LAW9 Pieterpad, Zelhem ▸ Groesbeek (67km)

07:27 Kasteel Slangenburg

Vandaag staat de wandeling van Zelhem naar Groesbeek op de planning. De weersverwachting noopt mij om de winterjas en regenkleding mee te nemen, maar als de zon doorbreekt, moet ik ook in korte broek en t-shirt kunnen lopen. Ik bereid me voor op een dag wandelen in de regen, dan kan het alleen maar meevallen.
Ik slaap 's nachts op een camping in de buurt van Zelhem en om kwart voor zes in de morgen start ik mijn wandeling vanaf de stacaravan waarin ik heb geslapen. Het miezert wat en ik kijk het even aan terwijl ik het campingterrein verlaat. Bij de hoofdingang van de camping blijkt het toch wel wat harder te regenen en ik stop even om mijn poncho en regenbroek aan te trekken. Zo loop ik in de lichte regenbui mijn aanlooproute naar het centrum van Zelhem.

07:30 Een smal paadje

In het donker loop ik door de straten van Zelhem. Net buiten de route ligt een geocache verstopt, maar in het donker en in de regen geloof ik het wel en loop ik gewoon verder. Even verderop klaart het op en als ik het warm krijg in de regenkleding, besluit ik deze uit te trekken en in de rugzak te stoppen. Inmiddels is het licht geworden en zie ik voor mij donkere regenwolken. Zowel links als rechts van mij is het helder, maar het lijkt erop dat ik juist de richting van de regenwolken op moet. De tijd zal het leren en ik vervolg mijn tocht op weg naar het punt waar het Graafschapspad het Pieterpad kruist. Vanaf dat punt liep ik al tweemaal eerder het Pieterpad als onderdeel van de route 'Dwars door Gelderland'. Voordat het zover is, passeer ik de snelweg A18 waardoor ik weet dat ik inmiddels Doetinchem ben gepasseerd. Vroeger liep het Pieterpad door de stad, maar door een significante routewijziging loopt het Pieterpad nu om Doetinchem heen. Een paar kilometer verderop kom ik aan bij sluis De Pol over de Oude IJssel. Hier is het Pieterpad onderbroken door werkzaamheden aan de sluis en moet ik een stukje omlopen. Het verbaast mij dat dit nu nog steeds het geval is. Al twee keer eerder in de afgelopen vier jaar liep ik dit deel van het pad en in het voorjaar van 2013 was de route hier al onderbroken. Heel hard schiet het hier dus niet op. Op de sluis lag ook een geocache van de Pieterpadserie, maar deze is enkele dagen voor mijn wandeling gelukkig verplaatst waardoor ik die alsnog kan loggen.

09:03 Blije lammetjes

Over verlaten asfaltwegen loop ik verder naar Braamt. Doordat ik vanaf de camping een aanlooproute heb gehad, is vandaag naar verwachting de langste wandeling van het voorjaar en ik vind het een welkome afwisseling om een deel van het Pieterpad te lopen dat ik eerder al een paar keer heb uitgelopen. In Braamt eindigt tevens de vijftiende etappe van het Pieterpad en start de volgende etappe naar Millingen aan de Rijn. Een bijzondere etappe, met de passage van de heuvels van het Bergherbos, de Hollandse Heide, het Duitse Hoch-Elten en aan het eind van de etappe de overtocht per veerdienst naar Millingen aan de Rijn.

Allereerst de heuvels en voor mij zie ik de hoge boomlijn al opdoemen. Net nadat ik Braamt verlaat, besluit ik weer om de regenkleding uit te doen. Deze heb ik nu voor de derde keer gebruikt. Inmiddels ziet de lucht er beter uit: voor mij een blauwe lucht. Links, rechts en achter mij een donkere lucht. Kennelijk ben ik door de buien heengelopen. Met een beetje geluk blijft het voor de rest van de dag droog.

De regenwolken (links: voor mij, rechts: achter mij)

Over bekende paden kom ik uiteindelijk uit bij de rand van het Bergherbos in de gemeente Montferland. De passage begint met een steile en lange klim. Het begin is het steilst, maar als je denkt dat je het hebt gehad en voor je kijkt, zie je voor je alleen maar een steigend pad. Nog even doorklimmen dus. Eenmaal boven zie ik een handwijzer waar het Pieterpad en het Euregiopad op vermeld staan. Het Euregiopad zegt me niets, maar een snelle zoekactie wijst uit dat dit een voormalige lange afstandswandelroute betreft die nu onderdeel uitmaakt van het Noaberpad, een wandeling langs de Nederlands-Duitse grens van Nieuweschans in Groningen tot Kleve in Duitsland, nabij Nijmegen. Misschien wordt dat mijn volgende LAW wel; het lijkt me wel een interessante route.
Als ik aan de andere kant van het Bergherbos aankom, besluit ik dat het warm genoeg is om de broekspijpen af te ritsen en de binnenvoering van de winterjas uit te trekken. Hiervoor neem ik plaats op een bankje met uitzicht op de kerktoren van Hoch-Elten. Terwijl ik stil op het bankje zit, voelt het wat fris aan nu ik minder warm gekleed ben, maar ik weet dat dat gevoel snel zal verdwijnen als ik weer verder ga lopen.

09:54 Het Bergherbos

De rugzak is nu vrij vol en als ik even later besluit ook de zomerjas uit te trekken, moet ik die om mijn middel dragen. Zo verlaat ik het Bergherbos en loop ik door de schitterende omgeving van de Hollandse Heide. Al dalend kom ik uit op het punt waar ik vorig jaar het Pieterpad verliet om door te lopen naar Stokkum en 's-Heerenberg. Op het kruispunt staat weer een handwijzer waarop de afstanden naar zowel Pieterburen als de Sint Pietersberg vermeld staan. Het is de eerste handwijzer die ik tegenkom waarbij de afstand naar de Sint Pietersberg (214km) kleiner is dan die naar Pieterburen (276km). Voor mij zie ik de Duitse snelweg A3 en als ik het pad verder volg, passeer ik niet veel later de grens als ik via een viaduct over deze snelweg loop. In het Bergherbos had ik al een SMS ontvangen met de roamingtarieven, maar omdat ik vandaag geen buitenlandverbinding nodig heb, heb ik roaming op mijn telefoon uitgeschakeld. Over exact twee weken gaan de tarieven drastisch omlaag en zal ik roaming wel open zetten. Dan is het risico op ongewenste hoge tarieven eindelijk verleden tijd in de Europese Unie. Vandaag is het nog niet zo ver, maar ondanks dat ik in het Bergherbos even op een Duits netwerk zit, heb ik in Elten een redelijke Nederlandse ontvangst.

11:00 Hollandse Heide

In Duitsland loop ik voornamelijk door bosrijk gebied en ik zie de kerktoren van Hoch-Elten met rasse schreden dichterbij komen. Als ik de kerk dan eindelijk passeer, herken ik de omgeving. Hier was ik jaren terug al eens om een geocache te doen die te maken had met de nabijgelegen Drususbronnen. Ik loop zonder onderbrekingen het plaatsje door en via een bospaadje dat vrij steil naar beneden loopt, kom ik weer aan aan de voet van Hoch-Elten. Hier ligt tevens weer de landsgrens met Nederland en ik zie een groot verkeersbord met daarop de diverse maximumsnelheden die in Duitsland gelden. Een grensbord met 'Nederland' of 'Deutschland' erop, omgeven door 12 sterren, kom ik vandaag echter nergens tegen. Ik loop de weg in die evenwijdig loopt aan de grens met Nederland. Links van de weg is Duitsland, rechts Nederland. Ik vraag me af in welk land de mensen wonen in de huizen die rechts van de weg staan. Het huis staat in Nederland, maar de voordeur ligt aan een Duitse weg. Terwijl ik hier zo over nadenk, loop ik ongemerkt een afslag voorbij die ik had moeten inslaan. Als ik dit opmerk, zie ik tevens dat ik via een stukje onverharde weg mijn fout kan corrigeren en zo loop ik langs de achterkant van de 'Nederduitse' huizen terug naar de route van het Pieterpad.

11:08 Voortaan is het uitkijken naar de St. Pietersberg

Ik loop nu op weg naar Spijk waar de noordzijde van de Rijn Nederland binnenkomt. De zuidzijde van de Rijn is pas bij Millingen van Nederland waardoor ik de komende kilometers nog altijd langs de landsgrens blijf lopen. Na Spijk volgen enkele kilometers saaie dijk en het waait hier zo hard tegen mijn looprichting in, dat ik besluit de jas weer aan te trekken. Zo loop ik met jas en korte broek verder naar Tolkamer. Ik besef dat het er gek uit moet zien, maar goed, al lopend warmen mijn benen meer op dan mijn bovenlichaam en ik maak me er verder niet zo druk om.
In Tolkamer loopt de route langs de Rijnkade. Hier liggen diverse schepen aangemeerd die hier nooit lijken te vertrekken. Op de schepen zie ik een supermarkt, een restaurant en nog meer commerciële gelegenheden die zich richten op de mensen aan het vasteland. Ik zit nog prima in de proviand en loop deze schepen voorbij. Na Tolkamer volgt recreatiegebied De Bijland en het Pieterpad gaat hier een stukje door de uiterwaarden. De drukpunten van mijn voeten voelen inmiddels redelijk gevoelig aan en even ben ik bang dat het onvoorspelbare grasland voor blaren zal gaan zorgen. Dit valt gelukkig mee en als ik weer bij de dijk aankom, log ik nog een geocache waarna ik de dijk verlaat en de laatste kilometers in ga van de route naar de veerpont over de Rijn. Ik ontmoet een stel Pieterpadlopers die de oversteek van 13:00 hadden en weet dat ik zal moeten wachten tot de volgende oversteek om 14:05. Het voetgangers- en fietserspontje dat hier vaart, vaart slechts eenmaal per uur ('s winters eens per twee uur). Een paar weken geleden zag ik in het televisieprogramma 'Nederland van boven' een enorm lange rij fietsers staan wachten op deze pont en ik vraag me af wat die pont dan doet. Op het pontje passen niet meer dan zo'n 10 a 15 fietsers dus de achterste fietsers in de wachtrij zouden meer dan 5 uur op hun oversteek hebben moeten wachten. Ik mag hopen dat het pontje in zo'n geval gewoon onafgebroken blijft varen.

De Duitse A3

Vandaag is het niet zo druk en als ik om tien voor twee bij de Rijn aankom, weet ik dat ik een kwartier op de pont moet wachten. In dat kwartier komen er nog twee Duitsers en drie andere Pieterpadwandelaars bij waardoor het op het pontje uiteindelijk vrij gezellig is. De andere Pieterpadlopers doen het lekker op hun eigen tempo en hebben Millingen als eindpunt voor de dag. Ze laten mij voorgaan omdat ik nog door moet naar Groesbeek en dankzij het kwartier wachten loop ik met vernieuwde kracht de kade van Millingen op als het pontje ons aan de overkant van de rivier heeft afgezet.

Na een snelle passage van Millingen aan de Rijn loop ik richting de Duitse grens. Het Pieterpad loopt een stukje langs de grens en hier ligt op Duits grondgebied een geocache. Althans, de plaatser heeft bepaald dat de cache in Duitsland ligt; feitelijk ligt de cache exact op de landsgrens en het ligt aan degene die de cache na het loggen terug plaatst, in welk land hij de cache weer achterlaat. De cache ligt verstopt bij de restanten van een oude hefboom die vroeger als grenspost in gebruik was.

11:32 Nabij Hoch-Elten

Even verderop loop ik door het dorp Leuth. Ik heb er nu alweer 53 kilometer op zitten en als ik in het dorp langs een cafetaria loop, besluit ik van de mogelijkheid gebruik te maken om even een hapje te gaan eten. Hier wissel ik ook gelijk de bidons om zodat ik tijdens het wandelen weer uit een volle bidon kan drinken. Als ik Leuth weer ben uitgelopen, loop ik via een voor auto's met een hefboom geblokkeerde landsgrens weer Duitsland in op weg naar Zyfflich. Dit kleine plaatsje staat helemaal onderaan in het Duitse telefoonboek. In het dorpje sla ik rechtsaf en via de Zum Querdamm loop ik naar het punt waar ik Nederland weer binnenloop. Langs de Zum Querdamm zie ik dat de huizen naast een gewone brievenbus, ook een speciale open buis hebben voor de krant. Kennelijk is dat hier gebruikelijk, maar ik betwijfel of dat in heel Duitsland zo is, want ik heb het nog nooit eerder gezien.

11:36 De kerk van Hoch-Elten

Volledig ongemerkt ben ik weer terug in Nederland. Ik sta nu aan de rand van het dorpje Beek in de gemeente Berg en Dal. Ik heb nu 58 kilometer gelopen en heb nog zo'n acht kilometer te gaan. Allereerst moet ik de Duivelsberg beklimmen en deze klim blijkt nog steiler dan de beginklim van het Bergherbos eerder op de dag. Het lijkt alweer zo lang geleden, maar dat krijg je als je van die lange afstanden op een dag loopt. Al hijgend loop ik de Duivelsberg op en bovenaan rust ik even om op adem te komen. Ik vervolg mijn pad langs een pannenkoekenrestaurant waar weer een handwijzer staat die de afstanden naar Pieterburen (302km) en de Sint Pietersberg (190km) aangeeft. Het gaat voor mijn gevoel nu wel heel hard. Bij de vorige wandeling begon ik nog in het noordelijke deel van de route en nu voelt het echt al alsof ik diep in het zuidelijke deel zit. Eigenlijk is dat ook wel zo, want opgeteld heb ik op de twee wandeldagen zo'n 125 kilometer gewandeld.

11:46 Vlakbij de grens met Nederland

Het slotstuk van vandaag is het heuvelgebied ten noorden van Groesbeek. Evenwijdig aan de Zevenheuvelenweg loop ik naar de finish van vandaag in Groesbeek. Volgens de gids van het Pieterpad passeer ik hier de Canadese begraafplaats en door de Vierdaagse weet ik dat ook wel, maar vanaf het Pieterpad zie ik er maar weinig van. Pas vlak voor Groesbeek loopt het Pieterpad naar het westen en passeert het zelfs de Zevenheuvelenweg. Iets ten westen van deze weg loop ik Groesbeek binnen. Ik loop nu de Zevenheuvelenweg op richting het zuiden en dit deel van deze weg ligt niet op het parcours van de Vierdaagse. Wellicht verklaart dat dat we over de 'Zevenheuvelenweg' slechts vier heuvels passeren. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik de bus naar Nijmegen net zou kunnen halen als ik wat sneller loop. Ik versnel meteen en als ik bijna bij de bus ben, hoor ik de klok zes uur slaan. De bus vertrekt om 18:01 en ik trek een sprintje naar de bushalte waar de bus net komt aanrijden. Op het nippertje kan ik instappen waardoor ik een half uur eerder thuis ben dan wanneer ik de bus zou hebben gemist. Vanuit de bus zie ik de Heyendaalseweg en in gedachten loop ik hier in het donker overheen. Dat duurt nog een paar maanden, maar ik heb er al zin in. Op het station van Nijmegen heb ik de tijd om te eten doordat ik hier twintig minuten op de trein moet wachten. Uiteindelijk word ik vanaf Arnhem met een NS-bus op het station van Ede-Wageningen afgezet omdat er wegens werkzaamheden aan het spoor vandaag geen treinen rijden tussen Ede-Wageningen en Arnhem.

12:45 Supermarkt op het water in Tolkamer

Uiteindelijk blijk ik geen blaren te hebben en ook heb ik nauwelijks last van spierpijn. Dat is een goed teken. Volgens mij ben ik nu al wel klaar voor de 220 kilometer, dus zal ik dat de komende drie maanden alleen nog moeten onderhouden.

Statistieken Afstand: 67,0 km Gemiddelde: 5,6 km/h Bewogen gem.: 6,4 km/h Totaalteller: 3480,5 km

De doorkomstplaatsen van vandaag

Voortgang Pieterpad na zes wandeldagen

13:02 Nee! Ook al langs het Pieterpad. Houd die man dan nooit op?

14:07 De overtocht bij Millingen aan de Rijn

14:42 ...denn zu Fuß passiert man nicht zu schnell :-)

15:57 Grensovergang naar Zyfflich gesloten voor auto's

16:29 Bijna terug in Nederland

16:44 Aan de voet van de Duivelsberg

16:58 De 'Zevenheuvelenweg offroad'

17:19 Dit is een vervelend klimmetje met al die keien

◀ Nijverdal ▸ Zelhem (60km) Groesbeek ▸ Lottum (60km) ▶