 |
Als niets meer mag,
dan maar wandelen |
Terwijl de wereld en ons land met de dag zwaardere maatregelen krijgen opgelegd in verband met het Coronavirus COVID-19 komt mijn volgende trainingsdag dichterbij. Ga ik wel wandelen of niet? Ach, tijdens het wandelen kom ik nauwelijks mensen tegen, dus dat kan best doorgaan en ook in de trein zal het op de zaterdag niet zo druk zijn.
Onderweg naar mijn beginpunt in het Friese Ureterp kom ik wel mensen tegen, maar zowel in de treinen als in de bussen is het rustiger dan anders. In de trein van Ede naar Amersfoort ben ik zelfs de enige reiziger in de hele trein. Onderweg word ik nergens gecontroleerd. In Heerenveen stap ik uit de trein en stap ik over naar de bus. In de eerste bus (Qliner) stap ik gewoon in terwijl de chauffeur niet in de bus zit. In Drachten moet ik overstappen naar een reguliere lijnbus. Daar mag ik niet bij de chauffeur instappen om te voorkomen dat deze het Coronavirus kan krijgen. Ik maak gebruik van de achteringang. In Ureterp stap ik uit de bus en daar start ik met mijn wandeling.
Ik start op een plek waar ik twee maanden geleden ook al gewandeld heb. Mijn wandeling van vandaag is deels een alternatieve route van het Friese Woudenpad. Na een paar honderd meter sla ik linksaf om een geocache te loggen. Daarna loop ik verder langs het officiële pad. Het is mooi weer; de lente komt er al aan. Dat is wel lekker, maar ik loop vandaag nog wel in mijn winterjas en een lange broek. Vanaf de volgende maand ga ik waarschijnlijk wel weer in een afritsbroek op pad.
Deze alternatieve route loopt meer door de natuur dan de originele route. Dat is een mooie afwisseling ten opzichte van de vorige wandeldag langs het Friese Woudenpad. Het lopen gaat wel zwaar. Drie weken geleden heb ik een lichte ingreep ondergaan, waarvan ik kennelijk nog niet helemaal ben hersteld. Dat merk ik verder nergens aan, maar nu ik mijn grenzen opzoek, merk ik dat ik die eerder tegenkom dan anders. Na slechts tien kilometer lopen voelt het aan alsof ik er al 40 op heb zitten. Dat wordt nog wat, denk ik, terwijl ik nog een kleine veertig kilometer heb te gaan.
 |
| 7:16 Lege trein |
Onderweg is het niet druk, maar af en toe kom ik andere mensen tegen. Zij maken de afstand iets groter op het moment dat ik in de buurt kom om hen te passeren. Ik creëer zelf ook wat afstand zodat er anderhalve meter tussen zit. Dit is een richtlijn van de overheid om de verspreiding van het Coronavirus af te remmen.
Na zo'n 20 kilometer kom ik in de buurt van Hoornsterzwaag, waar ik twee maanden geleden met mijn wandeling was geëindigd. Vanaf hier loop ik weer over de hoofdroute van het Friese Woudenpad.
Vandaag houd ik een vrij strakke planning aan. Als ik onderweg veel geocaches log, dan gaat mijn wandelgemiddelde omlaag en daardoor houd ik meestal rekening met een totaalgemiddelde van 5,4 km/h inclusief alle pauzes. Vandaag zou ik dan ongeveer 10 minuten te laat zijn voor de bus. Als ik 5,5 km/h aanhoud, dan ben ik wel op tijd. Als ik mijn bus mis, gaat de volgende pas een uur later.
Onderweg gaat het best goed, maar doordat mijn lijf te snel moe wordt heb ik net wat meer rust nodig. Onderweg kom ik nauwelijks geocaches tegen, dus dat scheelt, maar toch besluit ik in de laatste vijf kilometer om een stukje af te snijden. Ik kan nauwelijks nog lopen en val bijna om doordat ik nauwelijks nog kracht heb in mijn benen. Dit heb ik nog nooit zo gevoeld. Zelfs in 2009, toen ik voor het eerst de Vierdaagse liep, had ik niet dit gevoel. Ik heb echter wel veel meer ervaring dan toen, en ik besluit om iets langer de rusten en een stukje af te snijden. Uiteindelijk blijkt dat ik toch de hoogste gemiddelde snelheid gehaald heb van de laatste negen maanden.
 |
| 9:41 Achterin instappen |
Links van mij zie ik een asfaltweg en op de kaart kijk ik waar deze heengaat. Deze blijkt in een rechte streep naar mijn eindpunt te lopen en daardoor 600 meter korter te zijn dan de geplande route die door het landschap kronkelt over onverharde paden. De keuze is snel gemaakt en over het asfaltpad kom ik even later aan bij de bushalte waar ik nog zo'n 7 minuten op de bus moet wachten. Ik voel mijzelf zelfs een beetje misselijk, maar als ik op station Zwolle eten heb gekocht en dit opeet, dan is het gevoel alweer een stuk beter. De terugreis is lang genoeg om weer aan te sterken en tegen de tijd dat ik thuis aankom, zijn de klachten alweer verdwenen.
|
| Statistieken |
|---|
| Afstand: | 46,3 km |
| Gemiddelde: | 5,5 km/h |
| Bewogen gem.: | 6,3 km/h |
| Totaalteller: | 5759,2 km |
|
 |
De voortgang na 3 dagen
|
