Leonard's wandelblog: GR12/Floris V-pad: Steenbergen-Putte (47km)

zaterdag 22 april 2023

GR12/Floris V-pad: Steenbergen-Putte (47km)

8:08 Toilet in zicht!

Vandaag staat er weer een maandelijkse wandeldag op de planning en na twee wandeldagen in de Ardennen ga ik nu weer langere afstanden lopen zodat ik weer goed voorbereid ben voor de Nijmeegse Vierdaagse. Vandaag ga ik het Floris V-pad uitlopen. Dat zijn nog maar 18 kilometers, maar ik blijf de route van de GR12 volgen. Mijn eindpunt voor vandaag is Putte. Dat is een plaatsje op de grens met België. Rond kwart over vijf word ik wakker en rond tien over zeven parkeer ik de auto bij de tennisvereniging van Steenbergen. Met dank aan Google Streetview weet ik dat ik hier dichtbij de bushalte de auto kan parkeren. Daar had ik geen rekening mee gehouden toen ik de vorige keer het Floris V-pad liep. Toen had ik nog geen leaseauto. Nu wel, dus in de toekomst ga ik weer eindpunten uitkiezen waar ik de auto in de buurt van een treinstation of bushalte langs de openbare weg kan parkeren.

8:58

Ik heb de laatste tijd wat ruzie met het GPS-apparaat van Garmin. Het apparaat gaat al zo'n 12 jaar mee, dus de levensduur ervan is ook wel verstreken. Desondanks neem ik het apparaat nog altijd mee om me de weg te wijzen en om mijn gelopen route op te nemen. Sinds kort gaat het apparaat soms zomaar uit als ik op een bepaald knopje druk. Ik start op de parkeerplaats, maar na vijftig meter gaat het apparaat al uit. Ik stop en ik zet het ding weer aan. Gelukkig is dat het enige moment vandaag, maar er zijn meer problemen. Zo is er een date overflow opgetreden. Een soort van milleniumbug, waarbij de geheugenruimte waarin de actuele datum/tijd wordt opgeslagen maar een beperkt datumbereik kan opslaan. De hoogste datum die ondersteund wordt, is vorig jaar bereikt en nu telt het apparaat weer vanaf 2003. En dat terwijl elke gps-satelliet de actuele tijd meestuurt, dus het apparaat zou ook gewoon die tijd kunnen gebruiken. Nu is het volgens de Garmin 2003 en lopen de seizoenen niet synchroon. Hierdoor loop ik in de winter, als het 's morgens nog donker is, al met een lichte kaart en 's zomers als het al licht is, met een donkere kaart, wat beide niet zo goed zichtbaar is. Tijd voor een nieuwe handheld gps-ontvanger dus, maar dat is een zorg voor later.

9:20 Bergse Heide

Ik ben nog maar een paar kilometer onderweg, als mijn buik al seintjes geeft van naderend onheil. Ik ben toe aan een number 2 en bij gebrek aan toiletten begin ik serieus rond te kijken naar een geschikte plek in de natuur. Ineens zie ik aan de horizon een kleine camping opdoemen en laten daar nou net toiletgebouwen staan. Ik stap voorzichtig over het schrikdraad om het kampeerterrein te betreden en niet veel later zit ik keurig op een toilet. Dat lucht op, en even later vervolg ik mijn tocht.

Ik loop een poosje langs de snelweg A4 en passeer een kruising met een aanlooproute naar het Nederlands Kustpad (LAW 5). Ik negeer deze afslag en blijf het Floris V-pad volgen richting het zuiden en passeer een informatiebord waarop ik lees dat ik nu op de Bergse Heide loop. Dat doet me terugdenken aan mijn laatste dag op het Pieterpad in 2016. Toen liep ik bij Valkenburg aan de Geul ook op een Bergse Heide. Toen sloeg Berg op Berg en Terblijt; nu lijkt het Bergen op Zoom te zijn waar de naam van is afgeleid.

Even verderop moet ik een spoorlijn oversteken en terwijl ik kom aanlopen, passeert een trein. Automatisch denk ik dat ik er even moet gaan wachten, maar als wandelaar ga je trager door het landschap en zo zijn de spoorbomen alweer geopend als ik bij de overgang arriveer. Ik kruis de spoorlijn en even verderop ook de snelweg A58 en passeer Bergen op Zoom aan de oostkant. Ik weet dat ik bijna bij de voormalige jeugdherberg moet zijn. Hier eindigt het Floris V-pad en dus LAW 1. Tevens is dit een wandelknooppunt van o.a. de GR5, het Grenslandpad, het Floris V-pad en de GR12. Ik blijk nog een paar honderd meter te moeten lopen voordat ik dat punt bereik.

9:30

Op dit punt ligt een geocache verstopt, maar ik kan deze niet zo snel vinden. Samen met een paar andere wandelaars bewonderen we de gloednieuwe wandelboom die hier langs de weg staat. We vermoeden allen dat deze er staat omdat de vorige - houten - paal vergaan was. Ik meen me te herinneren dat hier inderdaad een houten paal stond toen ik hier in 2021 voor de GR5 langs liep.

Vanaf hier nemen de Vlamingen de markeringen over en ik waan me al in België als ik de Belgische afslagmarkeringen waarneem. De route brengt me op een oefenterrein van Defensie en niet veel later loop ik langs de Vliegbasis Woensdrecht. Ooit stond ik hier aan de andere kant van het hek, maar dat zal ik nu maar niet proberen, want ik heb al jaren geen enkele binding meer met het ministerie. De GR12 loopt hier wel pal langs het hek en door het hek moet ik zelfs een beetje scheef lopen omdat het pad zo smal is en het hek niet meegeeft. Aan de andere kant van het vliegveld loop ik langs een lamp die piloten helpt om de landingsbaan te kunnen vinden.

9:40

Inmiddels is het flink gaan regenen en ik loop al een poosje met mijn poncho en doorweekte broekspijpen rond. Even voor Ossendrecht lijkt de regen echt voorbij en bij een bankje trek ik de poncho uit en pak ik wat te eten. Dit lukte het afgelopen uur niet, doordat het eten in mijn rugzak zat en ik er door de poncho niet bij kon. Terwijl ik zit te eten, valt me op dat hier zowaar wat reliëf is te zien. Een informatiebord vertelt me dat dit de Brabantse Wal is, waar een abrupte scheiding te zien is tussen de hooggelegen Brabantse zandgrond en de laaggelegen zeekleigrond. Het ziet er bijzonder uit.

9:59 De A58

Onderweg naar Ossendrecht lijkt het toch nog niet helemaal droog te zijn en ik trek de poncho toch maar weer aan. In Ossendrecht trek ik de poncho weer uit en terwijl ik daarmee bezig ben, passeren enkele oude militaire voertuigen. Langs de weg trekt het de aandacht van enkele omstanders, maar ik ben niet zo onder de indruk en vervolg mijn weg naar de Belgische grens.

Ik loop vandaag naar het laatste stukje GR12 op Nederlandse bodem. Zo kan ik qua logistiek vandaag vanuit de Nederlandse kant van de grens per bus naar de auto reizen en kan ik de volgende keer met een Vlaamse bus naar het Belgische deel van het dorp reizen. Dat scheelt een grensoverschrijdende reis en dat is altijd een goed idee.

10:20 Nieuwe wandelboom bij Bergen op Zoom

Voordat ik in Putte arriveer, loop ik al een kleine twee kilometer over Vlaamse grond. Ik loop door Hoek, een gehucht bij Zandvliet, en dan Nederland weer binnen, het Moretusbos in. Ondertussen zie ik dat ik tien minuten achterloop op schema om een bus richting de auto te halen. De bussen rijden hier eenmaal per uur, dus als ik deze mis, wordt het lang wachten. In dat geval zal ik in Putte gaan eten, maar eerst probeeer ik om die bus toch te gaan halen. Ik heb nog zo'n zes kilometer te gaan en begin het tempo flink te verhogen. Na de eerste kilometer heb ik al een paar minuten ingelopen. Als ik dat zo volhoud, moet ik de bus kunnen halen. Maar dat gaat wel veel krachten kosten. Ik raak in een cadans van het hoge tempo en zo zie ik de minuten achterstand rap kleiner worden. Een kilometer voor het einde loop ik zelfs een paar minuten voor op schema, wat betekent dat ik bij de bushalte even zal moeten wachten. Ik kan nu wat langzamer gaan lopen, maar zit zo in mijn ritme, dat ik op het hoge tempo blijf lopen, totdat ik in Putte bij de bushalte arriveer. Achteraf leiden deze laatste zes kilometers tot meer spierpijn in de benen dan de hele 40 kilometer die ik ervoor heb gelopen. Zo is dit weer een prima training voor de Vierdaagse gebleken.