Ik herinner mij het station van vroeger als een saai station waar de overstap vanuit Utrecht richting Dordrecht erg slecht geregeld was waardoor je soms 40 minuten moest wachten, maar vandaag ziet het station er minder verlaten uit dan toen en het station staat in de stijgers, dus er wordt sowieso hard aan verbouwd. Via een brug over de perrons kruis ik het station en aan de andere kant is het niet ver meer naar de start.
Bij de start loop ik binnen direct de rijen voor kaartjes voorbij, want ik heb mijn ticket al online besteld, en ik sta redelijk vooraan bij de rij waar de kaartjes worden gescand. Een paar minuten later mogen we door en ik loop versneld naar de start en kom daar als een van de eersten aan en sta net als vorig jaar weer vooraan waardoor ik na het startschot gelijk voor de drukte loop. Het is net kwart voor zeven geweest en voor mij komt de burgemeester al aangelopen voor het startschot. Vorig jaar is ze (deels door mij) bijna omver gelopen nadat het startschot had geklonken, dus dit jaar staat ze langs de kant en staan er twee vrijwilligers net buiten de hekken om het lint waar we achter staan, te laten vallen als het startschot klinkt. Dit werkt een stuk beter en terwijl het lint nog valt, ben ik al vertrokken en is de wandeling begonnen.
 |
| De burgemeester staat klaar voor het startschot |
Vlak na de start worden er appels uitgedeeld, maar op dat moment ben ik al drie keer ingehaald door de echt snelle jongens. Deze jongens heb ik ooit wel eens eerder gezien. Ze komen je met een noodvaart voorbij gesneld en je ziet ze de rest van de dag niet meer terug. Het is mistig, dus ze zijn al snel uit beeld. Mistig blijft het vrij lang en pas na een paar uur lopen, trekt de mist weg en komt de zon door. Maar voordat het zover is, lopen we afwisselend aan beide kanten van de Linge die we kruisen via pontonbruggen die speciaal voor deze gelegenheid zijn aangelegd. We passeren een geocache die pal langs het parcours ligt en omdat het onmogelijk is deze onopvallend te loggen, maak ik een foto van de verstopplek als bewijs van mijn bezoek. Niet veel later naderen we de heerlijkheid Mariënwaerdt. We zijn nu vlakbij de snelweg A2 aangekomen en net erachter ligt Beesd. In Beesd loopt de route door de uiterwaarden ten Zuiden van het dorp, maar omdat er in Beest vier caches verstopt liggen en bij de Bloesemtocht toch onderweg geen controles zijn, wijk ik hier van het parcours af. Ik weet alle vier de caches te vinden en via een gat in een boom, een zonnewijzer, een boom die door een breiwerk is ingepakt en een oude telefooncel die nu als gratis boekenruilhok in gebruik is, kom ik vier caches rijker weer uit bij het officiële wandelparcours. Het is nu even gedaan met caches nabij de route, de volgende ligt in Deil en dat is vlak voor de finish. Eerst moeten we nog zo'n 20 kilometer lopen.
Eerst loop ik richting Leerdam en ergens in de buurt van Acquoy is het middelpunt van de wandeltocht. We schurken tegen de gemeentegrenzen van Leerdam aan wat tevens de provinciale grenzen met Zuid-Holland zijn, maar we gaan er niet overheen. Via Asperen keert de route terug naar het Oosten en net voorbij Gellicum komt de stroom 25-kilometerlopers er weer even bij. Het is gelijk weer druk op het parcours, maar gelukkig is het nog prima mogelijk om tussen de wandelaars door te lopen. Bij Enspijk komen we weer los van de drukte en leg ik nog even een fietser uit hoe deze nu bij Asperen moet komen, want het reguliere fietspad is nu afgesloten in verband met de wandeltocht. Ze pakken er een kaart bij en ik zie dat ik met mijn beperkte kennis van dit gebied zowaar de juiste uitleg heb gegeven.
Ik kom nu op het deel van de route die ik in de voorgaande jaren als een zwaar punt heb ervaren. Dit jaar lijkt het allemaal een stuk gemakkelijker te gaan en voor ik het weet, ben ik in Deil waar we de dijk weer op moeten om ons bij de 25-kilometerlopers te voegen. Ik loop nog een paar straatjes verder benedendijks, zodat ik ter hoogte van de laatste geocache van de dag richting de dijk kan lopen. Achter me word ik tot de orde geroepen door bezorgde medewandelaars die denken dat ik een richtingbordje heb gemist. Bij Beest gebeurde dat niet, maar als mensen het zien, zijn ze wel zo vriendelijk om je erop te wijzen dat je de mist in gaat. Ik doe het hier bewust en vertel hen dat ik ervan op de hoogte ben, waarna ze hun schouders ophalen en hun tocht vervolgen. Even later zie ik ze over de dijk passeren terwijl ik de cache bij de kerk aan het loggen ben.
 |
| 's Ochtens is het nog behoorlijk mistig |
In de laatste kilometers komen alle westelijke afstanden bij elkaar en als ook de kortste afstand van 8 kilometer erbij komt, struikel ik bijna over een jongen die aan het klagen is dat hij gedragen wilt worden, waarna hij door zijn ouders streng wordt toegesproken met teksten als 'ben jij nou een stoere jongen?'. In de Fuithallen neem ik de beloning voor de vierde deelname in ontvangst waarmee mijn eerste Bloesemtochtmedaille vol zit met pinnen. Bij een volgende deelname zal ik een nieuwe medaille ontvangen.
De wandeling was anders dan overige wandeltochten dit jaar, omdat ik nu minder geocaches deed en daardoor langere afstanden in een stuk liep. Hierdoor belast ik mijn spieren anders en dat is erg nuttig in de voorbereiding naar de 200 kilometer van Nijmegen komende zomer.
| |||||||||||