 |
| 3:06 Weer vroeg bij de start |
Vanmorgen sta ik weer om 3 uur bij de start. De eerste tien kilometer loop ik met een andere wandelaar mee en loop ik 6,9 km/h. Niet mijn hoogste tempo op de vierde dag, maar ik vind het snel zat. Traditioneel ga ik even zitten na tien kilometer om het tempo eruit te halen; ik moet immers nog 40 kilometer. Na de korte rust loop ik met 6,5 km/h naar Overasselt, waar het parcours dit jaar is gewijzigd. Wij van de 50 kilometer lopen voortaan net als de overige afstanden door het centrum van het dorp. Dat is omlopen, maar in ruil daarvoor is bij Beers een stukje van de route afgeknipt om zo toch op 50 kilometer uit te komen. Ik vind het een mooie wijziging, ook al valt er in Overasselt om kwart over zes nog niet veel te beleven. De natuur in het tweede deel van het nieuwe parcours maakt veel goed.
 |
| 6:03 Mistig op de weg naar Overasselt |
In de uiterwaarden tussen Overasselt en Nederasselt is het echt rustig op het parcours. Voor me zie ik in de eerste 300 meter misschien vijf wandelaars en iedereen loopt hier zijn eigen tempo. Mooi om te zien en een schril contrast met de chaotische drukte van gisteren. Het is niet voor het eerst dat ik op de laatste dag zo snel vertrek, maar het doet me goed om te merken dat het dit jaar ook lukt, nadat ik op woensdag nog zo diep was gegaan. Met het herstelvermogen zit het gelukkig nog wel goed.
 |
| 6:13 Nieuwe route door Overasselt |
Bij Nederasselt komen de militairen er weer bij en bij de sportvereniging eet ik een kom erwtensoep. Aan de overkant van de Maas zie ik een groepje Amerikaanse militairen een ode brengen bij het beeld van John S. Thomson, waar deze brug naar is vernoemd. We lopen Grave binnen en hier wordt gratis bier uitgedeeld. Ik neem een blikje aan en stop deze in mijn bidonhouder, want eerst komt er een controle aan. Na de controle maak ik het blikje open en al bier drinkend loop ik door Grave. Als ik het dorpje uitloop, is het blikje leeg en ik gooi het ergens in een prullenbak.
 |
| 6:28 |
Na Grave volgt traditioneel een saai stuk naar Gassel en Beers, maar ik ervaar het dit jaar niet als saai. Mogelijk is dat wat ervaring met je doet, omdat je precies weet wat er gaan komen. Wel loop ik op de pijn van mijn blaar. Deze heb ik wel behandeld, maar de huid eromheen is gevoelig en dat voel ik bij elke stap. Gelukkig minder als ik warmgelopen ben, maar ik laat me niet verleiden om dan maar geen pauzes te nemen. Ook dat is ervaring. In Beers zie ik ineens een bordje
Splitsing routes. De 40 en de militairen gaan rechtdoor, wij van de 50 gaan rechtsaf. Maar wat me vooral opvalt, is dat ik nog niet doorhad dat de 40 erbij liep. Het is nauwelijks drukker op het parcours en als ik zie wat er rechtdoor loopt bij de splitsing, zijn dat ook niet meer dan de helft van de wandelaars op het parcours. Ik loop kennelijk echt in de voorhoede van de 40.
 |
| 6:33 Heerlijk rustig waar alleen de 50 loopt |
Waar de 40km-lopers direct naar Cuijk gaan, lopen wij nog even langs het grappigste stukje van de hele 4daagse: Vianen, met de Via Frikandella. Deze wordt al ver van tevoren aangekondigd en er is zelfs een hoogwerker neergezet om een spandoek boven de weg te hangen om de precieze locatie aan te geven. Eerst volgt nog een controle en ook deze controle wordt aangeduid als de leukste controle van de hele 4daagse. De controleurs lopen dansend met ons mee naar achteren om onze kaartjes te knippen en ik neem afscheid van ze met de woorden
en nu naar de frikandellen. Het zijn vrij kleine frikandelstukjes, maar dat mag de pret niet drukken.
 |
| 6:58 De brug bij Grave |
Na Vianen volgt al heel snel Cuijk en ik besluit op mijn dochter en schoonzus te wachten zodat we met z'n drieën de laatste dag kunnen uitlopen. Ik geef hiermee wel mijn positie in de voorhoede op, maar zonder mijn schoonzus had ik de 4daagse niet kunnen lopen, want dan had ik met mijn dochter meegelopen, dus ik vind het niet erg. Ik wacht drie kwartier in de schaduw en ga dan langs de route van de 40 kilometer in de zon zitten. Via de 4daagse-app schat ik in wanneer ze er bijna zijn, waarop ik langs de route ga staan en elke passerende wandelaar bestudeer. Ik gooi mijn bidon leeg want ik sta naast een waterpunt, maar als ze passeren, heb ik niet voldoende tijd om mijn bidon te vullen doordat het inmiddels zo druk is geworden. In Cuijk kan ik mijn flesje weer vullen en met z'n drieën lopen we de pontonbrug over naar Limburg.
 |
| 7:03 Erwtensoep bij Nederasselt |
Als we over het dijkje naar Mook lopen, worden we ingehaald door een wandelende ambulance. Een flauwgevallen vrouw ligt op een draagbaar en twee ambulanciers en vijf militairen dragen de vrouw richting Mook. Af en toe leggen ze de vrouw even op de grond om te wisselen, maar het blijven dezelfde mensen die de vrouw dragen. Meerdere wandelaars bieden aan om af te wisselen, maar de militairen zeggen alleen maar dat we aan de kant moeten blijven. Zij zijn duidelijk vol van de adrenaline en het is mooi om te zien hoe zij als de plicht roept, zo in een andere rol kunnen springen. Hun bepakking ligt nog ergens bij de pontonbrug en ik vraag me af waarom ze niet naar Cuijk konden lopen, want dat is veel dichterbij.
 |
| 7:30 Op de Thomsonbrug |
In Malden zit er familie aan de kant. Mijn dochter en ik gaan allebei naar het toilet op het punt waar de 30km erbij komt, maar mijn schoonzus loopt verder. Zij voelt aan dat ze niet meer te veel moet stoppen. Hierdoor zijn we relatief veel tijd kwijt aan het zoeken van de familie. Zij blijken tegenover De Molen te zitten, wat ik wel herken, maar hun omschrijving doet me twijfelen, omdat zij andere herkenningspunten noemen dan de tijd/temperatuur-meter die ik traditiegetrouw op de foto zet. Uiteindelijk vinden we elkaar en gaan we even zitten. Mijn schoonzus gaat vast verder, want zij heeft nog een vriendin ergens net voorbij de McDonald's aan de kant zitten. Als wij daar aankomen, lukt het ons niet om mijn schoonzus te vinden en we besluiten dan maar om door te lopen naar de finish. Ik stuur een berichtje via Whatsapp en SMS, maar het netwerk ligt vrijwel plat door de drukte. Uiteindelijk krijg ik een bevestiging terug en weet ik dat we gewoon verder kunnen lopen. Het is zo druk, dat ik besluit om maar weer achter het publiek te gaan wandelen net als tien jaar geleden. Bij het hek waar dit niet meer kan, til ik mijn dochter over het hek heen en lopen we weer in de drukte verder.
 |
| 7:44 Grave |
Met een kleine 7 km/h lopen mijn dochter en ik de Via Gladiola uit door overal waar het kan, de kleine ruimtes op te zoeken. Steeds als ik ergens een inhaalactie heb gedaan, houd ik even in om te zien of mijn dochter weer achter me loopt maar steeds blijkt dat het geval. Als we bij de finish aankomen, lopen we eerst naar de 40km-bureaulisten waar mijn dochter haar tweede kruisje in ontvangst mag nemen. Vervolgens lopen we terug richting de bureaulisten van de 50 kilometer voor mijn tiende 4daagsekruis. We gaan ergens in de schaduw zitten en spelden onze kruisjes op en net als we een foto hebben gemaakt van ons met onze kruisjes, krijgen we bericht van mijn schoonzus die ook bij de finish is. Ik haal nog even een krant en loop met mijn dochter naar onze auto, terwijl mijn schoonzus nog even langs de blarenpoli op de Wedren gaat.
 |
| 7:51 Op weg naar Beers |
We stappen in de auto en ik stel de navigatie in om ons naar huis te brengen. Het is chaos in Nijmegen en we staan zo'n 3 kwartier in de file voor het Keizer Traianusplein. Dat brengt het slechtse naar boven bij sommige automobilisten, maar als we eenmaal bij de Waalbrug zijn, kan ik probleemloos doorrijden naar huis. Mijn schoonzus rijdt een half uur achter ons en doet er 2 uur over om in Ede te komen. Ik weet nu dat parkeren in de stad prima is, maar als je op de laatste dag later op de dag denkt binnen te komen, dan is het toch een beter idee om de auto in Elst achter te laten en het laatste stukje per trein af te leggen.
Thuis ontdek ik dat ik in de laatste kilometers van deze 4daagse mijn tienduizendste wandelkilometer heb gehaald sinds ik in 2009 serieus met wandelen ben begonnen. Dat is dan wel bijzonder, zo dicht bij het behalen van mijn tiende vierdaagsekruisje.
|
| Statistieken |
|---|
| Dag | Afstand | Gem. (bewogen) |
|---|
| 1 (Elst) | 53,4 km | 5,6 (6,1) km/h |
| 2 (Wijchen) | 48,2 km | 5,7 (6,0) km/h |
| 3 (Groesbeek) | 49,9 km | 4,9 (5,7) km/h |
| 4 (Cuijk) | 50,2 km | 4,1 (5,6) km/h |
| Totaal: | 10003,5 km |
|
 |
Hoogteprofiel en tempo
(33km: hier wacht ik op dochter en schoonzus en loop daarna met hen verder,
50km: dit laatste stukje is van de Wedren naar de auto) |
◀ Dag 3 (Groesbeek, 51km)
