Snake Path, Masada, Dode Zee, Israël

Op de top van Masada

Alhoewel ik normaliter over relatief vlak terrein lange afstanden wandel, had ik in februari de kans om het andersom te doen: een korte afstand met een zware klim. In Israël ligt een citadel op een rots bij de Dode Zee die rond het begin van onze jaartelling door toenmalig koning Herodes werd gebouwd. Rond het jaar 70 tijdens de Joodse Opstand zochten de laatste overgebleven Joden hier hun toevlucht, maar nadat zij het hier enkele jaren hadden uitgehouden, waren de Romeinen het zat en maakten zij een eigen bouwsel om de Joden van de berg af te krijgen. Het verhaal gaat dat de Joden de nacht voordat de Romeinen boven waren, massaal zelfmoord pleegden om niet in handen van de Romeinen te vallen. Of dit verhaal klopt, is in twijfel te trekken omdat Joden van hun geloof geen zelfmoord mogen plegen.

Zo'n 2000 jaar verder is het Joodse volk inmiddels weer terug in het land waar zij de staat Israël hebben gesticht en wij waren hier deze week op bezoek. Zo werd ook Masada met een bezoekje vereerd en ik besloot om niet met de kabelbaan, maar via het slangenpad de berg op te lopen. Een afstand van nog geen 2 kilometer, maar een stijging van ongeveer 350 meter: van net boven het laagste punt op aarde naar bijna zeeniveau.

Het is voor Nederlandse begrippen schitterend weer zo half februari. Terwijl het in Jeruzalem 'slechts' een graad of 19 is, staan de thermometers bij de Dode Zee op 29 graden. Gelukkig is de luchtvochtigheid niet zo hoog als in Nederland, waardoor deze temperaturen prima uit te houden zijn. Bepakt met anderhalve liter water, de zonnebril op en een petje op mijn hoofd voor bescherming tegen te zon, vertrek ik vanuit het paviljoen onderaan de berg en volg ik de bordjes 'Snake Path', wat in Hebreeuws, Arabisch en Engels staat aangegeven.
Bij het begin van de klim staat een bordje waarop staat aangegeven dat de gemiddelde benodigde tijd voor de klim zo'n 3 kwartier is. Ik ga van start en het pad begint gelijkvloers en loopt dan al vrij snel redelijk stijl omhoog. Het pad loopt via haarspeldbochten omhoog en soms zijn er treden, maar in het eerste deel van de klim valt dat nog wel mee. Ik loop minder makkelijk op treden omhoog, omdat die dan maar net groot genoeg moeten zijn. Ik heb lange benen en grote voeten, dus de meeste treden zijn voor mij te klein, al zijn treden die in de natuur zijn aangelegd, vaak juist weer te groot. Bij Masada blijkt het allemaal mee te vallen: voor mij zijn de treden precies goed en de afwisseling tussen het pad dat schuin omhoog loopt en de treden die zo nu en dan verschijnen, doet mij goed doordat ik de verschillende manieren waarop ik mijn spieren moet inzetten, op deze manier kan afwisselen.

Het slangenpad gezien vanaf de top

Bij de start van de wandeling staat op een bord de tekst 'Take enough water with you. And drink it!'. 's Zomers kan het boven op de berg 45 graden worden en de uitbaters van deze locatie willen niet verantwoordelijk zijn voor lichamelijke klachten, wat heel begrijpelijk is. Ik neem de waarschuwing ter harte, want ook al is het hartje winter, voor ons Hollanders zijn het zomerse temperaturen en mijn lichaam is niet veel warmer dan dit gewend. Al drinkend win ik hoogte en ik zoek een punt om uit te rusten, om even bij te komen van de zware klim. Ik rust ongeveer 5 minuten waarna ik weer op pad ga. Onderaan haal ik nog wel wat mensen in, maar eenmaal halverwege, lijk ik de enige te zijn die de berg beklimt. Wel komt af en toe de kabelbaan overvliegen want goed te merken is aan de schaduw die dan even over het slangenpad raast.

Uitzicht op de Dode Zee

Terwijl ik maar blijf klimmen, houd ik ook regelmatig het uitzicht richting het Oosten in de gaten. Daar ligt de Dode Zee met erachter de Westelijke bergrand van Jordanië. Het uitzicht wordt steeds mooier naarmate de klim vordert. Als ik uiteindelijk besluit om een tweede rustpauze te nemen, zie ik ineens het informatiebord staan over de afdaling over het slangenpad. Dat zou betekenen dat ik al boven ben, en als ik om me heen kijk, zie ik inderdaad dat de kabelbaan op deze hoogte stopt. Ik loop horizontaal nog een paar gangetjes door en in een keer sta ik na een half uur klimmen op de top van de berg, waar het een stuk warmer blijkt te zijn dan beneden.

Boven op de berg loop ik een snel rondje op zoek naar onze vrienden die met de kabelbaan naar boven zijn gegaan. Ik was hier al eerder en weet wat er te zien is, dus voor de bezienswaardigheden hoef ik hier niet te zijn. Nadat ik het halve plateau over ben gewandeld, word ik opgemerkt door onze vrienden en niet veel later lopen we samen naar beneden over hetzelfde pad, waar voor de afdaling gemiddeld een half uur staat ingepland.

Statistieken Afstand: 1,9 km Gemiddelde: 3,8 km/h Bewogen gem.: 4,5 km/h Geklommen: 337 m Gem. stijgingsperc.: 18% Totaalteller: 2173,9 km