Ik zal gisteren niet de enige zijn geweest die geklaagd heeft over de slechte dienstverlening van de pendelbussen, want vandaag is hier niets meer van te merken. Er staan twee bussen klaar en ik kan direct instappen, waarna de bus binnen een paar minuten al vertrekt. Zo ben ik lekker op tijd op de Wedren en sta ik redelijk vooraan. Als om vier uur de wandeldag begint, ben ik dan ook vrij snel aan de beurt voor de startscan en binnen twee minuten kan ik al met mijn wandeling beginnen.
 |
| De zon komt op. Het wordt weer een warme dag. |
Om 4:40 uur passeren we een orkest dat langs de weg staat. Tegenover de plek waar zij zich hebben opgesteld, staan woonhuizen. Je zal er maar wonen. Dan moet je echt zorgen dat je op vakantie bent, of zelf meeloopt met de 4daagse.
Dagelijks kijken we om 18:20 op TV Gelderland naar het 4daagsejournaal. Harm Edens doet op een leuke manier verslag van de voorbije wandeldag en steeds komen bepaalde personen in beeld die een bijzonder verhaal hebben of bekendheid genieten binnen het wandelpeloton doordat zij al jaren langs de kant staan en iets bijzonders doen. Zo was gisteren de 'goedemorgenman' aan het woord. Deze man heeft vroeger vaak meegelopen, maar is daar door lichamelijke beperkingen niet meer toe in staat. Omdat het wandelvirus hem nog altijd te pakken heeft en hij toch bij de 4daagse betrokken wil blijven, zit hij op de dagen 2, 3 en 4 langs de kant in Nijmegen-Zuid en roept hij alle wandelaars 'goedemorgen' toe. In het eerste half uur doet hij dat zonder megafoon om de mensen die hier wonen niet wakker te maken, maar daarna gebruikt hij dit hulpmiddel om zijn stem te sparen. Vandaag heeft hij de megafoon al in de hand als ik passeer en ik reageer op zijn groet door 'goedemorgen goedemorgenman' te roepen.
Vandaag komt mijn vrouw met haar moeder en onze dochter naar de Zevenheuvelenweg. Ik heb hen de doorkomsttijden van de plaatsen waar we doorheen lopen van twee jaar terug gemaild en vandaag plaats ik de doorkomsttijden op Facebook. Zo kan zij deze met elkaar vergelijken en zo een schatting maken van mijn aankomsttijd op de Zevenheuvelenweg.
De eerste tientallen kilometers heb ik best wel last van spierpijn in de benen, maar als ik lichte stijgingen in het parcours bemerk, ga ik anders lopen om zo beter te kunnen klimmen en ik merk dat dat me een stuk beter afgaat. Dat belooft nog wat voor de heuvels aan het einde van het parcours. Eerst lopen we over het vlakke land door Malden, Molenhoek en Mook om uiteindelijk uit te komen bij het verste punt van de dag: Ottersum. Eerdere keren werd Ottersum naar mijn mening veel te vaak en te vroeg aangekondigd, maar daar merk ik vandaag bar weinig van. Op 2,5 kilometer een eerste bord en op 1 kilometer een tweede. Bij aankomst in Ottersum de derde en laatste aankondiging.
 |
| Dit duo zat dinsdag ook al langs de weg en kwam 's avonds op TV. |
Vlak voor Breedeweg komen de 40-kilometerlopers, de militairen en de 50-kilometerlopers bij elkaar. We lopen het dorp door en vlak erna is de eerste klim van de dag. Ik zet mijn benenwagen in de klimstand en loop naar boven. Vervolgens lopen we naar Groesbeek en hier is het weer een drukte van belang. Ik heb het ritme van de klim nog te pakken en loop met een hoog tempo door Groesbeek heen richting de Zevenheuvelenweg. Eenmaal hier aangekomen zie ik dat er langs de kant van de weg weer honderden campers staan opgesteld en terwijl ik aan het klimmen ben, krijg ik bericht dat de familie is gearriveerd. Ik reageer door hen te laten weten dat ik er bijna ben en nog geen twee minuten later kom ik aan bij de militaire begraafplaats waartegenover zij in het gras zitten.
Ik rust hier een half uur en we kletsen wat bij. Ondertussen wordt het steeds drukker op het parcours doordat de wat langzamere lopers nu ook hier zijn aangekomen. Voordat ik vertrek, ga ik op het parkeerterrein van de begraafplaats naar het toilet en ik besluit over het fietspad verder te lopen omdat het op de weg simpelweg te druk is. De derde en vierde klim van de Zevenheuvelenweg (die toch echt maar 4 heuvels telt) loop ik over het fietspad en pas bij Berg en Dal houdt het fietspad op. Hier weet ik me toch een weg te banen door de massa heen en niet veel later loop ik Nijmegen binnen.
 |
| De polsband wordt vervangen |
Bij de centrale administratie wil ik naar binnen lopen, maar ik word tegengehouden door een vrouw die bij de ingang staat en me vertelt dat ik via de ingang naar binnen moet en dit de uitgang is. De ingang en uitgang worden door een dranghek van elkaar gescheiden en de centrale administratie is een open overdekt gebouwtje. De reden dat ik via de ingang moet, is dat ik anders zou kunnen voordringen, maar als ik naar de ingang kijk, staat er helemaal niemand. Ik doe een stap naar voren en loop om deze vrouw heen via de centrale administratie naar wat zij als ingang bestempeld heeft en vraag of het zo wel goed is. Dat wordt beaamd en ik loop naar binnen. Deze vrouw is in het dagelijks leven vast een kantoorambtenaar.
Eenmaal bij de centrale administratie binnengekomen, wordt mijn polsbandje afgeknipt en op vertoon van mijn rijbewijs krijg ik een nieuwe polsband. Tevens ontvang ik hier mijn knipkaart voor de vierde dag en zo hoef ik niet meer langs de mensen van 50F.
Ik laat me bij de auto afzetten en terwijl ik naar huis rijd, hoor ik op Radio Gelderland dat er inmiddels een lange rij staat bij de centrale administratie. Er zijn veel mensen met een kapotte polsband en dit blijkt te komen doordat de polsband niet is bestand tegen zonnebrandcreme. Ik ben blij dat ik de drukte net voor was zodat ik daar niet zo lang in de brandende zon heb hoeven te wachten.
Inmiddels heb ik sinds ik ben begonnen met wandelen in 2009 vandaag de tweede megameter (2000e kilometer) voltooid. Dit gebeurde op de Zevenheuvelenweg nabij de militaire begraafplaats.
| |||||||||||||||||||