 |
| 08:31 De spoorbrug bij Niftrik |
Om drie minuten over vier krijg ik mijn startscan en kan ik op pad. Ongeveer 50 meter voor mij is een vreugdevuur ontstoken en ik ga aan de andere kant lopen om de kans zo klein mogelijk te maken dat ik last krijg van de opstopping die de studenten veroorzaken. Zo loop ik de Heyendaalseweg uit richting de universiteit. Na een kilometer merk ik dat er een steentje in mijn linkerschoen zit en ik stop bij een bushokje om het steentje eruit te halen. De route loopt verder richting de Hatertsebrug en als we daar voorbij zijn, komen we de eerste routewijziging van de tweede wandeldag tegen: de route loopt dit jaar niet door de wijk Weezenhof, maar eromheen. Dit tot ongenoegen van de bewoners die een petitie bij de organisatie hebben ingediend en ook als we langs de wijk lopen, zien we een actiebord staan waarop het ongenoegen zichtbaar is. Het wrange is dat de reden die de organisatie heeft opgegeven voor deze routewijziging juist is dat bewoners hebben geklaagd. Zij moeten hun auto's buiten de wijk parkeren en dit zou extra auto-inbraken tot gevolg hebben gehad. Een lastige situatie dus, maar langs de rand van de wijk worden wij met een ander probleem opgezadeld, althans, dat is wat enkele mensen van het FNV ons willen doen geloven. Zij delen gratis t-shirts uit met daarop in grote letters de tekst 'Strijd voor zorg'. Ik krijg een shirt mee en vraag om maat XL. Het shirt gaat in de wandeltas, want ik ga al lopend mijn shirt niet wisselen als het niet nodig is en het shirt dat ik aan heb, zit prima. Achteraf blijk ik maat M te hebben meegekregen en op de derde wandeldag geef ik het shirt weg aan een kind dat langs de route snoep aan het uitdelen is.
 |
| 09:37 Druten maakt wandelaars warm voor de 55km in 2016. |
Ik merk dat ik loop op de schade van gisteren en ook dat het wandelen van de Nijmeegse Vierdaagse echt wel zwaarder is dan het zelfstandig een route van gelijke afstand wandelen. In Nijmegen heb je te maken met de massa en loop je de kans in filevorming terecht te komen. In het begin loop ik dan ook iets harder dan mijn eigen wandeltempo, maar als de meute dan na een half uur uit elkaar is gelopen, ga ik niet bewust langzamer lopen. Gisteren liep ik daardoor in het eerste uur 7,9 km/h en ging ik bewust langzamer lopen; vandaag maak ik daarin geen bewuste keuze, maar zakt mijn gemiddelde automatisch in. Na tien kilometer ga ik even zitten voor een eerste pauze. Ik stel de GPS-ontvanger in op de locatie van het geocache-event van de dag. Vandaag vindt het event plaats in de eerste passage van Wijchen en als ik hier om ongeveer 6:55 aankom, ben ik de tweede die het logboekje beschrijft terwijl het event officieel pas om 7:00 uur zou beginnen. Ik ben wel de eerste wandelaar, maar terwijl ik er sta, komen er al snel drie andere wandelaars aan om het event te loggen. Het is gezellig, maar ik ga toch maar weer verder want er liggen nog heel wat kilometers voor me.
Inmiddels is de zon opgekomen en als ik in Balgoy ben, ga ik even langs de kant om me in te smeren met zonnebrandolie. Nu volgt de ellenlange dijk naar Niftrik en om de dijk psychologisch wat in te korten, loop ik het eerste deel benedendijks. Na 4 kilometer komt Niftrik in zicht en we passeren de twee illegale afsnijroutes. Om korte metten te maken met afsnijders hebben ze dit jaar een controlepunt geplaatst op het uiterste stukje van de lus. Deze post is niet te zien vanaf het punt waar je kan afsnijden, maar je moet de officiële route lopen om de controlepost tegen te komen. Ik vind het een goed punt dat ze dit hebben gedaan en snap niet waarom ze dat de afgelopen jaren niet deden. Bij mijn debuut in 2009 was het de enige eerdere keer dat ik hier een controle heb zien staan.
 |
| 10:09 Even bijtanken |
Bij de spoorbrug die treinreizigers over de Maas naar Brabant brengt, slaan wij rechtsaf richting Wijchen. We lopen nog even door Niftrik en dan weer terug naar het spoor. Bij de rustplaats die hier is aangelegd neem ik even een rustpauze waarna ik mij opmaak voor de drukte als verderop de lopers van de 40 kilometer er weer bij gaan komen.
Zodra de witte polsbandjes weer op de route lopen, is er weer bijna geen rood polsbandje te vinden. Zo lopen we met duizenden wandelaars Wijchen binnen, maar als we van de Stationsstraat het Blauwe Hof inlopen, passeren we ineens komborden van Druten. Volgend jaar is er een eenmalige afstand van 55 kilometer en op de tweede wandeldag loopt die route door Druten. In vroegere tijden, toen de 55 kilometer een reguliere afstand was, liep de Vierdaagse vaker door Druten, maar deze afstand werd voor het laatst gelopen in 1966, bij de 50e Vierdaagse. Nu we weer 50 jaar verder zijn, heeft de commissie die belast is met de festiviteiten van de 100e Vierdaagse besloten om deze afstand weer een keer in het parcours op te nemen. Om wandelaars warm te maken voor de eenmalige afstand, staat hier een delegatie van deze gemeente kaartjes uit te delen met daarop de verwachte route van volgend jaar. De wandelaars krijgen de mogelijkheid om een VIP-behandeling te krijgen als ze volgend jaar Druten doorkruisen. Ik neem een kaartje in ontvangst en loop verder richting het centrum van Wijchen. Al lopend bestudeer ik het routekaartje van volgend jaar omdat ik nu voor het eerst te zien krijg hoe de route naar Druten zal gaan lopen. Balgoij en Niftrik laten we dan links liggen, omdat we anders nooit binnen 55 kilometer terug in Nijmegen kunnen zijn. Het grote voordeel van deze route vind ik dat we pas bij Beuningen samenkomen met de andere afstanden en dus een significant langer deel van de route in relatieve rust kunnen lopen. Even voorbij het punt waar Druten de kaartjes uitdeelt, vang ik een telefoongesprek op van iemand die waarschijnlijk debutant is. Ze meldt aan het thuisfront dat ze net Druten is binnengelopen en heeft kennelijk geen idee van wat zich zojuist heeft afgespeeld. Ik vind het wel aandoenlijk en het doet me denken aan mijn debuutjaar toen ik ook mijn ogen uitkeek bij de plaatsen waar we doorheen liepen. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar, wanneer ik weer nieuwe doorkomstplaatsen mag gaan ontdekken. Overigens las ik later op een nieuwswebsite dat we echt door Druten hebben gelopen. De buurgemeente Wijchen heeft voor een dag een deel van hun stad aangemerkt als grondgebied van Druten. Kennelijk kan Wijchen ook ludiek doen...
 |
| 10:22 Over het fietspad de drukte voorbij |
In het centrum van Wijchen is het allesbehalve rustig. Vlak voor het centrum komen ook de militairen en de 30-kilometerlopers erbij en nu is de chaos compleet. We lopen tussen dranghekken door het centrum van de stad. Voordeel hiervan is dat het publiek niet door de wandelaars kan lopen; nadeel is dat ik als wandelaar niet door het publiek heen kan lopen. Dat laatste zou hier overigens toch al niet mogelijk zijn, want daarvoor is er teveel publiek langs de route. Ik verhoog mijn wandeltempo en door goed te plannen lukt het me om de massa te passeren en na een minuut of tien hard werken loop ik ineens tussen twee drukke groepen in. Er loopt nu nauwelijks iemand om me heen en even overweeg ik om nu een langzamer tempo te hanteren om niet bij de drukke groep voor me aan te komen. Uiteindelijk loop ik gewoon door, want het is een beetje zinloos om niet je eigen tempo te gaan lopen om te voorkomen dat je verderop je eigen tempo niet kan lopen. Dan geef je op voorhand al toe aan wat je anders zou overkomen en heb je ook geen voordeel aan de rust om je heen. Tegen de tijd dat ik bij de drukke groep voor me aankom, lopen we Wijchen alweer uit en kan ik weer over het fietspad gaan lopen. Zo kom ik niet veel later in Beuningen aanlopen en hier is de drukte op het parcours gelukkig beter te behappen dan in Wijchen. De weg naar Beuningen is een 60 km/h-weg met aan beide kanten direct een bomenrij en erachter een sloot. Weinig ruimte om langs de berm in te halen dus, maar gelukkig is er voldoende ruimte op de weg om hier mijn eigen tempo te lopen. Langs deze weg wordt water uitgedeeld en ik vul mijn bidons weer met koud water.
 |
| 11:13 Een bord langs de route |
In Beuningen staat elk jaar dezelfde man op een verhoging op het midden van de weg het publiek te vermaken en zijn gezicht is inmiddels een bekend fenomeen onder wandelaars. Als ik voorbij kom, neemt hij net even een korte pauze om wat te drinken, maar ook zonder zijn inspanningen is het hier erg gezellig. Beuningen is wel wat kleiner dan Wijchen en voordat ik het weet, ben ik er alweer doorheen gelopen. De route loopt nu naar Weurt, waar dit jaar een routewijziging is vanwege werkzaamheden aan de dijk die naar de sluis loopt. We lopen een lusje door Weurt en komen alsnog uit bij de sluis. Hier neem ik mijn laatste rustpauze van de dag voordat ik Nijmegen binnenloop. Langs de Waalkade en langs een deel van de opgebouwde kermisattracties die hier staan opgesteld, lopen we richting de Wedren. Als ik langs het reuzenrad loop, hoor ik vanuit de hoogte een groepje militairen hard zingen. Een passerende groep wandelende militairen kijkt omhoog en ik doe hetzelfde. Het reuzenrad is afgesloten, maar een groepje militairen heeft het voor elkaar gekregen om een stukje omhoog te worden gedraaid en vanuit hun bakje op een hoogte van ongeveer tien meter zingen zij de wandelaars toe.
 |
| 11:35 Deze tuin is bekend van het 4daagsejournaal. |
Het is vandaag 'roze woensdag' en het valt me op dat er dit jaar veel meer wandelaars in het roze lopen dan op andere jaren. De roze woensdag wordt vooral in Nijmegen gevierd en hier is ook veel roze langs de kant terug te zien. Vanaf de Waalkade loopt de weg een poosje vrij stijl naar boven. Ik test alvast de klimstand uit voor morgen, wanneer de heuvels rond Groesbeek bedwongen gaan worden. De klim kost de nodige energie, maar eenmaal boven is er voldoende tijd om weer te herstellen voordat we bij de Wedren aankomen. Om 12:41 wordt mijn polsbandje gescand en zit mijn tweede wandeldag erop.
|
||||||||||||||||