 |
| 25/9 21:00 We worden met fakkels uitgezwaaid, de nacht in. |
De periode na de Vierdaagse is sowieso een rustige periode als het om wandelen gaat, maar thuis is het druk zat. In augustus op vakantie, in september veel verjaardagen en andere feestjes. Toch trok het idee om eind september een lange wandeling te maken mij steeds meer aan en het vage idee van 'ooit eens een kennedymars lopen' nam steeds concretere vormen aan. Toen ik besloot om me er inderdaad eens aan te wagen, moest ik alleen nog kiezen tussen Leerdam en Velp. De kennedymars van Leerdam is van vrijdag op zaterdag en die van Velp een nacht later. De agenda was echter onverbiddelijk en maakte voor mij de keuze om naar Leerdam af te reizen.
Voor wie het fenomeen 'kennedymars' niet kent: dit zijn wandeltochten van 80 kilometer die veelal in de avond starten en de hele nacht doorlopen. Meer informatie kun je elders op het internet prima terugvinden. De kennedymars van Leerdam begint op vrijdagavond 21:00 uur en de circa 100 deelnemers hebben 20 uur de tijd om 80 kilometer te lopen. Zelf verwacht ik op zaterdag ergens begin van de middag de wandeling te volbrengen, maar het is mijn eerste kennedymars ooit en ik ga twee grenzen verleggen: de langste wandelafstand wordt opgehoogd van 60 naar 80 kilometer en ook is het voor het eerst dat ik een volle nacht doorwandel.
 |
| 25/9 22:44 Het meest westelijke punt van de route. |
En zo werd het vrijdag 25 spetember. We eten als gezin bij familie die in de buurt woont en tegen half negen word ik afgezet bij de sportvelden van Leerdam Sport '55. Hier zal om 21:00 de wandeling van start gaan. Ik loop naar binnen om mijn inschrijving en betaling te regelen en lever mijn tas in die tijdens de wandeling op drie momenten weer tot mijn beschikking zal zijn.
Rond kwart voor negen beweegt de groep wandelaars en vrijwilligers zich naar de poort van het voetbalterrein. De vrijwilligers steken fakkels aan en maken een haag waardoor we straks het terrein zullen gaan verlaten. Ik sta redelijk vooraan, maar gezien het relatief lage aantal deelnemers hoef ik me geen zorgen te maken over mijn startpositie want ik zal nooit echt in het gedrang kunnen komen. Achter me hoor ik een vrolijk melodietje dat wordt gefloten door een wandelaar met een fluit. Ik herken de fluit en als ik omkijk, herken ik ook het gezicht dat erbij hoort. Deze man had ik bij de Vierdaagse van Nijmegen al enkele malen zien lopen. Zo is er ook hier weer het feest van herkenning.
 |
| 26/9 3:30 Na 40 kilometer even een massage |
De sfeer zit er al goed in bij de wandelaars en om negen uur lopen we tussen de fakkels door het terrein af op weg naar de eerste kilometers. Ik loop aan de zijkant, vlak langs de fakkels en moet even bukken om te voorkomen dat ik wat verschroeid haar op het voetbalterrein achterlaat. Gewapend met mobiele telefoon, gps en zaklamp en gekleed in een reflecterend hesje (verplicht) met om beide armen een reflecterend bandje met brandende rode led-lampjes loop ik de stad uit richting de Linge. We lopen langs de glasfabriek en niet veel verder steken we de Linge over. We slaan direct rechtsaf de Oude Zuiderlingedijk op richting Heukelum. Hier is geen straatverlichting en het is echt pikkedonker. Het is bijna volle maan, maar ook de maan bereikt dit weggetje niet, en in het donker zie ik het silhouet van het asfalt met vaag langs de randen een donkere kleur wat dan de berm moet zijn. Hier en daar ligt een plas water, maar die weet ik goed te omzeilen. Halverwege zit een listig bochtje in de weg en ik zie het doordat een paar wandelaars voor mij ineens uit beeld verdwijnen. Ik doe even de zaklamp aan en zie precies wat hier de bedoeling is. Nu kan ik dit punt veilig passeren. Even verderop is het weer wat opener en krijgt de maan meer ruimte om het landschap te verlichten. Na ruim 7 kilometer staat er een eerste doorlooppost waar we wat te eten en te drinken krijgen. Ik drink een glas cola, eet een snicker en neem een broodje ham mee voor onderweg. We lopen de Zuiderlingedijk uit totdat we in Spijk aankomen. Onderweg staat een paar mensen langs de kant en een van hen complimenteert me omdat ze vindt dat ik er zo goed zichtbaar bijloop. 'Levensgevaarlijk zoals sommigen hier lopen', aldus deze vrouw.
In Spijk lopen we de dijk af en lopen we via de Spijkse Kweldijk weer terug richting Heukelum.
 |
| 26/9 11:45 Na 75 kilometer de laatste rust... |
De route loopt nu evenwijdig aan het stuk dat we net liepen toen we naar Spijk wandelden, en op een gegeven moment kunnen we het parcours van de heenweg ook goed zien liggen. Ik zie er niemand lopen en vraag me af of alle circa 100 deelnemers hier al zijn geweest, of dat er nu al grote gaten zijn ontstaan. Even verderop is de eerste controle. Langs de weg staat een grote oranje knipperende lamp en links van de weg is een tuin volgebouwd met brandende lampjes. Het ziet er gezellig uit en is duidelijk bedoeld om in het donker aan te geven dat hier een controle is. Langs de weg staat een bordje met de tekst 'Rust', maar de lampjes zijn een stuk duidelijker dan het bordje. De controle is bij koffie- en theeschenkerij De Uitspanning in Heukelum/Vogelswerf. Ik ga al op zoek naar mijn controlekaart, maar ik staak de zoektocht als ik te horen krijg dat ik alleen mijn loopnummer maar hoef te noemen. Bij mijn nummer wordt het huidige tijdstip genoteerd en zo weet de organisatie niet alleen dat ik hier ben geweest, maar ook hoe laat dat was. Zo kunnen zij beter in de gaten houden of alles wel goed verloopt of dat er wandelaars de weg zijn kwijtgeraakt.
Ik verlaat De Uitspanning en trek weer de donkere nacht in. Het is heerlijk lopen zo in de rust van de nacht. Inmiddels is het rond de klok van half twaalf en op straat is het nu rustig. In de huizen zie je nog licht branden en televisies aanstaan, maar ook dat zal niet lang meer duren. Ik word bijgehaald door een andere wandelaar die me aanspreekt op mijn verlichting. Erg handig om erachter te lopen, aldus deze man. Zo heb je een richtpunt en zie je precies waar oneffenheden in de route liggen. We raken aan de praat en uiteindelijk zullen we vele kilometers samen optrekken.
Even verderop is de tweede doorlooppost. De man met wie ik nu meeloop improviseert een toiletje en zo kom ik alleen aan bij de doorlooppost. Ik word verblind door een bouwlamp die net niet helemaal fijn staat afgesteld. Ik drink weer wat en neem wat te eten voor onderweg mee. De catering is sowieso goed geregeld bij deze mars: bij alle doorloopposten krijg je gratis eten en drinken en bij de controleposten moet je daar wel voor betalen, maar daarvoor heb je consumptiebonnen meegekregen. Als je niet al te gek doet, heb je aan die consumptiebonnen nog genoeg ook. Het zit allemaal bij de prijs inbegrepen en het wandelt toch wel prettiger dan wanneer je elke keer tijd kwijt bent om gepast geld te gaan zoeken.
 |
| 26/9 11:45 ... bij De Lappenheide, Acquoy |
Na de doorlooppost steken we de provinciale weg tussen Leerdam en de A15 over en gaan we de Vijfhoevenweg in. Deze weg lopen we uit en als we aan het eind aankomen, zien we een pijl aan de rechterkant van de weg die de indruk wekt dat we hier rechtsaf moeten. Een groepje voor ons is net rechtsaf gegaan, maar de man met wie ik meeloop weet te vertellen dat de route hier altijd naar links gaat. Ik heb de route in mijn gps staan en ook die geeft aan dat we hier linksaf zouden moeten gaan. We weten definitief dat de pijl niet goed staat als we verderop langs de weg naar links vervolgpijlen zien staan en roepen naar de mensen die voor ons liepen om hen hierop te wijzen. Ze zijn ons hier erg dankbaar voor en dat is ook wel te begrijpen. Ik vraag me af hoeveel mensen hier verkeerd lopen. In het routeboekje staat het wel goed beschreven, maar wie leest nu in het donker een boekje als er verlichte pijlen langs de route staan... We vermoeden opzet en nemen contact op met de organisatie om dit door te geven. Zij danken ons vriendelijk en gaan het uitzoeken. Wij lopen inmiddels over de Lingebrug bij Asperen en zien even verderop weer een verlichte oprijlaan die de volgende controlepost aanduidt. We zijn nu bij de manege De Lappenheide. Omdat het wat druk is bij de controleurs ga ik eerst even naar het toilet voordat ik mij bij de controle meld. Ik besluit hier niet te pauzeren en gelijk verder te lopen om even weer de rust op te zoeken van het alleen lopen. We naderen nu bekend terrein, want we lopen nu naar het Acquoysemeer en vanaf daar loop ik diverse plekken voorbij waar familie woont en het eerste deel van de route is ook nog eens bekend van de Bloesemtocht.
Bij de Kooise Zorgboerderij is weer een doorlooppost en ik ga hier even zitten om wat eten en drinken te nuttigen. Ik leg de gps even tussen mijn benen op de stoel en ineens zie ik de man met wie ik eerder meeliep, tegenover me zitten. Hij heeft er flink de benen in gehad door nu alweer hier te zijn. Hij had immers een drinkpauze genomen bij de controlepost bij de manege terwijl ik was doorgelopen. Hij vertrekt hier weer wat eerder dan ik, en nadat alle andere wandelaars die hier zaten te rusten, weer zijn vertrokken, sta ook ik op van mijn stoel om de tocht te vervolgen. Na een paar honderd meter mis ik de gps en na alle plekken te hebben onderzocht, weet ik zeker dat ik die bij de doorlooppost heb laten liggen. Ik loop terug en als ik bij de doorlooppost aankom, zie ik dat ze net met de gps naar een auto waren gelopen om me achterna te rijden. Dat is niet meer nodig, maar ik ben ze zeer dankbaar voor de getoonde service. Met de gps in de hand verlaat ik opnieuw de doorlooppost op weg naar de Diefdijk.
 |
| 26/9 12:14 Het einde is in zicht |
Ik schroef mijn wandeltempo op en rond half drie passeer ik Schoonrewoerd. Vanuit Schoonrewoerd loopt de route terug naar Leerdam. Via de Schaikseweg en Loosdorp komen we weer uit in Leerdam West en niet veel later zijn we op de helft van de route als we ons moeten melden voor een controle bij het startbureau. Hier word ik overgehaald om een massage te ondergaan. Ik stem toe en mijn bovenbenen worden losgemaakt. Dit doet flink pijn, maar heeft wel zijn uitwerking. De masseur is een sportmasseur die bij FC Utrecht heeft gewerkt en ik vraag hem of voetballers minder last hebben van de pijn doordat ze vaker gemasseerd worden, maar de masseur weet te vertellen dat dat nog best tegenvalt. Na de massage eet ik een kom soep leeg en vraag ik mijn tas op die hier nog ligt. In de eerste 40 kilometer had ik vier blikjes energiedrank in mijn heuptas zitten, maar die zitten er alle vier nog in. Om deze onnodige ballast kwijt te raken stop ik drie blikjes terug in de weekendtas. We gaan zo de tweede lus van 40 kilometer beginnen en tijdens die lus kunnen we onderweg nog twee keer bij onze tas, dus er zijn voldoende mogelijkheden om de voorraad weer aan te vullen.
Na ongeveer een half uur rust vertrek ik samen met mijn wandelmaat van vannacht om ongeveer vier uur om te beginnen aan de tweede lus van 40 kilometer. Ik ben wel blij dat hij bij me loopt, want de eerste meters nadat we weer buiten lopen, kan ik nergens routepijlen ontdekken. De route op mijn gps heb ik ook niet meer, want de gps had alleen de eerste 500 punten ingeladen en die waren op na ongeveer 25 kilometer lopen. Dat is weer een les voor de volgende keer: op de computer de route vereenvoudigen naar maximaal 500 punten. Voor nu is dat niet meer mogelijk en we lopen samen Leerdam weer uit.
We lopen naar Asperen waar we elkaar kwijtraken en ik loop alleen verder. De route loopt verder richting Gellicum en langs de dijk is weer een doorlooppost. Het is hier vrij druk met ongeveer negen wandelaars in vier groepjes. Op dit soort punten ontmoet je andere wandelaars die bij je in de buurt lopen en zo heb je een beetje een beeld van je directe omgeving. De deelnemers letten ook wel een beetje op elkaar en ik vind het mooi om dat te zien. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en moeten elkaar ook wel een beetje helpen zo de nacht door, althans dat is een beetje het idee.
 |
| 26/9 12:43 De finish |
Even verderop loop ik Gellicum binnen en ineens voel ik dat ik vol op een blaar ga staan. Ik loop voorzichtig nog een paar stappen tot ik onder een lantaarnpaal sta en ga hier op de grond zitten om de blaar te behandelen. Terwijl ik bezig ben met het doorprikken van de blaar, word ik door twee groepjes van elk twee wandelaars ingehaald en allen uiten zich bezorgd. Ik verzeker beide groepjes dat het prima gaat en dat ik alleen even een blaar aan het doorprikken ben en ze lopen weer gerust verder. Ik plak de blaar af, trek mijn sokken en schoenen weer aan en vervolg het parcours op weg naar Beesd. Het is inmiddels zes uur en ik weet dat het over een dik uur al licht zal zijn. Als ik in Beesd bij de controlepost arriveer, laat ik mijn voeten inspecteren door het Rode Kruis. Zij zien ook op de andere voet een blaar, maar het lukt ze niet om er vocht uit te halen. Op mijn verzoek tapen ze het wel af, waarna ik mijn heuptasje weer aanvul vanuit de weekendtas die hier tot mijn beschikking is. Aan de bar van dit dartcafé bestel ik een bak koffie en ik ga er even bij zitten. Uiteindelijk is het alweer bijna licht als ik wil vertrekken en ik besluit mijn reflecterende hesje hier achter te laten. De straatverlichting brandt nog wel, maar nog geen vijf minuten nadat ik de rustpost heb verlaten, gaat ook de straatverlichting uit en mogen we officieel zonder reflecterende hesjes lopen. Ik merk direct dat het een stuk frisser is nu ik het hesje niet meer draag.
We passeren de snelweg A2 en lopen nu de Mariënwaerdt door op weg naar Tricht. Op de Notendijk zie ik een man die noten aan het rapen is en hij is de eerste persoon die ik tegenkom die duidelijk maakt dat de nacht er echt op zit. Ik heb er zo'n 60 kilometer opzitten als ik in Tricht aankom en langs het spoor lopen we richting Geldermalsen. We kruisen het spoor bij het station en gebruiken hiervoor de loopbrug van Station Geldermalsen. Inmiddels doet het lopen best wel pijn en als ik zie dat de brug over het spoor ook liften heeft, twijfel ik even of ik daar gebruik van zal maken, maar ik besluit toch de trap te pakken. Net voorbij het station zijn de fruithallen waar in april elk jaar de Bloesemtocht begint en hier is een doorlooppost waar ze - jawel - bakjes met fruit uitdelen. Het is gezellig druk bij de doorlooppost en doordat mijn tempo is afgezakt, lopen er nu andere mensen om me heen. Zij lopen net iets harder dan ik, maar toch raak ik ze niet snel kwijt.
Via Deil en Enspijk komen we weer uit in Beesd waar we voor de tweede keer een controle hebben bij 't Voorhuys waar we ook weer bij onze tassen kunnen. Nadat ik de controlepost weer heb verlaten, besluit ik toch even terug te gaan om mijn petje te halen als bescherming tegen de zon. Ik word direct aangesproken door enkele verontruste wandelaars die vlak achter me lopen en die zich afvragen of ze verkeerd lopen. Ik verzeker ze dat ze goed lopen, maar dat ik even terug ga voor mijn petje.
Uiteindelijk verlaat ook ik Beesd en via Rumpt kom ik bij Rhenoy uit waar de pijlen ons een graspad met grote kuilen opsturen. Ik strompel hier over het pad om maar te voorkomen dat ik in een kuil val en met mijn volle gewicht op de zere plekken neerkom. Halverwege laat ik mij even passeren, maar aan het einde van dit pad haal ik de mensen die mij zojuist voorbij liepen, weer bij. Het is hier volkomen onduidelijk hoe de route verder gaat. We kunnen een hek over om over een dijkje te gaan, maar we kunnen ook het drassige weiland in. We wachten de volgende groep wandelaars op en met z'n zevenen buigen we ons over dit probleem. Iemand haalt het routeboekje erbij en concludeert dat we hier het klompenpad moeten volgen. Maar hoe loopt het klompenpad dan. We zien geen platgetrapt gras bij het hek dat naar het dijkje voert, maar wel platgetrapt gras richting het drassige weiland. We lopen het weiland op en aan de overkant van het weiland zien we een deurtje in het hek. We lopen erheen en zien een bordje van het klompenpad met twee pijltjes: een naar links en een naar rechts. Lekker dan. Ik kijk op het kaartje van de gps en zie dat we hier naar rechts moeten. Rechts is richting Leerdam en links is terug naar Rhenoy. Er is iemand al verder gelopen en hij roept ons dat hij de uitgang heeft ontdekt. En inderdaad, in de hoek van het weiland staat een deurtje in het hek waarachter een vlonderpad ligt en even verderop staat weer een routepijl. Vanaf dit punt hoor ik overal om me heen geklaag over dit stukje van de route en als we verderop weer bij manege De Lappenheide aankomen voor een controle, merk ik dat bijna iedereen wel iets heeft op te merken over dit stukje van de route. Van de organisatie begrijp ik dat het merendeel het maar niets vond, en ze weten al te vertellen dat het klompenpad er volgend jaar niet meer inzit. Er zijn echter ook mensen die het geweldig vonden, en op de website van de organisatie lees ik uiteindelijk dat dit stukje van de route zal worden 'heroverwogen'. Dat klinkt al een stuk genuanceerder dan 'volgend jaar zit ie er niet meer in'.
 |
| 26/9 Diploma |
Ik heb nu 75 kilometer gelopen en het einde is in zicht. Via de Horndijk loop ik Leerdam binnen en langs de stadswallen volg ik de pijlen die me naar de voetbalvereniging moeten brengen. Als ik Leerdam West inloop, zie ik nergens meer pijlen staan, maar omdat ik geen zin heb om naar de pijlen te gaan zoeken, volg ik het lijntje op de gps van hoe we vannacht liepen en zo kom ik na een kleine tachtig kilometer om kwart voor een aan bij de finish.
Ik meld me af en krijg een medaille en een diploma waarop de doorkomsttijden bij 40 en 80 kilometer staan vermeld. Ik heb over het tweede deel van de route zo'n drie uur langer gedaan dan over het eerste deel. Ik verneem dat dat best vaak gebeurt en weet dat het bij mij komt door de blaren. Ik vind het niet erg en ben al trots dat ik het heb uitgelopen. Ik laat me op het station brengen en stap hier op de trein naar huis. Tot station Utrecht reist een andere deelnemer met me mee en al pratend houden we elkaar wakker. Op station Utrecht pak ik de lift om naar het perron te gaan en als ik in de trein stap, merk ik pas dat ik moe ben. Uiteindelijk zal ik pas om kwart over acht 's avonds naar bed gaan voor een nacht van 11,5 uur en kost het me twee nachten vroeg naar bed voordat ik weer ben bijgeslapen. De blaar die de medewerkers van het Rode Kruis niet konden behandelen bij de rust op 54 kilometer, blijkt te zijn uitgegroeid tot een grote blaar die na behandeling nog enkele dagen gevoelig is.
| |||||||||||