Leonard's wandelblog: Krijtlandpad Gulpen-Vaals-Mamelis (38km)

maandag 6 juni 2022

Krijtlandpad Gulpen-Vaals-Mamelis (38km)

10:10 Busstation Gulpen

Vandaag loop ik weer een trainingstocht in aanloop naar de Vierdaagse van Nijmegen. Ik zit nog wat kort in de trainingskilometers en had deze wandeldag beter wat eerder gedaan, maar de afgelopen twee weken was ik niet in de gelegenheid. Vandaag is het zes weken en een paar dagen na mijn vorige wandeling en over een paar weken volgt een tweedaagse wandeling waarvoor ik al een overnachting heb geboekt. Verder uitstellen is dus geen optie.

11:04

Op de planning staat een variant langs het Kustpad, van Uithuizen langs de Noordzeekust met als eindbestemming Baflo. Daarmee zou ik ook tien kilometer van de reguliere route in omgekeerde richting lopen waardoor ik over twee weken niet in Baflo, maar in Leens zou kunnen starten. Helaas wordt er voor vandaag 30 millimeter regen verwacht in het noorden van ons land en ik ben naarstig op zoek gegaan naar een regio waar het minder nat gaat zijn. Dat blijkt in Zuid-Limburg het geval te zijn. Daar blijft het waarschijnlijk zelfs de hele dag droog. Op zaterdagavond download ik de routes van het Krijtlandpad, een streekpad in Zuid-Limburg en besluit ik om het oostelijk deel te gaan lopen: het rondje Gulpen-Slenaken-Vaals-Gulpen. De routewijziging betekent ook dat ik veel zal moeten gaan klimmen. Daardoor kan ik ontdekken of het klimmen goed gaat. Bij mijn laatste GR5-wandeling was ik eerder gestopt. Na vandaag weet ik dus of dat kwam door corona. Toen had ik een week eerder corona. Nu niet. Daarnaast heb ik ontdekt dat je een klim langer volhoudt door kleinere stappen te zetten. Vandaag zal duidelijk worden hoe de vlag er op dat punt bijstaat.

11:16

Ik reis met de trein naar het zuiden en stap over op station Utrecht. Daar vraagt een net uitziende man mij om €6,80. Zijn tas is gestolen en hij heeft een treinkaartje nodig naar Zwolle. Ik geef hem 7 euro met de gedachte: als het verhaal niet klopt, is dat niet mijn verantwoordelijkheid en als het wel klopt, heb ik iemand in nood geholpen.

Als we bijna bij Eindhoven zijn, gebeurt er iets verdachts in de trein. Een conducteur is in gesprek met iemand in de eerste klas en het lijkt om zwartrijden te gaan. Ondertussen lopen er meer ongure types door de trein. De conducteur meldt dat de deuren in Eindhoven niet direct open zullen gaan en als we in Eindhoven aankomen, lopen er meerdere mensen van de Spoorwegpolitie (of als die niet meer bestaat: mensen in NS-kledij met handboeien en meerdere portofoons bij zich). Als de trein verder rijdt, wordt omgeroepen dat er bedelaars zonder kaartje uit de trein gehaald moesten worden en we rijden weer verder naar Maastricht.

11:21 Markering van het Krijtlandpad

Met 7 minuten vertraging komen we aan in Maastricht en ik trek een sprintje naar de bus. Die vertrekt met twee minuten vertraging waardoor ik deze gelukkig niet heb gemist. In de bus - die Aken als eindbestemming heeft - ontdek ik dat in Duitsland nog altijd mondkapjes verplicht zijn in het openbaar vervoer. Die heb ik niet bij me, maar gelukkig stap ik al voor de landsgrens uit.

11:49

Het wandelen gaat goed. Er liggen niet veel geocaches langs de route en even vijftig meter het pad af voor een geocache laat je ook wel uit je hoofd als je daarvoor 10 meter omhoog en omlaag moet. Normaliter heb ik wat vertraging door het zoeken naar geocaches langs de route, maar daar is nu dus geen sprake van. Wel loop ik wat vertraging op door het langzamer naar boven lopen bij de vele klimmetjes die ik tegenkom. Doordat ik op vlakke en licht dalende paden wel mijn eigen tempo kan lopen en dat tempo hoger ligt dan de geplande 5,4 km/h, lukt het me om dat gemiddelde de eerste uren aan te houden.

In Slenaken kan ik kiezen of ik naar Maastricht of naar Vaals wil lopen, maar die splitsing gaat volledig aan mijn aandacht voorbij. Ik loop nu bijna bij de Belgische grens bij een van de meest zuidelijke punten van ons land. Als ik bij de grens ben aangekomen, ga ik op zoek naar de grenspaal. Naast Geocaching heb ik onlangs ook Opencaching ontdekt. Dit is een alternatieve website die er andere regels op na houdt als het gaat om het plaatsen van geocaches. Eén van de leden van Opencaching heeft alle grenspalen langs de Nederlandse grens verheven tot opencache en zo kan ik bij meerdere grenspalen vandaag een cache loggen. Na twee palen te hebben gevonden, verlaat ik de landsgrens en zet ik koers richting Epen.

12:57

Via het Elzetterbosch loop ik naar het Vijlenerbos en ik weet dat ik nu op weg ben naar het Drielandenpunt bij Vaals. Er zijn meerdere manieren waarop ik dat punt dichterbij zie komen: de grenspalen die ik als opencache op mijn gps-ontvanger heb staan, lopen qua nummer af met nummer 1 op het Drielandenpunt. Daarnaast toont mijn gps-ontvanger hoogtelijnen en zie ik dat ik steeds hoger kom te lopen. Als ik op 300 meter hoogte ben, zoek ik even op hoe hoog de Vaalserberg is; 322 meter. Ik moet dus nog een stukje stijgen, maar eerst daalt het pad nog en kom ik uit bij de Gemmenicherweg die van Vaals naar Gemmenich loopt. Ik bevind me nu op de plek waar Nederland direct aan Wallonië grenst en de Gemmenicherweg heet aan de andere kant van de grens dan ook niet Vaalserstraat, maar Rue de Vaals. Ik loop naar de grens voor de grenspaal en loop vervolgens terug Nederland in. Ik loop wat verder dan nodig voor een challenge cache, een geocache waarvoor je aan bepaalde voorwaarden moet voldoen voordat je mag loggen. Bij deze cache is dat het geval en ik wil daar best een stukje extra voor lopen.

12:36

Ik loop verder de Vaalserberg op. Het is weer klimmen en ik merk dat mijn lijf wat meer om rust begint te vragen. Op de flanken van de Vaalserberg neem ik een uitgebreide rust van zo'n tien minuten, voordat ik verder loop richting het Drielandenpunt. Even later hoor ik in de verte het geluid van spelende kinderen en op mijn gps-ontvanger zie ik dat ik weer boven de 300 meter loop. Ik concludeer dat het kindergeluid uit het Labyrint komt en ik bijna bij het Drielandenpunt ben. Bij het Drielandenpunt is het zoals altijd best druk en het fotograferen van de grenspalen van België en Duitsland lukt nauwelijks zonder dat er ook andere personen op de foto staan. Er wordt immers voortdurend geposeerd bij de grenspalen. Grenspaal 1 tussen Nederland en België staat overigens niet op de grens met België, maar volledig op Nederlandse grond. De Duitse paal staat wel precies op de landsgrens.

13:03

Nadat ik even heb rondgekeken bij het Drielandenpunt vervolg ik het Krijtlandpad richting Vaals. Het pad volgt hier de Nederlands-Duitse grens en in de komende kilometer passeer ik zo'n tien grenspalen. Het pad buigt af naar links, Nederland in, maar mijn route gaat hier rechtdoor. Rechtdoor is echter geen weg, dus dat vind ik vreemd. Ik loop door het bos omlaag totdat ik op een pad uitkom. Hier ligt zelfs een geocache die ik gelijk maar log. Vervolgens loop ik aan de Duitse kant van de grens naar Vaalserquartier, een Duitse voorstad van Aken, dat eigenlijk simpelweg deel van Vaals zou zijn geweest als de landsgrens er niet doorheen had gelopen. Bij de Euro-Kiosk aan de Vaalser Straße haal ik nog wat te drinken. Ik loop nu al lang niet meer op het Krijtlandpad. Daarvoor had ik de eerder genoemde afbuiging naar links moeten volgen. Door een foutje in mijn voorbereiding heb ik dat niet gedaan. Bij Vaals had ik zelf een aanpassing op de route gemaakt, maar daarbij had ik de landsgrens als weg aangezien. Zo heel erg vind ik dat niet, want ik loop inmiddels wat achter qua tijd, dus Gulpen ga ik toch niet halen. Er volgt nog een lange reis terug naar huis en door werkzaamheden op het spoor heb ik ook nog extra reistijd. Ik besluit om de Nederlands-Duitse grens te blijven volgen en een beetje zicht te houden op de route van de bus die van Aken naar Maastricht rijdt.

13:47 Blij met de
hoogtelijnen

Aan de noordkant van Vaals loop ik over de Senserbachweg naar Lemiers. Aan Duitse zijde passeer ik een kombord van dit dorp, maar als ik voor de grenspalen even de grens opzoek, ontdek ik dat Lemiers vooral een Nederlands dorp is. Kennelijk bestaat het dorp in beide landen, met dezelfde naam. Nadat ik de vier grenspalen die hier staan, heb gelogd, kijk ik in de app van 9292 wat de app voorstelt als ik vanaf hier naar huis zou reizen. Wat volgt is een onlogische wandeling naar de bushalte waar ik vervolgens een klein half uur zou moeten wachten. Ik besluit terug te lopen naar Duitsland en het verderop nog maar eens te proberen.

Ik loop richting Orsbach en sla linksaf een weg in die verboden is voor motorvoertuigen. Waar de weg wat verderop ophoudt gaat een onverhard pad verder en zo kom ik aan bij de landsgrens bij Mamelis. Ook hier zijn weer wat grenspalen te loggen en als ik hier de route naar huis laat uitrekenen, blijkt dat ik drie minuten moet lopen naar de bushalte waar ik vervolgens zo'n tien minuten moet wachten. Dat ziet er beter uit en ik besluit om hier mijn wandeling te beëindigen. Mijn gps-ontvanger zegt dat ik 46 kilometer heb gelopen. Ik geloof hier niets van, want met 46 kilometer zou ik al bij Gulpen zijn aangekomen en als ik later de afstand laat vaststellen door afstandmeten.nl komt deze website uit op een kleine 38 kilometer. Afstandmeten haalt afwijkende punten uit de tracklog, waardoor de gelopen afstand betrouwbaarder is. Een kleine 38 horizontale kilometers, want hoogtemeters zijn hierbij niet meegeteld.

14:45

Achtendertig kilometer is niet zo heel veel voor begin juni, maar ik heb nog twee wandeldagen te gaan. Over precies twee weken loop ik twee dagen achter elkaar, als laatste training voor de Vierdaagse. Doordat ik nu naar het zuiden ben uitgeweken, loop ik over twee weken zo'n tien kilometer meer. Op beide dagen plan ik nu een kleine 60 kilometer in over vlak terrein. Dat moet te doen zijn en dat lijkt me ook een prima afsluiting voor de komende Vierdaagse.