

7:44 Grave

Met een kleine 7 km/h lopen mijn dochter en ik de Via Gladiola uit door overal waar het kan, de kleine ruimtes op te zoeken. Steeds als ik ergens een inhaalactie heb gedaan, houd ik even in om te zien of mijn dochter weer achter me loopt maar steeds blijkt dat het geval. Als we bij de finish aankomen, lopen we eerst naar de 40km-bureaulisten waar mijn dochter haar tweede kruisje in ontvangst mag nemen. Vervolgens lopen we terug richting de bureaulisten van de 50 kilometer voor mijn tiende 4daagsekruis. We gaan ergens in de schaduw zitten en spelden onze kruisjes op en net als we een foto hebben gemaakt van ons met onze kruisjes, krijgen we bericht van mijn schoonzus die ook bij de finish is. Ik haal nog even een krant en loop met mijn dochter naar onze auto, terwijl mijn schoonzus nog even langs de blarenpoli op de Wedren gaat.

7:51 Op weg naar Beers

We stappen in de auto en ik stel de navigatie in om ons naar huis te brengen. Het is chaos in Nijmegen en we staan zo'n 3 kwartier in  de file voor het Keizer Traianusplein. Dat brengt het slechtse naar boven bij sommige automobilisten, maar als we eenmaal bij de Waalbrug zijn, kan ik probleemloos doorrijden naar huis. Mijn schoonzus rijdt een half uur achter ons en doet er 2 uur over om in Ede te komen. Ik weet nu dat parkeren in de stad prima is, maar als je op de laatste dag later op de dag denkt binnen te komen, dan is het toch een beter idee om de auto in Elst achter te laten en het laatste stukje per trein af te leggen.

Thuis ontdek ik dat ik in de laatste kilometers van deze 4daagse mijn tienduizendste wandelkilometer heb gehaald sinds ik in 2009 serieus met wandelen ben begonnen. Dat is dan wel bijzonder, zo dicht bij het behalen van mijn tiende vierdaagsekruisje.

Statistieken Dag Afstand Gem. (bewogen) 1 (Elst) 53,4 km 5,6 (6,1) km/h 2 (Wijchen) 48,2 km 5,7 (6,0) km/h 3 (Groesbeek) 49,9 km 4,9 (5,7) km/h 4 (Cuijk) 50,2 km 4,1 (5,6) km/h Totaal: 10003,5 km

Hoogteprofiel en tempo
(33km: hier wacht ik op dochter en schoonzus en loop daarna met hen verder,
50km: dit laatste stukje is van de Wedren naar de auto)

9:41 Controle in de laatste meters voor de...

9:44 ...Via Frikandella!

9:46 Als je 50km niet genoeg vindt, kan je hier rechtsaf

11:32 Na ruim een uur wachten is het in Cuijk gelijk een stuk drukker

11:41 Daar ligt de pontonbrug

13:47 Als je zo laat langskomt, staat de thermometer ook een stuk hoger

14:48 Weer terug in Nijmegen

15:34 Langs de tribunes

Beloning 10!

◀ Dag 3 (Groesbeek, 51km)

4daagse 2025, dag 3, Groesbeek (51km)

4:41 Geen wachtrij bij de start, maar wel gelijk in de drukte

De wekker gaat vandaag pas om 3:30 uur en als ik in onze garage mijn schoenen aantrek, komt mijn dochter me nog even gedag zeggen. Zij zijn er inmiddels ook uit, maar waar ik over vijf minuten wegrij, nemen zij de tijd om even te ontbijten. Ik rij over de Waalbrug Nijmegen binnen, zodat ik de stoet wandelaars niet hoef te kruisen en nadat ik heb geparkeerd, loop ik tegen de stroom in naar de Wedren. Hier moet ik me door de rij wachtende 40km-lopers heen zien te wurmen, maar als ik dat eenmaal heb gedaan, zie ik dat er aan de andere kant van de rij een paadje vrijgehouden is voor 50km-lopers. Ik loop naar de starters en wordt direct gescand.

5:39 In de afslag naar Malden

Ik verwacht nu achter de 50km-lopers aan te lopen, maar dat blijkt niet het geval. Vanaf de start loop ik in de drukte van de 50km-groep, ondanks dat er bij de start geen rij stond. Misschien wel aan de overkant, dat heb ik in de hectiek niet kunnen zien. Ik begin met me aanpassen aan het tempo, om mijn lijf rust te geven, maar al snel wil ik toch gaan inhalen. 4,5 km/h is nou eenmaal veel te langzaam voor mij en de berm lonkt.

7:25 De Mookerplas

In Malden ga ik even zitten bij de Intratuin en als ik verder loop, ben ik weer los. Ik zoek naar de kleine ruimtes waar ik kan inhalen en nog voordat ik Malden uit ben, lopen er al snelle 40km-lopers om me heen. Ik besluit te profiteren van hun routes, maar al snel blijk ik sneller te willen dan zij lopen en profiteren zij juist van mijn routes om de langzamere lopers heen. Door de drukte zie ik vandaag weer weinig van wat er om me heen gebeurt; dat is toch wel zonde. Ik krijg een berichtje van mijn schoonzus die zich verbaast over mijn hoge tempo, maar de nacht heeft veel herstel gebracht.

7:47 Een wandelrups

Als we na Milsbeek het smalle natuurpad naar Gennep ingaan, is inhalen nauwelijks mogelijk. Ik besluit me erbij neer te leggen, maar halverwege ontstaan toch ruimtes en die laat ik niet liggen. Als we het pad uitlopen blijkt er wat meer ruimte te zijn en als we na Gennep in Ottersum lopen, heb ik echt het idee dat ik door de drukte heen ben en tussen de mensen loop die bijna mijn wandeltempo lopen. Toch ga ik bij de ponyclub Ottersum wat langer pauzeren, zodat mijn dochter en schoonzus eerder bij de samenkomst aankomen dan ik, zodat ik op mijn eigen tempo de Sint Jansberg kan beklimmen.

8:39 Op het pad naar Gennep

Het is zo druk dat dataverkeer slecht doorkomt, maar bellen gaat nog wel. Ik begrijp dat mijn dochter en schoonzus ongeveer vijf minuten voor me lopen als ik bij het punt van samenkomst arriveer. Ik loop naar de Sint Jansberg en loop hier met ongeveer 7 km/h naar boven. Gelukkig is er de ruimte voor en als ik boven ben, zie ik mijn dochter en mijn schoonzus al vrij snel aan de linkerkant van de weg lopen. Samen lopen we verder naar Breedeweg en Groesbeek.

9:07 Gennep (eindelijk door de drukte heen)

Vlak voordat we Groesbeek inwandelen gaan we even zitten ter hoogte van een tankstation. Hier behandel ik een blaar bij mijn schoonzus, maar zij heeft meer blaren en er zitten er een paar bij die ik ook niet durf te behandelen. We besluiten verder te gaan tot de volgende medische post. Dat blijkt de Commandohut in Groesbeek te zijn. De Commandohut is van het leger en behandelt ook blaren voor burgerwandelaars. Mijn schoonzus moet tien minuten wachten voordat ze wordt geholpen, maar de behandeling duurt vrij lang. Haar voeten worden volledig onder handen genomen en meerdere blaren worden geprikt. Haar voeten worden ingetaped en in de tussentijd zitten mijn dochter en ik in de schaduw te wachten. We worden opgemerkt door een joviale man uit het publiek die vraagt wat we willen hebben. Hij gaat er speciaal voor naar de supermarkt, maar als blijkt dat zij niet hebben wat wij hadden gevraagd, komt hij met twee softijsjes van €3,00 per stuk aanlopen. Heerlijk en wat fantastisch, die support van de kant! Dat merk je ook niet zo als je er fief met 6 km/h of meer voorbij loopt, maar als je het wat zwaarder lijkt te hebben, staan de mensen echt voor je klaar.

9:25 Ottersum

Als mijn schoonzus weer verder mag, lopen we door Groesbeek, maar voordat we bij de Zevenheuvelenweg aankomen, passeren we nog een medische post van het Rode Kruis. Zal je altijd zien. Goed, de Commandohut was ook prima en we lopen de Zevenheuvelenweg in. Het is nu zo absurd druk, dat ik afspreek dat ik gewoon bij mijn medelopers blijf, tenzij ik een gaatje zie. Zo gezegd, zo gedaan. In de eerste klim heb ik niet eens door dat we klimmen, zo traag gaat het. Bij de tweede klim wijst iemand me op mijn losse veter en ik verlaat het parcours om de veter opnieuw te strikken. Mijn dochter en schoonzus lopen door. Als ik verder wil, kan ik rechts van de weg inhalen en in het steilste deel van de klim, zie ik zelfs een schuine ruimte over de weg naar mijn dochter en schoonzus toe. Ik versnel en loop met een kleine 8 km/h naar ze toe. Zo heb ik toch even lekker het gevoel van snel omhoog lopen gehad en kan ik daarna weer rustig met hen verder naar Berg en Dal wandelen.

9:34

In Nijmegen loopt mijn dochter soms van ons weg, maar ik voel dat ik bij mijn schoonzus moet blijven. We houden contact door af en toe te kijken of we elkaar nog zien en zo blijft het goed gaan. In de wijk Kwakkenberg hangt een spandoek over de weg van actievoerders, maar dit spandoek hangt zo laag, dat ik het omhoog moet duwen om eronderdoor te kunnen lopen. Niet lang na dit moment zal de route even worden afgesloten zodat de politie het spandoek kan laten verwijderen, maar dat weten wij nu nog niet. We lopen de route uit en nadat we allen naar onze eigen afmeldlocaties zijn gelopen, spreken we net als dinsdag af bij de Barometer op de Wedren.

9:59 Ponyclub Ottersum

In de auto naar huis hoor ik over het politieoptreden bij het spandoek. Eenmaal thuis verneem ik dat de organisatie heeft besloten dat wandelaars een kwartier extra krijgen om binnen te komen. Je kan ze immers niet kwalijk nemen dat het parcours tijdelijk afgesloten is geweest.

Statistieken Dag Afstand Gem. (bewogen) 1 (Elst) 53,4 km 5,6 (6,1) km/h 2 (Wijchen) 48,2 km 5,7 (6,0) km/h 3 (Groesbeek) 49,9 km 4,9 (5,7) km/h Totaal: 9953,3 km

Hoogteprofiel en tempo
(Het lagere tempo bij de heuvels komt niet door de heuvels, maar doordat ik met mijn familie meeloop;
bij de Sint Jansberg, 1e klim, zie je wel een hoger tempo doordat ik nog alleen loop)

10:05 De heuvels rondom Groesbeek

10:28 De laatste weg voor de samenkomst met de 40km

10:37 De Sint Jansberg

12:04 Blaarbehandeling bij mijn schoonzus bij de commandohut

13:19 De Zevenheuvelenweg

◀ Dag 2 (Wijchen, 49km) Dag 4 (Cuijk, 50km) ▶

4daagse 2025, dag 2, Wijchen (49km)

3:05 Nog niet druk bij de start

Het is 3:01 als ik bij de start arriveer en ik sluit aan in de rij wachtende wandelaars. Er staan vier mensen voor me en we kletsen wat af. Het zijn elke dag dezelfde mensen die vooraan staan en er ontstaan leuke gesprekken. Als het tien voor vier is, hoor ik ineens een blije gast die boven ons een workout gaat doen. Wie wil, mag meedoen en zo worden de laatste tien minuten wachten voor mijn gevoel wat korter gemaakt.

3:25 Deze vrijwilligster is ruim een half uur bezig om
dit gordijn open te doen

Om vier uur mogen we op pad en ik leg er direct een flink tempo op. We lopen de brede Heyendaalseweg uit en als we bij de Houtlaan rechtsaf slaan, koop ik een puddingbroodje bij de bakker die hier altijd staat. Er wordt voor vandaag veel regen verwacht en bij de start is nog gezegd dat we na ongeveer vijf kilometer de regen gaan tegenkomen. Met mijn tempo zal dat wat later gebeuren, maar toch eet ik mijn ontbijt liever voordat het regent dan in de regen. Al lopend eet ik het broodje en ik loop al bij Weezenhof als de regen begint te vallen.

4:05 Op de Heyendaalseweg

De poncho gaat aan, want het is al snel een serieuze regenbui. Gisterenavond heb ik nog heel even gedacht aan het meenemen van mijn rugzak met reserveschoenen en reservesokken, maar uiteindelijk heb ik toch besloten om het bij 1 reservepaar sokken te houden zodat ik met mijn heuptasje kan lopen. In de week voor de 4daagse heb ik mijn wandelschoenen nog laten repareren bij Paul den Ouden in Veenendaal en volgens hem zijn de schoenen waterdicht. We gaan het zien.

5:05 De Hatertse brug

Al snel merk ik dat mijn oude poncho niet meer waterdicht is. Het leeuwendeel van de regen wordt nog wel tegengehouden, maar er komt water tussen de poncho en mijn t-shirt wat ervoor zorgt dat beide kledingstukken strak tegen mijn borst plakken. Dit leidt weer tot een snelle afkoeling van mijn bovenlichaam wat dan weer kan leiden tot onderkoeling. Een medewandelaar spreekt me aan en vraagt of mijn zin nog wèl droog is. Kennelijk straalt het van me af dat ik het zwaar heb...

7:17 Op de dijk naar Niftrik

In Wijchen neem ik een korte pauze net voorbij de sporthal waar een verzorgingspost is. Als ik verder loop, loop ik direct een controle in. Hier wordt mensen gesommeerd om hun paraplu dicht te klappen omdat deze volgens de regels zijn verboden. Ik snap dat wel, want iemand van 1.80 meter met een paraplu steekt die paraplu vol in mijn gezicht en als ik zo'n persoon inhaal en niet veel afstand kan houden, duw ik automatisch die paraplu de andere kant op en heeft iemand anders er weer last van. Het staat in de regels, dus moeten mensen zich er maar aan houden. En dat gebeurt massaal; mensen zijn kennelijk te bang om gediskwalificeerd te worden.

8:16 Over het onverharde pad naar Niftrik

Bij de eerste passage door Wijchen is dit jaar de route aangepast. Vroeger liepen we over de Zuiderdreef, waarvan het fietspad voor ons was gereserveerd, maar kennelijk liepen er toch wandelaars over de weg en om dat te voorkomen, lopen we nu door de wijk richting het winkelcentrum, waar de Jumbo krentenbollen uitdeelt.

Ik loop verder naar Balgoij en als ik daar aankom, is het weer droog. Het is nog wel grijs en de poncho droogt nauwelijks. Op de dijk naar Niftrik besluit ik om de poncho toch maar af te doen en op te vouwen. Ik stop de poncho opgerold in mijn lege bidonhouder en loop verder. De dijk, die ik in het verleden vervelend lang vond, gaat nu zonder problemen voorbij. Bij het restaurant halverwege ga ik even zitten, waarmee ik de dijk toch in tweeën verdeel. Aan het einde van de dijk lopen we via het onverharde pad naar Niftrik en vlak voor het snelwegviaduct worden we voor de tweede keer vandaag gecontroleerd. Je weet gewoon dat ze hier ergens staan, want bij Niftrik kun je heel makkelijk een stuk van de route afsnijden en ze doen elk jaar wel iets om je daarop te kunnen pakken.

9:24 In het centrum van Wijchen

Inmiddels heb ik het echt zwaar. Gelukkig is de zon voorzichtig door de wolken komen schijnen en ben ik weer een beetje opgewarmd. In Niftrik koop ik een kommetje soep en als ik die op heb, loop ik snel verder naar de volgende rustpost, vlak voor de samenkomst met de 40 kilometer. Daar zal ik dan wat langer gaan zitten om even bij te komen voordat ik de drukte in ga. Helaas blijkt deze rustpost er helemaal niet te zijn dit jaar. Dat is een tegenvaller! Ik loop maar verder naar de samenkomst en omdat we hebben afgesproken dat ik vandaag niet op mijn dochter en schoonzus wacht, loop ik direct door Wijchen in. Vandaag is de laatste schooldag van mijn zoon en ik heb beloofd om hem van school te halen. Dan moet ik doorlopen, want de school gaat uit om 14:15 uur. Als ik gewoon doorloop, is dat geen enkel probleem.

9:28 De magic mile

De drukte op het parcours nu de 40 kilometer erbij is, valt dit jaar enorm mee. Waarschijnlijk ligt dat aan de gespreide start die dit jaar is ingevoerd. Zo loop ik lekker op mijn eigen tempo door de stad en kan ik zowaar een beetje meer opnemen van wat er om me heen gebeurt, in plaats van dat ik moet uitkijken om niet op de schenen van een medewandelaar te trappen. Voor het eerst valt me de magic mile op, waar de geluidsboxen op elkaar zijn afgestemd en je dus ruim anderhalve kilometer lang dezelfde muziek hoort, in plaats van dat je flarden van liedjes hoort. Ook zie ik voor het eerst tijdens een roze woensdag daadwerkelijk het kasteel van Wijchen. De afgelopen tien keren liep ik er voorbij zonder het te hebben gezien.

10:14 Lange rij auto's van toeschouwers

Na Wijchen volgt de saaie weg naar Beuningen, maar saai is deze weg dit jaar zeker niet. Vanaf Wijchen tot aan de finish zit er publiek aan de kant, want ook de wegen tussen de doorkomstplaatsen een stuk aangenamer maakt. Zo loop ik door Beuningen en Weurt. Inmiddels is het weer gaan regenen en het is nu echt buiig. Ik heb een knipperlichtrelatie met mijn poncho en rol deze niet meer op, maar knoop deze om mijn midden. Zo kan ik hem ook snel weer over me heen gooien. Ik voel ook enorme spierpijn in mijn bovenbenen en zal blij zijn als ik binnen ben. De klim vanaf de Waalkade levert geen problemen op, maar ik loop er ook niet extra snel naar boven, wat ik andere jaren wel doe. Ik ben op en moet echt goed gaan herstellen om morgen weer verder te kunnen. Dit is een van mijn twee zwaarste 4daagsedagen naast dag drie van mijn debuutjaar in 2009. Het huilen staat me nader dan het lachen...

11:33 Even droog tussen Weurt en Nijmegen

Thuis haal ik eerst mijn zoon van school. Per fiets, zodat ik op de fiets kan leunen tijdens het wachten en niet van de auto naar school hoef te lopen. Dan maar zeiknat regenen, dat is vandaag toch al vaker gebeurd. Als ik vervolgens weer thuis ben, inspecteer ik mijn voeten en blijk ik toch vochtige kousen te hebben, al viel me dat tijdens de wandeling niet op. Een groot deel van mijn linkervoet ziet eruit alsof ik een uur in een bad heb gelegen. Het grootste deel is eelt, maar er zit toch een venijnige blaar bij. Ik besluit eerst te douchen en dan de voet te laten drogen aan de lucht. Daarna prik ik de blaar door en laat ik deze leeglopen. Uiteindelijk tape ik de blaar af zodat er geen vuil in de blaar kan komen. Zo kan ik morgen weer van start.

12:25 Alleen de Oranjesingel nog oversteken en ik ben er

Op dit moment moet ik er niet aan denken om morgen weer te starten. Ik kan als ik lig of zit mijn linkerbeen niet eens meer optillen en kan door de stijve spieren ook nauwelijks opstaan van de bank. Ik heb mezelf vandaag toegesproken dat opgeven geen optie is, maar het feit dat dit door mijn hoofd ging, is toch wel een signaal. Het duurt een paar uur voordat de zin om morgen weer te gaan wandelen weer terugkomt. Ik besluit morgen uit te slapen en zet de wekker anderhalf uur later, op half vier. Zo kan ik rond kwart voor vijf vertrekken en loop ik net voor de 40km-wandelaars uit en heb ik anderhalf uur extra herstel.

Statistieken Dag Afstand Gem. (bewogen) 1 (Elst) 53,4 km 5,6 (6,1) km/h 2 (Wijchen) 48,2 km 5,7 (6,0) km/h Totaal: 9903,4 km

Hoogteprofiel en tempo

◀ Dag 1 (Elst, 52km) Dag 3 (Groesbeek, 51km) ▶

4daagse 2025, dag 1, Elst (52km)

De safety-car

Zondag zijn we met z'n drieën naar Nijmegen gereden voor de polsbandjes en knipkaarten. Dat bleek direct al een slecht voorteken te geven waarvan we hopen dat het daarbij blijft. Eenmaal in Nijmegen ontdekten we namelijk dat we de ID-kaart van mijn dochter waren vergeten, dus zonder naar de Wedren te lopen zijn we direct weer naar huis gereden om deze op te halen. Vervolgens kwamen we rond half drie aan bij de Wedren en dat bleek voor mij in de wachtrij voor de 50km een gouden moment: ik had een enorm snelle rij en was binnen een half uur klaar. De dames hadden meer tijd nodig en tegen de tijd dat zij van hun versierselen waren voorzien, had ik al een krant en drie paar wandelsokken verzameld en besloten dat ik de Deuter Belt 5 wat vind tegenvallen ten opzichte van de Deuter heuptas die ik al heb, waardoor ik in overleg met mijn dochter heb besloten om deze toch niet te kopen. Zij blijft met mijn vorige heuptas rondlopen.

De bezemwagen

Het start- en finishterrein is dit jaar anders ingedeeld dan dat ik gewend ben. Alle afstanden hebben nu doorloopbureaus waardoor je, nadat je je polsbandje hebt gekregen, aan de andere kant verder kan lopen. Dat scheelt een hoop drukte in de rijen doordat er nu geen teruglopende wandelaars meer door de rijen wachtende wandelaars heen moeten lopen. Aan de andere kant van de bureaus voor de 50 kilometer zijn zelfs tafeltjes en stoelen neergezet zodat daar ook in de schaduw kan worden gezeten. Ook de Wedren en het Vierdaagseplein zijn anders ingericht, waarbij meer gebruik is gemaakt van de schaduw en op de Wedren, waar geen schaduw is, zijn twee grote schaduwdoeken opgehangen. Ook de start is aangepast; er zijn nu maar twee plekken om te vertrekken en als je op de Wedren voor in de rij staat, sta je zelfs droog want je staat onder het bouwwerk waar normaliter de organisatie overzicht houdt. Ben benieuwd of ze dan het praatje op dag 1 ook recht boven je hoofd gaan doen. Daarnaast is aangekondigd dat ze ons langzamer gaan wegstarten, om de wandelaars wat beter over het parcours te verspreiden. Dat lijkt mij een prima idee.

De wachtrij voor het polsbandje bij de 40 kilometer
(die loopt links nog veel verder door)

Op maandag hangen we thuis wat rond en terwijl mijn vrouw en zoon nog moeten werken - het is bij ons nog geen zomervakantie - maken mijn dochter, schoonzus en ik ons op voor de 4daagse. Mijn dochter heeft ook nog geen vakantie, maar hoeft alleen maar donderdag haar rapport op te halen en dat heeft ze uitbesteed waardoor ze met toestemming deze week niet naar school hoeft te komen.

3:01 Bij het nieuwe vertrekpunt

In de nacht van maandag op dinsdag gaat er om 2 uur een wekker in ons huis. Het is de eerste van drie wekkers en deze is voor mij bedoeld. Ik ga vrij snel de auto in richting Nijmegen zodat ik rond de klok van drie uur bij de start kan staan. Mijn dochter en schoonzus, die de 40 lopen, zullen rond half zes van de Wedren vertrekken en kom ik later op de dag wel weer een keer tegen.

3:43 Drukte achter me

Als ik op de Wedren aankom, blijken er al zo'n 25 wandelaars in mijn startvak te staan. We staan onder het bouwwerk, maar al snel komen er mensen van de organisatie aanlopen die ons te kennen geven dat we een stuk naar achteren moeten. Zo kunnen we het praatje van de marsleider aanhoren terwijl we hem kunnen zien en worden we verblind door de grote led-panelen met reclame. Ik hoop maar dat ze daar heel snel iets aan gaan doen. Ondertussen komt de pers aanlopen en staan zij op de plek waar wij net nog stonden te wachten. 's Avonds blijk ik te zien te zijn op het 4daagsejournaal van Omroep Gelderland, het Jeugdjournaal en nog een programma waarvan ik de naam niet weet.

3:50 Het 4daagsejournaal is ook vroeg op vandaag

Tegen 4 uur start de marsleider met zijn traditionele praatje op wandeldag 1. Na te hebben gehoord dat alle bewoners van alle doorkomstgemeenten blij zijn met onze komst - iets dat ik in twijfel trek want er hoeft maar 1 persoon te zijn die er niet blij mij is om deze uitspraak te ontkrachten - mogen we vertrekken. Waar we in het verleden rond de scannende starters krioelden, lopen we nu een voor een langs een starter. Dit zorgt voor een langzamere start, maar omdat ik vrijwel vooraan sta, ben ik weg voordat de eerste minuut van de beschikbare looptijd is verstreken. Ik zet direct een stevig tempo in richting de Waalbrug. Als ik daar aankom, loop ik een medewandelaar tegen het lijf waarmee ik tijdens het wachten tussen 3 en 4 uur al een lang gesprek heb gehad. We lopen samen verder tot aan Oosterhout, waar hij een bekende tegenkomt. We hebben 6,9 km/h gelopen en ik besluit om mijn tempo een klein beetje te matigen.

4:13 De Waalbrug

Ik voel mijn beenspieren al door het hoge tempo en ik neem een paar korte rustpauzes voordat ik in Elden aankom. De doorkomst in Elst is teleurstellend te noemen; onderweg zijn mensen nog vlaggen aan het ophangen en partytents aan het opzetten en in Elst is het aan de kant nog vrij uitgestorven. Van een omroeper begrijp ik dat ze gisterenavond nog een feestje hebben gehad, maar voor mij is het wel klaar met deze doorkomst. Voor mij is het echt de dag van Bemmel want sinds de route is omgedraaid is er niets meer te beleven in Elst, als je er in de voorhoede van de 50 kilometer doorheen loopt.

4:58 Rustige bedoeling in Oosterhout

Vanuit Elden loop ik over de dijk naar Huissen en ik merk dat ik geen moeite meer heb met saaie stukken. Kennelijk gaat dat makkelijker als je de 4daagse vaker hebt gelopen. Ik loop dit jaar voor de tiende keer voor een kruisje dus dan heb je wel de nodige ervaring. Bij het punt waar de 40 kilometer erbij komt, staat een paar mensen enthousiast de wandelaars aan te moedigen. Ik vraag of ik even in hun stoel mag zitten om op mijn dochter en schoonzus te wachten en dat mag; er wordt me ook gelijk iets te drinken aangeboden. Ik wacht ongeveer een kwartier als mijn dochter en schoonzus voorbij lopen. Gezamenlijk lopen we verder naar de finish.

6:41 Elst

De doorkomst in Bemmel vind ik dit jaar wel wat tegenvallen. In Lent stoppen we nog even bij een geocache-event, wat inmiddels ook wel traditie is geworden. Het heeft vandaag wat gemiezerd, maar in Lent lijkt de regen wat serieuzere vormen aan te nemen. Net als we de poncho's hebben aangetrokken, is het weer droog. Ik trek mijn poncho weer uit en we lopen richting de Waalbrug. Eenmaal terug in Nijmegen lopen we de laatste meters over het Faberplein richting de Wedren. Hier komen we rond 13:15 uur aan.

Statistieken Dag Afstand Gem. (bewogen) 1 (Elst) 53,4 km 5,6 (6,1) km/h Totaal: 9855,2 km

Hoogteprofiel en tempo
(35km: vanaf hier loop ik met dochter en schoonzus mee)

8:29 De dijk naar Huissen

9:47 Samenkomst met de 40km-lopers

12:49 Daar is de Waalbrug weer

Dag 2 (Wijchen, 49km) ▶