Dankzij de polsbandjes die iedereen om z'n arm heeft en die bij de start worden gescand, bleek ik om 4:06 uur al te kunnen gaan lopen. In 2009 was dat gemiddeld ruim vijf minuten later doordat het kennelijk meer tijd kost om je pasje tevoorschijn te halen dan je arm te tonen.
Na twee meter wandelen de eerste pauze: vlak voor het startschot stond ik op een van mijn veters die los was gegaan. Deze na de eerste scan direct maar vastgemaakt, waarna de eerste kilometers konden beginnen. De feestgangers van de 4daagsefeesten stonden al in een rij en de bierwalm uit hun monden hing over de donkere straten van Nijmegen. Dat hoort er ook bij. Zo begint elke vierdaagsedag en zo ook deze. Al snel kom ik aan bij de Waalbrug. De route ging vandaag door Lent, Bemmel, Huissen, Arnhem, Elst, Oosterhout, Lent en terug naar Nijmegen.Ik loop dit jaar in een shirt van de bloedbank. Op de voorkant staat 'Het is rood en het redt levens'. Op de achterkant staat reclame voor de bloedbank. Er schijnen duizenden mensen op deze manier het belang van bloeddonatie aan het promoten te zijn in de 4daagse. Het shirt is goed voor een extra flesje water dat ik vandaag erg goed kan gebruiken.
Na 12 kilometer begint de lus voor de 50 km. Ik neem hier mijn eerste pauze en zie tot mijn verbazing al snel dat er een 40-kilometerwandelaar passeert. Als enige gaat hij niet de lus in. Dat betekent dat dit een heel snelle wandelaar is. Volgens mensen van de rustpost waar ik zit, is het ook de eerste van de dag. Mijn eigen bewogen gemiddelde is nu 6 km/h. Een lekker tempo op de vroege morgen.
Om kwart voor acht ga ik weer even zitten om m'n broekspijpen af te ritsen en een petje uit de tas te halen ter bescherming tegen de zon. Ondanks de opgegeven regen, is het vandaag erg zonnig en het begint nu echt warm te worden. Ik ben nu in Huissen, ongeveer op de helft.
Na Huissen lopen we richting Arnhem-Zuid. Op de dijk waarop we nu lopen, word ik ingehaald door iemand die de 4daagse 'loopt' in een rolstoel. Als je tot een rolstoel veroordeeld bent, dan mag je de 4daagse in de rolstoel doen. 's Morgens zie je voordat wij mogen starten al een aantal rolstoelen op pad gaan, dus kennelijk mogen ze ook iets eerder vertrekken om niet in de drukte verzeild te raken.
We passeren Oosterhout en op de dijk vul ik mijn water bij. Het is nu behoorlijk heet geworden. In de buurt van de plek waar in 2006 twee doden vielen, gaat voor mijn neus een militair tegen de vlakte. Gelukkig heeft hij zijn maten bij zich die zich over hem ontfermen. Iets later lees ik op Twitter dat er langs diezelfde dijk een lijk is gevonden. Heeft niets met de 4daagse te maken en het ligt ook buiten het zicht van de wandelaars. Maar zo lijkt dag 1 van de 4daagse toch wel de traditie te krijgen om luguber te eindigen...
Inmiddels loop ik al een poosje samen met een 30 km-wandelaar. Het betreft een man met jarenlange 4daagse-ervaring en we praten gezellig bij. Ik leer veel over de 4daagse en we blijven bij elkaar totdat we de Waalbrug over zijn. Zijn vrouw staat er aan de kant en terwijl hij naar haar op zoek gaat, loop ik de laatste kilometers naar de Wedren. Om 12:35 kom ik hier aan en zit de eerste dag erop.
Eenmaal binnen loop ik naar de stand van New Balance om wandelschoenen te passen. Mijn huidige schoenen zijn al aardig aan het slijten en ik denk niet dat ik er nog een 4daagse inclusief trainingsprogramma mee kan aflopen. In de stand krijg ik even andere schoenen om mijn voeten, waardoor de drukpunten van mijn voeten in mijn eigen schoenen even rust krijgen. Dat is best lekker. Ik doe geen aankopen, maar krijg een briefje mee met het type schoen dat zij mij adviseren, zodat ik het ook een keer kan passen als ik niet net 50 kilometer gelopen heb.
| |||||||||||||