 |
| 5:18 De kerk van De Klinge |
Sinds afgelopen maandag weet ik zeker dat ik komende zomer voor mijn tiende kruisje mag gaan meelopen met de Nijmeegse 4daagse. Ik had al een ticket, maar zou die moeten teruggeven als we geen begeleider voor mijn dochter op de 40 kilometer konden inschrijven. In dat geval had ik mijn ticket teruggegeven en was ik als begeleider met mijn dochter meegegaan. Die spanning is nu eindelijk uit de lucht. En dat heeft zelfs gevolgen voor de wandeling van vandaag...
Vandaag loop ik dag 3 over de GR5A. Ik start dit keer niet in Hulst, waar ik de vorige keer eindigde, maar in De Klinge, net over de Belgische grens. Op zaterdag rijden er geen bussen de landsgrens over en ik voel er niet zoveel voor om op de terugreis naar de auto lopend van een Vlaamse bushalte naar een Nederlandse halte te bewegen. Door in België te starten, kan ik zelfs twee uur langer in bed blijven liggen. Niet dat daar enige sprake van is, want ik ben vandaag niet de enige thuis die aan de wandel is. Mijn vrouw gaat vanavond met een vriend wandelen en dan is het handig als ik thuis ben voor de kinderen. Zo komt het dat om half drie mijn wekker gaat en ik om drie uur 's nachts al op de snelweg rijd. Het is koud buiten waardoor de auto weer te langzaam laadt. Daardoor kom ik een klein kwartier later dan gepland aan in De Klinge.
 |
| 5:23 Zo is er geen grenspaal nodig |
Ik sluit de auto aan bij de enige laadpaal die De Klinge rijk is en begin met een wandeling noordwaarts, Nederland in. Daarmee compenseer ik een beetje dat ik niet in Hulst start en heb ik toch het gevoel dat ik Nederland voorgoed achter me laat als het om de GR5A gaat. Dat wordt bevestigd met een grenspaal als ik het Nederlandse stukje bos uitgelopen ben en in het westelijk deel van De Klinge aankom.
Het is nog pikdonker als ik vertrek en ik heb zowel mijn bovenlichaam als mijn rugzak versierd met reflecterende attributen. De rugzak heeft nu ook een rood achterlicht wat me nog zichtbaarder maakt. Ik weet nooit of ik dit nodig ga hebben, want in een bos maakt het niets uit, maar als je ineens op een drukke weg komt te rijden ben je anders altijd te laat.
Het vroege starten en de recente bevestiging van mijn blijvende inschrijving voor een nieuwe beloning in juli maken dat ik deze wandeldag opvat als een 4daagse-etappe. Ik visualiseer mensen om me heen en probeer een stevig tempo aan te houden. Dat lukt, en het verloren kwartier bij de start wordt vrij snel weggewerkt. Het helpt dat ik in het Stropersbos een stukje afsnijd, maar dat levert maximaal 10 minuten op. Al snel reken ik uit dat als ik dit tempo volhoud, ik gemakkelijk een half uur voorsprong op het tijdschema kan bereiken.
 |
| 6:09 De laatste NL-B-grenspaal langs de GR5A |
Ik loop vandaag door het Waasland, een regio in de provincies Oost-Vlaanderen en Antwerpen. Over lange betonpaden loop ik steeds verder in oostelijke richting en de verharde ondergrond helpt me om het tempo hoog te houden. Het valt me op dat de betonpaden uit meerdere betonplaten bestaan die op- of aflopend genummerd zijn. Vooral als het aflopend is genummerd, tel ik steeds af en te zien wat er gebeurt als betonplaat 1 is gepasseerd. Soms eindigt de weg, andere keren is de weg erna geasfalteerd en een laatste keer begint er gewoon een nieuwe telling, dus na nummer 1 ineens weer nummer 60 of zoiets. Het doodt wel de tijd, want doordat ik zo op die nummers gericht ben, gaan de kilometers voorbij zonder dat ik er erg in heb. Ik steek de E34 over en via Vrasene (spr: vra
sene) kom ik aan in Beveren.
In Beveren ga ik op jacht naar het alfabet op kentekenplaten. Dat is een andere manier om tijd te doden. Eerst zoek ik een kenteken waar een A op staat en zo door tot de Z. In België gaat dat een stuk sneller dan in Nederland, omdat hier alle letters op kentekens zijn toegestaan. Als ik Beveren uitloop, ben ik op zoek naar een Q en als ik voor het eerst Zwijndrecht binnenloop, heb ik al vrij snel het hele alfabet gevonden.
 |
| 6:31 |
Ik kom vrij dicht bij het station van Zwijndrecht en zie de finish al op mijn kaartje staan, maar voordat het zover is, ga ik eerst nog naar Antwerpen Linkeroever. Hier heb ik al vaker van gehoord, maar ik ben er nog nooit eerder geweest. Ik vind het wel bijzonder om Antwerpen vanaf de andere kant van de Schelde te gaan zien, maar voordat het zo is, heb ik nog een andere uitdaging te overwinnen.
 |
| 7:09 Daar is de zon! |
Het pad buigt weer af naar de E34, maar iets oostelijker buigt deze snelweg af in zuidelijke richting en moet ik de weg kruisen. De route op mijn kaartje geeft duidelijk aan hoe ik dat moet doen, maar de route door de begroeiing blijkt hier met hekken te zijn afgesloten. Het enige alternatief is een asfaltweg die gloednieuw blijkt te zijn. Er zijn zelfs nog geen witte strepen op aangebracht en als ik deze weg uitloop, is de weg op den duur ook niet meer geasfalteerd. Schovels staan klaar om het werk maandag weer op te pakken. Ik krijg heb gevoel dat ik op een bouwplaats loop wat niet de bedoeling kan zijn, maar dan zie ik aan de andere kant van de zandvlakte ineens een fietser rijden. Ik beweeg me naar de weg waar deze fietser rijdt en dat blijkt inderdaad een toegestane route te zijn. Gelukkig reed er geen bouwverkeer waar ik heb gelopen en het zal ook de enige keer in mijn leven zijn dat ik op deze plek heb gelopen, want hier wordt een nieuwe weg aangelegd richting de nieuwe Scheldetunnel die de ring van Antwerpen zal voltooien.
 |
| 7:34 |
Ik loop nog altijd in een goed tempo, al heb ik wel wat vaker rustpauzes nodig. ik loop richting de Schelde waar ik een mooi zicht heb op de skyline van Antwerpen. Ik nader de voetgangerstunnel onder de Schelde, maar deze is op dit moment afgesloten. Voetgangers moeten met een pontje naar de overkant als ze dat willen. Ook de GR5A is hier afgesloten, maar ik mis een verkeersbord dat dit aangeeft, wat leidt tot een halve kilometer extra. Zo loop ik langs de verkeersweg verder zuidwaarts en als ik bij de metrohalte kom, daal ik even af naar de vertrekruimte waar twee kaartautomaten van De Lijn staan. Ik koop een 10-rittenkaart voor 17 euro, want die ritten ga ik in de toekomstige wandelingen over de GR5A wel kunnen gebruiken. Zo kan ik een uur met de bus reizen voor €1,70 in plaats van €2,50. Voor Nederlandse begrippen sowieso spotgoedkoop... Dit kaartje had ik ook online kunnen kopen, maar dan is de kaart 1 jaar geldig en door de kaart fysiek aan te schaffen, heeft deze een geldigheid van drie jaar. Volgens mijn planning heb ik 13 maanden nodig om de kaart op te maken, dus een fysieke kaart is dan wel zo verstandig.
 |
| 7:40 De E34 |
Ik heb nog altijd een voorsprong van meer dan een half uur op mijn tijdschema, maar als ik opnieuw een bankje opzoek voor een rustpauze, pak ik de reisplanner erbij om te zien of ik er iets aan heb om dit half uur vast te houden. Dat blijkt niet het geval, want mijn aansluitende bus naar de auto rijdt maar een keer per uur. Nu ik dat weet, blijf ik langer uitrusten en als ik weer verder loop, heb ik nog een voorsprong van 25 minuten. Ik maak me er niet druk om, want ik weet nu al precies welke trein ik straks nodig heb en die ga ik makkelijk halen.
 |
| 8:24 Vrasene |
In Burcht klopt er iets niet met de route door het park en ik besluit hier om opnieuw langs de autoweg verder te lopen. Zo kom ik langs de bushalte die ik als reserve heb staan voor als ik de trein net zou gaan missen, maar dat is nu dus niet van toepassing. Ik loop de halte voorbij richting Zwijndrecht en verlaat hier dan ook de GR5A, die de Schelde verder volgt naar het zuiden. Het is nog twee kilometer naar het station, maar in de eerste van die twee kilometers, val ik ineens bijna om als ik een van mijn benen neerzet. Op een of andere manier heb ik de kracht niet meer om mijn lichaam op dat been te laten rusten en moet ik snel weer op mijn andere been staan. Ik zoek snel een bankje om even weer te rusten. Dit heb ik in het verleden ook wel een paar keer meegemaakt. Het komt waarschijnlijk door de wandelsnelheid. Geen probleem, alle pijntjes door snelheid zijn alleen maar goed voor de spieropbouw en van alles wat ik nu mijn lichaam aanleer, heb ik in Nijmegen in juli extra profijt.
 |
| 8:51 Genummerde betonplaten |
Onderweg naar het station zie ik groepen kinderen door de straten lopen en het lijken scouts te zijn. Vanmorgen bij mijn eerste passage door Zwijndrecht zag ik ook al een groep lopen. Als ik bij het station aankom, spreken ze me aan. Ze verkopen wafels en chocola (pralines) voor hun vereniging en ik koop een doosje chocola. Ik vraag ze gelijk van welk spoor de trein naar Sint Niklaas vertrekt, want dat wordt in de app van de SNCB helaas niet weergegeven. Voordat ik op het perron een bankje opzoek, vind ik aan de rand van het station nog een laatste geocache.
Al wachtend op de trein koop ik in de app van de spoorwegen een kaartje voor de reis en als ik mijn telefoon net wil opbergen omdat ik bij Sint Niklaas wil uitstappen, komt er nog een dame langs om het kaartje te controleren. Ik haal de telefoon weer tevoorschijn en laat de QR-code zien, waarna ik mag uitstappen en op zoek ga naar de bus. Als deze komt aanrijden, haal ik mijn net gekochte 10-rittenkaart erbij, maar de chauffeur geeft aan dat de reis gratis is, omdat de incheckpaal kapot is. Dat is me al eens eerder overkomen in Vlaanderen en is nog een voordeel van een fysiek ticket ten opzichte van een digitaal ticket.
In het kaartje Hoogteprofiel en tempo is duidelijk terug te zien dat ik het hogere wandeltempo aan het einde van de wandeling niet meer kon volhouden.
|
| Statistieken |
|---|
| Afstand: | 48,1 km |
| Gemiddelde: | 5,3 km/h |
| Bewogen gem.: | 6,2 km/h |
| Totaalteller: | 9370,9 km |
|
 |
| De voortgang over de GR5A na 3 dagen |
 |
Hoogteprofiel en tempo
De 3 spikes omhoog komen door vastlopers van mijn Garmin-device |
 |
| 9:33 Beveren |
 |
| 9:44 |
 |
| 10:59 De finish is al vroeg in zicht... |
