Nadat ik in 2016 mijn eerste LAW had uitgelopen stond ik op de Sint Pietersberg in Maastricht. Naast dat dat het eindpunt is van het Pieterpad, zag ik op het toenmalige eindpunt ook de afstand naar Nice op een object staan en ben ik langs een klein stukje GR5 afgedaald naar de bushalte op weg terug naar Maastricht. Nice... Dat is wel heel ver weg. Onhaalbaar. In plaats van de GR5 heb ik de afgelopen jaren diverse wandelpaden in Nederland bewandeld.
Nu we sinds begin van dit jaar als gezin twee auto's tot onze beschikking hebben, zijn de mogelijkheden ineens flink toegenomen. Eens, dankzij alle huidige coronamaatregelen eindigt de GR5 voor Nederlanders bij de grens met België, maar dat is als het goed is van tijdelijke aard. En Nice zal ik nooit halen, want daarvoor heb ik extra uitrusting nodig (voor in de Alpen) en zou ik niet dagen, maar weken moeten inplannen door de alsmaar toenemende reistijd. Omdat dit pad toch wel tot de verbeelding spreekt en ik niet meer afhankelijk ben van grensoverschrijdend openbaar vervoer, heb ik besloten om na het Pionierspad niet direct verder te gaan over het Floris V-pad, maar om in Hoek van Holland te starten met de GR5. Zoals de situatie nu is, kan ik dit twee wandeldagen volhouden. Als tegen die tijd de grens naar België voor mij nog altijd dicht is of sterk wordt afgeraden, zal ik aan het Floris V-pad beginnen totdat ik weer kan doorgaan met het bewandelen van de GR5.
 |
| 9:37 Engeland is niet ver! |
Dankzij de adrenaline ben ik vanmorgen extra snel klaar met aankleden en zit ik al snel in de auto op weg naar het startpunt. Onderweg passeer ik de woonplaats van mijn ouders en ik ga er even langs om stiekem iets voor Moederdag af te geven terwijl zij nog op bed liggen. Ik rij de A15 uit en houd inmiddels de actieradius van mijn auto in de gaten. Op de bijrijdersstoel ligt een briefje met alle snellaadstations langs de route met de onderlinge afstanden, maar door het laatste deel 95 km/h te rijden waar ik 100 mag en 75 km/h waar ik 80 mag, kom ik uiteindelijk in Rockanje aan met nog 11 kilometer op de teller. Ik rij naar een laadpunt in het centrum van het dorp, maar zie dat dat laadpunt in een blauwe zone ligt waardoor ik de auto daar maar twee uur mag laten staan. Dat schiet lekker op zeg, dan kan mijn auto maar 7,4kWh aan stroom laden terwijl ik ongeveer 26 kWh nodig heb. Knap waardeloos, en voor mij sowieso niet handig, omdat ik minimaal twaalf uur later pas terug ben bij de auto. Gelukkig is iets verderop een parkeerplaats met vier laadpunten die allemaal vrij zijn. De palen lijken het niet te doen, maar gelukkig staat er op elke laadpaal een telefoonnummer. Ik bel dat nummer en op afstand wordt de paal opnieuw opgestart. Na een halve minuut lukt het wel om de auto te laten laden en maak ik haast richting de bushalte.
 |
| 10:15 Overstekend wild |
Door de vroege start lijkt het erop dat ik een bus eerder kan halen dan gepland en ondanks de perikelen bij de laadpaal, stap ik inderdaad om 7:00 uur op de bus naar Spijkenisse. Daar stap ik over op het Rotterdamse metronetwerk. In mijn app van 9292 wordt dit vervoersmiddel structureel vertaald naar
subway, terwijl deze metro voor zover ik weet grotendeels bovengronds rijdt, maar dat terzijde. Rond kwart voor negen stap ik in Hoek van Holland uit de metro. Ik herken dit station nog wel van vroeger, toen het nog een treinstation was.
 |
| 10:20 Atlantikwall |
Ik loop vandaag mijn eerste
Grande Randonnée op nieuwe wandelschoenen. De vorige schoenen waren na zo'n 2200 kilometers trouwe dienst versleten en het was weer tijd voor een nieuw onderstel. Slecht nieuws voor de schoenen- en sleutelboer in het nabijgelegen winkelcentrum, want voorlopig geen kleine leerreparaties meer voor hem, maar goed nieuws voor
Just for Feet in Ede Centrum, want zij hebben weer
een mooi paar schoenen aan mij mogen verkopen. Precies een week geleden heb ik de schoenen opgehaald en sindsdien heb ik wat extra korte wandelingetjes gemaakt om de schoenen versneld in te lopen zodat ik ze vandaag kan gebruiken. Voor de zekerheid heb ik mijn vorige schoenen ook meegenomen in de auto, maar in Rockanje besluit ik toch om deze niet mee te nemen tijdens de wandeling.
 |
| 11:21 De Westlandse kassen |
Op het station van Hoek van Holland probeer ik me te oriënteren, maar nergens zie ik iets dat lijkt op een wit-rode markering. Ik wijzig de kleur van de track op mijn gps-apparaat in een meer opvallende kleur waarna ik start met de wandeltocht. Zonder dat ik me dat realiseer, mis ik hierdoor een wandelboom waarop alle wandelroutes staan aangegeven die hier starten of passeren. Het grappige is wel dat ik vandaag op de vele wit-rode markeringen de namen van al deze wandelroutes een keer ga tegenkomen, behalve de naam van de GR5, maar dat weet ik nu nog niet.
 |
| 11:54 De A20 |
In Hoek van Holland loop ik nog even langs de AH voor wat laatste proviand waarna ik direct afwijk van het officiële pad voor drie geocaches die net niet langs het parcours liggen. Er ligt sowieso een flink aantal geocaches langs de route. Wellicht omdat ik in een gebied loop waar veel meer mensen wonen dan de regio's waar ik de afgelopen tijd heb gewandeld? Wie zal het zeggen. De drie geocaches kan ik alle drie helaas niet snel vinden en omdat mijn dag primair om het wandelen gaat, geef ik het snel op.
 |
| 12:11 Over verhard weiland naar Maasland |
Ik verlaat Hoek van Holland en loop direct al langs de kassen van het Westland richting het oosten. Na tien kilometer wijzen de routemarkeringen ineens een andere kant op dan de route die ik in de gps heb staan. In eerste instantie volg ik de bordjes in het veld, maar als deze route me toch niet bevalt, besluit ik om om te draaien en de geplande route te lopen. Zo weet ik tenminste hoe lang de afstand is en na enige tijd bereik ik voor de eerste keer de bebouwde kom van Maassluis. Ik passeer deze stad helemaal aan de westkant en kruis de A20, waarna er een bijzonder wandelpad door een stel weilanden volgt. Het pad is betegeld, wat mij nogal verbaast. Het brengt me in Maasland, waar ik tijdens mijn afstudeerperiode nog wel eens moest zijn voor zakelijke afspraken. Dat is al zo'n 20 jaar geleden en ik herken niets van het dorp.
 |
| 12:57 Nog een keer onder de A20 door |
Als ik Maasland uitgelopen ben, loop ik opnieuw onder de A20 door om voor de tweede keer vandaag Maassluis binnen te wandelen. Onder het snelwegviaduct zitten twee mannen professionele graffiti te spuiten en het ziet er zo mooi uit, dat ik even pauzeer om ervan te genieten. Ik laat de mannen achter met een compliment voor het mooie werk, waarna ik mijn tocht vervolg. Een paar honderd meter verder word ik aangesproken door een jongen die vraagt of ik even een vriend van hem wil bellen omdat zijn beltegoed op is, maar omdat het regent besluit ik om daar niet op in te gaan om zo het toestel te beschermen tegen het regenwater. Regenen doet het overigens al een paar uur en ik loop inmiddels met een poncho (geen wegwerpmodel), een regenbroek en gamaschen zodat alles droog blijft en met een petje onder de capuchon om te voorkomen dat de regen mijn lijf te hard doet afkoelen. Een beproefde methode die ik echter lange tijd niet meer nodig heb gehad.
 |
| 12:58 Schitterende graffiti |
Ik heb nu ruim 20 kilometer gelopen en wandel nu het centrum van Maassluis binnen. Ik loop langs de Binnenhaven maar om bij de Buitenhaven te komen, moet ik met trappen omhoog. Ik vind het er bijzonder uitzien. Eenmaal boven kruist mijn route die van de metrolijn, waarna ik weer afdaal en aankom bij de veerdienst tussen Maassluis en Rozenburg. Ik heb geluk: de veerboot komt net aanvaren, maar bij het oplopen van de pont heb ik twee problemen: ik kan niet makkelijk bij mijn mondkapje komen en weet niet zo snel waar ik deze heb gelaten. Die zit ergens achter de poncho, regenjas en regenbroek in de kontzak van mijn wandelbroek, maar daar kom ik met mijn natgeregende handen niet zo snel bij. Daarnaast heb ik geen kaartje en de controleur bij de pont vertelt me dat ik die aan de wal uit een automaat moet halen. Het haalt de charme van een veerdienst er voor mij wel een beetje uit, maar gelukkig hoef ik maar voor 1 voet te betalen volgens het bonnetje dat ik voor 95 cent uit de automaat tover. Met het bonnetje in de hand stap ik - nog altijd zonder mondkapje - de veerboot op en daar merk ik dat bijna niemand een kapje draagt. Ik probeer maar voldoende afstand te houden en dat lijkt goed te lukken.
Ik heb het laatste uur wat last van mijn linkervoet. De sok lijkt niet lekker te zitten. Ik gebruik de wachttijd op de veerboot om mijn schoen uit te trekken en de kous wat strakker aan te trekken.
 |
| 13:16 De Binnenhaven van Maassluis |
De route gaat om Rozenburg heen en niet veel later kom ik aan bij de Calandbrug waarover ik het Calandkanaal wil passeren. Helaas wil net een Fins zeeschip op het Calandkanaal de Calandbrug passeren en krijgt het schip voorrang. De brug gaat omhoog, maar het schip lijkt nog stil te staan. Dat gaat lang duren! Ik ga op het asfalt zitten. Het is net even droog. Ik pak mijn telefoon en ik heb even contact met mijn vader die voor zijn werk vaak in deze buurt is geweest. Na ongeveer een kwartier kan ik doorlopen. Inmiddels regent het weer en ik heb even niet door dat ik hier een geocache passeer. Ach, ik geloof het wel. Ik heb nu ongeveer een uur vertraging, dus ik loop maar gewoon door.
 |
| 13:32 Maar voor 1 voet betaald? |
De volgende plaats langs de route is Brielle. Op de Kaaisingel ligt een geocache open en bloot aan de zijkant van de weg. Wat? Die hoort daar niet. Ik open hem en ik zie dat er maar een enkele log in het logboekje staat. Ik log hem ook, maar dan... Welke cache is dit? Dat staat niet op het logboekje. Op deze plek ligt volgens de website niets, maar wellicht is het een puzzel- of een multicache. Ik zoek op de naam van de vorige logger, maar die heeft alleen nog logs elders in het land. Vreemd, nu weet ik dus niet welke cache ik heb gelogd. In Brielle loop ik naar het Bastion IX. Hier heeft Alva zijn bril verloren. Ik log hier een geocache maar gelukkig verlies ik hier niet mijn bril. Op het trappetje zit een liefdesstelletje. Ik gun ze een mooie tijd en met de woorden 'geniet van elkaar' neem ik afscheid. Van hen en van Brielle. Of toch Den Briel? Officieel is het Brielle, maar in mijn hoofd zeg ik toch steeds Den Briel. Terwijl ik Brielle verlaat kom ik twee wandelaars tegen. 'Welke route lopen jullie?' vraag ik en zij laten hun boekje zien: het Deltapad. Dat is wel oud hoor, inmiddels is die route opgenomen in het Nederlandse Kustpad. Niet erg, maar dan lopen ze meer risico op gewijzigde routes. Ondanks dat ik met de GR5 bezig ben, loop ik vandaag ook over het Kustpad, waarmee ik vier weken geleden in Groningen bent gestart omdat het daar toen droog was. De twee wandelaars zijn gestart in Rockanje en overnachten in Brielle, waarna ze morgen doorlopen naar Hoek van Holland.
 |
14:11 De Calandbrug |
Inmiddels is het al een poosje droog en ook de poncho is inmiddels redelijk opgedroogd. De zon is zelfs gaan schijnen en flink ook! Bij een bankje volgt een halve striptease, want naast de poncho, regenbroek, gamaschen en broekspijpen gaan zelfs mijn overhemd en hemd uit, om uiteindelijk het overhemd met opgestroopte mouwen weer aan te trekken. Om de broekspijpen te kunnen opbergen moet ik mijn schoenen ook even uittrekken. En dan zie ik ineens dat ik op twee rechterkousen heb gelopen! Vandaar dat ik last had van mijn linkersok! Gelukkig heb ik reservekousen bij me, dus trek ik direct mijn sokken uit om ze te vervangen. Ik spuit zonnebrandolie over mijn benen en armen, waarna ik mij opmaak voor de laatste kilometers van vandaag.
 |
| 14:36 De N15 loopt hier vlak langs de A15 |
Ik passeer Oostvoorne en vraag me inmiddels af waar de naam van dit gebied, 'Voorne-Putten', op is gebaseerd. Voorne ligt hier; ligt aan de oostkant dan Putten? Ik ken wel een Putten op de Veluwe, maar kan niet herleiden waar het 'Putten' uit de naam van dit gebied vandaan komt. Ik loop de duinen in en wat nog rest is nog tien kilometer over voornamelijk mul zand wat kennelijk al snel weer mul is geworden ondanks de aanhoudende regen eerder vandaag. Het is zwaar, maar ik prijs me al gelukkig met de fijne weersomstandigheden van dit moment. Na 53 kilometer loop ik Rockanje binnen en even later ben ik terug bij de auto. In de laatste kilometer gaat er ineens een pijnscheut door mijn lijf: een blaar! Midden achterop mijn linkerhiel. Waarom dan? De nieuwe schoenen? De verkeerde sok? De afstand en de zware ondergrond? Geen idee, maar het is wel pijnlijk. Voor 700 meter ga ik hem niet doorprikken, dus met pijn in mijn voet loop ik langzaam richting de auto. Ik doe de achterklep open en ga snel zitten, waarna ik mij langzaam weer aankleed met de broekspijpen en het hemd. Mijn lichaam zal nu snel afkoelen, dus extra kleding is nu wel nodig.
Inmiddels is het kwart over acht en heb ik behoefte aan eten. Ik heb geen zin in McDonalds, maar in het dorp is gelukkig wel een shoarmawinkel en ik bestel een Turkse pizza. Op het plein eet ik hem op, want vanwege Corona mag ik niet binnen of op het terras eten. Als de pizza op is, loop ik naar de auto en rij ik terug naar huis. Rond kwart over tien kom ik thuis aan en ga ik snel even douchen, waarna ik met een voldaan gevoel in mijn bed kruip.
|
| Statistieken |
|---|
| Afstand: | 53,4 km |
| Gemiddelde: | 4,6 km/h |
| Bewogen gem.: | 5,8 km/h |
| Totaalteller: | 6404,1 km |
|
 |
Mijn voortgang over het Kustpad na 2 dagen
(Het traject GR5 van vandaag is ook deel van het Kustpad.) |
