 |
| Hoogwaterwaarschuwingen inondations.lu |
Het noordwesten van Europa is in de ban van hoogwater en ook in Diekirch is de waterstand daags voor mijn wandeling nog boven een waarschuwingsgrens. Ik heb foto's gezien van ondergelopen wegen, maar het hoogste punt is bereikt en de grafiek met de waterstand van de afgelopen dagen laat zien dat het water blijft zakken. Met het vermoeden dat ik op de zaterdag veilig in Diekirch kan parkeren, reis ik op de vroege zaterdagochtend af voor weer een nieuwe wandeldag over de GR5. Voor de wandeling zelf ben ik niet zo bang voor hoogwater, want ik loop grotendeels op hoogte en de waterstand in het
Müllerthal, waar ik vandaag doorheen zal lopen, is sowieso niet problematisch.
 |
| 8:37 Hoogwater in Diekirch |
Ik vertrek van huis met een accu die tot 80% is volgeladen. De auto was gisterenavond laat nog in gebruik en heeft niet voldoende tijd gehad om helemaal vol te druppelen. Dat betekent een extra laadstop onderweg, maar ik ben een half uur eerder vertrokken dan gepland, dus dat levert geen probleem op. Bij de eerste laadstop haal ik een snelheid van slechts 35kW, en ik herinner me dat de auto een functie heeft om de accu tijdens het rijden op te warmen zodat snelladen sneller kan. Ik activeer deze instelling en bij de volgende laadstop haal ik zomaar 60kW waar 70kW het maximum is dat de auto aankan. Dat scheelt de helft van de laadtijd en dat voor een paar kilometer actieradius wat ik makkelijk kan missen. Bij mijn tweede laadstop staat een andere auto van hetzelfde type te laden en ik weet zelfs de bestuurder van die auto blij te maken met deze tip. De instelling moet wel elke keer als de auto uitgeschakeld is geweest, opnieuw worden ingesteld, maar als je dat weet, is dat te overzien.
 |
| 9:10 |
Bij Fastned Baraque de Fraiture is mijn eerste buitenlandse laadstop en terwijl ik aan het laden ben, valt mijn internetverbinding op de telefoon weg. Tijdens het rijden maak ik gebruik van het access point van de auto, maar tijdens het laden staat de auto uit en moet de telefoon het zelf doen. Dat lukt niet en dat zal de hele dag zo blijven. Dit betekent dat ik vandaag offline zal zijn wat op zich wel te doen is, maar zeker niet handig is. Ik heb een uitdraai van het hoogteprofiel van de route en de wandelgids bij me, en geocaching kan ik offline doen en later online verwerken, dus ook dit mag geen problemen opleveren, maar onhandig is het wel. Zo kan ik het thuisfront niet op de hoogte houden van de vorderingen en dat zijn ze wel van mij gewend. Het is wat het is...
 |
| 9:28 Kerstversiering in het bos |
Ik start bij het station van Diekirch, waar van hoogwater niet veel is te merken. De Sûre staat net zo hoog als bij mijn vorige wandeling. Ik start met de vlakke route richting Gilsdorf, maar loop direct al verkeerd door onoplettendheid, wat ik in Gilsdorf eenvoudig weet te herstellen. Hier kom ik weer uit op de GR5 en direct begint ook het geaccidenteerde terrein weer en mag de wandelstok weer worden uitgeschoven. In een paar kilometer gaat het pad ruim honderd meter omhoog met op sommige stukken vrij steile wegen naar boven. Eenmaal boven vlakt het wat af, maar de ondergrond maakt dat ik geen hoog tempo kan ontwikkelen. Het begint te miezeren en als de regendruppels dikker worden, besluit ik de poncho aan te trekken. Dit lijkt zinloos en als ik die een paar kilometer later weer uittrek, blijkt de poncho zo goed als droog te zijn. De regenhoes van de rugzak zit wel onder de regendruppels, wat wel een gek contrast is.
 |
| 12:10 Aan het begin van het Müllerthal |
Bij Eppeldorf volgt opnieuw een steile klim tot over de 400 meter hoogte. Het dak van de dag. Over haarspeldbochten op smalle bospaadjes waar de ondergrond door de recentelijke overvloedige regen tot baggerpaden verworden zijn, klauter ik omhoog. Ik ben blij met mijn wandelstok, want anders was ik al helemaal niet boven gekomen. Als ik eenmaal boven ben, denk ik dat het qua klimmen voor vandaag er wel zo'n beetje op zit en ik kijk uit naar het Müllerthal dat aanstaande is.
 |
| 12:37 |
Ik kom uit bij Beaufort en ga even zitten op een vlonder op een punt waar de ingetekende route op de GPSr afwijkt van de markering in het veld. Ik haal de wandelgids erbij en constateer dat ik de markeringen in het veld moet volgen. Het brengt me bij het kasteel van Beaufort. Een kleiner kasteel dan dat bij Vianden en ik ben er ook sneller voorbij gelopen. Als ik het bos weer inloop, vallen me de routebordjes van de Müllerthaltrails op. De eerste tijd loop ik nog gewoon door bossen, maar later neemt het aantal rotspartijen steeds meer toe. Een paar kilometer later loop ik tussen de rotspartijen en soms loopt het pad zelfs door het water van de
Ernz Noire die hier door het Müllerthal stroomt. Hiertoe liggen stenen in de rivierbedding om droge voeten te kunnen houden. Goed uitkijken dus, want een uitglijder ligt op de loer op deze gladde stenen.
 |
| 12:59 Château de Beaufort |
Met de routemarkeringen zit het hier wel snor en dat is ook nodig, want in het routeboekje staat al vermeld dat het haast onmogelijk is om hier een adequate routebeschrijving te geven. Als je de gele stippen volgt, kun je hier simpelweg niet verkeerd lopen. Toch lukt het mij wel om meerdere keren verkeerd te lopen, maar dat komt door onoplettendheid. Dat is helemaal zonde als je een steilie klim hebt bedwongen om vervolgens te ontdekken dat ik daar helemaal niet heen moest. Het zit me niet echt mee vandaag. Ik ben vandaag begonnen met een voorsprong van zo'n 35 minuten speling op de bus in Echternach, maar inmiddels is die voorsprong vergaan en heb ik een achterstand van drie minuten.
 |
| 13:08 |
In de voorbereiding heb ik gepland met 4,4 km/h gemiddeld, maar dit blijkt niet haalbaar te zijn. In het Müllerthal gaat het ook vaak steil naar boven en dat heeft zeer grote invloed op de wandelsnelheid. Meters naar boven tellen niet mee in de kilometers vooruit, maar je moet ze wel bedwingen. Als de markeringen in het veld weer afwijken van de route op mijn GPSr, besluit ik om de laatstgenoemde route aan te houden, omdat ik van die route de exacte lengte weet. Een grotere fout had ik niet kunnen maken, want het pad dat ik nu volg, blijkt een oud pad te zijn dat inmiddels is begroeid met planten. Toch blijf ik het lijntje volgen, maar dat gaat even verderop hopeloos mis en ik moet verder uitzoomen om überhaupt de rode lijn op het schermpje nog te zien. Om weer op de route te komen, moet ik afdalen tot het waterstroompje en via wat stenen die hier in het water liggen, loop ik een stukje door het water om verderop weer aan de overkant omhoog te klauteren. Zonder wandelstok was dit hier echt onmogelijk geweest, maar als ik eenmaal boven ben, kom ik zowaar weer bij een echt bospad uit. Al snel zie ik weer gele stippen, maar mijn achterstand is nu maar liefst 20 minuten en het is niet meer mogelijk om zonder een uur vertraging tot Echternach door te lopen.
 |
| 13:12 |
Ergens vind ik ook wel dat het Müllerthal het ook wel verdiend om rustig doorgelopen te worden. Als ik nu verder loop, neem ik van de omgeving niet zoveel op omdat ik zo met de tijd bezig ben. De route verlaat het bos en loopt even door een dorpje. Op de kaart zie ik dat hier een bushalte is en ik besluit te kijken of hier een goede bus is om me naar Diekirch te brengen. Als ik bij de halte aankom, staat er net een bus en zonder te weten waar de bus heengaat, zet ik het op een sprintje en stap ik snel de bus in. Terwijl deze wegrijdt, zie ik op de informatieschermen dat de bus naar Echternach rijdt en doordat ik uit het hoofd weet hoe laat ik de geplande bus moest hebben, constateer ik dat de geplande bus en de bus waar ik nu in zit, elkaar bij het busstation van Echternach zullen gaan kruisen. Bij de laatste halte voor het busstation stap ik uit en steek ik de weg over. Een paar minuten later stap ik in de bus naar Diekirch. Het is de bus die een uur eerder rijdt dan de geplande bus. Ik kijk op het gps-apparaat om te zien waar ik nu uiteindelijk ben gestopt, want daar had ik nog geen flauw idee van.
 |
| 13:16 |
Uiteindelijk blijk ik 28 kilometer te hebben afgelegd, en dat is kennelijk nu het maximum haalbare met al die beklimmingen. Ik kan er wel mee leven, want inclusief de reistijd heb ik een volle wandeldag en door het klimmen heb ik ook het idee dat ik me voldoende heb ingespand. Binnenkort ga ik het vervolg van de GR5 herplannen, want die begint de volgende keer niet in Echternach, maar in Berdorf. Bovendien worden de afstanden iets korter, dus ik ben benieuwd hoe ik dat ga verwerken in een nieuwe acceptabele planning, maar dat is voor later zorg.
 |
| 13:17 |
Ik vertrek vanuit Diekirch met een volle accu en rij in een ruk door tot aan een Fastned even boven Maastricht. Hier laad ik wat meer stroom dan dat
A Better Route Planner adviseert, zodat ik niet hoef bij te laden bij de Fastned van Venlose Heide. Daar moet ik immers wat voor omrijden. Door wat langer te laden, kan ik een Fastned langs mijn eigen route bereiken. Bij Tegelen haal ik een Turkse pizza, wat toch een beetje traditie lijkt te worden. Na de tweede laadstop heb ik voldoende stroom om naar huis te rijden en met nog 7 kilometer actieradius zet ik de auto thuis weer aan de laadpaal.
|
| Statistieken |
|---|
| Afstand: | 27,7 km |
| Hoogtemeters: | 1180 |
| Gemiddelde: | 3,9 km/h |
| Bewogen gem.: | 4,7 km/h |
| Totaalteller: | 8157,7 km |
|
 |
| De voortgang over de GR5 na 15 dagen |
 |
| Hoogteprofiel en tempo |
