Leonard's wandelblog: LAW5 Nederlands Kustpad

dinsdag 21 juni 2022

LAW5 Nederlands Kustpad - Holwerd-Harlingen (55km)

4:08 Vertrek vanaf de B&B, het is al vroeg licht
op de langste dag van het jaar

Om kwart voor vier gaat de wekker en ik ben direct wakker. Het was een korte nacht van maar 5½ uur, maar de adrenaline slaat direct toe. Mijn kinderen vinden het maar lastig dat ik twee dagen weg ben en ik probeer vandaag voor de spits in Leeuwarden bij NS in te checken zodat ik met korting kan reizen en de kinderen mij voor bedtijd nog kunnen zien.

Ik kleed me aan en maak mijn ontbijtpakket klaar. Dit kon gisterenavond nog niet, wat me heeft doen besluiten om de wekker een kwartier eerder te laten afgaan. Tegen kwart over vier verlaat ik de B&B en loop ik in de ochtendschemering door de straten van Holwerd. Vandaag is de langste dag van het jaar en bij het verlaten van de B&B is het al licht.

5:57 De zon heeft moeite om erdoorheen te
komen

Al vrij snel merk ik dat het lopen een stuk zwaarder gaat dan gisteren. Vooral de nekspieren en de rug geven problemen. De voeten en benen vinden het allemaal nog wel prima. Een duidelijk gevolg van de zware tas die ik om mijn schouders heb hangen. De tas is een halve kilo lichter dan gisteren, doordat het avondeten er niet meer in zit. Wel zijn de bidons weer helemaal gevuld met water wat de tas weer ruim een kilo zwaarder maakt, maar dat probleem lost zich vanzelf op naarmate de dag vordert.

7:13 Bij welke windmolen ga ik pauzeren...

Na iets meer dan vijf kilometer sla ik rechtsaf een boerenerf op. Ter hoogte van de boerderij zie ik dat ik de sloot moet oversteken, maar dat kan hier helemaal niet. Ik besluit om over het erf naar het weiland te lopen in de veronderstelling dat dit de bedoeling is, maar dat blijkt niet het geval. Eenmaal op het weiland zie ik aan de andere kant van de sloot een gemaaid stuk wandelpad liggen en het is duidelijk dat ik een fout heb gemaakt. Ik haal de wandelgids tevoorschijn en lees dat de weg naar de boerderij voorbij gelopen moet worden en daarna direct rechts een wandelpad begint. Ik loop terug over het boerenerf en ter hoogte van het woonhuis komt een hond blaffend op me af. Ik stop met lopen en praat op een rustige toon met de hond. Ook geef ik hem een aai over zijn bol, om maar aan de geven dat ik goed volk ben. Als de hond rustig reageert, loop ik weer terug richting de openbare weg. Even later loop ik op het bedoelde wandelpad de boerderij voorbij en hoor ik de hond vanaf de overkant opnieuw naar me blaffen. Dit keer negeer ik het en voor ik het weet, ben ik de boerderij voorbij.

7:53 Gemaal De Heining, waar vissen van door
de dijk kunnen zwemmen

Ik loop nu een stukje landinwaarts en daar ben ik wel blij mee. Zestig kilometer door de schapenpoep is geen pretje, dus ik geniet van de afwisseling. Ik kom door Blije, Hegebeintum en Ferwert waarna ik weer terugloop richting de zeedijk. Ik zie een rij van acht windmolens waarvan ik er zeven passeer en zie dat ik op de trapjes bij de windmolens prima kan uitrusten. Het liefst zou ik bij de eerste windmolen al gaan pauzeren, maar ik dwing mezelf om de rustpauzes wat uit te stellen om niet te veel achter te gaan lopen op het tijdschema. Voor mijn gevoel kom ik nauwelijks vooruit, maar de geplande wandelsnelheid van 5,4 km/h zorgt ervoor dat de achterstand maar langzaam groeit. Lange tijd loop ik vijf minuten achter op schema, maar inmiddels is de achterstand gegroeid naar twintig minuten. Twintig minuten moet ik wel kunnen compenseren, door enkele stukjes af te snijden en naar station Harlingen Haven te lopen in plaats van station Harlingen. Veel ruimte houd ik dan ook niet over, dus doorlopen blijft het devies. Ik combineer geocaches die ik af en toe tegenkom met rustmomenten.

9:28 Een van de weinige schone paden langs
de dijk

Nadat ik Zwarte Haan ben gepasseerd, loop ik weer een stukje landinwaarts. Hier kan ik een stukje afsnijden door niet verder landinwaarts naar Sint-Jacobiparochie te lopen, maar de dijk door Westhoek uit te lopen. Zo loop ik vijf minuten in op het tijdschema. Een geocache waarvoor ik vijf meter omlaag moet lopen en na afloop weer vijf meter omhoog naar de weg, laat ik liggen. Kost me nu te veel energie.

9:55 Zwarte Haan

Drie kilometer verder gaat het Kustpad opnieuw landinwaarts langs Oosterbierum en Wijnaldum. Hier kan ik de meeste tijd inhalen door rechtdoor te lopen en ik besluit dat te doen. Op de zeedijk rijd een trekker die het gras aan het maaien is. Kennelijk grazen de schapen niet hard genoeg. Een auto van Groenbeheer controleert het gemaaide gras en waar de trekker niet goed bij kon, maait hij het gras met een handtrimmer verder weg. De auto rijdt dezelfde richting op als dat ik loop en elke keer als hij uitstapt om gras te trimmen, haal ik hem in. Elke keer als hij klaar is met trimmen, haalt hij mij weer in. Dit gebeurt een stuk of tien keer en we lijken hetzelfde tempo te hebben.

11:57 Koehool

Als het Kustpad weer bij de kust uitkomt kan ik zien wat mijn voorsprong is geworden op het tijdschema. Ik heb nu een kwartier speling. Een paar minuten haal ik er sowieso vanaf om in te checken en de trein in te stappen, dus moet ik niet verder gaan vertragen dan een minuut of twaalf. Inmiddels mogen er wel auto's rijden op de weg, ook al lopen de schapen er ook nog steeds overheen. Ik word ingehaald door een wielrenner die me laat schrikken en vervolgens roept dat ik aan de andere kant van de weg moet lopen, maar daar is niets van waar. Ik vermoed dat hij me te laat had gezien en dit zijn schrikreactie was. Met een gevoel van verontwaardiging (wat denkt hij wel, hij weet niet dat ik ook aan het sporten ben en wellicht sportiever nog dan hijzelf) loop ik verder. Bij het industriegebied van Harlingen gaat het Kustpad linksaf over een graspad, maar ik ga rechtdoor omdat ik lijk te zien dat ik dan sneller bij station Haven uitkom. Een kleine kilometer verder ontdek ik dat dat wel zo is, maar dat er een partij water tussen mij en het station gaat zijn en ik het water daar niet ga kunnen kruisen. Ik loop terug en verhoog mijn tempo om te voorkomen dat deze fout me gaat nekken. Inmiddels ruik ik de figuurlijke stal en voel ik geen pijntjes meer. Ik loop nu drie minuten achter om het tijdschema om naar station Harlingen te lopen maar loop nu zo snel, dat ik die drie minuten binnen 3,5 kilometer weer heb gecompenseerd. In de voorbereiding had ik hier een waypoint gemaakt met als beschrijving het tijdstip waarop ik uiterlijk dat punt moest passeren om station Harlingen op tijd te halen. Precies op dat tijdstip passeer ik dit punt. Ik loop rechtdoor richting station Harlingen Haven.

12:23 De schapen grazen op de dijk...

Onderweg naar het station passeer ik twee bruggen en tot overmaat van ramp gaat de Prins Hendrikbrug nog open ook. Vier plezierjachten passeren voordat de brug weer omlaag gaat. Ik kijk op het kaartje hoe ver het nog is en heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen, maar zeker weten doe ik het pas als ik een paar minuten later het perron betreedt. De trein staat al klaar, maar deze staat nog niet aan, waardoor de deuren nog niet open gaan. Ik ga op een bankje zitten en doe mijn broekspijpen uit. Voor het eerst in deze twee dagen voel ik hier de behoefte voor. Ineens voel ik de rug- en nekpijn weer. Ik stop de spullen uit mijn broekzakken in de rugtas en als de trein wordt aangezet, stap ik in en zoek ik een positie om mijn hoofd ergens tegenaan te kunnen leunen. Dat lukt in de trein van Arriva niet zo goed. Op station Leeuwarden loop ik met stijve benen door naar de trein richting het zuiden en tegen kwart voor vier check ik in bij NS, keurig voor aanvang van de spits.

13:28 ...maar kennelijk niet genoeg

In de NS-trein zit ik een stuk comfortabeler en ik neem een positie aan waarin ik wat kan wegdutten en mijn hoofd ten ruste kan leggen. Aan de andere kant zit een jongen die hetzelfde aan het doen is. Gelukkig is deze trein niet zo vol zodat dit ook kan. In Zwolle stap ik over op de trein naar Arnhem, maar eerst haal ik een Turkse pizza bij de Döner Company, net buiten de poortjes. Als ik met de pizza weer naar de poortjes loop, heb ik nog 60 seconden om de trein - helemaal aan de andere kant van het station - te halen. Gaat nooit lukken, maar wie het niet probeert, lukt het zeker niet. Ik zet het op een sprintje - dat lukt me inmiddels weer - en blijk de trein toch te halen. Uiteindelijk blijkt dat ik de trein kruipend ook nog had gehaald, want door een technisch mankement rijdt deze trein tien minuten later pas weg. Ik bedenk me dat ik door die vermaledijde poortjes in de spits opnieuw heb ingecheckt. Als dat maar niet leidt tot een hogere ritprijs, want dat zou ik echt niet correct vinden. Ik heb die poortjes niet bedacht en het zal toch niet zo zijn dat ik meer kosten maak omdat ik onderweg wat te eten wil halen. Maar dat is een zorg voor later. Met een kwartier vertraging komt de trein in Arnhem aan. Gelukkig gaan de intercity's naar Ede-Wageningen elk kwartier en is mijn totale vertraging dus exact dat kwartier.

Achteraf blijkt dat als je met Dal Voordeel of Dal Vrij reist binnen NS Flex, er alleen wordt gekeken naar het tijdstip van inchecken bij de eerste vervoerder van de reis. Ik hoefde dus niet voor 16:05 in Leeuwarden bij NS in te checken; voor dat tijdstip inchecken bij Arriva in Harlingen was voldoende geweest om de hele reis met korting te kunnen afleggen. Dat wist ik tijdens deze twee wandeldagen nog niet, maar hier ga ik in de toekomst zeker van profiteren. En dankzij deze regel kun je ook rustig tijdens de spits door de poortjes lopen.