LAW9 Pieterpad, Sleen ▸ Hardenberg (42km)

8:44 Assen, een uur wachten in de vrieskou

Het wandelseizoen is weer geopend en dit jaar staat de honderdste editie van de Nijmeegse Vierdaagse op de planning. Door de voorgaande edities van 2011, 2013, 2014 en 2015 te hebben uitgelopen, ben ik verzekerd van een startbewijs voor wat nu al de meest gewilde editie is van de vierdaagse. Als training ga ik dit jaar verder met het Pieterpad, waarvan ik vorig jaar juni de eerste zes etappes als afsluitende training had gelopen. Vandaag als starttraining slechts 40 kilometer, van Sleen via Coevorden naar Hardenberg waarbij ik de provincie Drenthe zal verruilen voor Overijssel.

Rond de klok van 6 uur probeer ik weg te komen voor de wandeling naar het station, maar ik moet twee keer terug. De eerste keer omdat ik mijn telefoon niet bij me heb en de tweede keer om de autosleutels terug te brengen, want die bleken nog in mijn jaszak te zitten. Dat betekent wat harder lopen om de trein te halen, maar uiteindelijk stap ik 2 minuten voor vertrek in de trein van Ede naar Amersfoort. Achteraf had ik deze trein beter kunnen missen, maar dat wist ik op dat moment nog niet.

8:53 Een megapaddenstoel voor station Assen

In Amersfoort stap ik in de trein naar Groningen die volgens zowel de app van NS als de app van 9292 alleen zal stoppen in Zwolle en Assen. Op een of andere manier blijkt de trein echter op meer stations te stoppen nadat de trein Zwolle heeft bezocht. Dit kost allemaal weer extra tijd. Ineens wordt omgeroepen dat de trein op last van de politie niet mag stoppen in Beilen. Nou en, denk ik, volgens jullie zouden jullie helemaal nergens stoppen behalve in Zwolle en Assen. De trein rijdt Beilen voorbij en op het station zie ik twee agenten staan die druk aan het bellen zijn. De trein komt even later aan in Assen waar ik uitstap. Ik kijk op de klok en zie dat ik de aansluiting met de bus heb gemist. Met dank aan de NS die haar eigen spoorboekje negeert. Daags na de wandeling heb ik contact met NS en dit is hun reactie: 'de intercity heeft deze extra stops gemaakt omdat de sprinter rond dat tijdstip niet kon rijden in verband met een overwegstoring'. Begrijpelijk, maar als ze dat in de trein hadden bekendgemaakt voor de stop in Zwolle, dan had ik kunnen overstappen richting Emmen en was mijn vertraging maar een half uur. NS belooft dit door te geven...

Sneeuw in Midden-Drenthe

Op het station van Assen loop ik naar de bussen. Daar spreek ik een studente die uit Beilen komt. Zij was net vanuit Beilen naar Assen gereisd en wist mij te vertellen dat er bloed op het perron lag en dat er een zwaargewond persoon was weggebracht. Aan het einde van de dag lees ik op de website van de Politie dat er sprake was van een ernstig gewond persoon op het spoor bij station Beilen.
Doordat ik de bus heb gemist, moet ik een uur wachten op de volgende. Ik eet mijn ontbijt, stop een gratis krant van gisteren in mijn tas voor op de terugreis, loop naar de dichtstbijzijnde geocache, maar die kan ik niet vinden en loop daarna weer terug naar het station. Nog een half uur te gaan, maar als de bus dan eindelijk komt aanrijden, word ik keurig naar het startpunt in Sleen gebracht. Onderweg ligt er een pak van enkele centimeters sneeuw op de weilanden, maar daar is in Sleen niets meer van terug te zien. Door alle vertraging is het 10:09 als ik met de wandeling begin.

Vanaf de bushalte (Boelkenweg) loop ik naar het centrum van Sleen. Een klein feest van herkenning. Afgelopen juni was ik gestopt in Sleen en het is leuk om te zien dat ik vandaag hier ga starten. Sleen is niet heel groot, dus voordat ik het door heb, loop ik het bord "Einde bebouwde kom van Sleen" voorbij. Via een onverhard pad loop ik nu richting het knooppunt Holsloot (A37/N34). Langs dit pad liggen twee geocaches. Net als vorig jaar juni pak ik alleen caches die direct langs de route liggen. Bij de eerste cache zou ik gereedschap nodig hebben, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Het is wel een beetje puzzelen, maar dat lukt al vrij snel. Niet veel later loop ik langs de cache met de titel 'Pieterpad 7'. Bijna elke etappe heeft een speciale cache die door eerdere wandelaars zijn geplaatst. Na ook deze cache te hebben gevonden, verlaat ik

10:54 Langs de Jongbloedvaart

het verharde pad en loop ik richting Holsloot. Allereerst langs de Jongbloedvaart waar het pad slecht te bewandelen is. Veel modder, waardoor de wandelsnelheid langzamer is dan wat ik gewend ben. Soms loop ik door het gras langs het pad, soms door de modder waar het niet zo diep lijkt te zijn. Aan het eind van dit pad zou ik over een onverhard pad moeten lopen, maar de pijltjes vind ik niet superduidelijk. Ik volg de track op mijn gps en zo loop ik langs een boerderij waar alpaca's rondlopen. Ook hier ligt een geocache die snel gevonden is. Nu sla ik linksaf en kom ik daadwerkelijk in Holsloot uit. De route loopt hier weer langs een kanaal en het Pieterpad loopt beurtelings links of rechts van het kanaal. Steeds de rustigste kant van het kanaal qua verkeer. Ik herken de weg waar ik een aantal jaren geleden met de fiets 100 geocaches in een dag had gevonden. In die tijd lagen hier simpele geocaches op een rij met maximaal ca. 300 meter tussen de caches. Vlak voordat ik de snelweg A37 kruis, zie ik een sticker met de tekst 'wandelaars welkom'. Hier staat een rustpunt, maar ik ga niet rusten na slechts 8 kilometer, dus ik loop snel door.

11:09 Alpaca's

Via Den Hool loopt de route langs het spoor waar vroeger een station 'Dalerveen' stond. Hier loop ik even naar een bankje om wat eten uit mijn tas te halen. Bij het bankje staat een bord over het voormalige station en op het bankje staat een sticker met reclame van een atelier waar je naar het toilet mag gaan. Al snel loop ik verder richting het dorp Dalerveen. Hier passeer ik een cache, maar omdat het er te druk is, loop ik er voorbij. Even verderop log ik er wel eentje waarna ik rechtsaf sla. De weg waar ik nu loop, lijkt geen einde te hebben. Gelukkig is het maar een paar kilometer, maar het is kaarsrecht, dus ik ben blij als ik op het kaartje van de gps een bocht zie komen. Via een pad door het weiland kom ik uit bij het Drostendiep en even verder moet ik deze met een brug oversteken. Aan de overkant van de brug ligt een geocache waar een halve liter water voor nodig is om het kokertje in een buis naar boven te krijgen. Wat ze er echter niet bij hadden gezegd, is dat je ook 4 gaten moet dichtmaken om te voorkomen dat het water wegloopt. Had ik kunnen weten... Ik probeer het even met mijn vingers, maar de gaten liggen net te veel uit elkaar, dus ik geef het op en loop verder naar Coevorden, het eindpunt van de eerste etappe van de dag.

11:10 Holsloot

Aan de noordkant van de stad passeer ik Plopsaland Coevorden en langs het Stieltjeskanaal loop ik naar het centrum van de stad. Coevorden is van oudsher een vestingstad en langs enkele bastions en vervolgens het centrum kom ik uit bij het station. Hier stopt etappe 7 en start etappe 8. Met het uur vertraging bij de start van vandaag maak ik de overweging of ik etappe 8 erbij zal doen, maar als ik harder dan 6 km/h loop, kan ik mijn vertraging inhalen, en op dit moment is het gemiddelde 6,4 km/h. Ik besluit door te lopen naar Hardenberg en sla bij het station linksaf. Even later loop ik de stad uit over een onverhard pad waar aan het begin een bord staat waarop staat dat dit pad richting de 'Poort van Drenthe' gaat. De afstand naar dit kunstobject is hier nog wel een paar kilometer en deze kilometers zijn slecht begaanbaar. Graspaden, maar modderig door regenval en gesmolten ijs/sneeuw. Op sommige plekken ligt nog wel wat ijs, maar daar glij je ook weer over weg, dus die plekken probeer ik te mijden. Het pad is hobbelig en je weet vaak niet hoe je voet neerkomt op het oneffen pad. Zo maak ik een misstap waardoor ik een natte voet haal. Gelukkig loopt het water niet door naar de voet zelf, en is alleen de enkel nat, maar ik ben wel blij dat ik een paar reservesokken heb meegenomen zodat ik de natte sok kan verwisselen. Voor nu doe ik dat nog niet, omdat de voet dus nog droog is gebleven.

12:12 Een ijsbaan in verval

Niet veel later loop ik langs de Poort van Drenthe. Dit vind ik een bijzonder kunstobject dat niet ver van de provinciegrens met Overijssel staat. Ik maak er wat fotootjes van en loop weer verder. Af en toe kijk ik achterom en het valt me op dat als je vanuit het zuiden naar Coevorden loopt, je dit monument al van ver ziet staan. Zo wordt je als je van Overijssel naar Drenthe loopt, al vroeg welkom geheten en ik vind dat wel mooi. Als ik het onverharde graspad eindelijk achter me laat, loop ik langs een bord met de tekst 'Holtheme, gemeente Hardenberg'. Jawel, op mijn derde wandeldag van het Pieterpad loop ik echt in Overijssel! Voor mijn gevoel loop ik nu niet meer in het noorden van het land, maar in het oosten.

De achtste etappe van het Pieterpad is de eerste van twee etappes door het Vechtdal. Nog geen twee kilometer nadat ik Drenthe heb verlaten, kom ik de Vecht al tegen. Hier loop ik over twee bruggen om zowel de Vecht als het kanaal Almelo-De Haandrik te passeren op weg naar Gramsbergen. In Gramsbergen staat een bord waarop te lezen is dat ik er alweer 127 Pieterpadkilometers op heb zitten en er nog 341 moet naar de Pietersberg. Hier klopt niet veel van, want de totale afstand van het Pieterpad is 493 kilometer, maar toen het bord werd neergezet, was dat kennelijk nog 468 kilometer. Dat is goed mogelijk, want de route wordt vaak aangepast en deel 2 van het pad (het zuidelijk deel) is door de jaren heen een stuk langer geworden. Het is volgens dit bord nog 9 kilometer naar Hardenberg wat betekent dat ik nu ruim 75% van de wandeling van vandaag erop heb zitten.

Heel schoon blijf je niet met al die modderpaden

Bij de kerk van Gramsbergen staat een Pieterpadmonument. Drie wandelaars die de juiste richting oplopen met eronder een bordje met daarop de tekst 'Met ferme tred passeren ze. Bewonderend en genietend. De vermoeienissen van hun lange tocht laten ze voor even achter zich. Om daarna met frisse moed de weg te vervolgen. De schatten van Gramsbergen meedragend in hun hart.' Een mooie tekst, maar voor mij geldt dat niet, want nadat ik even heb geknield voor dit beeld om een foto te maken, sta ik weer op en loop ik gelijk weer verder.

Via Ane loop ik richting het Engelandse Bos. Hier wijkt de markering in het veld ineens flink af van de track in mijn gps. De veldmarkeringen zijn hier superduidelijk aangegeven op paaltjes waarop diverse wandelmarkeringen zijn gemarkeerd. Ik volg de bordjes en uiteindelijk kom ik weer uit bij mijn track. Op dat punt ligt de cache 'Pieterpad 8' en ik zie hier dat het pad dat volgens de track van Wandelnet en volgens de gids van het Pieterpad zou moeten worden gevolgd, gemarkeerd staat als 'eigen weg'. Ik meld dit bij de organisatie van het Pieterpad, maar zij laten weten dat zij de route goed in het boekje hebben staan, maar dat de markering ter plaatse onjuist is.

Al het lopen op modderige paden en graspaden waarbij je steeds niet weet hoe je voet gaat landen en waarbij je veel moet corrigeren, doet mijn voeten niet goed. Doordat ik steeds moet corrigeren schuiven de voeten vaak door de schoenen. Gevolg? Na ongeveer 30 kilometer voel ik spontaan een pijnscheut door mijn lichaam gaan. Een blaar achterop mijn linkerhiel is hier de oorzaak van. Ik zoek een veilig plekje om te gaan zitten en behandel de blaar zodat ik weer verder kan lopen. Ook verwissel ik mijn sokken zodat de voetjes weer opgefrist de schoenen ingaan. De eerste meters doet de blaar nog pijn en zijn de spieren wat stijf na de relatief lange rust, maar al snel is mijn lichaam weer opgewarmd en voel ik ook de blaar niet meer.

13:47 Coevorden

Vanmorgen scheen bij vertrek nog de zon, en na een uur lopen had ik zelfs mijn petje opgedaan om verbranden en een eventuele zonnesteek te vermijden. En doordat de zon aan het zuiden staat, liep ik ook veel tegen de zon in. Inmiddels is de zon verdwenen en heeft deze plaats gemaakt voor een grijze lucht. Het ziet er al donker uit en de auto's hebben hun verlichting al aanstaan. Ik merk dat het gelijk een aantal graden kouder is geworden en rits mijn jas weer dicht. Het einde van de dag nadert wel, maar het zal nog wel even duren voor de duisternis echt inzet. Enkele kilometers na het Engelandse Bos loop ik langs de Vecht en zie ik aan de overkant Hardenberg liggen. Voor mij lopen twee wandelaars waarvan ik vermoed dat zij ook het Pieterpad lopen, doordat ze de laatste paar kilometer steeds dezelfde afslagen nemen als ik en ze in hun hand iets hebben dat verdacht veel op de gids van het Pieterpad lijkt. Op de Prinses Amaliabrug waarover we Hardenberg inlopen, haal ik ze in en de gebaren van overwinning die zij iets eerder hadden gemaakt komen overeen met mijn gevoel. We hebben een kort gesprek, maar ik loop op mijn eigen tempo door om nog even eten te kunnen halen voordat ik straks in de trein stap. In het centrum van Hardenberg volg ik de bordjes naar het station en tegenover het station haal ik wat te eten in een cafetaria. Het is er druk, maar ik mag twee mensen voorbij waardoor ik toch op tijd mijn eten heb en op tijd op het perron sta. Een paar minuten later stap ik de trein in en ga ik het opeten. Bij een controle vraagt de conducteur of ik voortaan niet meer in de trein wil eten, want dat is bij Arriva niet toegestaan. Gelukkig mag ik het nu wel opeten, en terwijl ik wat doe aan de vandaag verbrande calorieën, brengt de trein mij weer veilig naar huis.

14:13 De Drentse Poort

Statistieken Afstand: 41,7 km Gemiddelde: 5,7 km/h Bewogen gem.: 6,5 km/h Totaalteller: 3304,8 km

De doorkomstplaatsen van vandaag

15:06 De eerste kruising met de Vecht

15:46 In Gramsbergen heb ik volgens dit bord 27% van het Pieterpad gelopen.

15:47 Een idyllisch straatbeeld

15:49 Pieterpadmonument in Gramsbergen

16:09 Zo probeert een uitbater wandelaars over zijn erf te laten lopen

◀ Zuidlaren ▸ Sleen (60km) Hardenberg ▸ Nijverdal (49km) ▶