Leonard's wandelblog: Pelgrimspad 25-27 Schin op Geul-Visé (42km)

zaterdag 25 augustus 2018

Pelgrimspad 25-27 Schin op Geul-Visé (42km)

10:31 Het Heuvellandlijntje door Zuid-Limburg

Na mijn zevende Nijmeegse Vierdaagse is dit mijn eerste wandeling. We hebben een superwarme zomer achter ons. Vandaag is het een stuk koeler. Het is de laatste dag van het Pelgrimspad. Het eindpunt is in het Waalse Visé. Omdat ik dan pas circa 40 kilometer heb gelopen, heb ik ingepland om door te lopen naar Eijsden. Dan is de afstand circa 46 kilometer en dat lijkt me een prima afstand.

Om naar het startpunt te reizen kan ik zowel via Arnhem als via Utrecht reizen, maar de route via Utrecht is door werkzaamheden enkele weken geblokkeerd waardoor er bussen rijden. Als ik de eerste mogelijkheid via Arnhem gebruik, ben ik een uur later bij het startpunt, dus besluit ik toch maar de eerste bus naar Utrecht te pakken. Gewapend met een seizoensretourkaart en ov-chipkaart stap ik de bus in op weg naar Zuid-Limburg.

10:39

Voor vandaag is er veel regen en onweer opgegeven, maar dat concentreert zich vooral in het noorden en westen van het land. In het zuidelijkste deel van ons land zou het dan ook relatief meevallen, maar als de trein Schin op Geul binnenrijdt, lijkt het toch hard te regenen. Gelukkig klaart het al wat meer op als ik de trein uitstap. Ik schuil even in de overdekte fietsenstalling terwijl ik de nodige spullen bij elkaar pak voor de wandeling. Ik trek mijn poncho en regenbroek aan en ga op pad.

Op het parkeerterrein van het station ligt een geocache. Twee maanden geleden heb ik deze laten liggen zodat ik vandaag bij het beginpunt een cache zou kunnen vinden. Ondanks de duidelijke hint valt het nog tegen om de cache te vinden. Uiteindelijk lukt het wel, en ik verlaat het stationsterrein om af te dalen naar het centrum van Schin op Geul.

10:39

De route volgt in eerste instantie de spoorlijn die me zojuist naar het startpunt heeft gebracht. Ik merk al vrij snel dat ik in Zuid-Limburg loop, want er zijn maar weinig wegen die horizontaal lopen. Het is klimmen of dalen en dat zal de rest van de dag niet anders zijn.

Nadat het een poosje droog is, gaat vanwege de warmte de regenbroek in de tas. De poncho stop ik achterop de rugzak en deze trek ik regelmatig even aan omdat er korte buien langstrekken. Meestal kan de poncho na een paar honderd meter weer uit, dus heel vervelend is het niet.

10:45

Als ik het kaartje mag geloven, loopt het Pelgrimspad vooral door groene gebieden, dus door bosgebieden. Dat levert een lastige ondergrond op. Het gebeurt best vaak dat er een steentje in mijn schoen komt. Maar behalve het klimmen valt de wandeling best mee. Ik maak wel dankbaar gebruik van de hoogtelijnen op het kaartje van mijn gps-apparaat. Hierdoor weet ik van tevoren of er geklommen of gedaald moet worden en kan ik me er mentaal op voorbereiden.

Na vijftien kilometer kom ik aan in Cadier en Keer. Hier splitst het Pelgrimspad in twee eindpunten. Het officiële eindpunt is het station van het Waalse Visé, maar er is een aftakking naar Maastricht. Ik sla linksaf om de route naar Visé te volgen.

11:22 De skyline van Scheulder

In het Savelsbos tussen Cadier en Keer en Grunsveld krijg ik ineens een sms-bericht van een Belgische netwerkprovider die me welkom heet in België. Ik verbaas me over het feit dat ik geen contact meer heb met Nederlandse zendmasten en dat een Belgisch netwerk hier al sterker is. Ik snap nu wel dat mensen die in de grensregio wonen, extra blij zullen zijn met de afschaffing van de roamingtarieven.

Het laatste Nederlandse dorp waar ik doorheen kom voordat ik het land verlaat, is Mesch. Een kilometer eerder begint het weer te regenen, maar ditmaal leidt de regen tot een zware onweersbui waarbij de regen ongekend hard naar beneden klettert. Binnen een minuut zijn mijn sokken doorweekt doordat het water via de sokken in de schoenen loopt. Ook de onderste helft van mijn broekspijpen zijn doorweekt. Het regent even net iets minder hard als ik het kombord van Mesch passeer. Het valt me op dat hier een Belgisch bordje bij staat dat richting geeft aan fietsers die een Belgische fietsroute volgen. Als ik even later door de straten van Mesch loop, regent en dondert het er weer vrolijk op los.

12:14

Via een smokkelpaadje loop ik richting de paarse streep op het gps-kaartje dat de landsgrens aangeeft. Op de grens staat keurig een Nederlands-Belgische grenspaal met nummer 36. De grenspalen tussen Nederland en België zijn genummerd van Vaals tot aan Cadzand. Nummer 36 bij Mesch betekent dat er tussen Vaals en Mesch 36 grenspalen staan met een hoofdnummer.

Een paar kilometer voorbij de landsgrens passeer ik de taalgrens. Ik had me dit vroeger niet zo gerealiseerd, maar Wallonië grenst aan Nederland en het stukje Vlaanderen waar ik net doorheen ben gelopen, is zelfs een Vlaamse exclave. Dat hebben ze zelf ook wel door volgens mij, want mijn grootste verbazing is dat plaatsnamen hier tweetalig zijn weergegeven. Een bushalte langs de Batticestraat draagt zelfs de naam Batticestraat / Rue de Battice terwijl de gelijknamige weg waar de halte aan ligt, over de taalgrens Rue de Maestricht heet en in Nederland naar de naam Withuis luistert. Deze tweetaligheid zie ik ook net voorbij de taalgrens terug en is voor mij als wandelaar ook handig, want dankzij een bord met de tekst seul piétons / alleen wandelaars weet ik later op het parcours wat er bedoeld wordt als ergens acces piétons interdit op een bordje staat.

12:57 Splitsing van het Pelgrimspad in Cadier en Keer

Bij Berneau loop ik over een terrein waar net een festivalletje in opbouw is. Ik loop hier onder het spoor door, waarna ik uitkom op een weiland, waar ik niet goed kan zien waar ik heen moet. Aan de horizon zie ik een stipje wat lijkt op iets wits en roods. Als ik dichterbij kom, blijkt het inderdaad een grote witrode routemarkering te zijn met een grote pijl naar boven. Ik loop verder rechtdoor en zie het volgende herkenningspunt. Op deze manier lukt het me om weer op een normale weg uit te komen.

Inmiddels loop ik ongeveer 20 minuten achter op mijn tijdschema doordat ik vrij vaak heb moeten stoppen om de poncho aan of uit te trekken, om te rusten tijdens lange klimmen of om mijn doorweekte sokken te vervangen. Als ik nu doorloop tot aan Eijsden, zou ik pas na 23 uur thuis zijn. Ik besluit dan ook om in Visé op de trein te stappen. Als ik in Visé ben aangekomen, loop ik eerst nog naar een geocache die letterlijk langs de afrit van de snelweg ligt. Ik heb nog 20 minuten voordat de trein naar Maastricht vertrekt en ik loop de laatste kilometer naar het station. Ik heb een dagkaart naar Schin op Geul, dus ik heb nu een enkeltje nodig van Visé naar Maastricht. Ik koop een kaartje via de automaat en als de trein arriveert, ga ik in de eerste de beste coupé zitten.

15:16

De trein vertrekt en al vrij snel komt deze tot stilstand. Even denk ik dat er iets moet gebeuren bij de grens, maar als ik goed naar buiten kijk, zie ik dat we al op station Eijsden zijn aangekomen. We zijn dus al in Nederland. De trein rijdt verder en er komt een conducteur langs om mijn kaartje te controleren. Hij spreekt me aan en vraagt of ik Nederlands spreek. Ik beaam dat en krijg te horen dat ik in de eerste klasse zit met een kaartje voor de tweede klasse. Ik verontschuldig me en geef als excuus dat ik de eerste klasse niet had herkend doordat ik nog niet eerder in een Belgische trein had gezeten en ik verplaats mij naar de tweede klasse.

15:28 Onheilspellende lucht (het routebordje heb ik
zelf vergroot in de foto)

Met het afronden van deze wandeldag zit ook het Pelgrimspad er op. Ik vond het een mooie route, maar ik ben wel blij dat ik de volgende wandeling weer in Groningen ga lopen. In juni vond ik het klimmen in Limburg wel nuttig als training voor de Zevenheuvelenweg, maar nu vond ik het vooral vervelend. De voeten hebben nergens last van, maar dat zou ook niet mogen na 40 kilometer als je zes weken eerder nog 200 kilometer in vier dagen hebt gelopen.