 |
| 10:15 Start in Ehnen langs de Moezel |
Vandaag bereik ik toch wel een mijlpaal op de GR5. Op mijn 18e wandeldag over dit pad zal ik de Franse grens bij het Luxemburgse plaatsje Schengen gaan bereiken. Met dank aan het verdrag dat hier in 1985 is ondertekend kan ik vandaag driemaal probleemloos een landsgrens passeren. Zo rond ik vandaag het derde land af waar de GR5 doorheen loopt. En ook het vierde, want vandaag loop ik ook de enige kilometer GR5 op Duitse bodem. Zoals zo vaak is ook hier het openbaar vervoer over de landsgrenzen ingewikkeld. Dit - en de beperkte beschikbaarheid van laadpalen - heeft mij doen besluiten om de auto vandaag in Schengen te parkeren en na het Franse Sierck-les-Bains, waar de wandelgids
GR5 Luxemburg eindigt, terug te lopen naar de auto. Zo kom ik vandaag na 26 kilometer al langs de laadpaal waar ik de auto heb geparkeerd, maar loop ik nog 11 kilometer extra voordat ik hier opnieuw langskom om mijn wandeldag af te ronden.
Doordat ik vandaag op het drielandenpunt met Duitsland, Luxemburg en Frankrijk kom, heb ik vandaag een uitgelezen kans om een oude geocache-statistiek te verbeteren: het aantal landen in een dag waarin ik een geocache heb gelogd. Het oude record stond op 4 landen, België, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk. Vandaag kan ik Nederland aan dit lijstje toevoegen.
 |
| 10:21 Diverse soorten wijn |
Bij Nijmegen ga ik de A73 op richting Limburg, maar bij Venlo wordt aangegeven dat de weg verderop is afgesloten. Tussen Venlo en Thorn rij ik binnendoor naar de A2. Bij Maasbracht kan ik weer verder over de snelweg. Het is inmiddels ook weer tijd om een Fastned op te zoeken en na een laadsessie bij Het Anker ga ik bij Stein de weg af voor een heel makkelijke geocache, zodat Nederland alvast kan worden afgestreept. In België doe ik bij de Fastned Vielsalm Baraque de Fraiture nog een nieuwe poging om een geocache te vinden die daar moet liggen, maar opnieuw lukt het me niet. Door wat ruzie met mijn navigatiesysteem mis ik de volgende geplande geocaches die langs de Belgische snelweg liggen en ik rij verder uit het hoofd richting Schengen. In Luxemburg heb ik nog een extra laadstop nodig bij Aire de Capellen. Het rommelt wat in mijn buik en ik heb wat meer tijd nodig op het toilet dan dat ik zou willen, waardoor deze laadstop langer duurt dan noodzakelijk. Dit - en het veel te langzaam snelladen van de auto bij al mijn laadstops - zorgt ervoor dat ik uiteindelijk een uur later dan gepland bij de laadpalen in Schengen arriveer. Bij de eerste paal lukt het niet om de auto te verbinden, maar gelukkig staan er twee palen dicht bij elkaar. Bij de tweede paal wordt de verbinding wel tot stand gebracht, en als ik in de bus zit die me naar het startpunt moet brengen, zie ik in de app van de auto dat deze keurig aan het laden is.
 |
| 10:23 |
Via een overstap in Remich brengt de Luxemburgse bus me naar mijn startpunt in Ehnen. Ik begin met een klim, want de GR5 loopt hier op hoogte en daalt alleen af naar de Moezel als er een dorpje ligt. Uitzondering hierop is de passage van het dorp Greiveldange. Als ik hier bij de CR145 uitkom, registreer ik de actuele tijd in het Excel-bestand dat ik voor deze wandeling heb gemaakt. Direct worden alle mogelijke eindpunten in Schengen rood omdat ik hier niet op de gewenste tijd kan aankomen. Dat komt door het uur vertraging bij de start. Ik heb gepland met een gemiddelde snelheid van 4,5 km/h, maar in dit meest zuidelijke deel van Luxemburg zijn de meeste wegen verhard en de klimmetjes minder steil dan eerst, waardoor ik een hoger gemiddelde kan ontwikkelen. De tijd zal leren of dat genoeg is om de hele wandeling via Sierck-les-Bains af te lopen, of dat ik voortijdig moet stoppen bij mijn eerste passage in Schengen.
 |
| 11:25 Stadtbredimus |
Om mij heen zie ik overal wijngaarden en door de twee druivenstruiken die wij zelf in onze tuin hebben, weet ik dat het nog een half jaar duurt voordat hier rijpe druiven aan zullen groeien. Ik ga dat niet meemaken, tenzij er ook druiven groeien op de plek waar ik over een half jaar loop, maar daar kan ik nu nog geen zinnig woord over zeggen. Het lopen op ongeveer 200 meter hoogte geeft een schitterend uitzicht over de Moezel en na zes kilometer daal ik af naar het dorpje Stadtbredimus. Ook hier loop ik voor alle scenario's achter op schema, maar ik zie wel dat de minuten achterstand al flink zijn geslonken.
 |
| 11:55 Korte rustpauze voor de afdaling naar Remich |
Inmiddels is het gaan hagelen. Ik heb vandaag geen poncho meegenomen, omdat mijn jas waterdicht is en mijn rugzak een regenhoes heeft. Ik hoef dus alleen een regenbroek aan te trekken om beschermd te zijn tegen de neerslag. De hagel smelt direct als het op de grond terecht komt en gelukkig wordt het alweer snel droog. Het is sowieso voornamelijk droog vandaag, ondanks de zware regen die was opgegeven. Dat scheelt weer...
 |
| 12:12 Zicht op de brug bij Remich |
De volgende doorkomstplaats is Remich. Hier heb ik vanmorgen al een kwartier op een bus staan wachten, maar dat is niet mijn eerste kennismaking met dit dorp. Ruim twintig jaar geleden was ik hier voor het eerst en ik verbaasde me destijds over de grote file vanuit Duitsland naar dit dorp. Totdat ik zag hoeveel tankstations er hier langs de doorgaande weg staan. Benzine was in Luxemburg toen nog €0,74/liter, maar ook nu is het verschil met Duitsland waarschijnlijk wel de moeite waard. File zie ik hier vandaag echter niet staan en ik kan zonder veel moeite de N2 oversteken in zuidelijke richting.
 |
| 12:59 Overal wijnvelden |
De route gaat via Wellenstein over de Hommelsberg, die slechts 264 meter hoog is. Dat is niet heel hoog voor Luxemburgse begrippen en ondanks dat ik soms even op mijn wandelstok moet uithijgen tijdens een klim, zal ik tot aan de laatste kilometers voor Schengen nog niet veel last hebben van vermoeidheid door het omhoog lopen. Pas voorbij Remerschen, na 22 kilometer lopen, beginnen de klimmetjes hun tol te eisen. Ik leer mezelf aan om bij lange klims niet vooruit te kijken, maar naar het asfalt onder mij. Zo zie ik de nog af te leggen klim niet meer en dat maakt het tussen de oren minder zwaar. Dit psychologische effect helpt me om boven te komen en eenmaal boven heb ik een schitterend uitzicht op het dal waarin ik de A13 bij Schengen het land zie verlaten via een hoge brug over de Moezel.
 |
| 14:15 Over lange trappen afdalen naar het dorp |
Ik loop onder de snelweg door en door het bos loop ik het centrum van Schengen voorbij. Iets ten westen van mijn auto kom ik uit bij de CR152 en ik doe een snelle berekening. Het is nu iets na vier uur en er is nog voldoende tijd om verder te lopen. In mijn voorbereiding ben ik uitgegaan van een uiterste eindtijd van 18:15 uur en dat moet haalbaar zijn als ik nu verder loop. Het is immers gedaan met klimmen en het parcours is voor de rest van vandaag vlak. Alleen bij Contz-les-Bains gaat het nog wat omhoog, maar dan moet ik al genoeg speling hebben kunnen opbouwen.
 |
| 15:10 Zicht op de brug bij Schengen |
Iets ten zuiden van Schengen daalt de route zigzaggend naar de oever van de Moezel. Ik snij de bochten wat af om mezelf een kickstart te geven in het inhalen van tijd. Eenmaal beneden loop ik noordwaarts naar het dorp en bij het monument dat hier staat ter nagedachtenis aan het Verdrag van Schengen vind ik een geocache. Ik kan er feitelijk twee loggen, want ook het monument zelf kan als cache worden gelogd, maar ik geef mezelf niet de tijd om de voorwaarden hiervoor op te zoeken en nadat ik de Nederlandse vlag heb gevonden, loop ik verder richting de brug over de Moezel. Ik loop mijn laatste GR5-meters op Luxemburgse grond en als ik de brug ben overgelopen, ben ik in Duitsland aangekomen. Hier neemt de E2 afscheid van de E3, die verder gaat richting Oost-Europa en uiteindelijk in Istanbul zal eindigen. Ik blijf de E2/GR5 volgen en iets voor de rotonde verlaat ik via de berm de weg omdat er in de berm een geocache ligt. Als ik deze weet te vinden, heb ik voor mijn recordpoging '5 landen op 1 dag' ook Duitsland kunnen afstrepen. De cache laat zich snel vinden en ik vervolg mijn kilometer GR5 over Duitse bodem langs de fabriek van Knauf.
 |
| 15:12 Regen aan de horizon |
Aan de horizon zie ik een kleine Eiffeltoren opdoemen en dit markeert hier de Franse grens. Ook hier ligt een geocache met de toepasselijke naam 'France'. De cache is snel gelogd, de Eiffeltoren gefotografeerd en voordat ik het weet, loop ik verder richting Sierck-les-Bains. Ik loop over een fietspad (Apach-Thionville, 30km) en rechts van mij zie ik het treinstation van Apach er verlaten bijliggen. Bij het station houdt ineens de GPS-ontvanger ermee op. De batterijen blijken leeg en dat is niet zo gek nadat ik het apparaat intensief heb gebruikt. Wat wel gek is, is dat als ik de volgeladen reservebatterijen erin stop, het apparaat direct een waarschuwing geeft dat de batterijen bijna leeg zijn. Van de vier blokjes die de
state of charge van de batterij weergeven, worden er maar twee getoond. Ik verdenk de batterijen, maar gelukkig lukt het me wel om de laatste zeven kilometer met deze batterijen af te leggen. Zo kunnen de niet oplaadbare batterijen die ik ook als reserve bij me heb, in de rugzak blijven liggen.
 |
| 16:01 Sluis in de Moezel bij Schengen |
Het pad volgt de stroming van de Moezel en een paar kilometer verder kom ik aan in Sierck-les-Bains. Dit dorp had ik wat groter ingeschat dan hoe het nu op mij overkomt. Veel tijd om om me heen te kijken, gun ik mezelf niet, want ik wil zoveel mogelijk tijd winnen om niet te laat terug te zijn bij de auto. De geplande aankomsttijd was 18:30 toen ik in Schengen was, maar doordat ik over dit vlakke terrein veel sneller loop dan de 4,5 km/h waarmee ik heb gepland, loop ik snel tijd in. Per kilometer zie ik wat ik heb ingelopen en het lijkt erop dat ik ergens tussen 18:10 en 18:15 bij de auto zal arriveren. Iets verderop zie ik een brug liggen die over de Moezel gaat en op mijn GPSr zie ik dat mijn route over die brug loopt. Zo kom ik aan in Contz-les-Bains. Hier passeer ik de Mairie (het stadhuis) van dit dorpje. Het is maar een klein gebouwtje, maar dat is ook niet zo gek als je bedenkt dat Sierck-les-Bains zelf ook een mairie heeft. Kennelijk is Frankrijk bestuurlijk nog vrij gedecentraliseerd... De Franse vlag en de geveltekst
liberté, egalité, fraternité maken wel duidelijk dat ik me in Frankrijk bevind. Dat laatste duurt echter niet lang meer, want ik begin hier aan mijn laatste anderhalve kilometer richting de auto in Luxemburg.
 |
| 16:05 Iets ten zuiden van Schengen |
Vanaf de mairie in Contz-les-Bains moet er weer worden geklommen en ik moet moeite doen om mijn ingehaalde tijd niet gelijk in te leveren. Dat levert gelukkig geen problemen op en zo kom ik uit bij de D64B, de weg die naar Schengen leidt. Ik loop hier langs de kant van de weg en als er tegenliggers zijn, ga ik even in de berm staan. Eenmaal wordt er door een auto geclaxonneerd, maar ik weet niet of dat is omdat ik hier niet mag lopen. Ik loop nu niet meer over de GR5, dus geen garanties op dat vlak. Als ik de grens met Luxemburg weer gepasseerd ben, ontstaan er aan beide zijden van de weg voetpaden en zo kan ik de laatste kilometer van vandaag wat veiliger afleggen. Bij een tankstation haal ik een flesje cola voor onderweg en een stukje verderop arriveer ik bij de auto. Ik wissel mijn schoenen en doe de rugzak achterin de auto, waarna ik de laadkabel losmaak van de laadpaal en ook deze achterin de auto leg. Ik doe de auto aan en tot mijn verbazing is de accu maar voor 28% gevuld! De auto heeft kennelijk helemaal niet geladen, althans, deze is er heel snel mee gestopt, nadat ik vanmorgen had gezien dat het laden was begonnen.
 |
| 16:11 Adolf van Nassouwe ben ik van Luxemburgs bloed... |
Opnieuw werkt
A Better Route Planner niet lekker en ik besluit met Google Maps naar huis te navigeren. Inmiddels weet ik zelf wel waar de laadstations staan en waar ik ze ongeveer nodig heb. Zo rij ik eerst naar
Aire de Berchem langs de Luxemburgse A3 om de accu op te laden bij SuperChargy. Ik kies hier voor een nieuw type laadpaal en zie dat ik een QR-code kan scannen, waarmee ik de voortgang van het laden op mijn telefoon kan volgen. Dat is handig en met deze pagina op mijn scherm loop ik naar de McDonalds die hier ook is gelegen. Helaas ben ik niet de enige die dat laatste doet; er zijn zojuist twee busladingen met Nederlandse jongeren aangekomen en zij hebben massaal bestellingen geplaatst, waardoor ik extra lang op mijn bestelling moet wachten. Het is zo druk, dat de beeldschermen waarop de nummers staan van in gereed zijnde bestellingen, het niet kan bijbenen. De medewerkers van de McDonalds roepen de nummers af in het Frans, gevolgd door de losse cijfers van het getal in het Engels en een Nederlandse vrouw die bij de twee busladingen hoort, herhaalt het nog eens in het Nederlands. Na ongeveer een kwartier is mijn bestelling klaar en na
deux-cent-cinqante-et-un en
two five one ben ik de Nederlandse afkondiging net voor en sta ik bij de balie om mijn eten in ontvangst te nemen. Ik vind zowaar nog een leeg plekje om te zitten. Tijdens het nuttigen van de maaltijd houd ik de laadstatus in de gaten zie ik om me heen meerdere Nederlandse jongeren die aan het eten zijn. Sommigen hebben meerdere sloffen sigaretten op de tafel liggen. Die hebben van deze rustpauze direct gebruik gemaakt om te profiteren van de lage Luxemburgse accijnzen.
 |
| 16:18 Het monument van het Verdrag van Schengen |
Als ik terug kom bij de auto, is deze voor 77% geladen. Ik laat de auto nog doorladen naar 85%. Bij 80% gaat de laadsnelheid omlaag, maar doordat de auto sowieso niet zo snel wil laden, is dat bij mij nu niet van toepassing. Pas bij 85% zakt de snelheid onder wat ik vandaag van de auto mag verwachten en ik laat Google Maps naar een parkeerplaatsje langs de Belgische snelweg navigeren, omdat daar een geocache ligt. Ik moet van mezelf nog één cache in België vinden zodat ik vijf landen in een dag heb gehaald. De cache zit onder een dopje bovenin een paal verstopt en doordat er niet veel alternatieven zijn, heb ik deze cache snel gevonden. Snel verder naar Vielsalm, want bij Baraque de Fraiture heb ik mijn volgende laadstop gepland. Ik had hier willen eten bij Baraque de Frituur, het plaatselijke cafetaria, maar door de noodzakelijke stop bij de Luxemburgse McDonalds heb ik nu geen behoefte meer aan eten. Ik laad de auto vol tot 80% en rij door naar Nederland. Google Maps vertelt me hoe ik moet rijden en net als
A Better Route Planner, leidt Maps me door de Luikse binnenstad. Dit is simpelweg sneller dan de ringweg. Voordat ik het door heb, zit ik op de snelweg die naar Maastricht leidt en bij Fastned Patiel stop ik om de accu aan te vullen zodat ik zo'n 160 kilometer actieradius heb. Dit heb ik nodig om thuis te kunnen komen.
 |
| 16:23 Vanaf hier heb ik GR5-Luxemburg uitgelopen... |
Inmiddels ben ik alweer zo'n 20 uur wakker en ik merk dat de vermoeidheid toeslaat. Om het autorijden veilig te houden, pak ik een extra laadpauze bij de Fastned Hondsiep bij Haps. Ik loop een rondje over de parkeerplaats voor de frisse lucht en na een kwartier durf ik het wel weer aan. Ik stap weer in de auto voor het laatste deel van de rit naar huis, waar ik uiteindelijk pas om 1 uur 's nachts arriveer.
|
| Statistieken |
|---|
| Afstand: | 37,0 km |
| Hoogtemeters: | 1290 |
| Gemiddelde: | 4,7 km/h |
| Bewogen gem.: | 5,5 km/h |
| Totaalteller: | 8364,6 km |
|
 |
| De voortgang over de GR5 na 18 dagen |
◀ Born ▸ Ehnen (38km)
Sierck-les-Bains ▸ Thionville (31km) ▶
