Leonard's wandelblog: Dwars door Gelderland 1-7: Hierden

zaterdag 2 maart 2013

Dwars door Gelderland 1-7: Hierden - Otterlo (55km)

Een paar jaar geleden kwam er een geocacheserie online die langs de route van LAW 'Dwars door Gelderland' loopt. De route kan hier worden teruggevonden en vandaag heb ik de eerste zeven etappes gelopen. De rest van de route volgt later in mijn voorbereidingstraject.

Omdat de route start in Hierden - nabij Harderwijk - en tientallen kilometers zuidelijker eindigt, is het geen optie om met de auto naar de start te rijden. Dus pak ik om vijf voor zeven de trein op Ede-Wageningen en reis ik met trein en bus naar de bushalte van Hierden. Op het station van Amersfoort trekt een paar straalbezopen mannen de aandacht door luid lallend op de trein naar Ermelo te wachten. Hierbij is duidelijk te zien dat de NS-ers hierop getraind zijn. Zij gaan er professioneel mee om. Onze vrienden van het openbaar vervoer zijn me vandaag sowieso al goed gezind want even na half negen in de ochtend kan ik starten met de wandeling.

Al snel verlaat ik het dorp waar de wandeling is begonnen

De geocache-route is gemaakt van zogenaamde 'letterboxes'. In dit geval routes waarbij op tussenpunten vragen moeten worden beantwoord om de eindlocatie te kunnen bepalen. Op die locatie ligt dan de cache verborgen. Om niet te veel tijd te verliezen aan het berekenen van nieuwe coördinaten, heb ik een website gemaakt die dat voor mij kan doen. Zo zal mijn gemiddelde snelheid hoger zijn. Nog wel langzamer dan zonder geocachen, maar ik zal wel sneller dan 5 km/h kunnen wandelen. Voor de zekerheid had ik het plan om een A4-tje met alle vragen en formules mee te nemen, maar daags voor de wandeling weigerde de printer dienst en kon ik de afdruk niet meer maken. Ik was dus volledig afhankelijk van de accu + internetverbinding van de mobiele telefoon voor het oplossen van de geocaches.

In Hierden moet gelijk al de eerste vraag van etappe 1 worden beantwoord. Dat blijkt niet zo moeilijk (deze had ik al op het internet gevonden en hoef ik alleen nog maar even te controleren) en in plaats van direct door te lopen naar het volgende punt van de route, loop ik een kleine honderd meter om omdat in Hierden een cache ligt die zo kan worden opgepikt. Helaas kan ik deze cache niet vinden en ik vervolg mijn tocht richting Noordoosten. Aan de linkerkant zie ik verderop het Veluwemeer en ik weet dat de windmolens die daarachter te zien zijn, in de provincie Flevoland staan.

In de verte ligt het Veluwemeer

Ik loop Hierden uit en de polder in richting het verste punt dat ik vandaag van huis zal zijn. Verderop moet ik rechtsaf slaan en vanaf dan loop ik alleen nog maar terug richting Ede. Overigens zal ik niet lopend tot huis gaan, want bij Otterlo zullen er al zo'n 50 kilometers in de benen zitten, dus vanaf daar zal ik met de bus naar Ede rijden.

Nadat ik alle vragen voor etappe 1 heb beantwoord en het eindpunt heb berekend, loop ik eerst nog richting een opgeloste mysterycache. In plaats van naar de eindlocatie te lopen, loop ik een privetuin in die me nergens naar brengt. Ik besluit hier geen extra tijd aan te besteden en ga verder op weg naar de eindcache van de eerste etappe van de dag. Ik loop over een snelwegviaduct waarmee ik de A28 kruis en niet lang erna vind ik de eerste cache van de dag. Letterbox-caches hebben een stempel en stempelkussen en omdat dit een hele serie is, besluit ik om de stempels maar eens op papier te zetten en zo stempel ik de eerste van de dag op een meegenomen schriftje.

Dankzij de planken is het pad goed begaanbaar

Nadat ik de eerste log heb geplaatst, begin ik met etappe 2. Deze loopt door de bossen langs de Hierdense beek en eindigt net boven buurtschap Leuvenum. Tijdens deze etappe bezoek ik ook een snelle oppikcache die langs de route ligt en al snel erna merk ik dat afhankelijk zijn van een mobiele internetverbinding in een groot bosrijk gebied als de Veluwe niet echt handig is. Ik had de webpagina waarop alle vragen staan voor de zekerheid alvast lokaal opgeslagen, maar om de formules uit te rekenen heb ik toch echt internet nodig. Nadat ik alle vragen van de tweede etappe heb ingevuld, weigert Vodafone elke vorm van dienst en ik loop maar naar de start van etappe 3 in de hoop dat de cache daar ergens in de buurt zal liggen of we onderweg alsnog signaal krijgen op de telefoon.

Gelukkig komt uiteindelijk het signaal terug en kan ik snel de formule laten uitrekenen. Op dit moment blijk ik net zo'n 100 meter voorbij de cache te zijn gelopen, dus ik loop even terug om de cache te loggen. Hierna loop ik het bos uit om ter hoogte van hotel Het Roode Koper een oppikcache te loggen voordat ik zal gaan beginnen aan de derde etappe van de serie.

Ik loop inmiddels door de bossen ten Oosten van Ermelo en de route loopt nu richting kasteel Staverden. Hier liep ik al eens eerder tijdens een andere wandeling in deze omgeving. Staverden is overigens het kleinste stadje van Nederland, zo meldt het bordje dat langs de weg staat. Ik ben er inderdaad snel doorheen gelopen. De laatste vraag van deze geocache heeft als opmerking 'goed opletten, het zijn er meer dan je denkt'. De vraag is hoe vaak een bepaald huisnummer aanwezig is bij een huis langs de route. Tja, met zo'n opmerking ga je aan alles twijfelen. Met de door mij gemaakte website die de formules uitrekent heb ik al snel vijf mogelijke alternatieven doorgerekend en ik concludeer dat ik toch echt goed zit met mijn eerste gok. Er komt een normaal coördinaat uit en ik loop richting die locatie. De plek waar ik uitkom, zou kunnen kloppen, maar geeft me toch voldoende aanleiding te twijfelen aan de juistheid ervan. Hierdoor zoek ik kennelijk niet goed genoeg waardoor ik de cache niet kan vinden. Achteraf zal blijken dat ik wel degelijk op de juiste plek heb staan zoeken...

Langs het spoor ten Zuiden van Hierden

De vierde etappe van de serie loopt over de Ermelose hei. Een schitterend uitzicht na alle bossen van de eerste etappes. Ik heb inmiddels 24 kilometer gelopen, maar heb nog nergens klachten. De eerdere trainingen hebben hun vruchten afgeworpen. Bij buurtschap Houtdorp weet ik nog een cache te loggen die langs de route ligt. Daarna kom ik aan bij Garderen, maar de route is hier geblokkeerd door een bordje 'Verboden toegang' waarvan de cachebeschrijving aangeeft dat ik me hier ook echt aan moet houden. Het gevolg is dat ik om een deel van Garderen heen moet lopen en vanaf de andere kant naar een bepaald punt moet lopen om een vraag te kunnen beantwoorden. Deze vraag is snel beantwoord en ik loop terug naar Garderen. Hier zie ik voor het eerst vandaag een dorpskern met zowaar een supermarkt. Ik sla extra proviand in, haal wat contanten uit de muur van de plaatselijke bank en loop verder naar de molen. Hier moet de laatste vraag van deze etappe worden beantwoord. Op Google Streetview had ik al een poging gewaagd, maar ik blijk ter plaatse toch niet goed te zitten. Met het nieuwe antwoord ga ik zitten rekenen; ik ben nu genoodzaakt tot een handmatige berekening want de website blijkt op dit punt een foutje te hebben. Met het juiste coördinaat op zak wandel ik naar de cache en om half vier plaats ik mijn log in de vierde etappecache van de dag.

De A28

Inmiddels komt bij mij het besef dat het niet lang zal duren voordat ik de A1 zal kruisen. Dat is de laatste snelwegkruising van de dag en mentaal komt het einde van de wandeling dus al een beetje in zicht. De eerste vraag van deze etappe heeft betrekking op een slagboom, maar in de verste verten is geen slagboom te zien. Gelukkig kan het antwoord ook met een alternatieve vraag worden bepaald en dat gaat een stuk beter. Met het antwoord op zak vervolg ik de wandeling naar de volgende vraag. Op een kruising van bospaden moet ik iets doen met de routepaaltjes die hier staan. Hiervoor is een handmatige optelling noodzakelijk en ik ga erbij zitten om de benen wat rust te gunnen. Niet veel later loop ik onder de A1 door. Ik sla linksaf en loop tussen snelweg en spoorlijn naar een punt waar ik het spoor kan oversteken. Ik kom aan bij de laatste etappevraag en moet hier spijlen van wildroosters tellen. Een hele klus, want het zijn er nogal wat. Gelukkig heeft de maker van deze cache een controle ingebouwd waarmee ik mijn antwoord kan controleren. Ik blijk inderdaad 2 spijlen te weinig te hebben geteld, maar dat kan ik nu zelf vaststellen en corrigeren. Terwijl ik de cacheplek naderbij kom, zie ik dat daar een auto staat met mensen erin. Lastig, want het is niet de bedoeling dat zij als niet-geocachers zien waar zo'n cache verstopt ligt. Een goede gewoonte om te voorkomen dat mensen het doosje ongevraagd verwijderen. Gelukkig rijdt de auto op tijd weg en kan ik in alle rust mijn log plaatsen.

Etappe 2

De zesde etappe belooft een van de mooiere van de dag te worden. Het Kootwijkerzand zal moeten worden bedwongen en met de vele kilometers in de benen zal dat geen eenvoudige klus worden. Allereerst loop ik door het dorpje Kootwijk en hier maak ik dankbaar gebruik van het toilet van een van de restaurants die hier zijn gelegen. Na deze pitstop loop ik de bossen in en kort erna sta ik aan het begin van het Kootwijkerzand. Omdat de accu van de telefoon bijna leeg lijkt te zijn, ga ik hier zitten en schrijf ik de vragen en formules van de laatste twee caches van de dag op papier. Zo kan ik altijd verder, ook als de telefoon ermee zou stoppen.
De oorspronkelijke route bevat een vraag waardoor je een specifieke route door het zand moet lopen, maar het paaltje waar de vraag over gaat, is er niet meer en het antwoord staat al op de website van de cache aangegeven. Ik besluit dan ook om dit punt over te slaan en in een rechte streep naar de overkant van het zand te lopen. Als ik aan de overkant aankom, heb ik er 44 kilometer opzitten. Het lopen over het soms mulle zand gaat me goed af, maar vergeleken met de oneffen bospaden van de rest van de wandeling is het dan ook minder zwaar dan wanneer je de hele dag op asfalt hebt gelopen en dan ineens door mul zand moet. De zon begint nu al aardig in te zakken en voordat deze onder is, moet ik het bos uit zijn. De Garmin is al overgegaan op de nachtstand (donkere kaarten met een witte pijl in plaats van lichte kaarten met een zwarte pijl). In de avondschemering log ik de cache en vlak voordat het echt donker wordt, stap ik het bos uit.

De Hierdense beek

De laatste etappe loopt door Harskamp naar Otterlo en loopt volledig over geasfalteerde wegen. In principe dus een minder mooi deel van de route, maar omdat het donker is, komt het voor mij goed uit want hier mag ik tenminste nog lopen. Bovendien zal ik van de omgeving nu toch niets meer zien, dus dan zou het zonde zijn om in een mooie omgeving te wandelen. Met behulp van de zaklamp op de telefoon (die het nog steeds doet), weet ik de vragen te beantwoorden, maar bij twee vragen maak ik fouten waardoor er een vaag coördinaat uitkomt. Ik weet dat dit niet kan kloppen, maar omdat de tijd dringt ga ik nu niet zitten om het uit te zoeken. De klok loopt richting 8 uur en op het hele uur vertrekt de bus van Otterlo naar Ede. Omdat deze maar eenmaal per uur gaat, is het zaak om bijtijds bij de bushalte te zijn. Ik zet een hoger tempo in en zes minuten voor 8 arriveer ik bij de bushalte. Hier ga ik zitten met de wetenschap dat de wandeling erop zit. De Garmin geeft 57 kilometer aan, maar heeft vaak een afwijking waardoor het iets te veel aangeeft. Thuis zal ik moeten uitzoeken wat de werkelijke afstand is. Achteraf blijk ik 55 kilometer te hebben gelopen. Dat is langer dan de langste dag van de Vierdaagse en voor mij is dit ook de langste afstand die ik ooit heb gelopen. Daarnaast is dit volgens mij ook de mooiste wandeling ooit. Mijn gemiddelde snelheid ligt ondanks de voorbereiding toch onder de 5km/h. Het ontbreken van een back-upbeschrijving en de soms slechte internetverbinding hebben daar alles mee te maken.
De bus komt keurig op tijd en is heerlijk verwarmd. Al snel stap ik uit op het station van Ede en na hier een lahmacun te hebben gegeten bij de plaatstelijke eetgelegenheid, loop ik nog een dikke kilometer van het station naar huis.

Thuis blijkt dat ik voor het eerst met mijn nieuwe wandelschoenen blaren heb gelopen. Niet aan de onderkant van mijn voeten, maar aan de buitenkant van mijn linkerhiel. Vandaar dat ik er ook lang op heb kunnen doorlopen. Ik heb er niet veel last van, dus laat ik het maar natuurlijk genezen. Dus niet doorprikken en geen blaarpleisters erop.

Maandag mag ik me inschrijven voor de 4daagse en met de wandeling van vandaag heb ik er het volste vertrouwen in dat ook mijn derde deelname aan dit evenement een succes zal worden.