Leonard's wandelblog: GR5 Stolzembourg-Diekirch (29km)

zondag 10 december 2023

GR5 Stolzembourg-Diekirch (29km)

8:43

Het lukt me vannacht niet goed om in slaap te vallen. Na twee uurtjes slaap lig ik de rest van de nacht wakker in bed en om 3 uur besluit ik om ook daar maar een eind aan te maken en om in de auto te stappen. De heenreis verloopt voorspoedig en met drie stops bij Fastned - waarvan 1 heel korte - lukt het me zelfs om zo vroeg in Diekirch aan te komen dat ik een bus eerder dan gepland naar Stolzembourg kan pakken. Zo start ik om half negen met de wandeling naar Diekirch.

8:57

Nadat ik uit de bus ben gestapt loop ik eerst een klein stukje terug naar een geocache die ik vorige maand niet kon vinden. Helaas lukt dat ook nu niet en ik besluit om gelijk maar verder te gaan met de GR5. Ik start direct met de beklimming van de Niklosbierg. Dit is een lastige klim en na zo'n 4 kilometer omhoog kom ik aan bij de top. Hier bevindt zich een grote waterkrachtcentrale. Ik loop even naar een uitkijkpunt om zicht te hebben op het water en krijg direct een mooi uitzicht over de omgeving. Zelfs de top van de Niklosbierg zelf ligt nu een stuk lager. Overigens is de Franse naam van deze berg Mont Saint-Nicolas, dus we mogen hier van de Sinterklaasberg spreken. Een toepasselijke naam voor begin december.

9:09 Obstakel op het pad

Ik loop verder over de geasfalteerde weg die langs de waterkrachtcentrale loopt en iets verderop loop ik het bos weer in. De route gaat naar beneden, maar even verderop gaat het weer flink omhoog. Op de kaart zie ik een boel haarspeldbochtjes bij elkaar en ik verwacht een steilie daling. In de wandelgids lees ik echter dat het daar ook omhoog gaat, een steile klim dus. Gelukkig heb ik mijn wandelstok meegenomen wat het klimmen en dalen toch net wat makkelijker maakt.

9:13

In de bus naar de start heb ik een wit kapelletje op de berghelling zien staan en ook nu zie ik deze kapel ver boven mij op de helling staan. Na de steile klim zie ik echter dat ik net zo hoog ben gekomen als de kapel. De route komt er zelfs langs en ik besluit om gebruik te maken van de bankjes bij de kapel voor een nodige rustpauze. Als ik verder loop, gaat het pad verder omhoog en even later zie ik de kapel beneden mij liggen. Eenmaal boven loopt de route vrijwel horizontaal richting Vianden. Ik loop onder een stoeltjeslift door en weet dat ik bij Vianden ben aangekomen. Zo'n 20 jaar geleden ben ik hier geweest tijdens een paar vakanties. Hierdoor weet ik dat het kasteel ook heel dichtbij is en als ik iets verderop naar beneden kijk, staat daar het kasteel. De route daalt af tot aan het straatniveau en tijdens de afdaling krijg ik een mooi uitzicht op het kasteel voorgeschoteld. Als ik beneden ben loopt de route om het kasteel heen en gaat daarna weer omhoog naar een ingerichte uitzichtplaats waar je het hele kasteel kan zien. Vanaf hier volgt een licht glooiend parcours richting Bettel.

9:52 Het stuwmeer van Vianden

Het vlakke parcours zorgt ervoor dat mijn tempo flink omhoog gaat. Met klimmen haal ik circa 3,5 km/h, maar nu loop ik zo'n 6 km/h. Na Bettel moet ik wel weer omhoog, maar dat is iets makkelijker doordat ik nu over een asfaltweg wandel. Op asfalt klim ik een stuk sneller dan op bospaden waar ik voortdurend moet kijken waar ik mijn voeten kan neerzetten.

Na nog een onverharde klim zie ik in het dal het dorp Bleesbréck liggen. Ik daal af tot iets ten oosten van dit dorp en kom uit bij de N19. Hier mogen de auto's 90 km/h rijden en de GR5 gaat over deze weg. Van fietspaden hebben ze hier nog niet gehoord. Het lijkt me niet zo veilig, dus ik besluit om achter de vangrail te blijven lopen. Als ik in het dorp kom, loop ik even langs een tankstation om een drankje te kopen. Vervolgens loop ik verder naar Gilsdorf.

9:53 Uitzicht richting het noorden

Ik sla linksaf en steek de Sûre over. In Gilsdorf ligt een geocache die ik snel heb gevonden. Ik heb net de GR5 verlaten en loop de laatste paar kilometers naar het station van Diekirch. Ik passeer de camping waar ik in het verleden heb gekampeerd en besluit om nog een rondje door het centrum van Diekirch tre lopen om een extra geocache te bezoeken. Er is voldoende tijd en er mag ook nog wel een paar kilometer bij de afgelegde afstand komen wat mij betreft. Vanuit het centrum loop ik naar het station, waar mijn auto inmiddels tot zo'n 95% is volgeladen.

10:07

Ik zet de navigatie aan en vertrek naar huis. Eerst rij ik over de N7 naar het noorden van Luxemburg om bij Wemperhardt het land te verlaten. Onderweg zie ik allerlei plaatsnamen op de borden staan waar ik de afgelopen tijd langs ben gelopen. Als ik Leithum op de borden zie, weet ik dat ik bijna in België ben. Voor mij rijdt een langzame vrachtwagen en tussen mij en die vrachtwagen zitten zo'n 15 auto's. Met 25 km/h rij ik langzaam richting de snelweg. Zo langzaam heb ik nog nooit gereden over de N62. Als ik bij Sankt Vith bij de snelweg E42 aankom, rijden er nog 2 auto's tussen mij en die vrachtwagen. Gelukkig kan ik nu eindelijk mijn eigen tempo gaan rijden. De route door de Ardennen is inmiddels wel bekend voor mij. Ik weet waar de flitspalen staan en waar werkzaamheden zijn. Maar dit keer regent het vrij hard, waardoor het verkeer wat langzamer rijdt. Ik heb genoeg tijd, dus het is voor mij geen probleem. Na de werkzaamheden nadert Luik en vanaf hier rijdt het prima door. Zo kom ik met een bijna lege accu aan bij de Fastned Bosserhof bij het Limburgse Echt.

Als ik net gestart ben met laden dan zie ik dat alle 8 laadpunten gebruikt worden. Achter mij staat een auto te wachten. Het is echt druk! Mijn auto laadt maar langzaam en als ik genoeg stroom heb om naar Venlo te rijden, vertrek ik weer omdat ik denk dat het langzame laden komt door het grote aantal auto's dat aan het laden is. Ik besluit om weer eten te halen bij de shoarmazaak in Tegelen, maar als ik daar vertrek, zegt de navigatie dat ik moet laden bij de verzorgingsplaats Venlose Heide. Dat is een rustplaats op de landgrens. Eerst moet ik naar Duitsland rijden om via de eerste afrit terug te keren. De afrit van de verzorgingsplaats is nog Duits, maar aan het einde van de afrit ben ik weer in Nederland. Ik zie de bogen van Fastned, maar ik kan de ingang van het laadplein niet vinden. Eerst rij ik er voorbij, waarna ik even tegen het verkeer in met alarmlichten aan terug rij naar de eerste splitsing van de verzorgingsplaats. Uiteindelijk rij ik Fastned binnen via de uitgang van het laadplein. Tijdens het laden zie ik een andere auto hetzelfde doen en als ik even beter kijk, zie ik dat een vrachtwagen de ingang heeft geblokkerd. Het is hier enorm druk met vrachtwagens. Zelfs de doorgaande weg over de verzorgingsplaats is op sommige plaatsen volgezet met vrachtauto's.

10:19

Ondanks dat er maar drie auto's aan het laden zijn, laadt de auto ook hier vrij traag. Wellicht heeft de accu rust nodig? Die is sinds gisteren 12:00 alleen maar bezig geweest met laden of rijden. In totaal is de accu ruim 30 uur achter elkaar in bedrijf geweest. Met 30-40 kW laad ik de accu vol genoeg om naar huis te rijden terwijl de auto ook 70kW kan laden. Maar nu dus niet. Ik lees een boekje om de tijd te doden en als ik genoeg stroom heb rij ik verder naar huis. Uiteindelijk kom ik rond 21:00 thuis aan met een lege accu. Ik laat de auto weer langzaam bijladen bij onze eigen laadvoorziening. Vannacht is hij weer vol en kan hij weer rusten. Daarna gaat het snelladen wellicht weer sneller.